Το «Ανδρολίβαδο» είναι ένα λιβάδι με παράξενους άνδρες

Η Τζούλη Αγοράκη καταφέρνει να εξωτερικεύσει τη δροσερή προσωπικότητά της σε κάθε της κείμενο. Ακόμα και μια πρόταση να γράψει, σχεδόν μπορείς να δεις τον effervescent χαρακτήρα της και το μοναδικό της ταπεραμέντο να αναδεικνύονται στην επιφάνεια. Με μοναδική πένα και ιδέες out-of-the box έχει διαγράψει λαμπρή πορεία στον χώρο των ελληνικών media και πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της.

Σε μια ιδιαίτερη συζήτηση, μιλήσαμε για το «Ανδρολίβαδο», το δεύτερο εκδοτικό της εγχείρημα, όπου, μέσα από 18 ιστορίες αναλύει τους τύπου ανδρών, που θα ευχόσουν να μην είχες συναντήσει ποτέ. Πάντα με χιούμορ και με θετική διάθεση, το διαβάζεις κυριολεκτικά μονορούφι!

Τι πραγματεύεται το βιβλίο σου;

Είναι δεκαοκτώ γλυκόπικρες ιστορίες. Με άντρες. Παράξενους άντρες. Πολύ παράξενους. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίο τους χαρακτηρίζω «ερωτικές μειονότητες». Ουσιαστικά είναι «περιπτώσεις» που θα ευχόσουν να μη συναντήσεις ποτέ. Αφού, όμως, τους συνάντησες, και πέρασες σύρριζα από τη φρίκη, χωρίς να λερωθείς, εκ των υστέρων, μπορείς και περιγελάς αυτές τις καταστάσεις, αλλά και τον εαυτό σου.

Γιατί υπάρχει και ο υπότιτλος «Ιστορίες σπαρακτικής αγνότητας»;

Είναι ειρωνικός ο υπότιτλος. Θα ήταν ευχής έργο να έβρισκες στο βάθος του ανδρολίβαδου αγνότητα. Φευ, οι περιπτώσεις αυτές είναι σαν να μην γνώρισαν ποτέ τίποτα στοργικό. Όμως, η τελευταία ιστορία αναφέρεται σε έναν σπαρακτικά αγνό άντρα. Είναι σαν να σηκώνει στις πλάτες του όλες αυτές τις ιστορίες και να τις κουβαλάει σαν σταυρό μαρτυρίου, σε μια διαδρομή προς τον εξαγνισμό.

Πως αποφάσισες να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Είχα κάποιες ιστορίες που τις διηγούμουν σε φίλους και τους άρεσαν. Πάντα γελούσαν και ήθελαν να τις λέω ξανά και ξανά. Αστειευόμενη τους είπα μια μέρα «Κουράστηκα, θα σας τις γράψω, να τις διαβάζετε μόνοι σας«. Και έτσι άρχισα να γράφω και, όταν σταμάτησα, είχε προκύψει αυτό το πολύχρωμο, τολμηρό λιβάδι «περιπτώσεων». Μου πήρε, όμως, χρόνια να το ολοκληρώσω, γιατί έγραφα και άλλα πράγματα από δίπλα.

Είναι αληθινές ιστορίες;

Δεν πρόκειται για ημερολογιακή καταγραφή, όμως πατάνε σίγουρα σε προσωπικές μου εμπειρίες. Το πορτάκι της φαντασίας μένει πάντα ανοιχτό. Σαν άλλος Φρανκενστάιν έκανα τις δικές μου συνθέσεις. Από έναν πήρα την ιδιότητα, από τον άλλο το χούι, από κάποιον άλλον την ομορφιά και δημιούργησα ένα παράξενο παλίμψηστο περιπτώσεων.

Το Ανδρολίβαδο απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες αναγνώστριες; 

Κατηγορηματικά όχι. Διαβάζετε και από άντρες. Τους αφορά άλλωστε. Τα λουλούδια στον συγκεκριμένο «μπαξέ» είναι γένος αρσενικού. Είναι βιβλίο unisex, δεν πρέπει να ξεγελά το ροζ εξώφυλλο.

Μπορείς να πεις ότι, όποιος συσχετισμός με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαίος;

Υπάρχουν δυο τρεις ιστορίες που έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Φυσικά άλλαξα ονόματα και ιδιότητες.

Μετά από όλες αυτές τις ιστορίες είναι να φοβάσαι τις γνωριμίες με άγνωστους άντρες...

Δεν ζούμε σε ένα ρόδινο κόσμο. Απ' όλα έχει το λιβάδι. Έχω δει πολλά έχω ακούσει περισσότερα. Όμως, δεν χάνω την πίστη και δεν σταματάω να επιθυμώ τους σπαρακτικά αγνούς, εκείνους που η αγκαλιά τους θα γιατρέψει όλα τα σμπαραλιασμένα κομμάτια.

Το «Ανδρολίβαδο» μπορείς να το πεις και ευθυμογράφημα;

Είναι σειρά διηγημάτων. Θα μου άρεσε να ήταν ευθυμογράφημα. Δύσκολο είδος και παρεξηγημένο. Μετά τον Ψαθά και τον Τσιφόρο, δεν υπάρχουν συνεχιστές του είδους. Και αυτό γιατί θεωρήθηκε -κατ' εμέ λαθεμένα- «ελαφρύ» λογοτεχνικό είδος. Πιστεύω ότι το γέλιο δεν είναι εύκολη υπόθεση, όπως δεν είναι εύκολο να γράψεις απλά και κατανοητά. O Γιώργος Χειμωνάς έλεγε ότι αν καταφέρει και σε διαβάσει ακόμα και ένα παιδί έχεις κάνει σπουδαία λογοτεχνία.

Ο κόσμος τι σου λέει για το βιβλίο; Έχεις μια πρώτη αίσθηση;

Ο κόσμος το διασκεδάζει και μου το επικοινωνεί. Μου λένε ότι το διάβασαν απνευστί, ότι ήθελαν κ άλλες ιστορίες. Μια κυρία μού έστειλε μήνυμα στα social media και μου είπε ότι, το είχε μαζί της στη χημειοθεραπεία και γελούσε και έτσι κατάφερε και πέρασε πιο ευχάριστα η θεραπεία της. Είναι πελώρια ικανοποίηση να το διαβάζει ο κόσμος, να περνάει ανέμελα το χρόνο του. Αυτός ήταν ο στόχος μου.

Είναι καλή εποχή για «Ανδρολίβαδα»; Ταιριάζει στην εποχή μετά την καραντίνα;

Είμαστε όλοι σκασμένοι, ήμασταν κλεισμένοι μέσα για καιρό. Δεν θέλουμε να διαβάσουμε τίποτα για πανδημίες, υπαρξιακό ανάθεμα, φιλοσοφικές αναλύσεις. Νομίζω η επιθυμία είναι να περάσουμε καλά, να τριφτούμε στο γυαλόχαρτο του ερωτισμού, να κυλιστούμε σε αυτά τα παράξενα λιβάδια, να ευθυμήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.

Κάποιες γυναίκες θα ταυτιστούν πιστεύεις ή είναι πολύ τραβηγμένες οι ιστορίες;

Μου γράφουν ήδη πολλές γυναίκες, ότι έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις. Είναι συγκινητικό, γιατί κάποιες επικοινωνούν μετά μαζί μου και μοιράζονται τις δικές τους ιστορίες. Είναι σαν να χούμε χτίσει μια μικρή κοινότητα, μέσα στο ίδιο το Ανδρολίβαδο, όπου με χιούμορ ξορκίζουμε αυτές τις δύσκολες ιστορίες.

Υπάρχουν αρκετά «παράξενοι άντρες» εκεί έξω τελικά. Πώς μπορεί μια γυναίκα θα προστατευτεί από τους άντρες που περιγράφεις στο βιβλίο σου;

Νομίζω δεν υπάρχει τρόπος να τους αποφύγεις, γιατί κανείς δεν γράφει στο κούτελο τη «νεύρωσή» του. Δεν τον γνωρίζεις και σου συστήνεται σαν: τάδε Έφη Ανωμαλίδης. Δεν υπάρχουν χειρολαβές ασφαλείας, απλά, όταν έρθεις σε επαφή με το άρρωστο κομμάτι του άλλου, όσο και αν σε έχει αρχικά γοητεύσει, πρέπει να κάνεις στιγμιαία μεταβολή, και να φύγεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω.

Οι περισσότεροι «προβληματικοί» άντρες στο βιβλίο είναι καλλιτέχνες; Τυχαίο ή κάτι μας λέει αυτό;

Δεν θα έλεγα τελικά ότι είναι και τόσο τυχαίο. Όσο πιο ανοιχτό αφήνεις το πορτάκι του ασυνείδητου, τόσο πιο πολλά είναι τα παρατράγουδα. Οι καλλιτέχνες έχουν ένα διαφορετικό τρόπο να βλέπουν τα πράγματα, συχνά αυτός ο άλλος τρόπος έχει μια παράξενη σχέση με το τι επιτρέπεται και τι όχι.To ίδιο ισχύει και με την ερωτική τους ζωής. Έχουν μια ποιητική άδεια, για όλα.

Υπάρχει δική σου αγαπημένη ιστορία στο βιβλίο;

Έχω διηγηθεί ς αμέτρητες φορές τον «Φτου μην σε ματιάσω». Νομίζω, επειδή έχει χαρίσει στιγμές νευρικού γέλιου. Έχω μια μικρή αδυναμία σε αυτήν την ιστορία. Αγαπώ, όμως, και την τελευταία ιστορία τον «Σπαρακτικό αγνό» για όλη την αθωότητα που αναβλύζει.

Τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια;

Γράφω το «Υπαρξικόπημα». Μια συλλογή διηγημάτων με παράξενες πάλι ιστορίες. Και έχω ολοκληρώσει και μια ποιητική συλλογή την «Έθελ Μ. Ανατολικού» που είναι υπό έκδοση. Είναι εμπνευσμένη από την Έθελ, την ηρωίδα του Μεγάλου Ανατολικού του Εμπειρικού.

Στο αυτί του βιβλίου λες ότι είσαι ιδρύτρια του «κινήματος του καλού». Θες να μου πεις κάτι περισσότερο για αυτό ;

Το «κίνημα του καλού» είναι ένα πρότζεκτ που έχω εμπνευστεί εγώ. Ρωτάω ανθρώπους που ξεχωρίζω για την καλοσύνη και τις καλές προθέσεις τους τι τους κάνει εγγυημένα καλό στη ζωή τους. Τους κάνω ερωτήσεις γύρω από το καλό. Σε μια περίοδο γεμάτη από δυσάρεστες ειδήσεις, ήθελα να δημιουργήσω μια αντίσταση. Έναν τοίχο καλοσύνης που θα ορθωνόταν μπροστά σε όλες τις κακοτοπιές, σαν ασπίδα προστασίας.

Τι εύχεσαι στον εαυτό σου;

Να ζω τη ζωή με θάρρος και τόλμη. Και να στρώνομαι να γράφω. Γιατί η ζωή πολύ συχνά με σκορπίζει!