«THE ARTIANS»: Η ενδυμασία της Καραγκούνας γίνεται haute couture από ένα ελληνικό brand
H συνάντηση ήταν προγραμματισμένη για τη 1.30 το μεσημέρι στο καφέ του ξενοδοχείου Χίλτον, στην Αθήνα.
Έφτασα με 5 λεπτά καθυστέρηση και με μία μικρή σύγχυση, αφού δεν είχα συναντήσει ποτέ ξανά την Κωνσταντίνα Καμπισοπούλου, ιδρύτια του brand "The Artians". Χρειάστηκαν μόνο μερικά δευτερόλεπτα και μία διερευνητική ματιά για να προχωρήσω προς το μέρος όπου καθόταν μια πολύ γοητευτηκή γυναίκα. Εκτός από τα θετικά vibes, αυτό που με προσέλκυσε κοντά της ήταν το πουκάμισο που φορούσε. Με καθαρές συμμετρικές γραμμές, έντονο χρώμα και ένα εντυπωσιακό pattern -σήμα κατατεθέν των ρούχων της. Συστηνόμαστε στα γρήγορα και ξεκινάμε την κουβέντα. Με μία σπάνια ευγένεια, με κοφτερό βλέμμα και ανάλογο μυαλό, η Κωνσταντίνα μίλησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια για το brand, τη γρήγορη μόδα, τις ανησυχίες και τα μελλοντικά της σχέδια.
«Το brand ξεκίνησε πριν από δυομισι περίπου χρόνια, με μία συνεργάτιδα, η οποία στην πορεία αποχώρησε. Ξεκίνησε από την αγάπη μου για τη μόδα, σε συνδυασμό με τα σημεία των καιρών, δηλαδή την κρίση, η οποία με έκανε να αφήσω την προηγούμενη δουλειά μου -αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων. Έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια με τη ζωγραφική, το ελεύθερο σχέδιο, μετά έκανα εφαρμοσμένες τέχνες και στην πορεία κατέληξα στη μόδα. Μάλιστα εκείνες τις εποχές που σπούδαζα, αναρωτιόμουν... “Σχεδιάστρια μόδας; Αφού δεν υφίσταται αυτό το επάγγελμα στην Ελλάδα”. Όμως η κρίση γεννάει δημιουργικότητα και ευκαιρίες. Για παράδειγμα, οι υφασματέμποροι χάνοντας τις μεγάλες παραγωγές στράφηκαν προς εμάς τους μικρούς σχεδιαστές και έτσι καταφέραμε κι εμείς να ευδοκιμήσουμε στο χώρο» μου λέει όταν τη ρωτώ για την ιστορία του brand και την επιβίωση των μικρών σχεδιαστών.
Η συζήτησή μας φτάνει στην Πάτρα. Την πόλη όπου η Κωνσταντίνα επέλεξε να ξεκινήσει την επιχείρησή της. «Η Πάτρα με στήριξε στα πρώτα μου βήματα και ακόμα και τώρα έχω πολλές πιστές fan του brand. Πλέον η βάση μου θα είναι στην Αθήνα, όπου ετοιμάζεται και ένα ατελιέ. Θεωρώ ότι μέσω του Internet, όλοι μπορούν να απευθύνονται σε ένα global κοινό. Και αυτή η πεποίθησή μου με οδήγησε μέχρι εδώ. Το feedback που έπαιρνα αρχικά, ήταν από το εξωτερικό και αυτό με βοήθησε να πορευτώ και να καταλάβω τι έχει απήχηση. Και παρά το γεγονός ότι ήμαστε στην Πάτρα συνεργαζόμαστε με showroom, στο Μιλάνο, στη Μέση Ανατολή, στο Σίδνεϊ».
Το πιο σημαντικό πράγμα σε ένα Brand, είναι η αναγνωρισιμότητά του. Να καταλαβαίνεις ποιος το υπογράφει, χωρίς να το φωνάζει. Σκέφτομαι ότι αυτό το έχει ήδη καταφέρει το "The Artians" και το σχολιάζω στην Κωνσταντίνα...«Το πρώτο μου σχέδιο, μου λέει, -κι από εκεί προέκυψε και η ονομασία “The Artians” ήταν κάποιες κουκλίτσες με μορφές βασισμένες σε διάσημους ζωγράφους και οι οποίες έγιναν Print στην πορεία. Το Print το ενέταξα στα ρούχα, αφού θεωρούσα ότι ένα ακόμη brand με ιδιαίτερα πατρόν, δεν είχε να προσφέρει κάτι παραπάνω. Αυτό που ήθελα να κάνω εγώ ήταν να δέσω την τέχνη με τη μόδα. Παράλληλα με τη δική μου πορεία, συνέπεσε το γεγονός ότι και οι μεγάλοι σχεδιαστές ξεκίνησαν να δημιουργούν συλλογές που βασίζονταν ή εμπνέονταν από την τέχνη. Όσον αφορά το "The Artians", θέλω να απαλλάξω το ρούχο από το φολκλόρ στοιχείο. Δεν υποστηρίζω ότι το ελληνικό ρούχο πρέπει να είναι φουστανέλες και χρυσοκέντητα σεμεδάκια από τις τοποθεσίες της χώρας, θεωρώ ότι η Ελλάδα έχει να μιλήσει για μόδα αληθινή και σύγχρονη, σαφέστατα όμως επηρεασμένη από τις ρίζες, την ελληνική παράδοση, τη μυθολογία...Δε μπορεί ένας Έλληνας να σχεδιάζει χωρίς να έχει συμμετρία ή δομή. Είναι στο DNA μας αυτό».
Πόσο έχει αλλάξει το ντύσιμο της Ελληνίδας από τα 90s μέχρι σήμερα, ρωτάω την Κωνσταντίνα.. «Θεωρώ ότι έχει υπάρξει μια παγκόσμια αλλαγή -όχι μόνο στην Ελλάδα. Το ρούχο μέχρι και τα 90s ήταν καθαρά κομμάτι status, δηλαδή φορούσαμε ένα ρούχο για να δείξουμε το status μας. Δείχναμε ποια είναι η οικονομική μας κατάσταση και η προσωπικότητά μας βάσει της οικονομικής και επαγγελματικής μας τοποθέτησης στην κοινωνία. Μετά από την οικονομική ύφεση, σε παγκόσμιο επίπεδο, ο άνθρωπος άρχισε να προβάλλει περισσότερο την προσωπικότητά του και να ψάχνει πράγματα εξατομικευμένα. Δεν ήθελε πλέον να αναδείξει την οικονομική του κατάσταση -η οποία είχε έτσι κι αλλιώς πληγεί, αλλά προτιμούσε να αναδείξει άλλα στοιχεία. Ότι έχει στυλ, άποψη, ότι γνωρίζει. Κάπως έτσι άλλαξε η παγκόσμια εικόνα. Δεν θέλουμε πια να φέρουμε πάνω μας οίκους σαν διαφήμιση, αλλά ζητάμε να τονίσουμε την μοναδικότητα. Αυτό πρεσβεύει και το brand. Ότι κάθε γυναίκα έχει μια προσωπικότητα την οποία πρέπει να αναδεικνύει και δεν πρέπει να φοβάται να είναι ο εαυτός της».
Θέλω να μπούμε στη συζήτηση για τη γρήγορη μόδα. Τις μεγάλες αλυσίδες ενδυμάτων, που κάθε μέρα προσθέτουν νέους κωδικούς, αντιγράφοντας μεγάλους οίκους μόδας.
«Tα ρούχα της γρήγορης μόδας φοριούνται μάξιμουμ οκτώ φορές, μου απαντά η Κωνσταντίνα, μετά είναι για πέταμα. Το Fast Fashion (γρήγορη μόδα) πάει μαζί με το Unethical Fashion (ανήθηκη μόδα). Εγώ προσωπικά δεν ανέχομαι τα ρούχα μου να ράβονται από ανθρώπους που δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες εργασίας. Εμείς στηρίζουμε την ελληνική αγορά, καθώς τα ρούχα μας φτιάχνονται αποκλειστικά στην Ελλάδα, σε όλα τους τα στάδια. Κατά συνέπεια είμαστε κάθετοι, όσον αφορά το ηθικό ζήτημα. Αυτή τη στιγμή εργάζονται και Έλληνες υπό άθλιες συνθήκες για να πάρουν 3 ευρώ την ώρα. Θα πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε δύο φορές να αγοράσουμε ρούχα από αυτές τις αλυσίδες. Προσωπικά προτιμώ να πάρω από καλάθι ή ρούχα από δεύτερο χέρι».
Έχοντας παρακολουθήσει τις προηγούμενες συλλογές του "The Artians", ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι η συλλογή "Σαγιάδες" για την Άνοιξη-Καλοκαίρι 2017, θα με ενθουσίαζε.
«Κάθε συλλογή έχει μια θεματική βάση κι ένα concept ενιαίο και συμπαγές, σχολιάζει η Κωνσταντίνα, με την ελληνική ρίζα και δομή σε δεύτερο πλάνο. Η καλοκαιρινή συλλογή είναι εμπνευσμένη από τις παραδοσιακές ενδυμασίες και συγκεκριμένα από το φύλο των Καραγκούνηδων της κεντρικής Θεσσαλίας. Ο “Σαγιάς” ήταν μέρος της νυφικής ενδυμασίας της Καραγκούνας. Και από εκεί προκύπτει και το όνομα “Σαγιάδες”. Γι αυτή τη συλλογή έγινε έρευνα, πήραμε υλικό από το Μουσείο, το Λύκειο Ελληνίδων και κάναμε μελέτη με μία θεατρολόγο. Έτσι προέκυψε μια συλλογή με αναφορές στο παραδοσιακό ένδυμα. Αυτό που με ιντρίγκαρε είναι ότι αυτό το ρούχο είχε ιδιαίτερο συμβολισμό για τη γυναίκα, στοιχείο που φέρει και το brand. Κάθε γυναίκα ντυνόταν σύμφωνα με τη θέση της στην κοινωνία, σύμφωνα με το αν ήταν παντρεμένη, ανύπαντρη, ή χήρα και αυτό το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Τα prints βέβαια είναι δοσμένα μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα».
«Όσον αφορά τη συλλογή για το Φθινόπωρο-Χειμώνα 2018, φεύγω από την Κεντρική Ελλάδα και πηγαίνω σε μία ενότητα που αφορά μινωικά και μυκηναϊκά αγγεία. Είναι ένα θέμα που έχει εμπνεύσει και τη Μαίρη Κατράντζου για τη νέα της συλλογή, αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ ότι είναι μια συλλογή “αυτοκρατορική” με την έννοια ότι όποια γυναίκα τη φορέσει θα νιώθει λίγο σαν πριγκίπισσα ή βασίλισσα. Οι χρωματισμοί είναι από αγγεία, τοιχογραφίες κλπ, σε μπορντό, nude, τυρκουάζ, δηλαδή σε χρώματα που παραπέμπουν στην Ελλάδα. Τα ρούχα έχουν δαιδαλώδεις φόρμες και τα έχω εμπνευστεί από τη σπείρα. Ένα αρχαϊκό παγκόσμιο σύμβολο, το οποίο η Ελλάδα έχει δανείσει σε όλο τον κόσμο».
Φωτογραφίες: Panoulis Photography - Lampros Himonas