Ένα μικρό διαμέρισμα 36 τ.μ. στη Βουλιαγμένη γεμάτο χρώμα μετατράπηκε σε λειτουργικό σπίτι
Τα περιορισμένα τετραγωνικά μέτρα μπορεί ορισμένες φορές να αποτελούν εμπόδιο στην περίπτωση μιας κατασκευής, αλλά όχι στο συγκεκριμένο διαμέρισμα σε πολυκατοικία της δεκαετίας του '70 στη Βουλιαγμένη.
Για τους επικεφαλής του αρχιτεκτονικού γραφείο Oblique, Δημήτρη Χατζηιωακειμίδη και Στέλλα Λιβιεράτου, τα λίγα τετραγωνικά μέτρα και η σχεδιαστική φιλοσοφία αποτέλεσαν κινητήρια δύναμη για έναν δημιουργικό και λειτουργικό σχεδιασμό.
Μάλιστα η πρόκληση ήταν το ίδιο το μέγεθος του διαμερίσματος, μόλις 36 τ.μ. Με τον κατάλληλο, όμως, σχεδιασμό και με την πρωτοτυπία να χωρέσουν όλα με τη δημιουργία ενός έπιπλου που ενσωματώνει όλες τις απαιτητές χρήσεις κατά τρόπο ευέλικτο, προέκυψε ένα λειτουργικό διαμέρισμα. Ο κεντρικός άξονας της κατοικίας είναι πλέον ένα - ουσιαστικά - κουτί από έγχρωμο και εμποτισμένο mdf γύρω από το οποίο αναπτύσσονται οι χώροι.
Ένα μικρό εργένικο διαμέρισμα που χωράει τα πάντα
Ο εξαιρετικά περιορισμένος χώρος αποτέλεσε αφορμή για ριζική αναδιοργάνωση της κάτοψης, προκειμένου να εξυπηρετεί τις ανάγκες του χρήστη αλλά παράλληλα να αποφευχθεί η δημιουργία ενός τυπικού διαμερίσματος σε σμίκρυνση.
"Η παραπάνω προσέγγιση υποστηρίχθηκε μέσω μιας μεθοδολογίας που επαναπροσδιορίζει τον ρόλο του επίπλου, προσδίδοντας του χαρακτηριστικά παραγωγής χώρου. Αυτή η αντίληψη του «επίπλου ως αρχιτεκτονική» κρίνεται καθοριστικής σημασίας για την ανακαίνιση υφιστάμενων χώρων κατοίκησης, ιδίως για τα εγχώρια δεδομένα όπου αποτελεί πλέον μια από τις βασικές ενασχολήσεις του κλάδου. Συνεπώς, το έργο πέρα από μία συγκεκριμένη λύση, υποδεικνύει και μια πρόταση αρχετυπικής φύσεως, ένα παράδειγμα που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ανάλογες περιπτώσεις ανακαίνισης μικρών χώρων", περιγράφουν οι αρχιτέκτονες Δημήτρης Χατζηιωακειμίδης και Στέλλα Λιβιεράτου.
Στην παρούσα εκδοχή, δεδομένου ότι υπήρχε μόνο μια όψη με ανοίγματα, δημιουργήθηκαν δυο βασικές παράλληλες ζώνες που οργανώνουν τις λειτουργίες ανάλογα με την ανάγκη τους για φυσικό φωτισμό. Η πρώτη «σκοτεινή» ζώνη, υλοποιείται με την δημιουργία ενός κουτιού από έγχρωμο και εμποτισμένο mdf, ένα υπερμέγεθες έπιπλο, όπου εμπεριέχονται οι χώροι ύπνου, μπάνιου, καθώς και αποθήκευσης. "Έτσι, επιχειρείται ένα είδος εγκιβωτισμού, όχι μόνο οικιακών συσκευών ή αντικειμένων, αλλά και χώρων, και κατ’ επέκταση των υποκειμένων που τους χρησιμοποιούν. Τίθεται λοιπόν ένα σχεδιαστικό ζήτημα σχετικά με την διαστασιολόγηση, την διάταξη και γενικότερα τον επαναπροσδιορισμό τέτοιων χώρων κατοίκησης", εξηγούν.
Η συγχώνευση των παραπάνω λειτουργειών εντός αυτού του «κατοικήσιμου τοίχου», επιτρέπει την οριοθέτηση αλλά και την μεγιστοποίηση του ελεύθερου χώρου εκτός του.
Συνεπώς, η δεύτερη, φωτεινή ζώνη, αποτελείται από έναν ανοιχτό, ανεμπόδιστο και ενιαίο χώρο διημέρευσης, προς οικειοποίηση κατά βούληση.
Τέλος, μέσα από συρόμενα πάνελ, ο σχεδιασμός επιτρέπει την υποδιαίρεση της ζώνης αυτής σε επιμέρους χώρους παρέχοντας έτσι διαφορετικούς βαθμούς ιδιωτικότητας.
Το μικρό διαμέρισμα στη Βουλιαγμένη αποτελεί ένα αστικό καταφύγιο που έχει αποδεικνύει πως ακόμη και ένα μη παραγωγικός χώρος μπορεί με τον κατάλληλο σχεδιασμό να μετατραπεί σε έναν παιχνιδιάρικο οικιακό χώρο.
Ταυτότητα έργου
Σχεδιασμός/Κατασκευή : Oblique (Δημήτρη Χατζηιωακειμίδη και Στέλλα Λιβιεράτου)
Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου
Συνολική επιφάνεια: 36m²
