Ο Ρόμπερτ Πάτινσον σχεδίασε έναν καναπέ σε σχήμα αυτιού -Καμπυλωτός, ιδανικός για να «φωλιάσεις» και να διαβάσεις

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον, όπως ο ίδιος παραδέχεται, είναι «αρκετά ρομαντικός» όσον αφορά τη διακόσμηση. Έτσι, όταν άρχισε να σκέφτεται τον καναπέ των ονείρων του, βρέθηκε να φαντασιώνεται ένα έπιπλο χωρίς αυστηρές γεωμετρικές γραμμές.

Κάτι που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αγκαλιάσουν και θα τους «αγκάλιαζε» κι αυτό. Είχε λίγο ελεύθερο χρόνο μετά το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας The Batman (2022) και έκανε μερικά σχέδια.

«Άρχισα να σχεδιάζω κομμάτια επίπλων που πίστευα ότι θα έκαναν τους ανθρώπους να αλληλεπιδρούν με έναν παιχνιδιάρικο και ανεπίσημο τρόπο», λέει στο έγκριτο περιοδικό αρχιτεκτονικής και design «Architectural Digest».

«Όλα είχαν δυσανάλογα, υπερμεγέθη στοιχεία. Και κατά τη διαδικασία κατασκευής κάποιων μοντέλων από πηλό, διαπίστωσα ότι οι οργανικές επικαλυπτόμενες καμπύλες είχαν παρόμοιο αποτέλεσμα».

O καναπές που σχεδίασε ο Ρόμπερτ Πάτινσον

Μόλις μπήκε βαθύτερα στη διαδικασία σχεδιασμού, ο ηθοποιός έκανε ένα βήμα πίσω και συνειδητοποίησε ότι το δημιούργημά του -με τις επικαλυπτόμενες καμπύλες και τα μαλακά εξαρτήματα σε σχήμα λοβού- έμοιαζε πολύ με αυτί. Για έναν καναπέ που προοριζόταν να προάγει τις συζητήσεις, την οικειότητα και ταυτόχρονα να είναι ένα καινοτόμο κομμάτι, βρήκε το σχέδιό του εκπληκτικό και μεταφορικά.

Άρχισε να συνεργάζεται με τη σχεδιάστρια Nicole Gordon, η οποία είχε διακοσμήσει δύο από τα σπίτια του και είχε κάνει μια δουλειά στο σπίτι των γονιών του στο Λονδίνο. «Ο Ρόμπερτ ήθελε ένα κομμάτι όπου θα μπορούσες να φωλιάσεις για να διαβάσεις», λέει στο AD, «αλλά ήταν επίσης αρκετά ανθεκτικό και σταθερό για να καθίσουν αρκετοί άνθρωποι σε ένα πάρτι».

Οι δυο τους πήραν τα πήλινα μοντέλα του, προχώρησαν σε τρισδιάστατες απεικονίσεις, και τελικά κατέληξαν σε ένα και μοναδικό σχέδιο. Συνεργάστηκαν με τον σχεδιαστή - αρχιτέκτονα Andrea Cadioli για να κατασκευάσουν ένα ξύλινο πλαίσιο καλυμμένο με μουσελίνα και άρχισαν να βελτιώνουν το σχήμα με την ταπετσιέρη Claudia Bracamontes. Επειδή ο Pattinson ήθελε ένα «αιωρούμενο» αποτέλεσμα, η Gordon λέει: «Το πιο δύσκολο τεχνικό μέρος ήταν η μηχανική του ώστε να μπορεί πραγματικά να στηρίξει ανθρώπους και να μην αναποδογυρίζει. Έτσι κατασκευάσαμε αυτό το μεταλλικό πλαίσιο μέσα στο σκελετό του καναπέ που σας επιτρέπει να βάλετε 350 κιλά σε κάθε ένα από αυτά τα αιωρούμενα μπράτσα».

Ο Pattinson ήθελε επίσης μια έντονη αντίθεση για τη βάση του καναπέ, οπότε διάλεξε μια πλάκα ροζ όνυχα στο λιθοπωλείο και σμίλεψαν την πλάκα ώστε να ταιριάζει με την καμπυλότητα της βάσης. Ενσωμάτωσαν επίσης δίσκους ποτών από ροζ όνυχα σε κάθε μπράτσο.

Η μεγαλύτερη πρόκληση λέει η Gordon, ήταν η επιλογή του υφάσματος. «Εγώ έχω ένα λαμπραντόρ που το λένε Μέισον», συμπληρώνει, «και ο Ρομπ έλεγε: Θέλω να μοιάζει με τη γούνα του Μέισον!». Έτσι άρχισαν να κοιτάνε γκρι και μπεζ χρώματα. Αλλά στη συνέχεια ήθελε περισσότερο ένα strié. Τελικά, επέλεξαν ένα λευκό βελούδο από την Otis Textiles.

Μόλις ολοκληρώθηκε ο καναπές, η Gordon ενθάρρυνε τον Pattinson να πουλήσει κάπου μια περιορισμένη σειρά. Ήθελε να το δείξει στον Joel Chen, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης του JF Chen στο Λος Άντζελες. Ο Chen ενθουσιάστηκε με αυτό που είδε.

«Ένιωσα δέος για τον κάπως περίπλοκο σχεδιασμό», λέει ο Chen στο AD. «Ο καναπές είναι εντελώς μοναδικός και η ισχυρή αίσθηση του Ρόμπερτ για τα σχήματα που ερμηνεύονται από καθημερινά αντικείμενα είναι απίστευτη. Αυτό είναι το πρώτο πρωτότυπο μιας περιορισμένης σειράς που φτιάχνει, και σίγουρα ανήκει στο JF Chen-όπου «βουτάμε» κυριολεκτικά τους ανερχόμενους σχεδιαστές».

Ο πρωτότυπος καναπές του Πάτινσον εκτίθεται τώρα στο JF Chen, το οποίο πωλεί έξι από τα κομμάτια που κατασκευάζονται κατά παραγγελία. Όσο για τον Πάτινσον, όταν του ζητήθηκε να θυμηθεί τον χειρότερο καναπέ που είχε ποτέ, η απάντησή του ήταν αφοπλιστική

«Ο λιγότερο αγαπημένος μου θα μπορούσε να είναι και ο πιο αγαπημένος μου. Υπήρξε μια εποχή που το μόνο έπιπλο που είχα για περίπου έξι μήνες ήταν ένα φουσκωτό σκάφος που ήταν ταυτόχρονα ο καναπές, το κρεβάτι και η τραπεζαρία μου. Το αγαπούσα πάρα πολύ, αλλά μου προκαλούσε πολλά προβλήματα στη μέση».

Το σκάφος έκανε κακό στη μέση, ίσως, αλλά είχε τουλάχιστον ένα κοινό στοιχείο με τον νέο καναπέ του Πάτινσον: είναι ένα υπέροχο μέρος για συζήτηση.