Λευκός Τίγρης: Μια ιστορία φιλοδοξίας, ταξικής ανισότητας και διαφθοράς στην Ινδία
Βασισμένη στο βραβευμένο με Booker βιβλίο του Αραβίντ Αντίγκα, η ταινία του Ραμίν Μπαχρανί, μας ξεναγεί στις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες της Ινδίας μέσα από ένα ανορθόδοξο success story.
Ο Μπαρλάμ όταν πρωτοπαρουσιάζεται στην ταινία είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στην Μπανγκαλόρ, την Silicon Valley της Ινδίας, που στέλνει ένα εκτενές email στον Κινέζο Πρόεδρο, ο οποίος βρίσκεται για επίσκεψη στη χώρα, με σκοπό να τον κατατοπίσει σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί. Υπογραμμίζοντας πως η Δύση πλέον πνέει τα λοίσθια, και πως η δύναμη βρίσκεται στις δικές τους χώρες, επιχειρεί μέσα από την προσωπική του ιστορία να αποδείξει γιατί δυο διαφορετικά σύστημα, με κοινό όμως παρονομαστή -να χειραγωγούν δηλαδή τις μάζες- μπορούν να γίνουν οι κυρίαρχοι του κόσμου.
Μέχρι από την αφήγησή του που ακούγεται σε voice over, ο Μπαρλάμ επιστρέφει στο παρελθόν. Στο φτωχικό χωριό μεγάλωσε με το όνειρο να σπουδάσει, ένα όνειρο που η αυταρχική γιαγιά του συνέθλιψε, στέλνοντάς τον στην πόλη να δουλέψει από παιδί. Εκεί προσλαμβάνεται ως σοφέρ της οικογένειας που διαφεντεύει την περιοχή του. Υφίσταται τον εξευτελισμό, που όμως έμαθε να μην αντιλαμβάνεται, υπομένει στωικά τη βία, γιατί απλώς θεωρεί πως του αξίζει, αφού ανήκει σε κατώτερη κάστα και έκθαμβος παρακολουθεί την πλούσια ζωή των κυρίων, νιώθοντας σχεδόν ευλογημένος που μπορεί να έχει αυτή τη θέση. Ο νεότερος γιος της οικογένειας των αφεντικών, ο Ασόκ, φιλελεύθερος και παντρεμένος με μια Ινδή που μεγάλωσε στην Αμερική, του συμπεριφέρεται με ευγένεια, σχεδόν γίνονται φίλοι, μέχρι όμως που ένα τυχαίο συμβάν θα αποκαλύψει ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την κόλαση.
Ο υπομονετικός καλοσυνάτος και πάντα χαμογελαστός Μπαρλάμ δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές του συνειδητοποιεί αυτό που δεν του επέτρεψαν -ότι ζει μέσα σε ένα «κοτέτσι»- και μεταμορφώνεται σε αυτό που έμαθε να υπακούει: σε ένα πλάσμα χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, που επιβιώνει όπως μπορεί.
Στον αντίποδα του «Slumdog Millionaire», αφού εδώ η «διθυραμβική πορεία» του Μπαρλάμ προς την επιτυχία δεν στηρίζεται στην τύχη αλλά στη βούληση, ο Ραμίν Μπαχρανί (99 Homes», «Man Push Cart») με γρήγορο ρυθμό και σπιντάτο μοντάζ αφηγείται δυναμικά την ιστορία του Αραβίντ Αντίγκα, διατηρώντας το βιτριολικό χιούμορ του βιβλίου, που τον βοηθάει να αποφύγει τους μελοδραματισμούς, μέσα από μια σατιρική σκηνοθετική προσέγγιση του φαντεζί Μπόλιγουντ. Έτσι καταγράφει την πραγματική εικόνα της Ινδίας σήμερα, και εν γένει του κόσμου που χωρίζεται -είτε το παραδέχεται είτε όχι- σε «κάστες» όχι πάντα όμως με τον ωμό ρεαλισμό του συγγραφέα που αν διαβάσετε το βιβλίο θα σας σοκάρει, αλλά περισσότερο σαν ένας εξωτερικός παρατηρητής κι όχι σαν άνθρωπος που έχει ζήσει στους λασπωμένους δρόμους του Δελχί, χαζεύοντας από μακριά τα πολυτελή ξενοδοχεία και τους ουρανοξύστες, μασώντας παάν.
Δεν φοβάται όμως να πει τα πράγματα με το όνομά τους, θίγοντας ακόμα και δύσκολα θέματα, κρατώντας πάντα τον φακό στα πρόσωπα, που μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα λειτουργούν ως σύμβολα, ως εκπρόσωποι μιας τελικά αναπόφευκτης πραγματικότητας, απ’ όπου όμως δεν λείπει η δυνατότητα της επιλογής, παρόλο που η λευκή Τίγρης του τίτλου παραπέμπει στην σπάνια και καθόλα τυχαία περίπτωση ενός μοναδικού ζώου που γεννιέται ένα ανά γενιά.