Οι ταινίες της εβδομάδας: Μια ανατρεπτική ρομαντική κομεντί απο την πρωταγωνίστρια του Ξαβιέ Ντολάν, Μόνια Τσόκρι
Αυτή την εβδομάδα, ο Άαρον Έκχαρτ γίνεται ο «Αρχηγός των Κατασκόπων», ο Μιγκέλ Φάους υπογράφει ένα ανατρεπτικό ταξικό δράμα, η κομεντί της Μόνια Τσόκρι μάς αποκαλύπτει τη «Φύση του έρωτα», ενώ μια ισπανική κωμωδία εξερευνά τις σχέσεις τριών παντρεμένων ζευγαριών.
H σιωπηλή καμαριέρα (Calladita/ The Quiet Maid)
Σκηνοθεσία: Μιγκέλ Φάους
Παίζουν: Πόλα Γριμάλντο, Αριάτνα Γκιλ, Λούις Μπέρμεχο
Περίληψη: Μια οικιακή βοηθός ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, όταν ανακαλύπτει τον τρόπο να τη διεκδικήσει.
Ο Μιγκέλ Φάους, έχοντας μάλιστα την αρωγή του Στίβεν Σόντερμπεργκ, υπογράφει ένα ταξικό δράμα γεμάτο ανατροπές.
Μια οικιακή βοηθός από την Κολομβία, την Άννα, δουλεύει ακούραστα σε μία πολυτελή βίλα στην Κόστα Μπράβα της Καταλονίας για μία εύπορη οικογένεια, που ασχολείται με το εμπόριο τέχνης. Παρασυρμένη από ψεύτικες υποσχέσεις, που θα της εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και μια άδεια παραμονής, πασχίζει να παραμείνει υπάκουη και διακριτική, παρακολουθώντας την ευμάρεια των αφεντικών της. Παρόλα αυτά, μία τυχαία συνάντηση με μία άλλη οικιακή βοηθό στη γειτονιά τής φανερώνει έναν κόσμο θερινών απολαύσεων.
Ο Φάους («Ο θάνατος του Δον Κιχώτη») στην αρχή της ταινίας ξεκινώντας από την εικόνα ενός επίγειου παραδείσου, καταλήγει στα χέρια μιας γυναίκας, που καθαρίζει ένα τζάμι. Έτσι λοιπόν από το πρώτο πλάνο, μας εισάγει σε έναν κόσμο αντιθέσεων και ανισοτήτων. Η Άννα, που πρέπει να είναι πάντα διακριτική και να εργάζεται σκληρά, όπως τη συμβουλεύουν τα αφεντικά της, ονειρεύεται μια νέα πραγματικότητα, αν και ξέρει ουσιαστικά πως τα πράγματα για εκείνη δεν θα είναι όπως φαίνονται.
Ακολουθώντας λοιπόν τη λογική του κοινωνικού ρεαλισμού μέσα από στιλιζαρισμένα κάδρα, ο Φάους παρακολουθεί την καθημερινότητα δύο διαφορετικών κόσμων, που μένουν στο ίδιο σπίτι, χωρίς όμως να καταφέρνει πάντα να επεκτείνει το σχόλιο του κι εκτός αυτού.
Παράλληλα, δεν δικαιώνει την καταπιεσμένη του ηρωίδα ως απόλυτο θύμα, αφού και η ίδια τελικά γίνεται τόσο κυνική όσο και οι εργοδότες της, απλώς καταγράφει τις αντιδράσεις και το ξύπνημα της ερωτικής της επιθυμίας. Καταλήγει δε σε ένα φινάλε διττής σημασίας, που μας κάνουν να αναρωτηθούμε, αν η απόφαση και η χειραφέτηση της Άννας είναι ένα ανατρεπτικό happy end, ή ένας απαισιόδοξος επίλογος για την απόλυτη κυριαρχία του χρήματος ως υπέρτατη αξία.
Ο Αρχηγός των Κατασκόπων (Chief of Station)
Σκηνοθεσία: Τζέσι Βι Τζόνσον
Παίζουν: Άαρον Έκχαρτ, Όλγκα Κιριλένκο, Άλεξ Πέτιφερ, Ντάνιελ Μπέρνχαρντ, Νίνα Μπέργκμαν
Περίληψη: Μετά από την έξοδό του από την αρχηγεία της CIA, εξαιτίας της τραγικής απώλειας της γυναίκας του, ο Μπεν επιστρέφει στη δράση, για να εξακριβώσει την αλήθεια.
Κατασκοπικό θρίλερ με τον Άαρον Έκχαρτ, που πλέον βαδίζει στα χνάρια του Λίαμ Νίσον.
Ο Μπεν Μαλόι είναι ένας διαλυμένος άντρας. Πρώην αρχηγός επιχειρήσεων της CIA στην Ευρώπη, βλέπει τον κόσμο του να γκρεμίζεται μετά από την τραγική απώλεια της γυναίκας του, μίας πρώην μυστικού πράκτορα. Όταν λάβει κωδικοποιημένες πληροφορίες, που υποδηλώνουν ότι ο θάνατός της μπορεί να μην ήταν ατύχημα, αποφασίζει να επιστρέψει στον σκοτεινό υπόκοσμο της ανατολικής Ευρώπης. Εκεί, ενώνει τις δυνάμεις του με έναν πρώην αντίπαλό του για να αποκαλύψει τη συνομωσία, που μπορεί να ανατρέψει όλα όσα νόμιζε ότι γνώριζε για τη γυναίκα του και την Υπηρεσία στην οποία εργάστηκε για πάνω από είκοσι χρόνια.
Ο Τζέσι Βι Τζόνσον, πρώην κασκαντέρ ο ίδιος, βαδίζει σε εύκολους δοκιμασμένους δρόμους, χωρίς να αποφεύγει τα κλισέ και τις παγίδες τους. Έχοντας μάλιστα στα χέρια του ένα σενάριο γεμάτα τετριμμένες ανατροπές, που προδικάζουν από ωρίς το φινάλε, και επεξηγηματικούς διαλόγους παρά γεγονότα, προσπαθεί μέσα από το οικογενειακό δράματου Μαλόι καιτη σχέση του με τον γιο του να αποκαλύψειτην ανθρώπινη πλευρά ενός σκληροπυρηνικού κατασκόπου, καταλήγοντας σε ανώδυνους μελοδραματισμούς. Οι δε σκηνές δράσης, αν και κανονικά λόγω του παρελθόντος του σκηνοθέτη θα έπρεπε αν μη τι άλλο να έχουν μια καλή χορογραφία, επαναλαμβάνουν στον αυτόματο όσα έχουμε δει άπειρες φορές με τον Τζόνσον τελικά να αδυνατεί να κρατήσει έστω και στοιχειωδώς τις ισορροπίες, οπότε μένουν μόνο τα πλάνα της πανέμορφης Βουδαπέστης να αξίζουν τον κόπο της θέασης,
Η Φύση του Έρωτα (Simple Comme Sylvain /The Nature of Love)
Σκηνοθεσία: Μόνια Τσόκρι
Παίζουν: Μαγκαλί Λεπίν-Μπλοντό, Πιερ-Ιβ Καρντινάλ, Φράνσις-Γουλιάμ Ρομ, Μόνια Τσόκρι
Περίληψη: Ένας κεραυνοβόλος έρωτας μεταξύ μιας ευκατάστατης γυναίκας και ενός άντρα της εργατικής τάξης, οδηγεί το ζευγάρι στο να έρθει σε αντιπαράθεση με τις αξίες, τις ιδέες και την ηθική του.
Η Μόνια Τσόκρι, η διακεκριμένη πρωταγωνίστρια του Ξαβιέ Ντολάν, ανατρέπει τους κανόνες της ρομαντικής κομεντί, αποσπώντας το Βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξένης ταινίας.
Η Σοφία είναι καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Μόντρεαλ και ζει έναν τυπικό σύγχρονο και πολιτισμένο γάμο με τον Ξαβιέ. Ο Συλβάν είναι ο εργολάβος, που επιχειρεί να ανακαινίσει το εξοχικό τους σπίτι. Όταν οι δυο τους συναντιούνται για πρώτη φόρα, ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Τα αντίθετα έλκονται, το ερώτημα όμως είναι πόσο μπορεί να κρατήσει μια τέτοια σχέση.
Η Τσόκρι («La Femme de mon Frère», «Babysitter») φέρνει σε αντιπαράθεση δύο διαφορετικούς κόσμους, αυτόν της διανοούμενης Σοφίας που διδάσκει τον έρωτα μέσα από τις αναλύσεις κλασικών φιλοσόφων, καιτου Συλβάν, ενός λαϊκού άνθρωπος με ευαισθησίες, που βρίσκει την ομορφιά στη φύση. Κι ενώ η Σοφία πλήττει σε μια τακτοποιημένη καθημερινότητα, κινούμενη στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας, εκείνος με τον αυθορμητισμό του την απελευθερώνει σε κάθε επίπεδο: πνευματικά, ψυχικά και σεξουαλικά.
Μακριά από τη χολιγουντιανή συνταγή των τυπικών ερωτικών τριγώνων, η Τσόκρι αντιμετωπίζει τους ήρωες της, ακόμη και τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, με χιούμορ, σατιρική διάθεση, αλλά και ενσυναίσθηση, δείχνοντας την πραγματική πλευρά του έρωτα, χωρίς ροζ συννεφάκια και ωραιοποιημένο αισθησιασμό. Αφήνει δε τη Σοφία, έναν υπέροχο γυναικείο χαρακτήρα, που ερμηνεύει εξαιρετικά η Μαγκαλί Λεπίν-Μπλοντό, να συγκρουστεί με τα πρέπει και τα θέλω της, με τις έννοιες της αγάπης και του έρωτα, χωρίς να καταφεύγει σε ευπώλητες απαντήσεις.
Μάλιστα, η Καναδή δημιουργός, αν και ακολουθεί τον κανόνα των κομεντί, αντιμετωπίζει την προοπτική ενός καλού τέλους με ρεαλισμό και αλήθεια, αφού οι διαφορές δεν γεφυρώνονται και το ερώτημα για το αν κάποιος μπορεί τελικά να γίνει ο ιδανικός σύντροφος πλανάται στην ατμόσφαιρα, που παρέμενι γλυκόπικρη έως τους τίτλους.
Ομαδική Θεραπεία (Bajo Τerapia/Under Therapy)
Σκηνοθεσία: Γκεράρντο Ερέρο
Παίζουν: Μαλένα Αλτέριο, Αλεχάντρα Χιμένεθ, Φέλε Μαρτίνεθ, Αντόνιο Παγούδο, Έβα Ουγκάρτε, Χουάν Κάρλος Βεγίδο
Περίληψη: Τρία παντρεμένα ζευγάρια καλούνται από την ψυχολόγο τους σε μια συνάντηση. Σταδιακά, θα βγάλουν στη φόρα τα άπλυτά τους με απροσδόκητες συνέπειες.
Ο οσκαρικός παραγωγός του «Το Μυστικό στα Μάτια της» Γκεράρντο Ερέρο σκηνοθετεί μία «ψυχοθεραπευτική» κωμωδία.
Τρία παντρεμένα ζευγάρια, που έχουν την ίδια ψυχαναλύτρια, καλούνται να μαζευτούν σε έναν κοινό χώρο. Εκεί, με βάση τις γραπτές οδηγίες- εντολές της θεραπεύτριας τους θα αναγκαστούν να προβούν σe εκ βαθέων εξομολογήσεις τους και να ανακαλύψουν για ποιο λόγο βρίσκονται τελικά στο ίδιο δωμάτιο.
Ο Ερέρο («Οι δολοφόνοι του Γκόγια») μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα δημοφιλές θεατρικό έργο από την Αργεντινή, τη χώρα της ψυχανάλυσης όπως λέγεται, και φέρνει αντιμέτωπους τρεις άνδρες και τρεις γυναίκες, ή μάλλον για να είμαστε πιο ακριβείς την πατριαρχία και τα κατάλοιπά της με μια νέα αντίληψη, χωρίς όμως να προσθέτει πολλά περισσότερα στον διάλογο, που ήδη έχει ανοίξει τόσο εντός της κοινωνίας όσο και εντός της κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Ακολουθώντας τη λογική μιας ταινίας δωματίου, ο Ισπανός δημιουργός οδηγεί αυτή την παιχνιδιάρικη συνεδρία σε ένα twist, που αν και σε κάθε περίπτωση μοιάζει εξωφρενικό και αναληθοφανές, κάνει τη δουλειά του: δηλαδή πράγματι εκεί που το σενάριο αρχίζει να ανακυκλώνει τις ιδέες του και επαναλαμβάνεται, ανανεώνει το ενδιαφέρον του θεατή.
Παίζονται ακόμα:
Συμπεθέροι από Σόι (Cocorico)
Σκηνοθεσία: Ζουλιέν Ερβέ
Παίζουν: Κριστιάν Κλαβιέ, Ντιντιέ Μπουρντόν, Σιλβί Τεστούντ, Μαριάν Ντενικούρ
Περίληψη: Ένα ερωτευμένο ζευγάρι, που θέλει να παντρευτεί, προσπαθεί να γεφυρώσει τις διαφορές των γονιών του.
Γαλλική οικογενειακή κωμωδία με τον Κριστιάν Κλαβιέ.
Καθώς θέλουν να παντρευτούν και να πάρουν την έγκριση των γονιών τους, η Άλις και ο Φρανσουά οργανώνουν μια συνάντηση μεταξύ των δύο οικογενειών, που προέρχονται απόδιαφορετικά υπόβαθρα. Για την περίσταση, η Άλις αποφασίζει να προσφέρει στους γονείς εξετάσεις DNA. Τα αποτελέσματα όμως θα ανατινάξουν τις βεβαιότητες όλων. Τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο για έναν συντηρητικό αστό από το να μάθει ότι δεν είναι 100% Γάλλος, ή για έναν περήφανο πωλητή αυτοκινήτων από το ανακαλύψει ότι έχει γερμανική καταγωγή;
Η Φύλακας των Δράκων (Dragonkeeper)
Σκηνοθεσία: Σαλβαδόρ Σιμό & Λι Τζινπίνγκ
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Φιλίππας Μαβιτζή, Κώστα Τερζάκη, Δημήτρη Κανέλλου, Τάκη Σακελλαρίου, Μαριλένας Λιακοπούλου, κ.α
Περίληψη: Μια περιπέτεια φαντασίας για όλη την οικογένεια από τον σκηνοθέτη του «Ο Μπουνιουέλ στο Λαβύρινθο με τις Χελώνες».
Animated περιπέτεια, βασισμένη στο ομότιτλο, πολυβραβευμένο βιβλίο της Κάρολ Γουίλκινσον.
Στην αρχαία Κίνα, κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Χαν, οι δράκοι εξορίζονται από το βασίλειο, ύστερα από μία σύγκρουση με τους ανθρώπους. Χρόνια αργότερα η νεαρή Πινγκ φροντίζει τον Ντάνζι, έναν δράκο προστάτη ενός πολύτιμου αυγού δράκου. Όταν τους ανακαλύψουν οι φύλακες του παλατιού, η Πινγκ και ο Ντάνζι θα αναγκαστούν να δραπετεύσουν, με σκοπό να επιστρέψουν το σπάνιο αυγό στον ωκεανό και να σώσουν τους δράκους από τον αφανισμό. Σε αυτό το συναρπαστικό και επικίνδυνο ταξίδι, η Πινγκ θα ανακαλύψει ότι έχει μαγικές δυνάμεις και είναι μία πραγματική Φύλακας των Δράκων.
Επαναπροβολές:
Η θάλασσα Μέσα μου (Mar Αdentro)
Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Αμενάμπαρ
Παίζουν: Χαβιέ Μπαρδέμ, Μπελέν Ρουέδα, Λόλα Ντουένιας, Αλμπέρτο Χιμένεθ, Κέλσο Μπουγκάλο, Μαμπέλ Ριβέρα, Ταμάρ Νόβας, Κλάρα Σεγκούρα
Περίληψη: Η αληθινή ιστορία του συγγραφέα Ραμόν Σαμπέντρο., ο οποίος διεκδίκησε νομικά το δικαίωμα στην ευθανασία.
Ο Αλεχάντρο Αμενάμπαρ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την αληθινή ιστορία του συγγραφέα Ραμόν Σαμπέντρο με τον Χαβιέ Μπαρδέμ, κερδίζοντας το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Ο Ραμόν είναι τετραπληγικός, κλινήρης για τριάντα χρόνια. Μόνο του παράθυρο στον κόσμο αυτό του δωματίου του, απ’ όπου φαντάζεται τη θάλασσα, όπου ταξίδευε από μικρός, αυτή που του έμαθε τον κόσμο, του έδωσε ζωή και του την πήρε, όταν ένα φοβερό ατύχημα τον άφησε ανάπηρο. Μοναδική του επιθυμία, να τερματίσει αξιοπρεπώς τη ζωή του. Δύο γυναίκες θα αλλάξουν τον κόσμο και τις εμπειρίες του: η δικηγόρος Χούλια, που τον στηρίζει στον αγώνα του για ευθανασία, και η Ρόζα, μια χωριατοπούλα πεπεισμένη ότι αξίζει τον κόπο να ζεις.
Ο Αμενάμπαρ κατάφερε να φτιάξει μια ταινία ανθρώπινη, συγκινητική, που αν και το θέμα της είναι ο θάνατος, αποδεικνύεται τελικά ένας ύμνος στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η ταινία, που σάρωσε τα βραβεία Goya 2005, απέσπασε πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, με αποκορύφωμα τη Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2005, καθώς και τον Αργυρό Λέοντα, το Βραβείο Διεθνούς Ταινίας και το Βραβείο Ερμηνείας στον Χαβιέρ Μπαρδέμ στο Φεστιβάλ Βενετίας 2004.
Χάος (Kaos)
Σκηνοθεσία: Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι
Παίζουν: Μαργκαρίτα Λοζάνο, Οράζιο Τορίσι, Κάρλο Καρτιέ
Περίληψη:Μια ποιητική τοιχογραφία της Σικελίας των αρχών του αιώνα.
To σπονδυλωτό φιλμ των αδερφών Ταβιάνι έρχεται σε πλήρως ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια από την Ταινιοθήκη της Μπολόνια, για λίγες μόνο προβολές στον Κινηματογράφο Βοξ.
Μια μάνα λαχταράει τους δυο γιους της, που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, ξεχνώντας τον τρίτο που παραμένει κοντά της, μια μοναχική νύφη ζει με έναν «φεγγαροχτυπημένο» σύζυγο, ένας επιδιορθωτής κιουπιών κλείνεται μέσα σε ένα κιούπι, ένα νεκροταφείο αναδεικνύεται σε μείζον πολιτικό-κοινωνικό ζήτημα.
Τέσσερις ιστορίες διαφορετικές, βασισμένες στα διηγήματα του νομπελίστα Λουίτζι Πιραντέλο, συνθέτουν μια ποιητική τοιχογραφία της Σικελίας στις αρχές του αιώνα, θίγοντας θέματα, όπως η μετανάστευση και η διάλυση της οικογένειας, ο έρωτας και η επιρροή της φύσης στον ανθρώπινο νου, η επιστροφή στην πατρική γη και τις παιδικές μνήμες, η σύγκρουση των κολίγων με τους φεουδάρχες και φυσικά ο θάνατος.
Δεσμώτης του Ιλίγγου (Vertigo)
Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ
Παίζουν: Τζέιμς Στιούαρτ, Κιμ Νόβακ
Περίληψη: Ένας αστυνομικός του Σαν Φρανσίσκο, ο Σκοτ Φέργκιουσον, φεύγει από το Σώμα λόγω της υψοφοβίας του. Ένας παλιός του φίλος τον προσλαμβάνει για να παρακολουθεί την νευρωτική, με τάσεις αυτοκτονίας, γυναίκα του, Μαντλέν. Ο αστυνομικός την ερωτεύεται, αλλά αδυνατεί να τη σώσει, όταν αυτή επιχειρεί ένα πήδημα θανάτου από... ψηλά. Καιρό μετά, κι ενώ προσπαθεί να ξεφύγει από τις εμμονές του, θα ξανασυναντήσει τη νεκρή του αγάπη στο πρόσωπο της μελαχρινής Τζούντι.
To αριστούργημα του Άλφρεντ Χίτσκοκ, που σήμερα θεωρείται μια από τις δέκα καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ο Σκότι Φέργκιουσον είναι ένας αστυνομικός, που έχει αποσυρθεί πρόωρα από την ενεργό δράση, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα υψοφοβίας και κατάθλιψης. Κάποια στιγμή ένας παλιός του φίλος του προτείνει να παρακολουθεί τη γυναίκα του Μαντλέν , η οποία τον τελευταίο καιρό συμπεριφέρεται αλλόκοτα, γι’ αυτό εκείνος φοβάται ότι πάσχει από διχασμό προσωπικότητας και αυτοκτονικές τάσεις. Η πανέμορφη Μαντλέν, κατά τα λεγόμενα του άντρα της, πιστεύει ότι είναι η μετεμψύχωση μιας γυναίκας, της Καρλότα Βαλντέζ, που πέθανε πολλά χρόνια πριν.
Ο Σκότι παρακολουθεί τη νεαρή γυναίκα και τη διασώζει από μια απόπειρα αυτοκτονίας. Έπειτα, οι δυο τους γνωρίζονται καλύτερα κι ο ντετέκτιβ την ερωτεύεται παράφορα. Το ζευγάρι ξεκινά μαζί τις έρευνες, προκειμένου να συγκεντρώσει πληροφορίες πάνω στη μυστηριώδη Καρλότα, που έχει στοιχειώσει την αγαπημένη του. Οι πληροφορίες τούς οδηγούν σ’ ένα μοναστήρι, όπου η Μαντλέν, κυριευμένη από το πνεύμα της Καρλότα, ανεβαίνει τις σκάλες για να φτάσει στο καμπαναριό. Ο Σκότι παθαίνει μια σοβαρή κρίση ιλίγγου, δεν καταφέρνει να σταματήσει την πορεία της προς την κορυφή και η νεαρή γυναίκα σκοτώνεται, πέφτοντας από ψηλά. Ο Σκότι κυριεύεται από τις τύψεις, νοσηλεύεται για ένα διάστημα σε ψυχιατρική κλινική, αλλά δεν καταφέρνει να βγάλει από το μυαλό του την αγαπημένη του. Μερικούς μήνες αργότερα, ενώ έχει βγει από την κλινική, συναντά την Τζούντι, μια γυναίκα που μοιάζει φοβερά με την Μάντλεν, οπότε βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα νέο μυστήριο.
Ο Xίτσκοκ, εμπνευσμένος από το αστυνομικό μυθιστόρημα των Μπουαλώ-Ναρσεζάκ «D'entre les morts», εξετάζει αυτό ακριβώς που δηλώνει ο τίτλος της ταινίας, δηλαδή όσα μας κάνουν να μην κοιτάμε ψηλά, από φόβο να κοιτάξουμε κάτω: την ανθρώπινη αδυναμία, τις φοβίες, την ψύχωση, που προκαλούν οι κομβικές στιγμές στη ζωή – το σοκ του θανάτου, ή η παθιασμένη αγάπη.
Η εταιρία Paramount, που είχε αναλάβει την παραγωγή, θεωρήθηκε καινοτόμος με αυτή την ταινία, εφόσον καθιέρωσε το dolly zoom, ένα οπτικό εφέ που στρεβλώνει την προοπτική, δημιουργώντας σύγχυση. Το εφέ αυτό, γνωστό και ως»The Vertigo Effect», χρησιμοποιήθηκε για να μεταδώσει στο θεατή την αίσθηση ιλίγγου από την οποία υπέφερε ο Σκότι, όταν κοιτούσε από ψηλά στο κενό.
Η ταινία έλαβε ανάμεικτες κριτικές μετά από την πρεμιέρα της το 1958, αλλά με την πάροδο του χρόνου αναγνωρίστηκε και πλέον θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα έργα του σκηνοθέτη. Το 1989 χαρακτηρίστηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 2012 οι κριτικοί του περιοδικού «Sight & Sound» της έδωσαν στην πρώτη θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
