Bombshell: Aυτή την εβδομάδα τρεις εκρηκτικές κυρίες ρίχνουν «Βόμβα» στο κίνημα του #Metoo

Αυτή την εβδομάδα τρεις εκρηκτικές κυρίες ρίχνουν «Βόμβα» στο κίνημα του #Metoo, ο Ρον Χάουαρντ φτιάχνει το πορτρέτο του Λουτσιάνο Παβαρότι, ενώ ο Λεβάν Ακίν υπογράφει ένα δυνατό lovestory στη σημερινή Γεωργία.

Βόμβα (Bombshell)

Σκηνοθεσία: Τζέι Ρόουτς

Παίζουν: Σαρλίζ Θερόν, Νικόλ Κίντμαν, Μάργκο Ρόμπι

Περίληψη: Το σκάνδαλο που ξέσπασε στο δίκτυο Fox και αφορούσε στις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση από διάσημες γυναίκες δημοσιογράφους κατά του Ρότζερ Έιλς, ιδρυτή και διευθύνοντα συμβούλου του Fox News, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη.

Τρεις από τις πιο όμορφες κυρίες του Χόλιγουντ, Σαρλίζ Θερόν, Νικόλ Κίντμαν και Μάργκο Ρόμπι,ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια ταινία, απόλυτα συμβατή στο πνεύμα του #Metoo.

Βασισμένο στο πραγματικό σκάνδαλο, που έπληξε το δίκτυο Fox News, και κατέστρεψε τον ιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο Ρότζερ Έιλς και έγινε η αρχή για να αποκαλυφθούν μια σειρά ακόμα από περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Τζέι Ρόουτς («Η Διερμηνέας», «Αγάπη σαν Ναρκωτικό»), σε σενάριο του Τσαρλς Ράντολφ, («Tο μεγάλο σορτάρισμα»).

Εδώ δεν έχουμε μια ακατανόητη υπόθεση που χρειάζεται πολλές εξηγήσεις, καθώς τα πράγματα είναι πολύ απλά- ένας άνδρας με επιρροή χρησιμοποιεί την εξουσία του πάνω στις γυναίκες εργαζόμενες- έχουμε όμως αρκετό παρασκήνιο. Ο Ράντολφ δεν είναι τόσο αποκαλυπτικός όσο στο «Μεγάλο σορτάρισμα» και δεν μένει παρά σε μια απλή καταγραφή γεγονότων που λίγο έως πολύ είναι γνωστά από τα ΜΜΕ. Ελάχιστες αναφορές γίνονται στις πολιτικές προεκτάσεις του θέματος- η αναφορά στην αντιπαράθεση του Έιλς με τη Χίλαρι Κλίντον περνάει σχεδόν στα ψιλά- ούτε και στα υπόλοιπα πρόσωπα που στήριξαν τον ίδιο, αλλά και γενικότερα αυτές τις πρακτικές. Έτσι αν και το θέμα του είναι ιντριγκαδόρικο, ο Ρόουτς ακολουθεί μια συντηρητική γραμμή, χωρίς εκρήξεις, παρόλο που έχει στα χέρια του μια «αληθινή βόμβα».

Ταυτόχρονα οι ιστορίες των τριών γυναικών - της δημοσιογράφου που πρώτη αποκάλυψε το σκάνδαλο και δύο ακόμα εργαζομένων, που υπέστησαν η καθεμία με τον δικό της τρόπο τις επιθέσεις του διευθυντή τους- αντιμετωπίζεται περιγραφικά και μονοσήμαντα, χωρίς να δίνεται η ευκαιρία σε τρεις λαμπερές πρωταγωνίστριες να κάνουν σημαντικές ερμηνείες (αν και η Σαρλίζ Θερόν και η Μάργκο Ρόμπι κατάφεραν να κερδίσουν υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα). Οπότε μένει απλώς η συμμετοχή τους σε μια άνευρη ταινία, που λειτουργεί περισσότερο ως κίνηση συμπαράστασης στο κίνημα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης, παρά ως μια ρηξικέλευθη καλλιτεχνική πρόταση.

Και μετά Χορέψαμε (And Then We Danced)

Σκηνοθεσία: Λεβάν Ακίν

Παίζουν: Λεβάν Γκεμπαλχιάνι, Μπάχι Λαβισβίλι, Άνα Γιαβακισβίλι

Περίληψη: Ο Μεράμπ χορεύει από μικρή ηλικία στην Εθνική Ακαδημία Χορού και μαζί με την παρτενέρ του Μάρυ είναι πολύ κοντά στο να πάρουν την πολυπόθητη θέση στην Εθνική Ομάδα Χορού. Όλα όμως ανατρέπονται, όταν μπαίνει στη ζωή τους ο χαρισματικός και ιδιόρρυθμος Ηρακλής. Οι επιθυμίες του Μεράμπ θα τον ωθήσουν να αμφισβητήσει το συντηρητικό κοινωνικό περιβάλλον του.

Ο Λεβάν Ακίν-Γεωργιανής καταγωγής Σουηδός- με όχημα την αγάπη για τον χορό, φτιάχνει μια ταινία όπου η παράδοση συγκρούεται με τη νεωτερικότητα.

Ο Μεράμπ ζει με την οικογένειά του και δουλεύει σκληρά για τα προς το ζην σε μια χώρα που επουλώνει με δυσκολία το τραύμα του πολέμου. Εκείνος όμως ξεφεύγει από τη μίζερη καθημερινότητα μέσω του χορού. Με την παρτενέρ του, τη Μάρυ, χορεύουν παραδοσιακούς χορούς στην Εθνική Ακαδημία και αγωνίζονται να κατακτήσουν μια θέση στην Εθνική Ομάδα. Αν και όλοι είναι εναντίον του, καθώς ο χορός για τους αρμόδιους πρέπει να εκφράζει το εθνικό φρόνημα του λαού, ο Μεράμπ με επιμονή συνεχίζει να προπονείται σκληρά, ακολουθώντας το δικό του όραμα. Όταν όμως ένας καινούργιος, εξαιρετικά χαρισματικός, μαθητής εμφανιστεί στην Ακαδημία, οι ισορροπίες αλλά και η προσωπική ζωή του θα ανατραπούν.

Ο Ακίν χρησιμοποιεί ως κεντρικό άξονα μια ερωτική ομοφυλοφιλική ιστορία, γεγονός που εξόργισε τους συμπατριώτες του, οι οποίοι αρνήθηκαν να προτείνουν την ταινία του για τα Όσκαρ, πράγμα που τελικά έκανε η Σουηδία. Ταυτόχρονα η αντίληψη του δημιουργού για τονχορό, που τον βλέπει ως έκφραση σωματικότητας κι όχι ως ένα μέσο προπαγάνδας, φαίνεται να μην βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην πατρίδα του.

Η περιπέτεια της ταινίας του Ακίν που αντικατοπτρίζει τη διαμάχη του παραδοσιακού και του σύγχρονου είναι και το βασικό της θέμα, που ο σκηνοθέτης προσεγγίζει με ευαισθησία μέσα από μια καλογραμμένη ιστορία μιας ομάδας νέων ανθρώπων, οι οποίοι αναζητούν τη δική τους φωνή. Ταυτόχρονα ο Ακίν χωρίς μιζέρια και θυματοποίηση, καταγράφει την πραγματικότητα της σημερινής Γεωργίας, αλλά και το σθένος ενός λαού που με αξιοπρέπεια παλεύει να σταθεί στα πόδια του.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές ερμηνείες αλλά και τις υπέροχες χορευτικές επιδόσεις των πρωταγωνιστών του λειτουργούν υπέρ στο όλο εγχείρημα, που αν και δεν αποφεύγει κάποιες φλυαρίες, διατηρεί μέχρι τέλους την τρυφερότητά του.

Παβαρότι (Pavarotti)

Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ

Περίληψη: O Λουτσιάνο Παβαρότι διά χειρός του Ρον Χάουαρντ, σε ένα ντοκιμαντέρ για όλα τα πρόσωπα του σπουδαίου τενόρου.

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ μετά το ντοκιμαντέρ «The Beatles: Eight Days a Week» καταπιάνεται με ένα ακόμα μουσικό φαινόμενο, τον Λουτσιάνο Παβαρότι.

Έχοντας το ψευδώνυμο «ο τενόρος του λαού», ο Παβαρότι ήταν σπάνιος συνδυασμός προσωπικότητας, ιδιοφυίας και διασημότητας, που χρησιμοποιούσε το ταλέντο του για να διαδώσει την όπερα ως τρόπο διασκέδασης.

Περιλαμβάνοντας σπάνιες συνεντεύξεις με την οικογένειά του και τους συναδέλφους του, ακυκλοφόρητο υλικό και τελευταίας τεχνολογίας ηχητική επεξεργασία, ο Χάουαρντ σκηνοθετεί μια ταινία φόρο τιμής σε έναν αξιοθαύμαστο άνθρωπο και θρύλο της μουσικής, που κυριάρχησε στις μεγάλες σκηνές του κόσμου και έκλεψε τις καρδιές του κοινού.

Εστιάζοντας περισσότερο στον άνθρωπο και λιγότερο στον καλλιτέχνη, ο Χάουαρντ που δεν είχε μεγάλη επαφή με την όπερα πέρα από το ντοκιμαντέρ –είχε όμως γνωρίσει προσωπικά τον Παβαρότι- αποκαλύπτει το χιούμορ του τενόρου, τη βαθιά του αγάπη για τη ζωή, αλλά και τις κοινωνικές του ευαισθησίες, στοιχεία τελικά που τον έκαναν τόσο ξεχωριστό καλλιτέχνη και συνέβαλλαν στο να πετύχει τον στόχο του και να κάνει την όπερα προσβάσιμη στο ευρύ κοινό.

Μετα-Μορφωμένοι Πράκτορες (Spies in Disguise)

Σκηνοθεσία: Νικ Μπρούνο, Τρόι Κουέιν

Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Θοδωρή Σμέρου, Πάνου Αποστολόπουλου, Μαριάνθης Σοντάκη, Χρήστου Πλαΐνη, Γιάννη Στεφόπουλου κ.α

Περίληψη: Animation με πρωταγωνιστή έναν κατάσκοπο, που μετατρέπεται κατά λάθος σε πουλί.

H διεθνής κατασκοπεία ζωντανεύει σε ένα animation, που εισάγει τα παιδιά στον κόσμο των κατασκοπικών ταινιών.

Ο υπερκατάσκοπος Λανς Στέρλινγκ και ο επιστήμονας Γουόλτερ Μπέκετ είναι σχεδόν αντίθετοι χαρακτήρες. Ο πρώτος είναι ήπιων τόνων, γλυκός και ευγενής. Ο δεύτερος όμως δεν είναι. Αυτό που λείπει από τον Γουόλτερ στις κοινωνικές δεξιότητες το κερδίζει χάρη στην ευφυΐα και την εφευρετικότητά του, κατασκευάζοντας μοναδικά gadgets, τα οποία χρησιμοποιεί ο Λανς στις επικές του αποστολές. Όταν τα γεγονότα παίρνουν μια αναπάντεχη τροπή, ο Γουόλτερ και ο Λανς ξαφνικά πρέπει να στηρίξουν ο ένας τον άλλον για μια ακόμα φορά. Αν όμως αυτό το παράξενο ζευγάρι δεν καταφέρει να δουλέψει ως ομάδα, θα κινδυνέψει ολόκληρος ο κόσμος.

Ιστορίες της Επανάστασης (HistoriasdelaRevolución)

Σκηνοθεσία: Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα

Παίζουν: Μπερτίνα Ασεβέδο, Ενρίκε Φονγκ, Μπλας Μόρα

Περίληψη: Τρεις ιστορίες εξέγερσης, κατά τη διάρκεια της Κουβανικής επανάστασης, που οδήγησε στην πτώση του δικτάτορα Μπατίστα.

Η πρώτη ταινία του διασημότερου κινηματογραφικού εκπρόσωπου της Κούβας διεθνώς, σε παραγωγή του ιστορικού Κινηματογραφικού Ινστιτούτου της χώρας.

Η αφήγηση της ταινίας κινείται σε τρεις περιόδους της κουβανικής επανάστασης. Έπειτα από σφοδρές οδομαχίες, ένας τραυματισμένος βρίσκει καταφύγιο στο διαμέρισμα ενός ζευγαριού, προκαλώντας έτσι τριγμούς στη σχέση τους. Στη συνέχεια, η δράση μεταφέρεται στις μάχες του αντάρτικου και στα ηθικά διλήμματα που οδηγούν στον θάνατο ενός νεαρού, με τον επίλογο να παρουσιάζει τη μάχη της Σάντα Κλάρα, όταν η επανάσταση έφτασε στην ανατροπή του δικτάτορα Μπατίστα.