H βιβλιοθήκη που γίνεται κάθε χρόνο viral στο Twitter -Το μυστήριο με τον ιδιοκτήτη
«Για εμένα, αυτή η φωτογραφία είναι τόσο μαγευτική όσο και αυτή ενός ηλιοβασιλέματος. Θα μπορούσα να περάσω ολόκληρες μέρες μέσα σε αυτή τη βιβλιοθήκη, εξερευνώντας κάθε βιβλίο της. Είναι ένα δωμάτιο στο οποίο θα ήθελε να χαθεί κανείς».
Με αυτά τα λόγια, ο συγγραφέας και ακτιβιστής Don Winslow σχολίασε τη φωτογραφία που ανάρτησε στο Twitter, η οποία συγκέντρωσε χιλιάδες likes.
Το περιεχόμενό της φωτογραφίας δεν είναι άγνωστο στους απανταχού βιβλιόφιλους -η συγκεκριμένη βιβλιοθήκη εμφανίζεται ξανά και ξανά στα social, περίπου κάθε χρόνο και οι θεωρίες για την προέλευσή της αλλά και για τον ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου σπιτιού δίνουν και παίρνουν.
Η εικόνα μοιάζει πράγματι με τον «παράδεισο» ενός βιβλιόφιλου -ένα ψηλοτάβανο δωμάτιο, του οποίου οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με (γεμάτα) ράφια ως το ταβάνι, περιέχοντας κάθε λογής τίτλους.
Μια ξύλινη σκάλα προσφέρει πρόσβαση στα ψηλά ράφια, κομοδίνα σε διαφορετικά μεγέθη είναι καλυμμένα με βιβλία, ενώ το μεγάλο ξύλινο τραπέζι στο κάτω μέρος φαίνεται να είναι το κύριο σημείο για διάβασμα και έρευνα.
Τρεις λάμπες απλώνουν βουτυρένιο κίτρινο φως στον χώρο, δίνοντας ατμόσφαιρα, ενώ πίσω από μία ενδιάμεση βιβλιοθήκη στη μέση του δωματίου, εκτείνεται ένας αντίστοιχος χώρος γεμάτος με βιβλία ως το ταβάνι. Σχεδόν κάθε επιφάνεια του χώρου είναι καλυμμένη από βιβλία.
Σε ποιον θα μπορούσε να ανήκει μια τέτοια βιβλιοθήκη;
Η ιδιοκτησία της αποδόθηκε κατά καιρούς σε συγγραφείς, όπως ο Ουμπέρτο Έκο ή υποστηρίχθηκε ότι βρίσκεται μέσα σε κάποιο κτίριο στην Ιταλία ή την Πράγα. Μάλιστα, ένας καθηγητής του Pace University στη Νέα Υόρκη τη χρησιμοποίησε ως φόντο στα Zoom meetings του.
Το μυστήριο, ωστόσο, της βιβλιοθήκης λύθηκε, με ένα άρθρο των New York Times.
H υπέροχη αυτή βιβλιοθήκη, δεν βρίσκεται στην Ευρώπη, αλλά στη Βαλτιμόρη, και, για την ακρίβεια, δεν υπάρχει πια.
Ανήκε στον καθηγητή Richard Allen Macksey που δίδασκε συγκριτική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins και ήταν συλλέκτης βιβλίων και πολύγλωσσος. Ο Macksey απεβίωσε το 2019.
Η συλλογή του περιελάμβανε περί τους 51 χιλιάδες τίτλους, χωρίς τα περιοδικά, ανάμεσα στους οποίους και πρωτότυπες εκδόσεις των Μέλβιλ, Τ.Σ. Έλιοτ, Κιτς και Σέλλεϋ. Πριν από μια δεκαετία, ορισμένα από αυτά τα βιβλία μεταφέρθηκαν στην πτέρυγα με τις σπάνιες εκδόσεις του Πανεπιστημίου Χόπκινς.
Μετά τον θάνατό του, ένα κλιμάκιο από βιβλιοθηκονόμους και συντηρητές, διέτρεχε επί τρεις εβδομάδες το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης, επιλέγοντας περί τους 35.000 τίτλους για πανεπιστημιακή χρήση.
Ένας έμπορος ανέλαβε να διαχειριστεί τα υπόλοιπα βιβλία, προκειμένου ο γιος του Macksey να μπορέσει να αδειάσει το σπίτι για να το πουλήσει.
«Ο πατέρας μου λάτρευε να μοιράζεται την αγάπη του για τα βιβλία και τη λογοτεχνία με άλλους. Θα χαιρόταν πολύ αν γνώριζε ότι η βιβλιοθήκη του εμπνέει ανθρώπους ανά τον κόσμο μέχρι και σήμερα», δήλωσε ο Alan Macksey.
Με στοιχεία από σχετική δημοσίευση των The New York Times.