Αντίο στη Βέφα Αλεξιάδου -Η πορεία της από τη χημεία στη μαγειρική και οι προσωπικές της τραγωδίες
Θλίψη έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτους της Βέφας Αλεξιάδου που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα σε ηλικία 91 ετών.
Η γνωστή σε όλους μας κυρία Βέφα είχε χαρακτηριστεί η «εθνική μας μαγείρισσα» και είχε εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια στη Χαλκιδική, σε ένα σπίτι που αποτελούσε το τελευταίο της περιουσιακό απόθεμα, το οποίο είχε εξαντλήσει λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια.
Βέφα Αλεξιάδου, η χημικός που έγινε μαγείρισσα
Η Βέφα Αλεξιάδου γεννήθηκε στο Βόλο στις 13 Μαρτίου 1933. Ήταν παντρεμένη με τον καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνο Αλεξιάδη, και είχαν δύο κόρες, την Αλεξία και την Άντζελα.
Σπούδασε χημεία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια ειδικεύτηκε στην υγιεινή των τροφών, τη διακόσμηση του τραπεζιού και τη σύγχρονη μαγειρική τέχνη στο Berkeley University των ΗΠΑ. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και δύο από αυτά βραβεύτηκαν στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Μαγειρικής στο Perigueux της Γαλλίας το 1998 και το 2000, ενώ το 2000 της απονεμήθηκε το βραβείο «Best Culinary Business Professional».
Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια της εκπομπής «Πρωινός Καφές» του ΑΝΤ1, όπου μαγείρεψε με διάφορες παρουσιάστριες όπως η Πόπη Χατζηδημητρίου, η Ρούλα Κορομηλά και η Ελένη Μενεγάκη. Στον «Πρωινό Καφέ» εργαζόταν αφιλοκερδώς, καθώς συμφωνία της με τον σταθμό ήταν η παρουσίαση των βιβλίων της. Το 2003, παρουσίασε την εκπομπή «Τα Μυστικά Της Βέφας» στο Mega, ενώ το 2009 ανέλαβε την εκπομπή «Στην Κουζίνα με τη Βέφα» στο κανάλι Alter.
Οι προσωπικές τραγωδίες της Βέφας Αλεξιάδου
Η Βέφα Αλεξιάδου είχε συγκινήσει με τις προσωπικές της τραγωδίες όταν τον Οκτώβριο του 2014 πέθανε η κόρη της Αλεξία από ανακοπή καρδιάς και στις 10 Φεβρουαρίου 2015 έφυγε από τη ζωή και η δεύτερη κόρη της, Άντζελα.
Σε συνέντευξη στο Bovary.gr και τη Μυρτώ Λοβέρδου όταν ρωτήθηκε πού βρήκε τη δύναμη και στάθηκε στα πόδια της μετά τον θάνατο των δύο κοριτσιών της και τον θάνατο του συζύγου της, είχε πει: «Δεν αμφισβήτησα τον Θεό ούτε όταν έχασα τις κόρες μου. Εκεί είναι το γλίστρημα. Εκεί, άμα πατήσεις, γλίστρησες και τελείωσες. Απ΄την πρώτη στιγμή ήξερα ότι τα παιδιά μου δεν τα πήρε ο Θεός. Μια κυρία στην εκκλησία ήρθε και μου΄πε “πως είναι δυνατόν να λες ότι ο Θεός είναι πάντα εδώ και βοηθάει και πήρε τα δύο κορίτσια σου”. Οχι, δεν τα πήρε ο Θεός. Ο Θεός μας χάρισε την ζωή και μας είπε κάντε ό,τι θέλετε, δεν μας έβαλε περιορισμούς, μόνον έναν, στον παράδεισο, να μην φάμε απ΄αυτό το φρούτο, που είναι συμβολικό. Ποιο είναι αυτό το φρούτο; Να μην αλλαξοπιστήσουμε, να μην χάσουμε την πίστη μας, όπως την έχασαν οι δυο τους στον παράδεισο.
Αμαρτία θα πει να χάνεις την πίστη σου. Κι όσες φορές κι αν πέσεις, τόσες να σηκωθείς. Ξέρει ο Θεός ότι είμαστε άνθρωποι, ότι θα αμαρτήσουμε. Κάθε βράδυ κάνω αυτοκριτική, κάτι που πρέπει να κάνει κάθε άνθρωπος, αντί κριτική να κάνεις αυτοκριτική. Ξέρω ότι είμαι αδύναμη. Είναι τόσο βαθιά η πίστη μου όμως».
