Είδαμε το «The Maid» στο Netflix και ξεχωρίσαμε την ερμηνεία της Μάργκαρετ Κουάλεϊ
Η νέα σειρά του Netflix «Τhe Maid» («Οικιακή βοηθός») που κατάφερε να «χτυπήσει» το ρεκόρ του «Queen’ s Gambit», είναι, όπως αναφέρεται και στους τίτλους της αρχής, βασισμένη στις αναμνήσεις της Stephanie Land, όπως τις κατέγραψε στο βιβλίο «Maid: Hard Work, Low Pay, and a Mother’s Will to Survive», που έγινε bestseller.
Μια νεαρή μητέρα, η Άλεξ μετά από την κακοποιητική συμπεριφορά του αλκοολικού συζύγου της, αποφασίζει να πάρει τη μικρή της κόρη, τη Μάντι, και να φύγει από το σπίτι. Όμως, η ζωή είναι πολύ δύσκολη για μια γυναίκα, χωρίς σπουδές και χρήματα, ακόμα κι αν ζει στη «Γη της Επαγγελίας».
Χαμένη μέσα στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας, η Άλεξ προσπαθεί να επωφεληθεί από το υποτιθέμενο κράτος πρόνοιας των ΗΠΑ, που συνεχώς δημιουργεί εμπόδια και τρικλοποδιές σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη, και περνάει από χίλια κύματα, μέχρι, που μετά κόπων και βασάνων καταφέρνει να βρει μια δουλειά ως οικιακή βοηθός.
Παράλληλα όμως, έχει να αντιμετωπίσει τη διπολική μητέρα της, τον σκληρό πατέρα της, ανελέητους εργοδότες και μαζί ένα ολόκληρο σύστημα που την τιμωρεί, επειδή δεν είναι όπως θα «έπρεπε».
Γιατί όμως η Άλεξ, που προέρχεται από μια διαλυμένη οικογένεια και μια τάξη που είναι καταδικασμένη στο «περιθώριο», θα έπρεπε να είναι κάτι άλλο; Και πώς, αλήθεια, αυτό το κορίτσι, που σχεδόν μεγάλωσε μόνο του, θα μπορούσε να γίνει το πρότυπο του American Dream: αυτό είναι το βασικό ερώτημα της σειράς, που με ευαισθησία καταγράφει ένα μείζον θέμα των «ευνοουμένων κοινωνιών».
Η Land άλλωστε συχνά μέσα από μια σειρά άρθρων και βιβλίων έχει αποτυπώσει τη βαθιά κοινωνική και οικονομική ανισότητα, όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά γενικότερα του δυτικού κόσμου, και μαζί τη θέση της γυναίκας μέσα σε αυτή, αποκαθηλώνοντας την εικόνα του «αμερικανικού ονείρου».
Το «The Μaid» και η δημιουργός της σειράς Molly Smith Metzler ακολουθούν πιστά τη λογική της με θάρρος. Με ένα κουμπιουτεράκι στο πάνω μέρος της οθόνης, που κάνει τις απαραίτητες προσθαφαιρέσεις, δείχνοντας πόσα κερδίζει η Άλεξ και πόσα ξοδεύει, με τους αριθμούς να είναι πάντα κατά της, περιγράφει μια μεγάλη και σκληρή αλήθεια, που μαστίζει τις ευημερούσες κοινωνίες: ότι το χρήμα κινείται συνεχώς, αλλά κάποιοι πάντα μένουν ρέστοι, ακόμα κι αν δουλεύουν νυχθημερόν.
Σίγουρα μέσα σε αυτά τα δέκα πενηντάλεπτα επεισόδια, η Metzler κάνει παρεμβάσεις, προσθέτει πρόσωπα και γεγονότα προκειμένου να διευρύνει την ιστορία της Άλεξ, που κάποιες φορές μοιάζουν να επαναλαμβάνονται. Όμως, τελικά, αυτή η βασανιστική επανάληψη είναι που αποτυπώνει και τον φαύλο κύκλο ενός συστήματος, το οποίο ενώ ευαγγελίζεται την ανθρωπιά, μοιάζει τελικά να μην είναι φτιαγμένο για πραγματικούς ανθρώπους με πραγματικές ανάγκες.
Πρόθεση των δημιουργών δεν είναι να επενδύσουν στο εύκολο μελόδραμα και να εκβιάσουν το συναίσθημα των θεατών, γι' αυτό και επιλεγούν μια πιο ρεαλιστική αποτύπωση της ζωής της Άλεξ, που όπως κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει τις δικές της όμορφες στιγμές: όπως όταν, ας πούμε, κάνει βόλτες στο δάσος με τη Μάντι ή απολαμβάνει τον ήλιο. Και ίσως μερικές φορές επιλέγουν να μην καταγράψουν τη «μαύρη» εικόνα, διατηρώντας πάντα τη σχέση της κεντρικής ηρωίδας με την κόρη της σε ένα ιδεατό επίπεδο. Μπορεί κανείς εύλογα να αναρωτηθεί πώς καταφέρνει η Άλεξ με όσα περνάει να είναι τόσο καταπληκτική μητέρα, όμως αυτή η επιλογή αποθεώνει τη ίδια τη μητρότητα και τη ζωή, που κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες πάντα βρίσκει έναν τρόπο να συνεχίζεται.
Η υπέροχη Margaret Qualley, η όποια είναι η κόρη της Andie MacDowell - οι πιο πολλοί τη θυμούνται από το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» του Ταραντίνο- δικαίως θεωρείται το Νext Big Thing του Χόλιγουντ, ερμηνεύει την Άλεξ με ήρεμη δύναμη και επενδύει σε μια χαμογελαστή αντιμετώπιση της ζοφερής πραγματικότητας, που ζει η ηρωίδα της.
Αν και η ιστορία της Άλεξ προσφέρεται για πολύ κλάμα, εκείνη επιλεγεί μια διαφορετική προσέγγιση, αφήνοντας τα ξεσπάσματα για νευραλγικά σημεία, και τελικά καταφέρνει να δημιουργήσει μια γνήσια συγκίνηση, που δεν συνηθίζεται στην τηλεόραση.
Στο πλευρό της, η MacDowell, που υποδύεται την εκκεντρική μητέρα της, φτιάχνει ίσως τον καλύτερο ρόλο της καριέρας της. Οι δυο τους έχουν τρομακτική χημεία, πράγμα που δεν είναι δεδομένο λόγω της πραγματικής τους σχέσης, και προσφέρουν δύο διαφορετικές εκδοχές της μητρότητας και μαζί το πορτρέτο δύο γυναικών, που παλεύουν για τα όνειρά τους μέχρι τελικής πτώσεως.
