The Second Woman: Ο Βασίλης ήταν ένας από τους 100 άνδρες που χώρισε η Στεφανία Γουλιώτη στη Στέγη και περιγράφει την εμπειρία του
Ο Βασίλης Σκιαδόπουλος ήταν μεταξύ των 100 αντρών που χώρισε επί σκηνής η Στεφανία Γουλιώτη, σε μια 24ωρη παράσταση, που άφησε το στίγμα της στην αθηναϊκή σκηνή. Ο ίδιος μοιράζεται, στο Bovary, την εμπειρία που βίωσε πριν λίγες ημέρες.
Παράσταση φαινόμενο, παράσταση πείραμα, όπως και να χαρακτηριστεί το «The Second Woman» που παρουσιάστηκε για 24 ώρες, στη Στέγη, με πρωταγωνίστρια τη μοναδική Στεφανία Γουλιώτη, δεν έχει σημασία μπροστά στο θέαμα που απόλαυσε το κοινό και φυσικά την εμπειρία που έζησαν, επί σκηνής, 100 άνδρες -με ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν όλοι ερασιτέχνες.
Μεταξύ των 100 ανδρών που χώρισε η Στεφανία Γουλιώτη, σε μια performance που κράτησε σερί 24 ώρες, ήταν και ο Βασίλης Σκιαδόπουλος, ο οποίος περιγράφει, σε πρώτο πρόσωπο, την εμπειρία που βίωσε το περασμένο Σάββατο.
«Είδα μια ανάρτηση στα social που το Ίδρυμα Ωνάση αναζητούσε 100 άνδρες για την παράσταση «The Second Woman». Αρχικά, έψαξα να δω τι ήταν ακριβώς και όταν είδα ότι θα παίζει η Στεφανία Γουλιώτη «ψήθηκα» αμέσως. Υπήρχαν κάποια προαπαιτούμενα, όπως ένα βιντεάκι που έπρεπε να στείλω για να εξηγήσω, μέσα σε δύο λεπτά, τους λόγους που θέλω να συμμετέχω και να μπω σε αυτό το «πείραμα». Έτσι, ένα Σάββατο πρωί, μαζί με μια φίλη μου, έκανα το βίντεο και το έστειλα. Στις απαντήσεις μου ήμουν πάρα πού εγώ. Στην ερώτηση «Γιατί θέλω να συμμετέχω» απάντησα ότι θέλω να το κάνω γιατί επιθυμούσα να βγω φέτος από τη ζώνη ασφαλείας μου, ότι πιστεύω πολύ στο Ίδρυμα Ωνάση και σε αυτή τη φοβερή τύπισσα, τη Στεφανία Γουλιώτη που είναι ότι καλύτερο έχουμε από ηθοποιούς, και θα ήθελα πολύ να είμαι μέρος αυτού του πειράματος ή όπως αλλιώς το χαρακτηρίζουν.
Έστειλα την αίτηση μου και τέλη Αυγούστου μου απάντησαν θετικά! Στην πορεία κάναμε ένα zoom για να μου εξηγήσουν τι θα κάνουμε. Μπορώ να πω ότι ήταν σε όλα πάρα πολύ καλά οργανωμένοι. Δηλαδή, υπήρχε μια σκηνή που τρώμε φαγητό και ρωτήθηκα ακόμα και για τυχόν αλλεργίες. Το είχαν ψάξει από παντού…
Από τα πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό ήταν πως όλοι γούσταραν πάρα πολύ αυτή την εμπειρία και ήταν μια παράσταση -εθισμός. Έμπαινες για μια ώρα και καθόσουν περισσότερες χωρίς να καταλάβεις πώς πέρασε ο χρόνος...
Δύο βδομάδες πριν την παράσταση μας είχαν στείλει ένα σενάριο που υπήρχε ένας κοινός διάλογος και σημεία αυτοσχεδιασμού… Αυτό κι αν ήταν εθιστικό! Γιατί στον καθένα έβγαινε κάτι εντελώς διαφορετικό..Εγώ συνειδητοποίησα ότι σ’ αυτή τη φάση μου έβγαιναν δικά μου πράγματα και δεν το περίμενα. Παρόλο που είχα μάθει το σενάριο, είχα κάνει μια προετοιμασία, υπήρχαν πολλές εκπλήξεις μέσα. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή ήταν η Γουλιώτη που σου λέει «Σ’ αγαπώ» κι εσύ απαντάς «Ναι, οκκ σίγουρα με αγαπάς»και δεν ξέρεις πώς αντιδράει. Εμένα μου πήρε τα noodles που τρώγαμε και μου τα έβαλε μέσα στην κάλτσα. Στο τέλος, αφού τελειώνει η σκηνή σου έδινε χρήματα -δεν το έγραφε το σενάριο. Λογικά, ήθελαν να δουν πώς θα αντιδράσεις. Στην τελευταία σκηνή επέλεγες να πεις «Σ’ αγαπώ» ή «Ποτέ δε ς’ αγάπησα» είπα το πρώτο. Το είχα αποφασίσει από πριν. Για αυτό μέσα από το πουκάμισο, φόρεσα ένα t -shirt που έγραφε «Σ αγαπώ»..
Βγήκα στη σκηνή στις 23.30, ήμουν δύο άτομα μετά τον Γιώργο Χρυσοστόμου. Δεν μπορούσα πριν βγω να δω παράσταση.Ξεκίνησα να βλέπω κάποια stories κι επειδή αγχώθηκα full σταμάτησα να τα κοιτάζω.Το βασικό αυτό της παράστασης που δεν το είχα καταλάβει, μέχρι να το ζήσω, ήταν ο αυτοσχεδιασμός τι θα σου βγει εκείνη τη στιγμή.
Για μένα ήταν πολύ σημαντικό που μπαίνοντας μέσα σε αυτό το κλουβί δε βλέπεις απ΄ έξω. Ήταν γεμάτο το θέατρο, αλλά δεν πήρα χαμπάρι. Ήταν σα να είμαι μόνος μου με την Στεφανία Γουλιώτη χωρίς κοινό. Όταν άκουσα να μετράνε αντίστροφα πριν βγω δε φαντάζεσαι τι έπαθα -αγχώθηκα τόσο πολύ που τα είδα όλα. Χαλάρωσα γρήγορα και απλά είπα στον εαυτό μου: Ζήσε το!
Όταν έφυγα από τη σκηνή πήγα να δω τα υπόλοιπα παιδιά. Ήταν φανταστική η Γουλιώτη στο πώς αυτοσχεδίαζε, πώς γύρναγε τα πράγματα και αναρωτιόμουν «πώς το σκέφτηκε τώρα αυτό»; Βλέποντας το ως θεατής ήταν μοναδική εμπειρία και πολύ εθιστική. Έκατσα μέχρι τις 4 τα ξημερώματα, πήγα σπίτι μου να κοιμηθώ και το πρωί επέστρεψα στο θέατρο όπου παρέμεινα μέχρι που ολοκληρώθηκε η παράσταση. Θα ήθελα να ήμουν και τις 24 ώρες να τη βλέπω..
Όλη αυτή η εμπειρία μου άφησε χαρά, ενθουσιασμό, σκέφτομαι μήπως ασχοληθώ ερασιτεχνικά με το θέατρο, τιμή που έπαιξε μαζί με την Στεφανία Γουλιώτη και μια μικρή πίκρα γιατί δεν το είδα όλο του 24ωρο… Μακάρι να συμβούν κι άλλα τόσο ωραία πράγματα στην Ελλάδα, όπως το συγκεκριμένο που έχει παίξει σε Αυστραλία και Ευρώπη. Νομίζω δεν θα μπορούσε να το κάνει καμία άλλη ηθοποιός αυτό..».
