Αντιγόνη Οικονομίδου: Η δημιουργός των κεραμικών πιάτων που αγαπούν οι Έλληνες σεφ -Μικρά έργα τέχνης

Κάτω από τον ήλιο, σε έναν μεσογειακό κήπο, ένα μεγάλο τραπέζι μόλις στρώθηκε. Εχει πάνω του ένα λινό τραπεζομάντηλο, ένα απλό σετ μαχαιροπίρουνα, ένα κρυστάλλινο ποτήρι κι ένα πιάτο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, ένα πιάτο ξεχωριστό, σαν έργο τέχνης. Κρατήστε στο νου σας για λίγο αυτή την εικόνα ευδαιμονίας και φανταστείτε τον εαυτό σας μέσα σε αυτή. Σαν άσκηση ψυχικής ανάτασης.

Οταν ρωτήσαμε την δημιουργό κεραμικών ειδών, Αντιγόνη Οικονομίδου, ποιο είναι για εκείνη το ιδανικό σκηνικό για να απολαύσει κάποιος το γεύμα του πάνω στα πιάτα που κατασκευάζει, αυτές τις εικόνες μας έκανε να ονειρευτούμε με την περιγραφή της και να ξεφύγουμε για λίγο από τον τρέχοντα χωροχρόνο.

Για την Αντιγόνη Οικονομίδου, πάνω σε ένα πιάτο γράφονται ιστορίες από τη ζωή μας. Αρα έχει σημασία. Και θέλει τέχνη και αφοσίωση. Είναι μοναδικό. Με αυτές τις αξίες φτιάχνει τα κεραμικά πιάτα της που κέρδισαν αμέσως την προσοχή της ελληνικής γαστρονομίας και χαρίζουν έμπνευση στους σεφ.

Ενα απόγευμα, μετά από μια δύσκολη ημέρα, η interior designer Αντιγόνη Οικονομίδου μυήθηκε στον μαγικό κόσμο του υγρού πηλού και έμεινε εκεί να τον εξερευνά μέχρι σήμερα.

Περιγράφει στην Bovary πώς η κεραμική της άλλαξε τη ζωή.

"Οι βασικές μου σπουδές είναι το interior design και αυτό είναι και το κύριο αντικείμενο απασχόλησής μου, όμως, τρέφω τεράστια αδυναμία και για την γαστρονομία.

Η αισθητική ενός στρωμένου τραπεζιού, τα σκεύη, η art de la table γενικότερα, είναι για μένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι καθώς καταφέρνει να κάνει το γεύμα μια ξεχωριστή εμπειρία. Κατασκευάζοντας τα δικά μου πιάτα κατάφερα να «παντρέψω» κατά κάποιο τρόπο τις δύο μεγάλες μου αγάπες, το design και την γαστρονομία.

Η πρώτη φορά που έπιασα πηλό στα χέρια μου, ήταν ένα απόγευμα μετά από μια πολύ δύσκολη και έντονη μέρα στο γραφείο.

Εκτός από πιάτα, σχεδιάζω κι άλλα χρηστικά αντικείμενα όπως espresso cups, κούπες, τσαγιέρες, coffee drippers κλπ. Κατά βάση όλα τα αντικείμενα που κατασκευάζω είναι χρηστικά, ψημένα σε υψηλή θερμοκρασία (1250-1280 βαθμούς) και με προδιαγραφές κατάλληλες για την συγκεκριμένη χρήση. Σχεδιάζω, επίσης, αντικείμενα για διακοσμητική χρήση -που, όμως, είναι και χρηστικά- όπως σταχτοδοχεία για πούρα, βάζα, κηροπήγια κλπ. και παράλληλα, στον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο μου, προσπαθώ να ασχολούμαι και με κάποιες πιο ιδιαίτερες φόρμες και γλυπτά.

Η πρώτη φορά που έπιασα πηλό στα χέρια μου, ήταν ένα απόγευμα μετά από μια πολύ δύσκολη και έντονη μέρα στο γραφείο. Αμέσως κατάλαβα πόσο πολύ με ηρεμούσε η επαφή με τον πηλό. Είναι απίστευτο πόσο αποσυμπιέζει το μυαλό η δημιουργία ενός αντικειμένου από λάσπη. Βέβαια, όσο πιο πολύ ασχολείσαι με τον πηλό, τόσο περισσότερο περιμένεις να δεις ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειάς σου. Η στιγμή που θα ανοίξεις το καμίνι, μετά από πολλές ώρες αναμονής και ψησίματος για να δεις πόσα από τα κομμάτια σου έχουν «επιζήσει» από την διαδικασία.

Για μένα, το ιδανικό σκηνικό για να απολαύσει κάποιος ένα γεύμα σε δικό μου πιάτο είναι κάτω από τον ήλιο σε έναν ωραίο μεσογειακό κήπο.

Το πρώτο project ήταν κάποια platters για το ζαχαροπλαστείο Yum Guilt Free -του οποίου είχα επιμεληθεί το design- και την Λίζα Βαβούρη, η οποία φτιάχνει τα πιο ωραία gluten free και sugar free γλυκά. Θέλαμε τα σκεύη παρουσίασης να ακολουθούν την αισθητική του καταστήματος, οπότε τα σχεδίασα και τα κατασκεύασα η ίδια.

Το επόμενο βήμα ήρθε όταν ο Αλέξανδρος Τσιοτίνης μου ζήτησε να φτιάξουμε κάποια πολύ συγκεκριμένα bread bowls βασισμένα στο σχήμα και το σχέδιο του bread proofing basket που χρησιμοποιεί για το ψωμί του στο CTC.

Μετά και από αυτό το project όλα πήραν τον δρόμο τους και το ένα έφερε το άλλο. Ακολούθησε η συνεργασία με τον Παντελή Ζαρταλούδη και το Hams&Clams, το Aleria με chef τον Γκίκα Ξενάκη και το εστιατόριο Alali του Astarte Suites στην Σαντορίνη με chef τον Άνταμ Κοντοβά. Αυτή τη στιγμή, δουλεύουμε για μια νέα συνεργασία με ένα κατάστημα στο Ψυχικό που εμπορεύεται design objects και σχεδιάζουμε μια αποκλειστική σειρά με κάποια χρηστικά κομμάτια. Επίσης, ετοιμάζουμε πιάτα για ακόμα δύο εστιατόρια.

Η δουλειά μου είναι να συζητάω με τον chef ώστε να φτιάξουμε ένα σκεύος που θα ταιριάζει στο πιάτο και την φιλοσοφία του. Σκοπός του σκεύους είναι να ολοκληρώσει και να αναδείξει το φαγητό. Τα φαγητά από ανθρώπους που μαγειρεύουν με αγάπη, είναι και αυτά που ταιριάζουν ιδανικά με τα πιάτα μου, χωρίς να έχει σημασία ποια κουζίνα εκπροσωπούν. Με εξιτάρει να φτιάχνω διαφορετικού είδους πιάτα για διαφορετικά είδη κουζίνας. Την μία μέρα δοκιμάζω φόρμες για να πετύχω το τέλειο pasta bowl ή το πιο ιδιαίτερο ramen bowl και την επόμενη σχεδιάζω ένα πιάτο για ένα μενού degustation με ιδιαιτερότητες στο μέγεθος, την καμπυλότητα και την υφή ώστε να μπορούν να σταθούν επάνω του στις σωστές αναλογίες τα συστατικά μέρη του πιάτου. Είναι συναρπαστικό όλο αυτό!

Για μένα, το ιδανικό σκηνικό για να απολαύσει κάποιος ένα γεύμα σε δικό μου πιάτο δεν έχει υπερβολές. Φαντάζομαι το φαγητό σερβιρισμένο σε ένα πιάτο απλό, μονόχρωμο, φωτεινό, με έναν συνδυασμό ενός σατινέ γυαλιού και της φυσικής υφής του πηλού, λίγο ατημέλητο. Στέκεται πάνω σε ένα καλής ποιότητας λινό τραπεζομάντηλο και δίπλα του αρκούν ένα όμορφο απλό σετ μαχαιροπίρουνα, μια καλή λινή πετσέτα και ένα κρυστάλλινο ποτήρι. Ιδανικά κάτω από τον ήλιο σε έναν ωραίο μεσογειακό κήπο.

To πιάτο για το οποίο δηλώνω ιδιαιτέρως υπερήφανη είναι, ξεκάθαρα και με διαφορά, το φλατ στρογγυλό πιάτο στο χρώμα της άμμου που έφτιαξα για το degustation menu του Αλέξανδρου Τσιοτίνη για το εστιατόριο CTC. Είναι απλό αλλά με μια ιδιαίτερη πολυτέλεια, κομψό, χωρίς εντάσεις, με υφές και υπέροχους ιριδισμούς στο φως.

Θεωρώ ότι μια Τέχνη όπως είναι κεραμική, δεν μπορεί να εξαφανιστεί εύκολα. Η κεραμική είναι από τις αρχαιότερες τέχνες που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως. Ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τον πηλό για να φτιάξει χρηστικά αντικείμενα και να καλύψει τις ανάγκες της καθημερινότητας, ενώ με το πέρασμα των χρόνων άρχισε να τα διακοσμεί με διαφορετικές τεχνικές ανά περιόδους και τόπους με σκοπό να τα ομορφαίνει. Θα υπάρχει πάντα, σεβόμενη την ιστορία χιλιάδων χρόνων, στηριζόμενη σε τεχνικές που έχουν μείνει αναλλοίωτες έως σήμερα και με την ανάγκη εξέλιξης και πορείας στην σύγχρονη πραγματικότητα θα δημιουργεί αντικείμενα με βάση τις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες, όπως πάντα έκανε.

Σίγουρα τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια άνοδος των χειροποίητων κεραμικών σκευών με ιδιαίτερες, κάποιες φορές, μορφές και φόρμες στα εστιατόρια, αλλά αυτό νομίζω ήταν μια εξέλιξη που ακολούθησε την άνοδο της γαστρονομίας και κατά συνέπεια της art de la table.

Instagram: antigone_ceramics

Facebook: Antigone Ceramics

 Studio: Δεινοκράτους 10, Κολωνάκι