«Ελπίδα»: Ο Αντώνης έγραψε τραγούδι για την μούσα του και του έδωσε το όνομά της -Μια ξεχωριστή ιστορία αγάπης
Μια ξεχωριστή ιστορία αγάπης δύο νέων παιδιών γέννησε ένα τραγούδι, την «Ελπίδα». Γραμμένο από τον έναν για τον άλλον αλλά και για την ελπίδα του καθενός από εμάς.
Ο Αντώνης Σκαρπέτας γεννήθηκε στην Πάτρα. Στη συνέχεια, έφυγε για να σπουδάσει και μερικά χρόνια αργότερα βρέθηκε στην Αθήνα για να κυνηγήσει το όνειρό του: Το τραγούδι. Παράλληλα, έστησε μια επιχείρηση με την αδελφή του, το Bubble Van, ένα βανάκι που περιποιείται κατοικίδια.
Μέχρι που γνώρισε την Ελπίδα, μια νέα κοπέλα που έχει να πει πολλές ιστορίες και έχει βάλει σκοπό της ζωής της να βοηθήσει όσες περισσότερες γυναίκες μπορεί. Η Ελπίδα έγινε η γυναίκα της ζωής του, ο έρωτάς του, η μούσα του. Τον ενέπνευσε, όχι απλώς να επιστρέψει στη μουσική αλλά και να γράψει ένα τραγούδι με το όνομά της και να της το αφιερώσει. Για την Ελπίδα και την ελπίδα...
«Μέχρι τα 18 μου, ζούσα στην Πάτρα. Μετά πήγα στη Ζάκυνθο για σπουδές και εκεί ξεκίνησα ημιεπαγγελματικά το τραγούδι. Δούλεψα σε μουσικές σκηνές, μπαράκια, μπουζούκια και ταβέρνες της Ζακύνθου. Στη συνέχεια, γύρισα στην Πάτρα για να κάνω τη στρατιωτική μου θητεία. Δούλεψα σε κάποια μαγαζιά και πριν από 5 χρόνια, ήρθα στην Αθήνα, για να κυνηγήσω το όνειρό μου στο τραγούδι. Ξεκίνησα να κάνω Live σε μουσικές σκηνές και μπαράκια».
«Είχαμε ένα πιάνο στο σπίτι, αλλά δεν είχα μάθει να παίζω. Ο παππούς μου, ο Αντώνης ήταν που μου πήρε την πρώτη μου κιθάρα, περίπου στα 8-10. Έτσι, ξεκίνησα να παίζω κιθάρα με έναν δάσκαλο στη αρχή, μετά μόνος μου. Γύρω στα 15 ανακάλυψα ότι μου αρέσει να τραγουδάω. Άρχισα να εξασκούμε στο σπίτι και να γράφω κάποια τραγουδάκια».
«Η μητέρα μου ήταν η πρώτη που μου ότι είμαι καλός. Στη συνέχεια, μου το έλεγαν οι φίλοι μου και οι άγνωστοι που με έβλεπαν σε μαγαζιά. Όταν έβλεπα ότι η μία δουλειά έφερνε την άλλη, κατάλαβα ότι όντως κάτι καλό έχω και φυσικά εξελίσσομαι. Κάνω μαθήματα ορθοφωνίας για να γίνω καλύτερος».
Η μητέρα μου ήταν η πρώτη που μου ότι είμαι καλός
«Στην Αθήνα, έκανα άλλες δουλειές, κάτι που με αποδιοργάνωσε και παράτησα το τραγούδι για κάποιο καιρό. Μέχρι που συνάντησα έναν φίλο μου από τη Ζάκυνθο και φτιάξαμε μια μπάντα. Την ονομάσαμε «Μπακlove_us» και κάναμε κάποια Live. Συνεχίσαμε οι 2 μας με εμφανίσεις σε μαγαζιά ενώ γράψαμε και τραγούδια.
«Είχα λάβει μέρος στο «The Voice» το 2018 και ήμουν στην ομάδα του Κωστή Μαραβέγια. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία και έκανα αρκετές γνωριμίες στον καλλιτεχνικό χώρο».
«Πριν 2 χρόνια, ήρθε η αδελφή μου, η Μαριλίνα, στην Αθήνα και δημιουργήσαμε το Bubble Van, οπότε άφησα και πάλι λίγο τη μουσική. Εδώ και ένα χρόνο, έχω ξεκινήσει πιο εντατικά και σοβαρά το τραγούδι».
«Το να ασχοληθώ πιο πολύ με τη μουσική μου γεννήθηκε ξανά όταν γνώρισα την Ελπίδα. Με ενέπνευσε, είναι η μούσα μου στην ουσία. Μου βγήκε να τραγουδάω περισσότερο, να γράφω. Έτσι έφτασα να γράψω και το τραγούδι «Ελπίδα», που είναι αφιερωμένο σε εκείνη».
Η Ελπίδα με ενέπνευσε, είναι η μούσα μου
Ποια είναι η Ελπίδα
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα στη Ρόδο «Διεθνείς Σχέσεις» και στη συνέχεια γύρισα πίσω, όπου δούλεψα στην οικογενειακή επιχείρηση που έχουμε με τη μητέρα μου. Το 2010 αποφάσισα να φύγω στην Αμερική για να κάνω το μεταπτυχιακό μου στο Business Administration με focus στην κοινωνική επιχειρηματικότητα και καινοτομία. Ήμουν εθελόντρια στον μεγαλύτερο φοιτητικό διαγωνισμό του κόσμου και στη συνέχεια ξεκίνησα να δουλεύω. Είχα την τύχη για γνωρίσω τον Μοχάμεντ Γιούνις, που έχει τιμηθεί με Νόμπελ Ειρήνης για την τράπεζα των φτωχών. Με λίγο θράσος, του ζήτησα να γίνει ο μέντοράς μου και δέχτηκε. Τον ακολούθησα μαζί με τον ομάδα του σε διάφορα ταξίδια στην Αμερική. Ένα απόγευμα, σε ένα καφέ στο Σαν Φρανσίσκο, μου είπε να κάνω αυτό που αγαπώ.
«Άφησα τα πάντα στη Βοστόνη όπου ζούσα και πήγα στην Τιχουάνα, στο Μεξικό. Πώς μου ήρθε αυτό; Γιατί είμαι λίγο ανατρεπτική, όπως μου λένε. Τρελή, θα πω εγώ. Είχα μια αγάπη για τη Λατινική Αμερική χωρίς να έχω πάει ποτέ. Η Τιχουάνα συνορεύει με το Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ και οι γυναίκες εκεί έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη. Ακόμη, είναι μια πόλη όπου αναπτυσσόταν πολύ το start up τότε. Από εκεί μπορούσα να βρω χορηγούς ώστε να στηρίζω τις γυναίκες. Έζησα εκεί ενάμιση χρόνο, ήταν μαγικά. Ξεκίνησα να δουλεύω με 2 γυναίκες, που έγιναν 50 και στη συνέχεια 500».
«Το 2015 αποφάσισα να κάνω μια επίσημη δέσμευση στο Ίδρυμα Κλίντον. Οι περισσότεροι με αμφισβήτησαν αλλά εγώ είπα θα το κάνω! Έπρεπε να μαζέψω 20.000 δολάρια, να περάσω από 3 πολύ εξονυχιστικά interviews και να έχω συστατικές επιστολές από μέλη. Πέρασα μετά από πολύ κόπο, πήγα και έκανα μια δέσμευση ότι θα στηρίξω 5.000 γυναίκες μέχρι το 2020, το οποίο και πραγματοποιήθηκε».
«Μεγάλωσα με γυναίκες και πάντα ήξερα ότι ήθελα να κάνω κάτι για να στηρίξω τις γυναίκες. Όλα ξεκίνησαν με ένα κορίτσι 13 ετών, τη Σιένα, που ήμουν δίπλα της και την βοήθησα με την ενδυνάμωσή της».
Πάντα ήξερα ότι ήθελα να κάνω κάτι για να στηρίξω τις γυναίκες
«Στη συνέχεια, βρέθηκα τυχαία σε ένα από τα συνέδρια του Ιδρύματος Κλίντον, που ήταν για την σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών. Εκεί μοιράστηκα τη δική μου ιστορία καθώς είχα κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήμουν 10 από έναν γείτονα. Το συγκλονιστικό ήταν ότι σηκώθηκαν οι περισσότερες γυναίκες στην αίθουσα και είπαν ότι «κι εμένα μου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο». Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα γαλήνια με αυτό το θέμα γιατί ήταν σαν να το είχα διαγράψει από το μυαλό μου και την ψυχή μου τόσα χρόνια. Ένιωσα υποχρέωσή μου και σκοπό της ζωής μου να κάνω κάτι περισσότερο για τις γυναίκες. Γι’ αυτό και μιλάω πολύ ανοιχτά γι’ αυτό καθώς παρακινεί και τους άλλους να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι τους. Αυτός είναι και ο λόγος που ξεκίνησα τη Mexoxo όταν επέστρεψα στην Ελλάδα».
«Η Mexoxo έχει τρεις πυλώνες. Θέλουμε να ενδυναμώσουμε τη γυναίκα ώστε να βρει τη θέση της στην κοινωνία. Αυτό το κάνουμε με την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την κοινωνική καινοτομία. Το πρώτο βήμα είναι το κομμάτι της ενδυνάμωσης, όπου έχει να κάνει με το να νιώσει η γυναίκα μέσα της δυνατή, να αποβάλλει την πιθανή θυματοποίηση λόγω των στερεοτύπων. Το δεύτερο βήμα είναι να μπει η ιδέα της σε επιχειρηματικό πλάνο. Το τρίτο κομμάτι είναι η δικτύωση, η πώληση, η χρηματοδότηση του project. Όλο αυτό υποστηρίζεται από χορηγούς».
Θέλουμε να ενδυναμώσουμε τη γυναίκα ώστε να βρει τη θέση της στην κοινωνία
«Σκοπός μας είναι να ενισχύσουμε και να ενδυναμώσουμε κυρίως τις γυναίκες της περιφέρειας, που δεν έχουν τη δυνατότητα για περαιτέρω εκπαίδευση ή ευκαιρίες, που μπορεί να τους ανοίξουν το μυαλό, να δουν κάτι παραπάνω και να σκεφτούν διαφορετικά. Έχουμε πάει σε πάνω από 25 σημεία στην Ελλάδα. Ακόμη, θέλουμε να βοηθήσουμε γυναίκες και σε άλλες χώρες. Είμαστε ήδη σε 11 παγκοσμίως. Σκοπός μας είναι να μην υπάρχει καμία γυναίκα στον πλανήτη που δεν έχει την ευκαιρία και την εκπαίδευση και να νιώθει καλά με τον εαυτό της. Το Mexoxo, άλλωστε, βγαίνει από το «εγώ» και το xoxo που είναι αγκαλιές και φιλιά, γιατί το πρώτο βήμα της επιτυχίας είναι να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου.
«Δουλεύουμε σαν κανονική εταιρία. Είμαστε 5 άτομα και 20 εθελοντές αυτή τη στιγμή. Ακόμη, υπάρχουν 150 εθελοντές σε όλο τον κόσμο και 5.000 μέντορες από διαφορετικούς τομείς».
Η γνωριμία
«Το 2016 γνώρισα την Πένυ, που έγινε το άλλο μου μισό, αδελφή μου και φίλη μου. Από εκεί γνώρισα τη Μαριλίνα και την βοηθήσαμε με το τότε μαγαζί της και στη συνέχεια με το Bubble Van. Πέρυσι ήταν που γνώρισα τον αδελφό της, τον Αντώνη. Έτσι έγινε η γνωριμία μας. Σε ένα καφέ στη Νέα Σμύρνη. Οι πρώτες μας συζητήσεις είχαν να κάνουν με την ψυχολογία και ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης. Ανταλλάσσαμε ιδέες για το βιβλίο. Ήξερα ήδη τους γονείς του και την αδελφή του πριν γίνουμε ζευγάρι», λέει η Ελπίδα.
«Είμαστε μαζί ένα χρόνο, αλλά όλοι μας λένε ότι είναι σαν να είμαστε πολλά. Το τραγούδι το έγραψα για την επέτειό μας. Άνθρωποι που έχουν σχέση 10 και 20 χρόνια, δεν έχουν ζήσει ό,τι εμείς σε έναν. Έχουμε πάει μαζί στην Ταϊλάνδη, στη Σόφια, στο Λονδίνο, στην Ιταλία για σεμινάρια, εκδηλώσεις αλλά και διακοπές. Έχουμε κάνει μετακομίσεις, έχουμε περάσει πολλά σε ένα χρόνο», προσθέτει ο Αντώνης.
Το τραγούδι
«Η Ελπίδα είναι ένα πολύ αισιόδοξο πλάσμα και «κολλάω» και γω αισιοδοξία. Ερωτεύτηκα όχι αυτό που έβλεπα αλλά αυτό που ένιωθα να έχει μέσα της. Δεν είναι τυχαίο που το όνομά της είναι «Ελπίδα». Το τραγούδι γράφτηκε σε 5 λεπτά, μου βγήκε τελείως αυθόρμητα. Ήθελα να της το κάνω δώρο για την επέτειό μας, να έχει το δικό της τραγούδι. Η πορεία μου στη μουσική ήθελα να ξεκινήσει με αυτό το τραγούδι. Αυτή μου έδωσε την ελπίδα, την αισιοδοξία και τη δύναμη να πάω ένα βήμα παρακάτω. Το τραγούδι μιλά όχι μόνο για αυτήν αλλά για την ελπίδα γενικότερα. Είναι 100% αληθινό».
Δεν είναι τυχαίο που το όνομά της είναι «Ελπίδα»
«Στηρίζουμε και βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Είναι σημαντικό να καταλαβαίνει ο άλλος αυτό που κάνεις. Γιατί δεν είναι μόνο μια δουλειά, για μένα είναι η αποστολή μου. Ο Αντώνης το κατανοεί αυτό και το έχει αγαπήσει. Δεν είπα ποτέ ότι θα το παρατήσω. Νιώθω ότι δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Δεν θα ήμουν ευτυχισμένη αν έκανα κάτι άλλο. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές δυσκολίες», αναφέρει η Ελπίδα.
«Εγώ είπα πολλές φορές ότι θα τα παρατήσω αλλά το πάλεψα. Αλλά είπα ότι πάω να κάνω αυτό που θέλω και όπου με βγάλει. Από την Ελπίδα το έμαθα αυτό. Να είμαι αυθεντικός».
«Το τραγούδι έχει ανέβει στο κανάλι μου στο Youtube και παίζει ήδη σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και στις διαδικτυακές πλατφόρμες. Το ηχογραφήσαμε στο στούντιο που έχουμε με τον φίλο μου. Πάει πολύ καλά ήδη. Θα ήθελα να το βγάλω σε βινύλιο. Με βοήθησε πολύ ο Γιάννης Ζουγανέλης, που είναι σαν μέντοράς μου. Με συμβουλεύει και με καθοδηγεί».
Τα σχέδια για το μέλλον
«Έχουμε πολλά όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Θέλουμε οικογένεια και κάνουμε και επαγγελματικά σχέδια μαζί. Κάνουμε ήδη πολλές δράσεις μαζί. Διαφωνούμε λίγο στον τρόπο που διαχειριζόμαστε κάτι αλλά συζητάμε πολύ. Αυτό μας έχει φέρει κοντά. Ό,τι σκεφτόμαστε το λέμε εκείνη τη στιγμή. Και οι δύο κάνουμε κάτι δικό μας, που αγαπάμε και αυτό μας συνδέει. Η δημιουργικότητα. Έχουμε κάνει πολλές θυσίες για να τα καταφέρουμε. Όσο αφορά στα χρήματα, ο πλούτος είναι σχετικός».
