Ένα διαμέρισμα μόλις 36 τ.μ. στη Θεσσαλονίκη που χωράει τα πάντα -Ντιζαϊνάτο, όλο ξύλο

ΒΙΟΛΕΤΤΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ⸻ 25 NOV 2022

Τα περιορισμένα τετραγωνικά μέτρα μπορεί ορισμένες φορές να αποτελούν εμπόδιο στην περίπτωση μιας κατασκευής, αλλά όχι στο συγκεκριμένο διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη.

Για τους επικεφαλής του αρχιτεκτονικού γραφείο Louizi - Louizis Architects, Ευαγγελία Λουίζη και Κίμωνα Λουίζη, τα λίγα τετραγωνικά μέτρα και η σχεδιαστική φιλοσοφία αποτέλεσαν κινητήρια δύναμη για έναν δημιουργικό και λειτουργικό σχεδιασμό.

Μάλιστα η πρόκληση ήταν το ίδιο το μέγεθος του διαμερίσματος, μόλις 36 τ.μ. Με τον κατάλληλο, όμως, σχεδιασμό και με την πρωτοτυπία να χωρέσουν όλα με τη δημιουργία δύο «επίπλων» που ενσωματώνουν όλες τις απαιτητές χρήσεις κατά τρόπο ευέλικτο, προέκυψε ένα λειτουργικό διαμέρισμα. Ο λόγος για το έργο με τίτλο Flex / Living.

Ο περιορισμένος χώρος, εξυπηρετεί τελικά τις ανάγκες του χρήστη ενώ παράλληλα αποφεύχθηκε η δημιουργία ενός τυπικού διαμερίσματος σε σμίκρυνση. Η παραπάνω προσέγγιση υποστηρίχθηκε μέσω μιας μεθοδολογίας που επαναπροσδιορίζει τον ρόλο του «επίπλου», προσδίδοντας του χαρακτηριστικά παραγωγής χώρου. Αυτή η αντίληψη του «επίπλου ως αρχιτεκτονική» κρίνεται καθοριστικής σημασίας για τον εν λόγω διαμέρισμα καθώς έτσι επετεύχθη ο διαχωρισμός του χώρου. Συνεπώς, το έργο πέρα από μία συγκεκριμένη λύση, υποδεικνύει και μια πρόταση αρχετυπικής φύσεως, ένα παράδειγμα που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ανάλογες περιπτώσεις ανακαίνισης ή κατασκευής μικρών χώρων.

Ο αρχιτέκτονας Κίμωνας Λουίζης περιγράφει «Μικρό(πολύ)χώρος, ευέλικτος χώρος, υπέρβαση του γεωμετρικού χώρου. Εμφανής επιρροή από την υλικότητα ενός βιομηχανικού χώρου, μυσταγωγικός χειρισμός του φυσικού φωτός και διατάξεις αυτοματισμού που αρκεί να το ζητήσεις από την @Alexa για να ενεργοποιηθούν.

Το γεγονός ότι πρόκειται για ένα διαμέρισμα μόλις 36 τετραγωνικά υπήρξε επιπλέον κίνητρο και πρόκληση κατά το σχεδιασμό, για το πώς ένας περιορισμένος γεωμετρικός χώρος θα υπερβεί τα στενά δομικά όρια ενώ ταυτόχρονα η εμπρόθετη χρήση του φωτός (φυσικού και τεχνητού) θα αναχθεί σε σημαίνον στοιχειό της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.

Ο εσωτερικός χώρος ‘’προεκτείνεται’’ στον εξωτερικό με ενιαίο χρωματικό χειρισμό του δαπέδου ενώ η δημιουργία δύο ‘’επίπλων’’ που ενσωματώνουν όλες τις απαιτητές χρήσεις κατά τρόπο ευέλικτο, αποτρέπουν τη δημιουργία ανοίκειων - μη λειτουργικά ενεργών χώρων και διαχωρίζουν τον χώρο, σε χώρο δημιουργίας και χώρος φιλοξενίας. Το φυσικό φως εισχωρεί και αναδιαμορφώνει το διαμέρισμα μέσω της διακύμανσης της έντασης και της χρωματικής του απόδοσης. Εισχωρεί μέσω σχισμής στο λουτρό (αλληλοεπιδρά με τους υδρατμούς του ντουζ) ενώ ανακλάται και διαχέεται μέσω φιμέ ανακλαστικών επιφανειών (ένα εφέ κίνησης καθώς η μέρα περνάει).

Στο χώρο εργασίας δημιουργούνται εστιακά σημεία πέρα των δομικών στοιχείων του διαμερίσματος ενώ η επιλογή φυλλοβόλου δένδρου (καλλωπιστική ροδιά) έγινε με κριτήρια αποτύπωσης των αλλαγών που συντελούνται στη φύση κατά τη διάρκεια εναλλαγής των εποχών. Επιθυμία αποτελούσε η συνεχής εναλλαγή της βιωματικής εμπειρίας του χρήστη καθώς η μέρα και ο χρόνος περνάει».

Τοιχοποιία non finito, rustic ξύλο, λερωμένο δάπεδο, παλαιωμένο τουβλάκι και το γραφείο από στρατζαριστή λαμαρίνα παραπέμπουν σε μία αντιστηκτική cozy ατμόσφαιρα με σαφείς αναφορές στο βιομηχανικό στυλ.

Εν τέλει, το διαμέρισμα αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σύνθεση σύγχρονων στοιχείων και τολμηρών προσθηκών, που δημιουργούν ένα μοναδικό ιδίωμα και του προσδίδουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του.