Μικρές Κυρίες: Στις αίθουσες η ταινία της Γκρέτα Γκέργουιγκ που διεκδικεί 6 Όσκαρ

Αφιερωμένη στις γυναίκες αυτή η εβδομάδα, με την Γκέτα Γκέργουιγκ να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τις «Μικρές Κυρίες» της Λουίζας Μέι Άλκοτ, τον Βραζιλιάνο Καρίμ Αϊνούζ να υπογραφεί μια ελεύθερη απόδοση του μύθου της Ευρυδίκης και τη Μάργκο Ρόμπι να επιστρέφει στον ρόλο της Χάρλεϊ Κουίν, χωρίς, όμως, τον Τζόκερ.

Μικρές Κυρίες (Little Women)

Σκηνοθεσία: Γκρέτα Γκέργουιγκ

Παίζουν: Σέρσα Ρόναν, Φλόρενς Πίου, Έμα Γουάτσον, Τίμοθι Σαλαμέ, Μέριλ Στρίπ, Λόρα Ντερν

Περίληψη: Η ιστορία των τεσσάρων αδελφών που βαδίζουν προς την ενηλικίωση με φόντο τα μεθεόρτια του Αμερικανικού Εμφυλίου.

Η Γκρέτα Γκέργουιγκ διασκευάζει το διάσημο και αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Λουίζα Μέι Άλκοτ, με φεμινιστική διάθεση και τρυφερότητα, αποσπώντας έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Α’ και Β’ Γυναικείου Ρόλου, Διασκευασμένου Σεναρίου, Κουστουμιών, Πρωτότυπης Μουσικής).

Η Λουίζα Μέι Άλκοτ περιγράφει στο βιβλίο της – ένα από τα πλέον αγαπημένα αναγνώσματα των εφήβων- τη ζωή τεσσάρων κοριτσιών, που μοιάζουν πολύ με τη δική της οικογένεια. Η κεντρική της ηρωίδα είναι η Τζο Μαρτς, που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Η Μεγκ, η μεγαλύτερη, συγκροτημένη και σταθερή ερωτεύεται τελικά έναν φτωχό δάσκαλο και εγκαταλείπει το όνειρο της μεγάλης ζωής. Η Άμι, επίσης καλλιτεχνική φύση, ατίθαση και ανυπάκουη, ξέρει να απολαμβάνει την κάθε μέρα, ενώ η εσωστρεφής Μπεθ προτιμάει το καταφύγιο του σπιτιού και το πιάνο της πέρα από οτιδήποτε άλλο.

Οι «Μικρές Κυρίες» είναι ένα κλασικό βιβλίο ενηλικίωσης, που για την εποχή του υπήρξε ιδιαιτέρως επαναστατικό σε ό,τι αφορά στη θέση της γυναίκας, κι αυτό φαίνεται ότι κέντρισε την Γκρέτα Γκέργουιγκ –μια από τις λιγοστές γυναίκες που καταφέρνουν να διακριθούν ως σκηνοθέτες στο Χόλιγουντ- που αποφάσισε να δώσει μια νέα πνοή σε μια πασίγνωστη αλλά πάντα επίκαιρη και ευαίσθητη ιστορία. Έτσι, διατηρώντας μια καθαρή αφήγηση κινείται ανάμεσα σε δύο χρόνους μέσα από τη αφήγηση της Τζο, στην ενήλικη ζωή των αδελφών Μαρτς και στο παρελθόν της παιδικής κι εφηβικής τους ηλικίας, συνθέτοντας τα πορτρέτα διαφορετικών κοριτσιών που η καθεμία τους εκπροσωπεί μία πλευρά της γυναικείας φύσης.

Διατηρώντας το ρομαντισμό και το στυλ της εποχής του βιβλίου, που εκτυλίσσεται μέσα στον Αμερικανικό Εμφύλιο, η Γκέργουιγκ διαφοροποιείται από προηγούμενες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές, μπλέκοντας στο σενάριό της κομμάτια από την προσωπική αλληλογραφία και τη βιογραφία της Άλκοτ, ανανεώνοντας έτσι το υλικό της.

Έχοντας, μάλιστα, ένα αξιοζήλευτο καστ -ακόμα στους μικρότερους ρόλους συναντούμε σπουδαίους ηθοποιούς όπως η Μέριλ Στριπ- η Αμερικανίδα δημιουργός πετυχαίνει μια ιδανική σύνθεση, που σίγουρα θα ικανοποιούσε την συγγραφέα, αφού τελικά αποθεώνει τη γυναικεία δύναμη, αλλά και τη ζωή.

Η αόρατη ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο (A Vida Invisível de Eurídice Gusmão)

Σκηνοθεσία: Καρίμ Αϊνούζ

Παίζουν: Κάρολ Ντουαρτε, Τζούλια Στόκλερ, Γκρεγκόριο Ντουβιβέρ, Μπάρμπαρα Σάντος, Φλάβια Γκουσμάο, Μαρία Μανοέλα

Περίληψη: Δύο αχώριστες αδερφές, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της δεκαετίας του ’50, αναγκάζονται να αποχωριστούν η μία την άλλη. Η Γκίντα δεν έχει άλλη επιλογή από το να μεγαλώσει ολομόναχη το εκτός γάμου παιδί της, ενώ η Ευρυδίκη εξωθείται σε έναν νερόβραστο γάμο, εγκαταλείποντας το πάθος της για το πιάνο.

Μια συγκινητική ιστορία για τις γυναίκες που θυσιάστηκαν στον βωμό των πατριαρχικών στερεοτύπων, η οποία δικαίως απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών.

Δυο αδερφές ζουν στη σκιά του πατέρα τους στη Βραζιλία τη δεκαετία του ’50. Η μία, η Γκίντα, ερωτεύεται έναν Έλληνα ναυτικό και φεύγει μαζί του. Όταν όμως ο γάμος της αποτυγχάνει λόγω των ατασθαλιών του συζύγου της, επιστρέφει έγκυος στο σπίτι της, ελπίζοντας ότι θα βρει ένα καταφύγιο. Άντ’ αυτού ο σκληρός πατέρας της την πετάει στον δρόμο και φροντίζει να την αποκόψει από την αδερφή της, την Ευρυδίκη. Εκείνη με τη σειρά της, υπακούοντας στις συμβάσεις, δέχεται έναν γάμο από προξενιό και εγκαταλείπει το όνειρό της να γίνει μεγάλη πιανίστα. Παράλληλα η Γκίντα παλεύει να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της, στέλνει απεγνωσμένα γράμματα στην αδερφή της, που θεωρεί ότι σπουδάζει στη Βιέννη, ενώ η Ευρυδίκη την αναζητάει παντού με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ.

Βασισμένος στο ομότιτλο βιβλίο της Μάρτα Μπατάλα, ο Καρίμ Αϊνούζ δίνει μια θηλυκή εκδοχή του μύθου του Ορφέα και της Ευρυδίκης, ακολουθώντας τις διαδρομές δυο γυναικών μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία, που αναζητούν την έξοδο προς την ελευθερία. Ο Κάτω Κόσμος του αρχαιοελληνικού μύθου εδώ είναι το ασφυκτικό κοινωνικό περιβάλλον όπου μεγαλώνουν οι δύο αδερφές, που προσπαθώντας να βρουν η μία την άλλη, τελικά συντρίβονται όχι από τις δικές τους επιλογές, αλλά από μια σκληρή μοίρα που τις απονεκρώνει.

Ακολουθώντας τον δρόμο ενός καλογραμμένου μελοδράματος, ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης ακολουθεί έναν στρωτό αφηγηματικό ρυθμό και δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία οι πρωταγωνίστριές του λάμπουν σαν πολύτιμα διαμάντια, χαρίζοντας στον θεατή σπάνιες στιγμές συγκίνησης.

Αρπακτικά Πτηνά και η Φαντασμαγορική χειραφέτηση της Χάρλεϊ Κουίν (Birds Of Prey and The Fantabulous Emancipation Of One Harley Quinn)

Σκηνοθεσία: Κάθι Γιάν

Παίζουν: Μάργκοτ Ρόμπι, ΤζούρνιΣμόλετ-Μπελ, Μέρι Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ, Ρόζι Περέζ, Έλα Τζέι Μπάσκο, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Κρις Μεσίνα

Περίληψη: Η έξαλλη ζωή της Χάρλεϊ Κουίν εκτροχιάζεται ακόμα περισσότερο μετά τον ιδιαίτερα εκρηκτικό χωρισμό της από τον Τζόκερ. Για πρώτη φορά, είναι απροστάτευτη, με τον κάθε αλήτη της Γκόθαμ να την καταδιώκει. Εντωμεταξύ, ο αρχιμαφιόζος Ρόμαν Σαϊόνις έχει βάλει λυτούς και δεμένους για να βρει τη νεαρή πορτοφολού Κας, που έκλεψε το πολύτιμο διαμάντι του. Το μονοπάτι της Χάρλεϊ διασταυρώνεται με την Κυνηγό, την Μπλακ Κανάρι και τη Ρενέ Μοντόγια, με τις οποίες πρέπει να συνεργαστεί για να εξολοθρεύσει τον Ρόμαν μέσα σε μία θεότρελη, φονική μέρα.

Η ασυμβίβαστη Χάρλεϊ Κουίν από την «Ομάδα Αυτοκτονίας» αποκτά τη δική της συμμορία και ετοιμάζεται για νέες περιπέτειες.

Η Χάρλεϊ Κουίν μένει μόνη της, χωρίς τον Τζόκερ, που την παράτησε άδοξα κι άδικα - δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, την έχουμε ξαναδεί να σολάρει στη σειρά New 52. Ατίθαση, με βιτριολικό χιούμορ, σκληρή, αν και η εμφάνισή της παραπέμπει σε Candy girl, τρώει συνέχεια junk food και προσπαθεί να επιβιώσει στη Γκόθαμ Σίτι, όπου όλοι τη θέλουν νεκρή. Εκείνη, όμως, αποκτά για κατοικίδιο μια ύαινα, τον Μπρους, αλλά και μια παρέα από αντισυμβατικές γυναίκες: η μία ερευνά κατά συρροή δολοφονίες, η άλλη εκτελεί κατά συρροή δολοφονίες, και η τρίτη εμφανίζεται σε ένα κλαμπ που ανήκει σε έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Οι γυναίκες έχουν έναν κοινό αντίπαλο, τον αρχιμαφιόζο Ρόμαν Σαϊόνις, γνωστό ως «Μαύρη Μάσκα» , με τον οποίο η Χάρλεϊ συνάπτει συμφωνία με στόχο να του επιστρέψει ένα διαμάντι από τα χέρια μιας πορτοφολούς που ακούει στο όνομα Κας. Φυσικά όμως εκείνη δεν είναι από τις γυναίκες που τηρούν τις συμφωνίες τους.

Η Κάθι Γιάν («Dead Pigs»), ακολουθώντας τη μόδα της χειραφέτησης και των γυναικών υπερηρωίδων που κυριαρχεί στο Χόλιγουντ,- μάλιστα ακόμα και ο τίτλος εδώ δηλώνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της για μια ταινία στο πνεύμα του κινήματος #Metoo- υπογράφει ένα διασκεδαστικό blockbuster, που αν και δεν έρχεται να προσθέσει τίποτα καινούργιο - σπιντάτες σκηνές δράσης και πιστολίδι κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος- έχει πλάκα, μια χαριτωμένη πρωταγωνίστρια, που η πανέμορφη Μάργκο Ρόμπι τής χαρίζει λάμψη, και μια ομάδα Ταραντινικών δεύτερων ρόλων, που κάνουν δουλειά, έστω κι αν τελικά το όλο εγχείρημα μένει ανολοκλήρωτο.

Φως στο Σκοτάδι (Light of My Life)

Σκηνοθεσία: Κέισι Αφλεκ

Παίζουν: Κέισι Αφλεκ, Άνα Πνιόβσκι, Τομ Μπάουερ, Ελίζαμπεθ Μος

Περίληψη: Το ταξίδι ενός πατέρα και της κόρης του, ύστερα από μία πανδημία που εξαφάνισε τον μισό πληθυσμό της Γης. Καθώς ο πατέρας παλεύει να προστατέψει το παιδί του, ο δεσμός τους– και η ίδια η ανθρωπότητα-δοκιμάζονται.

Ο Κέισι Άφλεκ με τη δεύτερη ταινία του και μετά από τις καταγγελίες που δέχτηκε για σεξουαλική παρενόχληση, αποθεώνει τη γυναικεία φύση, προσπαθώντας να διασώσει την καριέρα του.

Σ' έναν μελλοντικό κόσμο, ένας θανατηφόρος ιός έχει σχεδόν εξολοθρεύσει το γυναικείο φύλο. Ένας πατέρας προσπαθεί με την κόρη του, που ήταν βρέφος όταν συνέβη η καταστροφή, να επιβιώσει. Για να την προστατεύσει, τη μεταμφιέζει σε αγόρι και τη μαθαίνει να ζει με την πλαστή της ταυτότητα.

Ο Άφλεκ κρατώντας τον τριπλό ρόλο του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και πρωταγωνιστή, βάζει έναν πατέρα να προστατεύει ένα μικρό κορίτσι από τις αδηφάγες επιθυμίες απελπισμένων ανδρών, που μάλλον αποτελεί τη δική του απάντηση στα όσα οι συνάδελφοί του του σέρνουν.

Μεταμέλεια ή απλώς μια κίνηση εντυπωσιασμού; Όποιο κι αν είναι το κίνητρο του Άφλεκ, το «Φως στο σκοτάδι» είναι ένα δυστοπικό στιβαρό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, που φέρνει σε πρώτο πλάνο τη δύναμη της ζωής και την αγάπη, -χαρακτηριστικά τα φλαςμπακ στο τρυφερό παρελθόν του κεντρικού ήρωα, όταν ζούσε τον έρωτα με τη γυναίκα του. Μέσα σε αυτό τον σκοτεινό και απειλητικό κόσμο που φτιάχνει ο Άφλεκ, η μικρή Άννα Πνιόβσκι ξεχωρίζει με τη δύναμη και το θάρρος της, εκπροσωπώντας όλες τις γυναίκες, που ως φαίνεται ο δημιουργός θέλει να επιβραβεύσει για την αντοχή τους μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.

Oi Monos

Σκηνοθεσία: : Αλεχάντρο Λάντες

Παίζουν: Σοφία Μπουεναβεντούρα, Χουλίαν Χιράλντο, Κάρεν Κιντέρο Λόρα Κατριγιόν, Τζουλιάν Νίκολσον. Ντέιμπι Ρουέντα, Σναίντερ Κάστρ

Περίληψη: Μια ομάδα εφήβων αγοριών και κοριτσιών ζουν σαν στρατιώτες σε ένα οροπέδιο στα επιβλητικά βουνά της Κολομβίας και έχουν δύο αποστολές: Να προσέχουν την Αμερικανίδα όμηρό τους και να διατηρούν στηνζωή μια αγελάδα σημαντική για την επιβίωσή τους. Όμως τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν πολύ στραβά...

Ο Αλεχάντρο Λάντες με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του (μετά από το «Porfirio»), που έχει συγκριθεί με το «Αποκάλυψη Τώρα», τον «Άρχοντα των Μυγών» και το «Αγκίρε, η Μάστιγα του Θεού», καταθέτει μια ιδιαίτερη κινηματογραφική εμπειρία, αποσπώντας σημαντικά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, όπως το London Flim Festival, Sundance, και San Sebastian.

Μια ομάδα ανήλικων ανταρτών, μέλη μιας αόρατης οργάνωσης, ζουν στα βουνά της Κολομβίας. Αποστολή τους είναι να φυλούν μια Αμερικανίδα όμηρο και να φροντίζουν μια αγελάδα. Μια επιθετική ενέδρα όμως θα τους αναγκάσει να βρουν καταφύγιο στη ζούγκλα, εκεί όπου η επιβίωση είναι θέμα ελαχίστων πιθανοτήτων.

Ο Κολομβιανός εμφύλιος εμπνέει τον Λάντες που μας οδηγεί με φιλοσοφική διάθεση στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και στον παραλογισμό του πολέμου, μέσα από μια σπάνια σύνθεση σκληρού ρεαλισμού, ποιητικού σινεμά και πολιτικού στοχασμού. Οι έφηβοι αντάρτες του, σκληροί και ταυτόχρονα αθώοι, παίζουν με τα όπλα τους σαν να μην υπάρχει αύριο, γλεντούν με τη βία, στερούνται ιδεολογίας, εξερευνούν την σεξουαλικότητά τους με άγριο τρόπο, ενώ ταυτόχρονα μέσα από ένα φιλί ή ένα χορό παραμένουν απόλυτα αγνοί και αθώοι.

Οι Monos – έτσι είναι το κωδικό όνομα της ομάδας, που παραπέμπει στην ελληνική λέξη, - μοιάζουν με ένα έθνος που αναζητάει την ταυτότητά του και παλεύει λυσσαλέα για την επιβίωσή του μέσα σε έναν εχθρικό κόσμο. Σαν μια εφιαλτική παραβολή, η ομάδα του Λάντες παίζει το πιο επικίνδυνο παιχνίδι των ενηλίκων, τον πόλεμο, ανακαλύπτοντας μέσα σε αυτόν τα όριά της, ταυτόχρονα όμως αφήνει μια χαραμάδα στην ελπίδα μέσα από μια φιλοσοφική αντιμετώπιση του θέματος της οργής και της βίας.

Winona

Σκηνοθεσία – Σενάριο: The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης)

Παίζουν: Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ-Ελένη Μπέζου, Δάφνη Πατακιά

Περίληψη: Μοιάζει µε µία απλή εκδροµή σε µία έρηµη, μορφή παραλία. Τέσσερις γυναίκες γελούν, παίζουν στην άµµο, κολυµπούν, φαντασιώνονται και απολαµβάνουν τη ζεστασιά του ήλιου και τη δροσιά της θάλασσας. Η µέρα κυλάει µε ανόητα παιχνίδια, τραγούδι και χορό. Σηµεία στίξης στο γέλιο τους, τα δάκρυα. Τα δάκρυα τα σκουπίζουν οι φανταστικές τους διηγήσεις. Μέχρι που η µέρα σβήνει και πρέπει να αποχαιρετίσουν την παραλία τους.

Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης στην πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του, που μοιάζει με συρραφή πολλών μικρού μήκους- το είδος που ο ίδιος αγαπάει πιο πολύ- συνθέτει ένα νοσταλγικό μιούζικαλ ενηλικίωσης.

Σε μια ερημική παραλία στην Άνδρο, τέσσερα κορίτσια με μυωπικά γυαλιά- όπως αυτά που φοράει και ο σκηνοθέτης- παίζουν, τραγουδούν και απολαμβάνουν ξέγνοιαστες την τελευταία μέρα του καλοκαιριού, μιλώντας για ταινίες, αγόρια, ενώ μοιράζονται τους φόβους και τα όνειρά τους. Η καθεμιά τους έχει το όνομα μιας μεγάλης σταρ, καμία όμως δεν είναι η Winona. Το μόνο που απειλεί την ευτυχία τους είναι ένα τζιπ με δύο ενήλικες που τους παρακολουθεί. Μια γυναίκα μέσης ηλικίας τις κοιτάζει δακρυσμένη. Θα μπορούσε πιθανόν να είναι μια μητέρα ή ο ενήλικος εαυτός τους. Τίποτα όμως δεν αποκωδικοποιείται και το μυστικό πλανάται στον αέρα μέχρι και το τελευταίο λεπτό.

Ο Βούλγαρης με το προσωπικό του ύφος και μέσα από τραγούδια που συνυπογράφει με τη Δεσποινίδα Τρίχωμη,συνθέτει ένα φεστιβαλικών διαθέσεων κολάζ λυρικών εικόνων που λειτουργούν περισσότερο στο ασυνείδητο. Χωρίς μια κεντρική ιστορία, αντίθετα χρησιμοποιώντας καθημερινούς διαλόγους και τον αυτοσχεδιασμό των τεσσάρων καλών ηθοποιών του, μας μυεί στο δικό του προσωπικό και πολύ λιγότερο αυτοαναφορικό σύμπαν από ό,τι σε προηγούμενες δουλειές, φτιάχνοντας μια ωδή στη χαμένη νεότητα, που συγκινεί με την απλότητα και την ειλικρίνειά της.

Eργαστήριο Ελλάδα

Σκηνοθεσία: Γιάκομπο Μπρότζι

Περίληψη: Μια ταινία για το πώς η Ελλάδα μετατράπηκε σε εργαστήριο πειραμάτων της «νέας τάξης πραγμάτων».

Το «Εργαστήριο Ελλάδα» είναι ένα ταξίδι στην Ιστορία της Ελλάδας, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ως τη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και τη χρηματοπιστωτική κρίση.

Μέσα από ένα road movie στους δρόμους και στις γειτονιές της Αθήνας, ο Γιάκομπο Μπρότζι αναζητάει τις αιτίες της οικονομικής κρίσης και της λιτότητας και παραλληλίζει ιστορικά γεγονότα, προσπαθώντας να καταγράψει μια σύγχρονη πραγματικότητα, με φιλελληνική διάθεση, αλλά όχι πάντα τεκμηριωμένες απόψεις.

Ο δικέφαλος αετός του Ναζισμού (The double headed Eagle)

Σκηνοθεσία: Λουτζ Μπέκερ

Περίληψη: Επανέκδοση ντοκιμαντέρ του 1973 για την άνοδο του Χίτλερ

Ντοκιμαντέρ που περιγράφει την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και του Γερμανικού Ναζιστικού κόμματος στα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Ο Μπέκερ στηρίζεται σε μια σύνθεση γνωστών και άγνωστων αρχείων, αλλά και αποσπάσματα από διάσημες ταινίες όπως «Ο Γαλάζιος Άγγελος», ξεδιπλώνοντας περίτεχνα τον τρόπο με τον οποίο οι Ναζί προκάλεσαν, χειραγώγησαν και εκμεταλλεύτηκαν το κοινωνικό χάος κατά τη χρονική περίοδο 1918-1933. Μεταδίδοντας την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη Γερμανία του ’30, όπου ο Ναζισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος ν’ αναπτυχθεί, ο δημιουργός αποδεικνύει τελικά πως ο Χίτλερ απλώς εκμεταλλεύτηκε μια συγκυρία.

Χρησιμοποιώντας εξ ολοκλήρου σπάνια αρχεία και εικόνες χωρίς αφήγηση «Ο Δικέφαλος Αετός του Ναζισμού» δίνει γλαφυρά την εικόνα της μαζικής σχιζοφρένειας που συνεπήρε στον όλεθρο τον γερμανικό λαό. Η αναζήτηση μιας ξεκάθαρης ταυτότητας σε μια πολωμένη κοινωνία, που εγκαταλείπει την ιδέα της δημοκρατίας για τη δικτατορία και την αναρχία, μετατρέποντας σταδιακά τα θύματα σε θύτες, αποτελούν μια ξεκάθαρη προειδοποίηση για όσους πιστεύουν ότι ο Ναζισμός πέθανε στα ερείπια του Βερολίνου.