Casa Cuseni: Το μαγευτικό θέρετρο στην Ταορμίνα που ενέπνευσε τη Coco Chanel για το θρυλικό λογότυπό της
Το Casa Cuseni, το ιστορικό θέρετρο στην ειδυλλιακή Ταορμίνα της Σικελίας, είναι το μέρος που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την θρυλική Coco Chanel, όταν σχεδίασε το διάσημο λογότυπό της.
Η Casa Cuseni υπήρξε ένα ησυχαστήριο για τις ανήσυχες ψυχές μεγάλων καλλιτεχνών. Ένας μυστικός παράδεισος, που φιλοξένησε στους χώρους του δημιουργούς με διαφορετικές καταβολές από τον χώρο της λογοτεχνίας, της επιστήμης, του κινηματογράφου και του στιλ, πόλος έλξης για τους άριστους του 20ου αιώνα.
Ένας τόπος όπου ο Tennessee Williams και ο Henry Faulkner ανακάλυψαν την ταυτότητά τους και ο φιλόσοφος και μαθηματικός Bertrand Russell πληροφορήθηκε ότι τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1950. Το σημείο εκκίνησης, απ’ το οποίο ο Roald Dahl συνέλαβε τον συναρπαστικό κόσμο του Τσάρλι και του εργοστασίου σοκολάτας του, το μέρος όπου η Greta Garbo ξαναβρήκε την πολύτιμη ανωνυμία της, διαμένοντας εκεί για έναν χρόνο.
Η σύλληψή του οφείλεται σε έναν αυτοεξόριστο Βρεττανό ζωγράφο, γιο βιομηχάνου από το Leeds, τον Robert Hawthorn Kitson. Ο καλλιτέχνης, που ίδρυσε το αβαν-γκαρντ περιοδικό “The Studio” εμπνεύστηκε από τις διονυσιακές μορφές των νέων Σικελών στις φωτογραφίες του Wilhelm Von Gloeden. Μαζί με τον σύγχρονό του Oscar Wilde αλλά και τους ζωγράφους Charles Holmes και Frank Benson κατά το γύρισμα του αιώνα (fin de siècle) αποφάσισαν να γνωρίσουν κατ’ ιδίαν τον Γερμανό πρωτοπόρο φωτογράφο, επισκεπτόμενοι την οικία του στην Ταορμίνα. Η μαγνητική αύρα της παραθαλάσσιας πόλης άσκησαν τόση επίδραση μέσα του, που αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί μόνιμα, χτίζοντας το δικό του «δημιουργικό οχυρό».
Ο Pablo Picasso κατά την επίσκεψή του το 1917 εκτιμώντας τις αισθαντικές απεικονίσεις της Casa δεν αποκάλυψε στον περίγυρό του την περίφημη τοιχογραφία στην αίθουσα δείπνου, η οποία μαρτυρούσε τον έρωτα του Kitson για τον ζωγράφο Carlo Siligato και θα μπορούσε να τους οδηγήσει στη φυλακή.
Το πιο ενδιαφέρον ανεκδοτολογικό στοιχείο ίσως είναι ότι οι περίτεχνες διακοσμητικές του λεπτομέρειες, όπως τα μωσαϊκά και το κεντημένο μονόγραμμα στις πετσέτες, το χαρακτηριστικό των CC, που διαπλέκονται μεταξύ τους, αποτέλεσε έναυσμα για να σχεδιάσει η Coco Chanel το 1925 μια παραλλαγή με το δικό της διαχρονικό και τόσο αναγνωρίσιμο λογότυπο. Το logo της Chanel υπήρχε, ήδη, δέκα χρόνια πριν από αυτό το λανσάρισμα στο πεδίο της μόδας ως ένα σύμβολο επίγειων απολαύσεων.
Όλα αυτά τα οπτικά ερεθίσματα που ενέπνευσαν και την Coco Chanel δεν ήταν τυχαία. Διακοσμητής της Casa Cuseni ύπηρξε ο Sir Frank Brangwyn, μετέπειτα διακοσμητής της Βουλής των Λόρδων στο Westminster, του οίκου κοσμημάτων Tiffany’s αλλά και του φουαγιέ του Rockfeller Center στη Νέα Υόρκη.
Πέρα από το λαμπερό υπόβαθρο και τους εξίσου λαμπερούς ενοίκους της, η βίλα, με τη σειρά της, αμαυρώθηκε από το σκοτάδι του πολέμου, καθώς επιτάχθηκε από τους Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ευτυχώς, όμως, χάρη στην έγκαιρη κινητοποίηση των κατοίκων της Ταορμίνα, τα 600 έργα τέχνης της συλλογής του χώρου φυγαδεύτηκαν και διασώθηκαν…
Η διατήρησή της οφείλεται κατά τον μεγαλύτερο βαθμό στην ανιψιά του Kitson, Daphne Phelps, με έναν εξίσου ενδιαφέροντα κύκλο γνωριμιών, αφού ήταν συμφοιτήτρια με την Ψυχαναλύτρια Anna Freud, κόρη του Sigmund και στενή φίλη με τον Albert Einstein. Η νέα κλειδοκράτορας της βίλας τη μετέτρεψε επίσημα σε ξενοδοχείο για καλλιτέχνες και ερευνητές, διάνθισε τον κήπο με εξωτικά δέντρα, μεσογειακά ελαιόδεντρα, αμυγδαλιές και πορτοκαλιές, επιμελώντας τα πέντε υπνοδωμάτια και την επιβλητική τραπεζαρία.
Σήμερα η Casa Cuseni παραμένει ένα έμβλημα της ελευθερίας και της πολιτιστικής ζωής της πόλης. Έχει αναγορευθεί σε εθνικό μνημείο και τοπόσημο ιστορικής αξίας από φορείς, όπως η Ακαδημία Belle Arti στη Μεσσίνα από το 1998, Μουσείο της πόλης της Ταορμίνα από το 2015 και ένας από τους πιο δημοφιλείς κήπους της Ιταλίας το 2016. Το οίκημα για το οποίο οι νέοι του ιδιοκτήτες, το ζευγάρι των Domenica Cundari και Francresco Spadaro έχουν θεσπίσει, πλέον, Ίδρυμα, λειτουργεί ως ένας ιδιότυπος χώρος ανάπαυσης και γνώσης, στις ξεναγήσεις του οποίου νιώθεις ακόμη τα ίχνη των γοητευτικών προσωπικοτήτων που πέρασαν από εκεί.
