The Undoing -Είδαμε τη σειρά που ξεπέρασε σε θεατές (στην πρεμιέρα της) το Game of Thrones
Χιτσκοκική ατμόσφαιρα, λαμπεροί πρωταγωνιστές, η Νέα Υόρκη σε πρώτο πλάνο και ο αέρας μιας κομψής πολυτελείας, που όλοι θα ζήλευαν, αποτελούν τα βασικά συστατικά της μεγάλης φετινής επιτυχίας του HBO, που ήδη έχει συγκεντρώσει τη μερίδα του λέοντος στην τηλεθέαση.
Βασισμένη στο βιβλίο «You Should Have Known» του Jean Hanff Korelitz, η νέα σειρά με την Νικολ Κίντμαν που μετά από το «Big Little Lies» επανέρχεται δυναμικά στη μικρή οθόνη, θέλει να αποκαλύψει τα σαθρά θεμέλια της «ιδανικής ευτυχίας», αποκαθηλώνοντας -ή τελικά αποθεώνοντας;- το American dream.
Η δόκτωρ Γκρέις Φρέιζερ λοιπόν είναι γόνος μιας εύπορης οικογένειας του Upper East Side, επιτυχημένη κλινική ψυχολόγος, τέλεια σύντροφος και μητέρα. Ο γάμος με τον γοητευτικό γιατρό Τζόναθαν που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη θεραπεία παιδιών με καρκίνο μοιάζει με παραμύθι κι εκείνη περιμένει εναγωνίως την έκδοση του πρώτου της βιβλίου. Όμως στο πανάκριβο σχολείο που φοιτά ο δωδεκάχρονος γιος της εμφανίζεται μια περίεργη γυναίκα, η Έλενα Άλβες, που σε αντιδιαστολή με τις υπόλοιπες μητέρες, είναι καλλιτέχνις και ζει στο ισπανικό Χάρλεμ. Η Έλενα προσεγγίζει την Γκρέις, όμως πολύ σύντομα θα βρεθεί νεκρή. Οι έρευνες της αστυνομίας φέρνουν στο φως ότι ο Τζόναθαν διατηρούσε παράνομο δεσμό μαζί της και φυσικά όλες οι υποψίες για τον φόνο στρέφονται στο πρόσωπό του. Τότε η πάντα διακριτική Γκρέις θα βρεθεί στο φως της δημοσιότητας, προσπαθώντας να προστατέψει ό, τι έχει απομείνει από την οικογένεια και τον εαυτό της.
Ανάμεσα στο Σέντραλ Παρκ, σε αίθουσες δικαστηρίων, πολυτελή διαμερίσματα στο Μανχάταν και στη γκαλερί Frick collection, άρχισε να ξεδιπλώνεται το κουβάρι ενός αστυνομικού μυστηρίου, αλλά κι ενός γάμου που δεν ήταν όπως φαινόταν.
Η Δανέζα σκηνοθέτης Σουζάν Μπίερ στρέφει την κάμερα στα πρόσωπα των ηθοποιών της, αποτυπώνοντας εμμονικά κάθε σύσπαση των μυών τους, παίζοντας με το μυαλό του θεατή. Η Νικόλ Κίντμαν με εξαιρετικά outfit που έχουν ήδη προκαλέσει σάλο σε όλα τα περιοδικά μόδας, μέσα σε μοναδικά παλτό που δημιούργησε αποκλειστικά για εκείνη η ενδυματολόγος Σίνε Σέιλουντ -αυτά κατά τη Vogue άλλωστε είναι και το «μεγαλύτερο έγκλημα της σειράς»- μοιάζει με νεράιδα μεσαιωνικού θρύλου, που αναγκάζεται να αποδεχτεί πως τίποτα τελικά από όσα έζησε μπορεί να μην ήταν αλήθεια και πως η ίδια, αν και επαγγελματίας αναλύτρια χαρακτήρων, δεν μπορούσε να διακρίνει τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι της.
Με αμφίσημο βλέμμα που κρύβει πόνο, ίσως και μια ενοχή, δίνει τον χέρι στον άπιστο σύζυγό της και ο Χιου Γκραντ σε έναν ρόλο διαφορετικό από αυτούς που τον έχουμε συνηθίσει, κουβαλάει με έξυπνο τρόπο το παρελθόν του στις ρομαντικές κομεντί, αναδεικνύοντας τη ναρκισσιστική πλευρά ενός φαινομενικά τέλειου άνδρα. Μαζί τους ο βετεράνος Ντόναλντ Σάδερλαντ με το ερμηνευτικό του κύρος υποδύεται τον πάμπλουτο και αμείλικτο Φράνκλιν, πατέρα της Γκρέις, που μισεί θανάσιμα τον γαμπρό του, αλλά για χατίρι της κόρης του και του εγγονού αποφασίζει να παίξει το παιχνίδι της δυναμικής δικηγόρου που αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Τζόναθαν.
Μέσα από συνεχείς ανατροπές και στοιχεία από το παρελθόν που βγαίνουν στην επιφάνεια, η Μπίερ συνδυάζει το ψυχολογικό θρίλερ με την αστυνομική περιπέτεια, στα χνάρια του μετρ Χίτσκοκ, κορυφώνοντας την αγωνία μας έως το τελευταίο επεισόδιο.
Ταυτόχρονα δεν λείπει το κοινωνικό σχόλιο σχετικά με την ταξική δικαιοσύνη -«τα δικαστήρια δεν καταδικάζουν ποτέ τους πλούσιους»- αλλά και την ανισότητα που αποτυπώνεται μέσα από την αντίθεση των ελίτ Φρέιζερ και της λατινικής καταγωγής οικογένειας του θύματος. Η αλήθεια είναι ότι αν και συνεχώς το ζήτημα αυτό επανέρχεται στο τραπέζι, η Μπίερ μοιάζει αποφασισμένη περισσότερο να στραφεί στο σασπένς κι όχι στην πολιτική. Έτσι αφήνει μεν αυτές τις νύξεις να υπάρχουν κατά διαστήματα, αλλά τελικά επιλέγει να μην εμβαθύνει σε αυτή την διάσταση του θέματος, διατηρώντας εν κατακλείδι αλώβητη την Upper Class μέσα από το αψεγάδιαστο πρόσωπο της Γκρέις- Κίντμαν.
Το δυνατό στοιχείο όμως του «The Undoing» πέρα από τις εκπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών, οι οποίοι έχουν εξαιρετικά καλογραμμένες σκηνές με ψυχαναλυτικό βάθος να διαχειριστούν, παραμένει το στιλ, που αντανακλάται από τα ρούχα και τους χώρους, μέχρι τη σκηνοθεσία της Mπίερ που δουλεύει με υπαινικτικό τρόπο σε κάθε πλάνο της, φτιάχνοντας ένα παζλ για δυνατούς λύτες, όπου πρέπει να φτάσετε στο τελευταίο επεισόδιο για να συμπληρωθεί.
Tην πρεμιέρα της σειράς παρακολούθησαν αθροιστικά εντός 28 ημερών πάνω από 2,78 εκατομμύρια θεατές μετά το ντεμπούτο της, στις 25 Οκτωβρίου.