Δημοσθένης Παπαδόπουλος: «Επαναστατώ στον περιορισμό της ελευθερίας του άλλου»

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, μετά από μια μικρή απουσία, επέστρεψε δυναμικά στα τηλεοπτικά και θεατρικά δρώμενα. Αυτή την περίοδο τον πετυχαίνουμε σε μια αρκετά δημιουργική φάση καθώς παίζει στη σειρά «Όρκος», ενώ σε λίγες ημέρες θα ανέβει η παράσταση «Η επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ», την οποία σκηνοθετεί, με μια ομάδα νέων ηθοποιών -τα περισσότερα μέλη παλιοί μαθητές του. Μάλιστα, την επόμενη σεζόν θα τον δούμε ως «Γεώργιο Παπανδρέου» στη σειρά εποχής «Φλόγα και Άνεμος» που ετοιμάζει η κρατική τηλεόραση.

Ποιες εικόνες κρατάτε έντονα στη μνήμη από τα παιδικά σας χρόνια;

Τις διακοπές στην Αίγινα. Νοικιάζαμε σπίτι εκεί κάθε καλοκαίρι. Τις βόλτες τα μεσημέρια με το ποδήλατο όταν όλο το νησί κοιμόταν. Το ψάρεμα. Τις πρώτες ταινίες που είδα εκεί στο θερινό σινεμά. Το «Jesus Christ Superstar» και τον «Βιολιστή στην στέγη». Τις παραστάσεις που έβλεπα στα θέατρα που ήταν κοντά στο σπίτι μας στην Αθήνα. Τα πάρτι με τους συμμαθητές. Τις χριστουγεννιάτικες επισκέψεις στο ΜΙΝΙΟΝ. Την φωτογραφία που έβγαλα εκεί με τον Άγιο Βασίλη.

Πώς από τη νομική βρεθήκατε στην υποκριτική;

Ήθελα πάντα να ασχοληθώ με την τέχνη. Ζωγράφιζα πολύ. Άκουγα πολύ μουσική. Μπήκα στη Νομική αλλά το κλίμα εκεί δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστο. Έβλεπα κάποιους συμφοιτητές που έρχονταν ήδη στη σχολή με κοστούμι και δικηγορική τσάντα. Δεν μπορούσα καθόλου να με φανταστώ έτσι. Παράλληλα με τη Νομική ήμουν και σε ένα θεατρικό εργαστήρι και μου άρεσε πολύ. Όταν αποφάσισα ότι θα εγκαταλείψω την Νομική έπρεπε να πάρω μία απόφαση για το επαγγελματικό μου μέλλον. Ευτυχώς αποφάσισα να γίνω ηθοποιός.

Πιστεύετε πως η δύσκολη σχέση που είχατε με τον πατέρα σας έπαιξε ρόλο στην απόφαση σας να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Δεν νομίζω. Ή τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω έτσι. Ήταν μία καθαρά αυθόρμητη απόφαση. Στην ουσία ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα για μένα. Είχα περιέργεια.

Από την αρχή της σταδιοδρομίας σας είχατε καταφέρει να ξεχωρίσετε με την ερμηνεία σας. Πιάσατε τον εαυτό σας να έχει καβαλήσει το καλάμι;

Νομίζω πως όχι. Για μένα αυτό το επάγγελμα δεν είναι εύκολο. Δεν έχω ευκολίες. Μου είναι δύσκολο να είμαι πάνω στην σκηνή. Όταν λοιπόν παλεύεις με την δυσκολία του να είσαι πάνω στην σκηνή ή μπροστά σε μια κάμερα δεν υπάρχει περιθώριο να καβαλήσεις το καλάμι. Προσπαθώ συνέχεια να βαθύνω στον ρόλο μου, να είμαι όσο γίνεται πιο ουσιαστικός.

Διαγράφοντας μια ανοδική πορεία τα αφήνετε όλα πίσω και μετακομίζετε στο Βερολίνο. Ήταν μια συνειδητή απόφαση;

Ναι. Ήθελα μία αλλαγή. Κάτι καινούργιο. Μία νέα πρόκληση που θα με ανανεώσει. Ερχόταν τότε και η οικονομική κρίση της Ελλάδας και είπα στον εαυτό μου ότι δεν έχω τίποτα να χάσω αν φύγω, ότι μόνο κέρδος θα έχω από μια τέτοια εμπειρία.

Πώς κύλησαν τα χρόνια εκεί;

Ανέλπιστα καλά. Δούλεψα σχεδόν αμέσως στο θέατρο. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους. Έμαθα μία ακόμα ξένη γλώσσα.

Διάβασα πως τα χρόνια που ζούσατε εκεί ξεκινήσατε ψυχανάλυση. Ποιο ήταν το έναυσμα; Δεν ήταν δύσκολο να γνωρίσετε τον εαυτό σας και να «ξεφορτωθείτε» φορτία σε μια άλλη γλώσσα;

Το έναυσμα ήταν κάποιες μικρές κρίσεις πανικού. Μόλις λοιπόν παρουσιάστηκαν είπα στον εαυτό μου ότι θα τις αντιμετωπίσω σοβαρά και πήγα σε έναν ψυχίατρο. Ομολογώ ότι πάντα ήθελα να ασχοληθώ με την ψυχανάλυση ανεξάρτητα από τις κρίσεις πανικού. Πάντα με έλκυε η ιδέα να ασχοληθώ σοβαρά με τον εαυτό μου και το παρελθόν. Είναι όντως μία πολύ δύσκολη διαδικασία, ειδικά στην αρχή. Αλλά πιστεύω ότι είναι άκρως βοηθητική και αποκαλυπτική μία τέτοια εμπειρία. Η γλώσσα δεν υπήρξε καθόλου εμπόδιο. Ούτε στην δουλειά μου αλλά ούτε και στην ψυχανάλυση.

Μετά την ψυχανάλυση αγαπήσατε τον Δημοσθένη περισσότερο;

Σίγουρα περισσότερο απ΄ ό,τι στο παρελθόν. Αλλά και πριν από την θεραπεία δεν νομίζω ότι δεν με αγαπούσα. Η ενασχόληση με το θέατρο είναι μία μορφή ψυχανάλυσης. Ψάχνοντας τους ρόλους και τα έργα ψάχνεις αναγκαστικά και τον εαυτό σου. Είχα λοιπόν ήδη δουλέψει αρκετά με τον εαυτό μου λόγω θεάτρου. Και γι' αυτό αισθάνομαι πολύ τυχερός που κάνω μία δουλειά που αγαπώ και που με εξελίσσει κάθε φορά όλο και περισσότερο.

Σε λίγες ημέρες κάνει πρεμιέρα η παράσταση «Η Επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ» παρουσιάζοντας στο κοινό μια νέα θεατρική ομάδα. Ποια είναι η άποψη για τα νέα παιδιά; Έχουμε καλούς ηθοποιούς;

Έχουμε πολύ καλούς νέους ηθοποιούς. Και πάντα έχω πολύ καλή σχέση μαζί τους γιατί διδάσκω εδώ και πολλά χρόνια σε Δραματικές σχολές. Οι περισσότεροι ηθοποιοί της ομάδας Contratiempo που παίζουν στην παράσταση είναι πρώην μαθητές μου. Τους αγαπώ πολύ και τους καμαρώνω. Πραγματικά συγκινούμαι να τους βλέπω πάνω στην σκηνή. Το μόνο που με στενοχωρεί είναι ότι η νέα γενιά ατύχησε να ζει τα καλύτερά της χρόνια ηλικιακά σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα και τον κόσμο.

Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;

Πρόκειται για ένα έργο που είχα διασκευάσει πριν είκοσι χρόνια και ζυμωνόταν συνέχεια στο μυαλό μου. Είναι ένα κείμενο που μιλά για τη διαστροφή της εξουσίας, για το σαθρό κοινωνικοπολιτικό μας σύστημα και για τον άνθρωπο που πνίγεται μέσα σε αυτό και δεν μπορεί τελικά να αντιδράσει, να επαναστατήσει. Ένα κείμενο πολιτικό, ποιητικό με χιούμορ, σαρκασμό και σκληρότητα. Ειδικά σήμερα αυτό το έργο συνομιλεί με τον θεατή περισσότερo από ποτέ.

Οι παλαιότεροι ηθοποιοί δίνουν χώρο στα νέα άτομα;

Νομίζω ότι όταν ένας παλιός ηθοποιός συναντήσει ένα νέο ταλέντο δίνει πάντα χώρο. Εγώ προσωπικά χαίρομαι πολύ όταν βλέπω ή συνεργάζομαι με έναν νέο ταλαντούχο ηθοποιό. Αν αγαπάς το θέατρο μόνο ευχαρίστηση σου δημιουργεί η συνάντηση με νέους που έχουν ταλέντο, δουλεύουν σκληρά και αντιμετωπίζουν ουσιαστικά το θέατρο.

Αλήθεια, για ποιους λόγους έχετε επαναστατήσει;

Επαναστατώ στην αδικία. Στην έλλειψη δικαιοσύνης. Στην έλλειψη σεβασμού. Στον περιορισμό της ελευθερίας του άλλου.

Πώς αποφορτίζεστε;

Η φύση με αποφορτίζει πλήρως. Ευτυχώς έχω καταφέρει να περνάω μεγάλα διαστήματα στην φύση. Τα καλοκαίρια σπάνια δουλεύω και γι΄ αυτό μπορώ να βρίσκομαι σε κάποιο νησί για τρεις ή τέσσερις μήνες. Μου είναι απαραίτητο για να αποφορτιστώ από την πολύ εντατική δουλειά του χειμώνα.

Έχετε ερωτευτεί ή αγαπήσει περισσότερο;

Δύσκολη ερώτηση. Αυθόρμητα θα απαντούσα ότι έχω περισσότερο αγαπήσει. Αλλά αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, ότι δηλαδή όλες μου οι σχέσεις τελειώνουν στα τέσσερα περίπου χρόνια, μάλλον έχω περισσότερο ερωτευθεί. Δεν μπορώ να απαντήσω με απόλυτη σιγουριά. Θέλει πολύ ψάξιμο και συζήτηση αυτό το θέμα.

Κάνοντας έναν απολογισμό είστε ένας ευτυχισμένος άνθρωπος σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο;

Είμαι πολύ ευτυχισμένος. Κάνω ένα επάγγελμα που αγαπώ και με εξελίσσει. Είμαι ανεξάρτητος. Είμαι ευγνώμων στη ζωή.