Do Revenge: Η πολύχρωμη κωμωδία του Netflix που μας γύρισε πίσω στα 90's
Δια χειρός Τζένιφερ Κέιτιν Ρόμπινσον, το Do Revenge του Netflix είναι ένας φόρος τιμής στην ιστορία του εφηβικού genre.
To High School Drama αποτελεί πυλώνα του αμερικάνικου κινηματογράφου: Καθιερωμένο τη δεκαετία του '70 με ταινίες όπως τα «Class of '44» και «American Graffiti» και τελειοποιημένο τη δεκαετία του '80 με τα «Breakfast Club» και «Fast Times at Ridgemont High», το ανάλαφρο αυτό genre έχει μερικά βασικά συστατικά: Σε ένα τυπικό αμερικάνικο σχολείο, ένα χαρμόσυνο καστ χαρακτήρων μπλέκεται σε μια σειρά από περιστατικά που περιγράφουν τις σχέσεις και την καθημερινότητά τους. Ενώ το πλήρωμα του σχολείου ασχολείται με κουτσομπολιά και μικροπρέπειες (ποιος θα πάει στο χορό; ποια θα φιλήσει τον παίδαρο;), οι θεατές απολαμβάνουν ένα σύντομο ταξίδι σε πιο ανέμελες εποχές, και στην πορεία γίνονται μάρτυρες της ενηλικίωσης των πρωταγωνιστών μας.
Με την άφιξη της δεκαετίας του '90, η ζήτηση για ταινίες του είδους δεν μειώθηκε -όμως το Χόλιγουντ άρχισε να νοιώθει ανασφάλεια για τα διάφορα στερεότυπα που το χαρακτήριζαν. Οι τριανταπεντάχρονοι ηθοποιοί που ενσάρκωναν τα υποτιθέμενα παιδιά, τα προκάτ αρχέτυπα που περιέγραφαν τους χαρακτήρες (ο αθληταράς, ο σπασίκλας, η μαζορέτα) και το παραφουσκωμένο δράμα της σχολικής καθημερινότητας είχαν αρχίσει να κουράζουν τους θεατές - και το genre κλήθηκε να αναδημιουργήσει τον εαυτό του.
Από τη μία, σκηνοθέτες όπως ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ έφτιαξαν τη δικιά τους εκδοχή της τυπικής «high school» ταινίας, αγνοώντας τα στερεότυπα και εμφυσώντας την με μπόλικες δόσεις ρεαλισμού. Από την άλλη, δημιουργοί όπως η Έιμι Χέκερλινγκ αποφάσισαν να εναγκαλιάσουν τα over-the-top στοιχεία του είδους, δημιουργώντας μερικές αυτοαναφορικά εξωφρενικές high-school ταινίες, που άγγιξαν τα όρια της παρωδίας.
Σε αυτή την εποχή είναι που θέλει να μας ταξιδέψει και το «Do Revenge», η μαύρη κωμωδία μυστηρίου του Netflix δια χειρός Τζένιφερ Κέιτιν Ρόμπινσον. Σε ένα σύγχρονο σχολείο της Καλιφόρνιας, οι μαθητές είναι όλοι λαμπερά φωτομοντέλα με πανάκριβα outfits, και αντί για διαγωνίσματα και ραντεβού, ασχολούνται με... προδοσίες και πισώπλατα μαχαιρώματα.
Η Ντρέα είναι η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα του σχολείου της: Όμορφη, δημοφιλής, στιλάτη όσο δεν παίρνει, η εκθαμβωτική μαυρομάλλα ξεκινάει τον τελευταίο χρόνο της στο Λύκειο με τους καλύτερους οιωνούς. Όταν όμως ο τρισάθλιος σύντροφός της στραφεί εναντίον της, η Ντρέα θα δει τη ζωή της να καταρρέει -και θα συνεργαστεί με την ντροπαλή Έλενορ για να πάρει εκδίκηση από όσους την αδίκησαν.
Η Ρόμπινσον δεν μένει εδώ στις κλασικές εφηβικές κωμωδίες του 90, αλλά κάνει αναφορές σε ολόκληρη την ιστορία του είδους, αλλά και σύσσωμου του αμερικάνικου κινηματογράφου: Η ειρωνική ματιά της προς το Gossip Girl είναι κάτι παραπάνω από προφανής, ενώ το ίδιο το cast της ταινίας είναι «δανεικό» από το Euphoria (Όστιν Έιμπραμς), το Riverdale (Καμίλα Μέντες) και το Stranger Things (Μάγια Χόκ). Και φυσικά, το κεντρικό κόνσεπτ της ταινίας είναι ένα τρυφερό homage στο Χιτσκοκικό «Strangers on a Train».
Και αυτό είναι που κάνει τα καλύτερα δείγματα της ποπ κουλτούρας τόσο απολαυστικά: Η πολυεπίπεδη αναφορικότητα και η βαθιά γνώση της κινηματογραφικής ιστορίας προσδίδουν στο έργο της Ρόμπινσον βάθος και περιεχόμενο, ενώ τα φανταχτερά φορέματα και το γκλίτερ πλημμυρίζουν τις αισθήσεις μας - και ταυτόχρονα, η Ρόμπινσον φροντίζει να επικαιροποιήσει την παρωδία της, εμφυσώντας την με θεματικές φεμινισμού, queer εκπροσώπησης και διαδικτυακής ασφάλειας.
Και φυσικά, το soundtrack της ταινίας αποτελείται από μία ξέφρενη playlist γεμάτη Spotify Hits και 90's Essentials! Από την Madonna στην Olivia Rodrigo και από τον Fatboy Slim στη Rosalía, η μουσική του φιλμ αναμειγνύει το σήμερα με το χθες και δημιουργεί μια must-listen συλλογή, που θα σας μείνει κολλημένη στο κεφάλι για μέρες ολόκληρες -ακόμη κι αν δεν έχετε δει την ταινία!
Τελικά, το Do Revenge είναι ένα δροσερό, διασκεδαστικότατο flick που σέβεται τον εαυτό του, περνάει καλά, και μας κρατάει ανάλαφρη συντροφιά. Και στην τελική, αυτός είναι ο σκοπός του high school drama: να μας ταξιδέψει προς στιγμήν σε άλλες, πιο ανέμελες εποχές.
