Δύο υπέροχα διαμερίσματα στο Παγκράτι συνδυάζουν τον μίνιμαλ μοντερνισμό με την κλασική αισθητική
Δύο διαμερίσματα στο Παγκράτι αποτελούν τον ιδανικό συνδυασμό μίνιμαλ μοντερνισμού και κλασικής αισθητικής.
Οι αρχιτέκτονες Ελισάβετ Πλαΐνη και Γιάννης Καραχάλιος -του αρχιτεκτονικού γραφείου Plaini and Karahalios Architects- ανέλαβαν το ανασχεδιασμό δύο υπέροχων διαμερισμάτων στο Παγκράτι, παντρεύοντας την αίγλη μια παλιότερης Αθήνας με τη σύγχρονη προσέγγιση του design.
Με μια περιήγηση στους σχεδόν αφαιρετικούς, ευρύχωρους, παρόλα αυτά μοντέρνους και διαχρονικά καλαίσθητους χώρους, καταλαβαίνει κανείς τη σχεδιαστική φιλοσοφία των δύο αρχιτεκτόνων, οι οποίοι «ακούν» τις τάσεις, βαδίζουν παράλληλα με τη σύγχρονη πραγματικότητα, ωστόσο δεν μπορούν να παραβλέψουν και τη σπουδαία παρακαταθήκη που έχουν αφήσει πίσω τους οι παλιότερες εποχές στον χώρο του σχεδιασμού.
Γι’ αυτό επέλεξαν για τα δύο διαμερίσματα στο Παγκράτι, τοποθετημένα σε ένα κτίριο που μας ταξιδεύει από το αρχοντικό παρελθόν στο αστικό παρόν, να κρατήσουν όσα περισσότερα αρχικά στοιχεία μπορούσαν, κάνοντας τις απαραίτητες προσθήκες και αλλαγές, ώστε να προσφέρουν τις ιδανικές συνθήκες διαβίωσης.
Τα σπίτια βρίσκονται στο ισόγειο και τον 2ο όροφο ενός αστικού τριώροφου κτιρίου του μεσοπολέμου, με την ασυνήθιστη συνθήκη των τριών όψεων.
Ο ανασχεδιασμός των δύο διαμερισμάτων στο Παγκράτι
Η δομή των διαμερισμάτων και τα όποια μορφολογικά στοιχεία του εσωτερικού τους διατηρήθηκαν σχεδόν στο ακέραιο, με σεβασμό στην ιστορικότητα και την πρωτότυπη σχεδιαστική προσέγγισή τους, ενώ η επέμβαση έγινε περισσότερο με γνώμονα την αποκατάσταση της χωρικής ποιότητας των χώρων, παρά τη ριζική αλλαγή τους.
Εξαίρεση αποτέλεσαν οι χώροι της κουζίνας και των λουτρών, οι οποίοι είχαν υποστεί μη αναστρέψιμες αλλοιώσεις και επανασχεδιάστηκαν πλήρως, με μια πιο σύγχρονη αρχιτεκτονική γλώσσα.
Το διαμέρισμα του β’ ορόφου αποτέλεσε το κύριο επίκεντρο της επέμβασης. Έχει ενδιαφέροντα μορφολογικά στοιχεία και οι αρχιτέκτονες φαίνεται να έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στην υλικότητα, με βασικό σχεδιαστικό στόχο την ανάδειξη της αλληλουχίας των δωματίων.
Το διαμέρισμα του ισογείου δεν παρουσιάζει μορφολογικές ιδιαιτερότητες. Κάθε επιφάνεια των περιμετρικών δωματίων βάφτηκε λευκή, ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα φωτεινότητας του διαμερίσματος, αλλά και η ανάδειξη της υλικότητας των δαπέδων. Από την άλλη, το κεντρικό χολ ακολούθησε χρωματικά την παλέτα του παλιού μωσαϊκού.
Η επιλογή του χρώματος των κουφωμάτων και των μεταλλικών στοιχείων στους εξωτερικές όψεις προέκυψε από το αρχικό χρώμα της εξώπορτας του κτιρίου, η οποία αποτελεί ένα μικρό τοπόσημο της περιοχής με την παρουσία της στον δημόσιο χώρο.
Το χρώμα των κουφωμάτων αποτελεί έτσι το μοναδικό εκείνο στοιχείο που αποτυπώνει τη σύγχρονη επέμβαση, αφήνοντας την εξωτερική επιδερμίδα του κτιρίου σε μια κατάσταση μεταβατική και προσωρινή.
Πρόκειται για μια συνθήκη κατά την οποία οι φθορές του χρόνου, τα σημάδια από σφαίρες από τη δεκαετία του ’40, αλλά και τα σύγχρονα γκράφιτι αποτελούν μαρτυρίες συνέχειας και δυναμικής συνύπαρξης.
Φωτογραφίες: Plaini and Karahalios Architects, www.plainiandkarahalios.com.