Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο Χοακίν Φίνιξ ως Τζόκερ ερωτεύεται τη Χάρλεϊ Κουίν της Lady Gaga

Αυτή την εβδομάδα το ενδιαφέρον μονοπωλεί το sequel του «Joker» δια χειρός Τοντ Φίλιπς. Ο οσκαρικός Χοακίν Φίνιξ επιστρέφει στον ρόλο του Άρθουρ Φλεκ / Τζόκερ, ενώ η Lady Gaga ντεμπουτάρει ως Χάρλεϊ Κουίν.

Joker: Τρέλα για Δύο (Joker: Folie à Deux)

Σκηνοθεσία: Τοντ Φίλιπς

Παίζουν: Χοακίν Φίνιξ, Lady Gaga, Μπρένταν Γκλίσον, Κάθριν Κίνερ, Ζαζί Μπιτζ

Περίληψη: Εν αναμονή της δίκης του, ο Άρθουρ Φλεκ παραμένει φυλακισμένος στο άσυλο Άρκαμ. Εκεί θα γνωρίσει μια φανατική ακόλουθό του, την οποία θα ερωτευτεί παθιασμένα.

Ο Τοντ Φίλιπς επιστρέφει με την πολυαναμενόμενη συνέχεια του βραβευμένου με Όσκαρ «Joker», που κέρδισε πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια στο παγκόσμιο box office και παρέμεινε η πιο επιτυχημένη «ακατάλληλη» ταινία όλων των εποχών μέχρι πρόσφατα.

Ο Άρθουρ Φλεκ βρίσκεται έγκλειστος στο ψυχιατρικό άσυλο Άρκαμ, εν αναμονή της δίκης του για τα εγκλήματα που διέπραξε ως Τζόκερ. Ενώ παλεύει με τη διχασμένη του προσωπικότητα, γνωρίζει σε ένα μάθημα μουσικής μια πυρομανή τρόφιμο, την Λι, δηλαδή τη Χάρλεϊ Κουiν, που την ερωτεύεται με πάθος. Κι ενώ εκείνος προσπαθεί με τη βοήθεια της δικηγόρου του να πείσει ότι υπεύθυνος για όλα είναι ο Τζόκερ, η Λι λατρεύει, όπως και η κοινή γνώμη, αυτό τον άλλο εαυτό, που ο Άρθουρ παλεύει να ξεφορτωθεί.

Ο Τοντ Φίλιπς το 2019 υπέγραψε την πιο ανατρεπτική αντι-υπερηρωική ταινία όλων των εποχών, παραδίδοντας μια σκοτεινή παραβολή πάνω στις ταξικές διακρίσεις και τις ανισότητες, που γεννούν τέρατα. Τότε, επίκεντρο ήταν ο Τζόκερ, που έγινε ένα αμοράλ λαϊκό ίνδαλμα, ένας τιμωρός εκδικητής της κοινωνικής διαφοράς και παρακμής. Αυτή τη φορά στο προσκήνιο έρχεται ο Άρθουρ, που  βιώνειτον εξευτελισμό στο κελί του από τους δεσμοφύλακες και προσπαθεί να νικήσει τον «δαίμονα» μέσα του. Όταν ερωτεύεται, βρίσκει για πρώτη φορά στη ζωή του νόημα, γεύεται την ευτυχία. Μόνο που η αγαπημένη του προτιμάει τη σατανική του εκδοχή, όπως άλλωστε και όλοι οι κάτοικοι της Γκόθαμ Σίτι, που περιμένουν έξω από τα δικαστήρια.

Μένοντας εντός της φυλακής καιτης δικαστικής αίθουσας, ο Φίλιπς δημιουργεί μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα σκορτσέζικης ποιότητας, που διακόπτεται από τα μουσικά ιντερμέδια, που λειτουργούν ως φαντασιώσεις του Άρθουρ. Σε αυτά, ως ερωτευμένος Ρωμαίος τραγουδάει για την καλή του, ενώ εκείνη, μέσα από τους στίχους των τραγουδιών, τον παροτρύνει να παίξει τον ρόλο, που αποθεώνει το κοινό.

Ο Χοακίν Φοίνιξ και η Lady Gaga ερμηνεύουν και μάλιστα ζωντανά -το πιάνο  είναι κρυμμένο εκτός του πλάνου- γνωστά κομμάτια, όπως το «That’s life», το«What the world is now», ή το «For once in my life», αλλά και δύο καινούργια τραγούδια που γράφτηκαν για την ταινία, πρωταγωνιστώντας σε αυτό το sequel, που δεν είναι καθόλου αυτό που περιμένουν οι φαν του πρώτου μέρους.

Αντίθετα, ο Φίλιπς παρά την τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία που σημείωσε, τολμάει να εκπλήξει το κοινό με μια διαφορετική προσέγγιση, παίζοντας ουσιαστικά με το θέμα της δόξας και της φήμης, αλλά και το πώς τελικά τα ΜΜΕ και μαζί η πιο φαουστική πλευρά μας είναι πρόθυμα να χειροκροτήσουν το Κακό.

Αν και ο Άρθουρ εδώ παρουσιάζεται ως ένα τραυματισμένο  παιδί, με τον Τζόκερ να λειτουργεί εν αγνοία του, γεγονός που αποδυναμώνει η φιλοσοφική διάσταση της πρώτης ταινίας, ο Φίλιπς δεν εγκλωβίζεται σε μια αναμενόμενη κριτική του lifestyle. Κι αυτό γιατί η Χάρλεϊ Κουίν του δεν ενδιαφέρεταιτόσο για τη δημοσιότητα, παρά κινείται από μια εγγενή παρόρμηση προς την καταστροφή. Αυτό είναι και το στοιχείο, που ουσιαστικά συνδέει τις δυο ταινίες ως προς τη διαλογική που αναπτύσσουν.

Ο Χοακίν Φοίνιξ, αποστεωμένος  για τον ρόλο, καταθέτει ακόμα μια σπουδαία ερμηνεία, προσθέτοντας μια έξτρα star quality στον Τζόκερ του, που τον κάνει έως και ακαταμάχητο- η γοητεία του κακού, που λέγαμε- και στο πλευρό του η Lady Gaga υποστηρίζει με ενδιαφέροντα τρόπο τη Λι, αν και ως Χάρλεϊ Κουίν δεν είναι όσο φαντεζί όσο θα χρειαζόταν, με την παρουσία της να δικαιολογείται περισσότερο για το φωνητικό μέρος και το ισχυρό της όνομα, παρά για τις υποκριτικές της επιδόσεις, που για να είμαστε ειλικρινείς, μπροστά στη θηριώδη ερμηνεία του Φίνιξ αναπόφευκτα δεν γλιτώνει τις συγκρίσεις.

Συμπερασματικά, ο Φίλιπς, αν και σε σημεία το σενάριο θα χρειαζόταν μια μεγαλύτερη οικονομία, αποδεικνύει τη σκηνοθετική του τόλμη για ακόμα μια φορά. Οι φανς του πρώτου μέρους μπορεί να απογοητευτούν, γιατί αυτό το dark musical δεν έχει τη σαρωτική ενέργεια, ούτε εκείνον τον κόμπο στο στομάχι, που πολλοί αισθανθήκαμε στην πρώτη ταινία, όμως οι υπόλοιποι θα το λατρέψουν.

Μικροί Ήρωες σε Δράση

Σκηνοθεσία: Χουάν Χεσούς Γκαρθία Γαλότσα, Πέδρο Σολίς Γκαρθία

Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Μαρίας Κάνθερ, Άρη Κυπριανού, Βίκης Γεωργιάδου, Σαββίνας Γεωργίου, Πέτρου Κονόμου, Μιχάλη Καζάκα, Μαριλένης  Σταύρου, Γιάννη Καραούλη

Περίληψη: Οι περιπέτειες δυο ορφανών από την Ιρλανδία στην Άγρια Δύση.

Animated περιπέτειες στην Άγρια Δύση από τους σκηνοθέτες της παιδικής ταινίας «Μούμιες» και τους σεναριογράφους του «Tad, Ο Χαμένος Εξερευνητής».

Η Μαίρη και ο Τομ, δύο αχώριστα ορφανά αδέρφια από την Ιρλανδία, φτάνουν στη Νέα Υόρκη και ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι με τρένο, διασχίζοντας την Άγρια Δύση, όπου θα γνωρίσουν έναν ξεχωριστό καινούριο φίλο, που θα τους αλλάξει τη ζωή για πάντα.

Με συμμάχους την περιέργειά, την ομαδική δουλειά καιτη φιλία, θα έρθουν αντιμέτωποι με τρομερούς αντιπάλους, θα συναντήσουν απρόσμενους φίλους, απροσδόκητους ήρωες και θα μπλέξουν σε απίστευτες περιπέτειες στην αναζήτησή τους για ένα νέο σπίτι.

Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το μικρού μήκους φιλμ «Strings», που ήταν τοποθετημένη σε ένα ορφανοτροφείο. Η δημιουργική ομάδα ήθελε να πλαισιώσει τη συγκινητική αυτή ιστορία με περισσότερο δράση, οπότε το σκηνικό έπρεπε να αλλάξει. Γι’ αυτό, επέλεξε να εμπλουτιστεί με στοιχεία του φανταστικού και έντονα χρώματα, που να παραπέμπουν περισσότερο στον κόσμο του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», μιας και το σενάριο  επικεντρώνεται στο κυνήγι ενός θησαυρού. Αυτή τη φορά όμως, ο θησαυρός δεν θα αφορούσε χρυσά νομίσματα και αμύθητα πλούτη, αλλά το να είσαι μέλος μιας οικογένειας, να αισθάνεσαι μέλος μιας ομάδας ανθρώπων, ακόμα και αν είσαι διαφορετικός.

Επαναπροβολή:

Τα 13 Τριαντάφυλλα ( Las 13 Rosas)

Σκηνοθεσία: Εμίλιο Μαρτίνεζ Λάζαρο

Παίζουν: Πίλαρ Λόπεζ ντε Αγιάλα, Βερόνικα Σάντσεζ, Μάρτα Εντούρα, Νάντια ντε Σαντιάγκο

Περίληψη: Μετά από τη νίκη των στρατευμάτων του το 1939, ο Φράνκο υπόσχεται ότι θα τιμωρηθούν μόνο όσοι απότους αντιπάλους έχουν «ματωμένα χέρια». Δεκατρείς γυναίκες, που δεν είχαν διαπράξει κανένα έγκλημα, συλλαμβάνονται με την κατηγορία της ανταρσίας και καταδικάζονται σε θάνατο.

 Η αντιφασιστική ταινία του Εμίλιο Μαρτίνεζ Λάζαρο, που απέσπασε τέσσερα βραβεία Γκόγια, επανακυκλοφορεί σε επανέκδοση.

Στις 28 Μαρτίου του 1939, λίγο μετά από την πτώση της Βαρκελώνης, η Μαδρίτη υψώνει λευκή σημαία και ο στρατηγός Φράνκο αναλαμβάνει τη διοίκηση της πόλης. Ο εμφύλιος πόλεμος (1936-1939) πλέον έχει λήξει. Τους επόμενους μήνες ο τρόμος θα σκεπάσει την Ισπανία: χιλιάδες οι δολοφονίες και οι εξαφανίσεις, καθημερινό φαινόμενο τα βασανιστήρια, η απαγωγή βρεφών, οι μαζικές απελάσεις. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο στρατηγός Φράνκο έχει επανειλημμένα υποσχεθεί ότι θα τιμωρηθούν μόνο όσοι από τους αντιπάλους έχουν «ματωμένα χέρια».

Η Μαδρίτη θα προσπαθήσει να μείνει όρθια και κάποιοι, τελευταίοι ίσως, άντρες και γυναίκες θα αντισταθούν. Ανάμεσα τους η Βιρτούδες, η Κάρμεν, η Χούλια, η Αδελίνα, η Μπλάνκα. Νέες γυναίκες, που υποστηρίζουν δημοκρατικά πολιτικά ιδεώδη, έχουν τη νοημοσύνη να αναγνωρίζουν το καλό από το κακό και το θάρρος να μην υποκύπτουν σε τυράννους. Το καθεστώς ετοιμάζει μεγάλη παρέλαση για να γιορτάσει τη νίκη. Εξαπλώνεται η φήμη ότι αριστεροί επαναστάτες θα επιχειρήσουν να δολοφονήσουν τον δικτάτορα. Η καταστολή και το ξεκαθάρισμα των δημοκρατικών στα Πανεπιστήμια, τις εταιρίες, αλλά και τη δημόσια διοίκηση γίνεται με απίστευτη σκληρότητα και αφήνει στο πέρασμα της χιλιάδες νεκρούς. Τα κορίτσια μοιράζουν προκηρύξεις υπέρ της δημοκρατίας και προκαλούν την προσοχή των παραστρατιωτικών που τις καταδιώκουν.

Έτσι, συλλαμβάνονται και καταλήγουν στις γυναικείες φυλακές Ventas, βασανίζονται και εξευτελίζονται σε συνθήκες απάνθρωπες. Εκεί μαζί με άλλες 8 συγκρατούμενες, μέλη της Σοσιαλιστικής Νεολαίας, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν ακμαίο το ηθικό τους και την αξιοπρέπειά τους. Όταν όμως διαμαρτύρονται για τις συνθήκες κράτησης των παιδιών που βρίσκονταν εκεί με τις μητέρες τους και αρνούνται να τραγουδήσουν τον ύμνο της δικτατορίας, η θέση τους επιβαρύνεται. Όταν οι αντιστασιακοί εκτελούν δυο αξιωματούχους του καθεστώτος, η καταδίκη τους σε θάνατο είναι δεδομένη. Εκτελέστηκαν τον Αύγουστο του 1939 στον τοίχο του Ανατολικού νεκροταφείου της Μαδρίτης για πράξεις που δεν έκαναν και ούτε είχαν σκοπό να κάνουν.

Η περίπτωσή τους θα γίνει γνωστή πολύ αργότερα και θα μείνει στην Ιστορία της  Ισπανίας ως μία από τις πλέον μελανές στιγμές της Φρανκικής δικτατορίας. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα (η ιστορία, τα γράμματα και τα έγγραφα που παρουσιάζονται στην ταινία είναι αυθεντικά), με τον Λαζάρο να συνδυάζει σύγχρονα σημεία της πόλης με ψηφιακές εικόνες για την αναπαράσταση της εποχής.