Ρόμπιν Γουίλιαμς: Ο άνθρωπος που έκανε τους άλλους να γελούν

Στις 11 Αυγούστου του 2014 η γυναίκα του Αμερικανού ηθοποιού Ρόμπιν Ουίλιαμς βρήκε τον άντρα της να κρέμεται νεκρός στο δωμάτιο του με μία ζώνη, ενώ οι φλέβες του ήταν κομμένες.

Ο πιο γελαστός άνθρωπος το Χόλιγουντ σε ηλικία 63 ετών δεν άντεξε τη μάχη του με την εκφυλιστική  νόσο, με την οποία είχε διαγνωστεί. Όλοι τότε σίγησαν, δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως ο Ρόμπιν που ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη δεν ήθελε πια να ζει.

Ο Ρόμπιν Μακ Λόριν Ουίλιαμς, όπως ήταν το πλήρες όνομά του γεννήθηκε στο νοσοκομείο του Αγίου Λουκά στο Σικάγο του Ιλινόις στις 21 Ιουλίου 1951. Η μητέρα του Λόρι Μακ Λόριν ήταν πρώην μοντέλο και ο πατέρας του Ρομπερτ Φιτζγκεραλντ στέλεχος της εταιρίας Φορντ Μότορ.  Μεγάλωσεστο Μπλούμφιλντ Χιλς του Μίτσιγκαν και στα δεκαέξι του χρόνια μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στην Καλιφόρνια. Η μητέρα του έλεγε πως από μικρός είχε ταλέντο στις μιμήσεις και συχνά την έκανε να ξεκαρδίζεται, όταν «έπαιζε»τη γιαγιά του.

Ως παιδί συχνά είχε πέσει θύμα μπούλινγκ  στο σχολείο του, επειδή ήταν ντροπαλός και υπέρβαρος. Η μόνη του διέξοδος ήταν η θεατρική ομάδα.  Εκεί, κατάφερε να ξεπεράσει τη φυσική του συστολή και να κερδίσει τον σεβασμό των συμμαθητών του, προσφέροντας μέσα από τις πρώτες του ερμηνείες άφθονο γέλιο.

Έτσι αποφοίτησε από το κολέγιο Κλερμόντ Μενς και στη συνέχεια παρακολούθησε θεατρικές σπουδές στο κολέγιο Μαρίν. Αργότερα φοίτησε με υποτροφία στη φημισμένη δραματική σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης, ενώ για να βγάζει τα προς το ζην έδινε παραστάσεις στους δρόμους ως μίμος.

Ξεκίνησε την καριέρα του από το stand up  comedy, όπου και απέκτησε μεγάλη φήμη. Έγινε όμως γνωστός  ευρύτερα με τον ρόλο του εξωγήινου Μορκ στην τηλεοπτική σειρά  «Μορκ & Μίντι» (1978-1982), για τον οποίο κέρδισε Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού στην κατηγορία κωμική σειρά ή μιούζικαλ.  Μάλιστα, ο Γκάρι Μάρσαλ είχε πει πως στην οντισιόν που του έκαναν όταν του ζήτησαν να καθίσει, εκείνος γύρισε ανάποδα και στηρίχτηκε στο κεφάλι του. Οπότε όλοι κατάλαβαν πως είχαν βρει τον εξωγήινο που αναζητούσαν. 

Το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη έγινε με την ταινία «Ποπάυ», που όμως δεν έλαβε και τόσο καλές κριτικές.

Το 1982 ήταν μία χρονιά γεμάτη αλκοόλ και ναρκωτικά, γεγονός που προκάλεσε τριγμούς στον γάμο με τη Βαλερί Βελάρντι, όταν συνέβη ένα περιστατικό που τον τραυμάτισε. Στις 4 Μαρτίου εκείνης της χρονιάς,  μαζί με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο επισκέφτηκαν τον φίλο τους Τζον Μπελούσι στο ξενοδοχείο του στο Λος Άντζελες. Ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που τον είχαν δει ζωντανό, αφού αργότερα ο γνωστός ηθοποιός βρέθηκε νεκρός από υπερβολική  χρήση κοκαΐνης κι ηρωΐνης. Ο Γουίλιαμς πάντα θεωρούσε τον Μπελούσι «ανίκητο «ταύρο», οπότε η απώλειά του τον συγκλόνισε και τον ώθησε να  μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης.

Με πολύ κόπο και αγώνα, το  1987 κατάφερε να πάρει έναν ρόλο στο θρυλικό «Good Morning Vietnam», όπου υποδυόμενος τον DJ του στρατού, Adrian Cronauer, κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ και τη δεύτερη Χρυσή Σφαίρα.

Το  1988 πήρε  διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα και την επόμενη χρονιά παντρεύτηκε την νταντά του γιου του, Μάρσα Γκρέις, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά.

Η μεγάλη στιγμή όμως ήρθε με τον «Κύκλο των Χαμένων ποιητών», που έκανε  σύσσωμη την κριτική να παραδεχτεί το μεγάλο του ταλέντο και  του χάρισε τη δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ.  Ακολούθησε το «Fisher King του Tέρι Γκίλαμ,  (1991), κατά πολλούς η καλύτερη του ταινία κι αυτή  που του έφερε την τρίτη υποψηφιότητα για το Χρυσό Αγαλματίδιο.

Ώσπου, επιτέλους το 1997 στην ταινία « Good Will Hunting ο Williams», ερμηνεύοντας τον ψυχίατρο που κατάφερε να επικοινωνήσει με τον ταραγμένο αλλά ιδιοφυή πρωταγωνιστή κατάφερε να κρατήσει στα χέρια του Όσκαρ Β' Αντρικού Ρόλου.

Είχε επίσης τιμηθεί με δύο βραβεία Έμμυ, έξι Χρυσές Σφαίρες, δύο βραβεία Σωματείου Ηθοποιών και τέσσερα βραβεία Γκράμι.

Αν και κατάφερε να μείνει καθαρός από τα ναρκωτικά επί είκοσι χρόνια, το 2006, ξανακύλησε και μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης. Σύμφωνα με τον ίδιο απλώς μια μέρα είδε ένα μπουκάλι ουίσκι και δεν μπόρεσε αντισταθεί στον πειρασμό. Δύο χρόνια αργότερα χώρισε με την Γκρέιςκαι γνώρισε την Σούζαν Σνάιντερ, τη γυναίκα με την οποία μοιράστηκετα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Έπαιξε σε αμέτρητες ταινίες, λέγοντας ότι αυτές  τελικά πληρώνουν τους λογαριασμούς, ενώ είχε τη δική του θεωρία σχετικά με την αποτυχία.  «Μερικές φορές πρέπει να κάνεις ταινίες για να βγάλεις λεφτά. Ξέρεις με τι πας να μπλέξεις, εννοείται. Ξέρεις ότι το αποτέλεσμα θα είναι ανόητο. Και αυτό είναι ΟΚ», είχε πει χαρακτηριστικά.

Εμφανίστηκε ξανά στην τηλεόραση το 2014 στη σειρά του CBS  «The Crazy Ones», μετά από τρεις δεκαετίες. Η πρώτη σεζόν της σειράς τελείωσε τον Μάιο, και το κανάλι μετά τις μέτριες αντιδράσεις του κοινού αποφάσισε να την καταργήσει. Πριν την πρεμιέρα, ο Γουίλιαμς ανέφερε σε συνέντευξη: «Η ιδέα μιας σταθερής δουλειάς είναι ελκυστική. Έχω άλλες δύο επιλογές: να βγω στο δρόμο κάνοντας stand up,  ή να κάνω μικρές, ανεξάρτητες ταινίες, για τον βασικό μισθό που ορίζει το συνδικάτο. Οι ταινίες είναι καλές, αλλά συχνά δεν έχουν καν διανομή. Έχω λογαριασμούς να πληρώσω. Η ζωή μου έχει γίνει πιο περιορισμένη, με την καλή έννοια. Πουλάω το ράντσο μου στη Νάπα. Δεν μπορώ να το συντηρήσω πια».

Αυτό όμως που ο Γουίλιαμς ήθελε περισσότερο από οτιδήποτε στη ζωή του  ήταν να σκορπάει το γέλιο. Και πάντα το κατάφερνε, τόσο μέσα από τις ταινίες όσο και στην προσωπική του ζωή. Όταν ο Κρίστοφερ  Ριβ  έμεινε παράλυτος, εκείνος τον επισκέφτηκε  στο νοσοκομείο,  υποδυόμενος έναν Ρώσο γιατρό που θα τον έκανε καλά. Ο Ριβ   είπε πως ήταν από τις ελάχιστες φορές που γέλασε  με την ψυχή του.  Έτερος  φίλος του ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, όταν γύριζε την «Λίστα του Σίντλερ», τον έπαιρνε συχνά   στο τηλέφωνο για να ακούσει τα αστεία και να αποφορτίζεται.

Επίσης ο δημοφιλής ηθοποιός ήταν θαυμαστής της Ελλάδας, είχε επισκεφτεί πολλά μέρη της χώρας μας και δήλωνε με κάθε ευκαιρία πως «η ανθρωπότητα οφείλει να υποκλίνεται στην ελληνική ιστορία».

Δυστυχώς, όπως αναφέρεται και στη βιογραφία «Robin» του Ντέιβ Ιτσκοφ, προς το τέλος της ζωής του, άρχισε να δυσκολεύεται να  θυμηθεί  πάρα πολύ τα λόγια του. Η εξομολόγηση της μακιγιέζ Σέρι Μινς, σοκάρει: «Έκλαιγε με αναφιλητά στην αγκαλιά μου στο τέλος κάθε μέρας. Ήταν φρικτό. Είπα στους δικούς του, «είμαι μακιγιέζ. Δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτό που συμβαίνει». Απλώς έκλαιγε κι έλεγε: «Δεν μπορώ, Σέρι. Δεν ξέρω πια πώς να το κάνω. Δεν ξέρω πώς να είμαι αστείος».

Στα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας,- «Μια νύχτα στο Μουσείο»-  έπαθε μια τόσο έντονη κρίση πανικού, που υποχρεώθηκε να πάρει αντιψυχωτικά φάρμακα.

Μια μέρα πριν από την αυτοκτονία του είχε επισκεφτεί με τη  γυναίκα του μια γκαλερί στο Σαν Φρανσίσκο. Κανείς δεν μπορέσει να καταλάβει τι βασάνιζετην ψυχή του. Αν και ήταν αδύνατος και καταβεβλημένος,  συνομιλούσε με τον κόσμο και χαμογελούσε,όπως πάντα.  

Η σύζυγός του δήλωσε μετά από τον θάνατό του ότι ο ιδιοφυής κωμικός λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει είχε διαγνωστεί  με Πάρκινσον, κάτι που είχε μοιραστεί μόνο με την οικογένειά του. Η Σνάιντερ επίσης  εξομολογήθηκε στην εκπομπή Today την αλήθεια για το «αόρατο τέρας»  που ταλαιπώρησε τον Γουίλιαμς, ο όποιος υπέφερε από άνοια με σωμάτια Lewy. Η  εκφυλιστική αυτή νόσος τον δυσκόλευε να κατανοήσει την πραγματικότητα και  σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση μάλλον ήταν η αιτία που τον οδήγησε στην αυτοκτονία.

Ο πιο στενός και αγαπημένος του φίλος, Μπίλι Κρίσταλ, αποτύπωσε με μια δήλωσή του την αλήθεια για τον άνθρωπο που μας χάρισε  αμέτρητες στιγμές χαράς: «Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του. Στεφτείτε το έτσι: η ταχύτητα με την οποία ερχόταν η κωμωδία είναι η ταχύτητα με την οποία ερχόταν και ο τρόμος. Ήταν σίγουρα ο πιο γενναίος καλλιτέχνης που γνώρισα ποτέ. Αλλά ήταν απλώς ένας φοβισμένος άνθρωπος».