H Tζούλια Ρόμπερτς και ο Τζορτζ Κλούνεϊ παίρνουν ένα «Εισιτήριο για τον Παράδεισο»

Αυτή την εβδομάδα, η Τζούλια Ρόμπερτς και ο Τζορτζ Κλούνεϊ παίρνουν ένα «Εισιτήριο για τον Παράδεισο», η Φανί Αρντάν αποδεικνύει ότι σε κάθε ηλικία έχουμε δικαίωμα να είμαστε «Νέοι εραστές», o Φρανσουά Οζόν μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη μια αληθινή ιστορία, ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ μαντεύει τα «Εγκλήματα του μέλλοντος»και ο Φιλανδός Τέμου Νίκι υπογράφει μια από τις πιο συγκινητικές ταινίες της χρονιάς.

Εισιτήριο για τον Παράδεισο(Ticket to Paradise)

Σκηνοθεσία: Ολ Πάρκερ

Παίζουν: Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζούλια Ρόμπερτς

Περίληψη: Ένα διαζευγμένο ζευγάρι αποφασίζει να συμφιλιωθεί προσωρινά και να ταξιδέψει στο Μπαλί, έτσι ώστε να αποτρέψει την κόρη του από το να κάνει το ίδιο λάθος που έκανε εκείνο πριν από είκοσι πέντε χρόνια.

Εξωτική ρομαντική κωμωδία με τους Τζορτζ Κλούνεϊ και Τζούλια Ρόμπερτς.

Η Τζόρτζια και ο Ντείβιντ έχουν χωρίσει με άσχημο τρόπο εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Δεν χάνουν όμως την ευκαιρία να τσακώνονται και να προσβάλλουν ο ένας τον άλλον με κάθε αφορμή. Το μόνο, πλέον, που τους συνδέει είναι η κόρη τους. Για χάρη της θα βρεθούν στην αποφοίτησή της από τη νομική σχολή για να εξαπολύσουν ακόμα μια φόρα επιθέσεις. Όταν όμως η μικρή σε ένα ταξίδι της στο Μπαλί θα βρει τον έρωτα και θα αποφασίσει να εγκαταλείψει την πολλά υποσχόμενη καριέρα της ως δικηγόρος και να γίνει καλλιεργήτρια φυκιών στο πλάι του αγαπημένου της, οι δυο ορκισμένοι εχθροί θα πρέπει να  συμμαχήσουν για να την αποτρέψουν από το να κάνει το ίδιο λάθος, που κάποτε έκαναν κι εκείνοι.

Ο Ολ Πάρκερ (Mamma Mia, here we go again!), ακολουθώντας την κλασική συνταγή των κομεντί που αφθονούσαν στα 90s, ενώνει δύο λαμπερούς πρωταγωνιστές και καλούς φίλους, την Τζούλια Ρόμπερτς και τον Τζορτζ Κλούνεϊ, και εκμεταλλεύεται το χιούμορ και τη χημεία τους, για να δώσει ζωή σε ένα σενάριο γεμάτο κλισέ. Το νεαρό ζευγάρι του Μπαλινέζου ψαρά και της φερέλπιδος δικηγόρου δεν έχει αυττό που χρειάζεται ένα καθαρόαιμο ρομάντζο, οι αντιπαλότητες του κεντρικού ζεύγους εξαντλούνται γρήγορα σε μερικές χαριτωμένες ατάκες, ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες ανακυκλώνουν ξεπερασμένα στερεότυπα, όπως ο αφελής Γάλλος πιλότος, που δεν μπορεί να κουμαντάρει ούτε το  αεροπλάνο του ούτε τη γοητευτική Τζόρτζια.

Όλα πήγαν καλά (Tout s'est Βien Passé)

Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν

Παίζουν: Σοφί Μαρσό, Αντρέ Ντισολιέ, Ζεραλντίν Παϊλάς

Περίληψη: Στην ηλικία των 85 ο πατέρας της Εμμανουέλ μπαίνει στο νοσοκομείο μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Όταν «ξυπνάει», αυτός ο δυναμικός και γεμάτος ενδιαφέροντα και αγάπη για τη ζωή άνθρωπος, που εξαρτάται πλέον από άλλους, ζητάει από την κόρη του να τον βοηθήσει να πεθάνει.

Η νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν με τον Αντρέ Ρισολιέ και την Σοφί Μαρσό.

Ο Αντρέ, ένας άνδρας γεμάτος ενδιαφέροντα, δραστήριος και δημιουργικός, μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο βρίσκεται καθηλωμένος στο κρεβάτι και εξαρτάται απολύτως από τις κόρες του. Απογοητευμένος και περήφανος, προτιμάει να πεθάνει. Έτσι ζητάει από την κόρη του, Εμμανουέλ, να τον βοηθήσει να μεταβεί στην Ελβετία σε μια κλινική ευθανασίας. Εκείνη θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα ηθικά της διλήμματα, αλλά και τον νόμο προκειμένου να  εκπληρώσει την επιθυμία του. Στο πλευρό της, η αδερφή της. Η μητέρα της, μια διάσημη γλύπτρια, παρακολουθεί την όλη υπόθεση από μακριά, ενώ ένας αλλόκοτος άνδρας, προφανώς εραστής του πατέρα της, λειτουργεί σπασμωδικά.

Ο Οζόν βασίζεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της βραβευμένης συγγραφέα Εμμανουέλ Μπερνχάιμ, η οποία πέθανε το 2013. Όμως ο Γάλλος δημιουργός είχε προλάβει να δουλέψει τη διασκευή του σεναρίου μαζί της και να μοιραστεί την προσωπική της εμπειρία. Περισσότερο λοιπόν προσηλωμένος στους χαρακτήρες, αντιμετωπίζει το ζήτημα της ευθανασίας ψύχραιμα χωρίς ευθέως να παίρνει ξεκάθαρη θέση. Καταγραφεί με ευαισθησία και με γλυκόπικρο χιούμορ μια περίεργη συνθήκη και όλες τις παραμέτρους της -νομικές, ψυχολογικές και ηθικές- χωρίς να αφήνεται σε μελοδραματισμούς και εύκολες συγκινήσεις. Αντίθετα, παρουσιάζει τους ήρωές του αρκετά συμφιλιωμένους με το αναπόφευκτο και την απώλεια, προσδίδοντας μια ανάλαφρη και ταυτόχρονα βαθιά φιλοσοφημένη διάσταση σ’ ένα αντικειμενικά «βαρύ» θέμα.

Νεαροί Εραστές (Les Jeunes Amants)

Σκηνοθεσία: Καρίν Ταρντιέ

Παίζουν: Φανί Αρντάν, Μελβίλ Πουπό, Σεσίλ ντε Φρανς

Περίληψη: Μια κομψή συνταξιούχος αρχιτέκτονας συναντιέται ξανά μετά από δεκαπέντε χρόνια με έναν παντρεμένο, σήμερα, γιατρό και ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Ξεκινούν έναν παθιασμένο δεσμό ο οποίος όμως πέφτει σε σκοπέλους, όταν εκείνη αρχίζει να αναμετράται με τα έντονα συναισθήματά της και εκείνος βλέπει την οικογενειακή κατάστασή του να ανατρέπεται.

Ερωτικό δράμα με την πάντα υπέροχη Φανί Αρντάν και τον Μελβίλ Πουπό.

Η Σόνα, μια εβδομηντάχρονη συνταξιούχος αρχιτέκτονας, συναντιέται με έναν σαραντάρη  οικογενειάρχη γιατρό, που πριν από δεκαπέντε χρόνια είχε περιθάλψει την καλύτερή της φίλη. Μεταξύ τους δημιουργείται μια περίεργη έλξη που αναστατώνει τις ζωές τους. Εκείνος  έρχεται αντιμέτωπος με τη σύζυγό του και το περιβάλλον του, που θεωρεί σχεδόν αστείο ότι έχει ερωτευτεί μια ηλικιωμένη γυναίκα, ενώ η Σόνα πρέπει να διαχειριστεί συναισθήματα, που πίστευε ότι δεν θα ξαναζήσει ποτέ, άλλα και τον φόβο του θανάτου.

Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η Ταρντιέ σε μια εποχή ακραίου ηλικιακού ρατσισμού,  φέρνει στο επίκεντρο μιας παθιασμένης ερωτικής ιστορίας, όχι απλώς ένα ζευγάρι που έχει  σημαντική ηλικιακή διαφορά, αλλά κυρίως μια γυναίκα που κοινωνικά θεωρείται  παροπλισμένη. Παρόλο που το θέμα της έχει μια συγκινητική τόλμη, ο τρόπος που επιλέγει να κινηματογραφήσει τον πόθο και τα σώματα των πρωταγωνιστών της φέρει ασυνείδητα σχεδόν μια μελαγχολία σχετικά με τη φθορά, υποσκάπτοντας τελικά την επαναστατικότητα του κεντρικού ζευγαριού. Υπάρχει όμως πάντα η Φανί Αρντάν, που με το ακαταμάχητο χαμόγελό της και την ερωτική της αύρα, κάνει αυτή τη συνθήκη, που πιθανόν ακόμα σοκάρει και προκαλεί τις προκαταλήψεις μας, να μοιάζει όχι απλώς πιθανή, αλλά και εντελώς φυσιολογική, απενοχοποιώντας τη γυναικεία επιθυμία και το δικαίωμα στον έρωτα, που τελικά κρατάει όσο αναπνέουμε.

Εγκλήματα του μέλλοντος (Crimes of the Future)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ

Παίζουν: Βίγκο Μόρτενσεν, Λέα Σεντού, Κρίστεν Στιούαρτ, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Γιώργος Καραμίχος

Περίληψη: Καθώς τα ανθρώπινα είδη προσαρμόζονται σε ένα συνθετικό περιβάλλον, το σώμα υποβάλλεται σε νέες μεταμορφώσεις και μεταλλάξεις. Ο Σολ, ένας διάσημος performer, μαζί με την παρτενέρ του Καπρίς, προβάλλει δημόσια τη μεταμόρφωση των οργάνων του σε avant garde παραστάσεις. Η Τίμλιν, μια αστυνομική ερευνήτρια, παρακολουθεί εμμονικά τις κινήσεις τους, όταν μια μυστηριώδης ομάδα αποκαλύπτεται.

Η νέα ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, που γυρίστηκε στην Αθήνα με ελληνική συμπαραγωγή.

Σε ένα μακρινό μέλλον, ο πόνος σχεδόν έχει εξαλειφθεί και τα σώματα προκειμένου να επιβιώσουν σε ένα συνθετικό περιβάλλον μεταβάλλονται. Ένα μικρό αγόρι, που τρώει πλαστικούς κουβάδες, δολοφονείται από τη μητέρα του, επειδή δεν το θεωρεί άνθρωπο αλλά «πλάσμα». Ο performer Σολ, που το σώμα του δημιουργεί νέα όργανα, δίνει μαζί με τη βοηθό του και σύντροφό του Καπρίς παραστάσεις, όπου εκείνη του αφαιρεί μέλη, προκαλώντας ρίγη ερωτικής συγκίνησης, μιας και «το χειρουργείο είναι το νέο σεξ» σε αυτό το δυστοπικό σύμπαν. Η Υπηρεσία Καταγραφής Νέων Οργάνων και η εμμονική ερευνήτρια Τίμλιν, που θαυμάζει απεριόριστα τον Σολ, παρακολουθεί στενά τις κινήσεις του, ενώ ο πατέρας του νεκρού αγοριού προσπαθεί να τον πείσει να δώσει παραστάσεις ανατομίας με το πτώμα του.

Ο μετρ του body horror  βασίζεται σε μια δική του μεσαίου μήκους από τη δεκαετία του ’70 και αξιοποιώντας τις πιο σκοτεινές γωνιές της Αθήνας και του Πειραιά, προσπαθεί να μας εισάγει σε ένα τελολογικό σύμπαν, όπου το σώμα απεγνωσμένα προσπαθεί να εξοικειωθεί  στις νέες συνθήκες. Όχι όμως και ο Κρόνεμπεργκ, ο οποίος διαχειρίζεται μια ιδέα από τα παλιά με μια αισθητική, που αν και τον έκανε διάσημο, σήμερα πλέον δεν προκαλεί καμία ανατριχίλα.

Αντίθετα, τα gore του είναι έως και κακοφτιαγμένα, ενώ το σενάριό του γρήγορα εξαντλεί τις δυναμικές του. Οπότε, για να γεμίσει τον χρόνο που απαιτεί μια μεγάλου μήκους φορτώνει την πλοκή του με ανατροπές και δευτερεύουσες ιστορίες, που δημιουργούν ένα ακατανόητο χάος, χάνοντας τελικά τον βασικό του άξονα, ο οποίος στην ουσία προτείνει την αγάπη ως υπέρτατο αγαθό σε μια τεχνολογικά προηγμένη κοινωνία.

Ο τυφλός που δεν ήθελε να δει τον Τιτανικό

(Sokea mies Joka ei Halunnut Nähdä Titanicia/The Blind Man who Did not Want to See Titanic)

Σκηνοθεσία: Τέμου Νίκι

Παίζουν: Πέτρι Ποϊκολάινεν, Μαριάννα Μαϊγιάλα, Σαμούλι Γιάσκιο, Μάτι Όνισμα\

Περίληψη: Ο Γιάκο, ένας τυφλός που κινείται με αμαξίδιο, αποφασίζει να συναντήσει για πρώτη φορά από κοντά τη Σίρπα, τη γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένος, όταν εκείνη λαμβάνει κάποια σοκαριστικά νέα. Ο Γιάκο θα κάνει τα πάντα για να βρεθεί κοντά της. Για να τα καταφέρει όμως, πρέπει να βασιστεί στη βοήθεια πέντε αγνώστων, που τον περιμένουν σε συγκεκριμένα σημεία του ταξιδιού του.

Μια συγκινητική δραμεντί από τη Φιλανδία, που απέσπασε το Βραβείο Κοινού στο τμήμα Ορίζοντες στο Φεστιβάλ Βενετίας 2021.

Ο Γιάκο πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας και είναι σχεδόν τυφλός. Καθηλωμένος στο δωμάτιό του, έχει μια τηλεφωνική σχέση με τη Σίρπα, που επίσης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Όταν εκείνη λαμβάνει κάποια δυσάρεστα νέα, ο Γιάκο αποφασίζει να την επισκεφτεί. Θα χρειαστεί δυο ταξί, ένα τρένο και τη βοήθεια πέντε αγνώστων για να φτάσει στην αγαπημένη του και να την αγγίξει για πρώτη φορά.

Πολλές ταινίες έχουν γίνει γύρω από το θέμα της αναπηρίας, εστιάζοντας τόσο στις δυσκολίες που έχουν τα ΑμεΑ όσο και στην αντιμετώπισή τους από τον κοινωνικό περίγυρο. Ο Τέμου Νίκι όμως επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγιση, αφηγούμενος την ιστορία του μέσα από την οπτική του κεντρικού του ήρωα. Η κάμερα, λοιπόν, εστιάζει στο πρόσωπο του Πέτρι Ποϊκολάινεν, ηθοποιού της Βασιλικής Ακαδημίας που πάσχει και ο ίδιος από σκλήρυνση και είναι σχεδόν τυφλός πια, και τον ακολουθεί σε όλη αυτή την διαδρομή. Τα υπόλοιπα πρόσωπα είναι φλου, όπως δηλαδή τα βλέπει κι εκείνος. Μονάχα στα όνειρά του, όταν βλέπει τον εαυτό του να κάνει τζόκινγκ,  ο φακός νετάρει.

Ο Νίκι και ο Ποϊκολάινεν φτιάχνουν ένα ήρωα, με χιούμορ, ελαττώματα και προτερήματα,  αθεράπευτα ρομαντικό και φανατικό σινεφίλ, που τολμάει το ανέφικτο -μια διαδρομή με τρένο δηλαδή- για να βρει την αγάπη. Με ένα συγκινητικό φινάλε, που με τη δύναμή του αποφεύγει τις παγίδες του μελοδραματισμού και ένα ιδιοφυές σχόλιο πάνω στην ιδέα του έρωτα, ο Νίκι υπογράφει μια από πιο τις ανθρώπινες ταινίες της χρονιάς με τον Ποϊκολάινεν να δίνει μια ερμηνεία ψυχής.

Χάρηκα που σας γνώρισα(La pièce rapportée / Nice to meet you)

Σκηνοθεσία: Αντονίν Περετζάτκο 

Παίζουν: Ζοσιάν Μπαλασκό, Αναΐς Ντεμουστιέ, Φιλίπ Κατρίν, Γουίλιαμ Λέργκιλ

Περίληψη: Ένας 45χρονος εισοδηματίας, ερωτεύεται την Άβα, μια νεαρή υπάλληλο του μετρό. Αποφασίζει να την παντρευτεί, αλλά η μητέρα του έχει διαφορετική άποψη επί του θέματος. Έτσι, προσλαμβάνει έναν ντετέκτιβ για να αποδείξει ότι η Άβα είναι άπιστη.

Μια σουρεαλιστική κωμωδία με τη Ζοσιάν Μπαλασκό στον ρόλο της «κακιάς πεθεράς».

Ο Πολ, γόνος μιας παλαιάς αριστοκρατικής γαλλικής οικογένειας, που έκανε την περιουσία της νομίμως αλλά αήθως, ερωτεύεται μια φτωχή κοπέλα, την Άβα, ταμία στα εκδοτήρια εισιτηρίων του μετρό. Η αυταρχική και απολύτως χειριστική μητέρα του φρίττει με την απόφαση του γιου της και κάνει ό,τι μπορεί για να του αλλάξει γνώμη, αλλά μάταια, διότι εκείνος αγαπάει τη μικρή. Όμως, η κακιά πεθερά δεν το βάζει κάτω και προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ερευνητή για να αποδείξει την απιστία της νύφης της.

Ο Αντονίν Περετζάτκο («Το Κορίτσι της Επανάστασης») εμπνέεται από το διήγημα «Il faut un héritier» της Νοέλ Ρενόντ, την παράδοση του γαλλικού μπουλβάρ, αλλά και τις ταινίες του βωβού κινηματογράφου, και φτιάχνει ένα πολύχρωμο φαντεζί παραμύθι, με ταξικό προσανατολισμό και σύγχρονες αναφορές, από τον Μακρόν μέχρι τα Κίτρινα Γιλέκα. «Ελπίζω το παιδί να μην κληρονόμησε τα γονίδια της φτώχιας!», ανησυχεί η Βασιλομήτωρ, όπως αποκαλεί η Άβα την πεθερά της, και ο Γάλλος δημιουργός με φινέτσα και γκροτέσκ  τρέλα, σατιρίζει  την υποκρισία της ανώτερης τάξης, αλλά και τη γαλλική επικαιρότητα, υμνώντας τον έρωτα ως μοναδική σωτηρία.

Απανωτά μπερδέματα στη λογική της φάρσας, εικαστικές αναφορές στον μέγα σουρεαλιστή Νταλί, αλλά και κωμικά γκανγκ αλά Τσάρλι Τσάπλιν συνδυάζονται με ένα χαριτωμένο μέσα στην αφέλειά του love story, με τον Περετζάτσκο να κερδίζει ένα δύσκολο στοίχημα: να είναι δηλαδή απολαυστικά διασκεδαστικός και ταυτόχρονα βιτριολικά καυστικός.

Παίζεται ακόμα:

Η DC Λεγεώνα από τα Σούπερ-Κατοικίδια (DC League of Super-Pets)

Σκηνοθεσία: Τζάρεντ Στερν, Σαμ Λεβίν

Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Γιάννη Στεφόπουλου, Άννας Κουτσαφτίκη, Αποστόλη Ψυχράμη, Χρήστου Πλαΐνη, Πηνελόπης Σκαλκώτου κ.ά.

Περίληψη: Όταν ο Σούπερμαν απάγεται, ο Κρύπτο, το πιστό σκυλί του, αναλαμβάνει δράση. Πρώτα όμως πρέπει να πείσει μία αγέλη αδέσποτων να επιστρατεύσουν τις νεοαποκτηθείσες υπερδυνάμεις τους για να τον βοηθήσουν σε αυτή τη δύσκολη αποστολή διάσωσης.

Τα ηρωικά ζωάκια της θρυλικής Μητρόπολης επιστρέφουν για να μας αποδείξουν τη σημασία της φιλίας και πως η πιο σημαντική υπερδύναμη είναι να είσαι ο εαυτός σου.

Ως νεαρό κουτάβι, ο Κρύπτο μπαίνει κρυφά σε μία διαστημική κάψουλα, που μεταφέρει τον νεογέννητο Καλ-Ελ, ο οποίος θα εξελιχθεί στον πιο σπουδαίο ήρωα της Γης, στον γνωστό σε όλους Σούπερμαν. Οι δυο τους μεγαλώνουν μαζί, μοιράζονται τις ίδιες υπερδυνάμεις και μάχονται ενάντια στο έγκλημα στην πολύπαθη Μητρόπολη. Οπότε, όταν ο Κρύπτο, που ξαφνικά έχει χάσει τις δυνάμεις του, μαθαίνει ότι ο Σούπερμαν έχει πέσει θύμα απαγωγής από ένα τηλεκινητικό ινδικό χοιρίδιο, μία πανίσχυρη νοσηρή ιδιοφυία με το όνομα Λούλου, στρέφεται για βοήθεια στα μόνα ζωντανά που γνωρίζει.

Ευτυχώς, χάρη στον πορτοκαλί κρυπτονίτη, το κυνηγόσκυλο Έις, η τροφαντή γουρουνίτσα Πί-Μπι, η χελώνα Μέρτον και ο σκίουρος Τσιπ έχουν γίνει τα πιο δυνατά ζώα στον πλανήτη. Δυστυχώς, η σχέση του Κρύπτο με την αγέλη τους δεν είναι και η καλύτερη, οπότε θα χρειαστεί να παρακαλέσει για να συνεργαστεί μαζί τους σε μία αποστολή διάσωσης του φίλου του, αλλά και της Τζάστις Λιγκ, πριν επέμβει η μοχθηρή Λούλου.

Επαναπροβολές:

Ριφιφί (Du rififi chez les homes)

Σκηνοθεσία: Ζιλ Ντασέν

Παίζουν: Ζαν Σερβέ, Ρόμπερτ Μάνουελ, Ζυλ Ντασέν, Καρλ Μένερ

Περίληψη: Τέσσερις συνεργοί σχεδιάζουν το τέλειο έγκλημα, μέχρι που ο ανθρώπινος παράγοντας παρεμβαίνει και τους χαλάει τα σχέδια.

Το διασημότερο ευρωπαϊκό heist movie δια χειρός Ζιλ Ντασέν, ο οποίος απέσπασε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών.

Ύστερα από πέντε χρόνια κάθειρξης, ο Τόνι Στεφανουά θα ξαναβρεθεί με τους πρώην συνεργάτες του. Στην αρχή, αρνείται να συμμετάσχει στη ληστεία ενός μεγάλου κοσμηματοπωλείου που του προτείνεται, αλλά στη συνέχεια μπαίνει στο κόλπο εφαρμόζοντας το μεγαλοφυές σχέδιό του: να εισέλθουν στο πολυτελές μαγαζί από μια τρύπα που θα ανοίξουν στο ταβάνι.

Βασισμένος στο ομώνυμο βιβλίο του Ογκίστ Λε Μπρετόν, ο Ντάσεν γύρισε αυτό το  υποδειγματικό φιλμ νουάρ στη Γαλλία με ελάχιστο προϋπολογισμό, αφού μπήκε στη μαύρη λίστα του Μακάρθι και εκδιώχθηκε από την Αμερική. Χαρακτηριστική η σκηνή της διάρρηξης, διάρκειας τριάντα περίπου λεπτών, όπου οι τέσσερις ήρωες δεν μιλούν καθόλου, ενώ δεν ακούγεται καμία μουσική.

Η μοναχική σύζυγος (Charulata/The Lonely Wife)

Σκηνοθεσία: Σατιαζίτ Ράι

Παίζουν: Σουμίτρα Τσατερτζί, Μανταμπί Μακερτζί, Σεϊλέν Μακερτζί

Περίληψη: H συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας με καλλιτεχνικές ανησυχίες στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ινδία.

Μία από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του Ινδικού κινηματογράφου, που απέσπασε την  Αργυρή Άρκτο στο  Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1965, κυκλοφορεί σε ψηφιακά αποκατεστημένη έκδοση.

Στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ινδία, η Τσαρουλάτα, μια παντρεμένη κα ευάίσθητη γυναίκα ζει μοναχικά, επειδή ο άντρας της, Μπχουπάτι, εκδότης εφημερίδας, αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο του στη δουλειά. Εκείνη αναζητάει διέξοδο στην Τέχνη. Όταν θα επισκεφθεί το σπίτι του ζευγαριού, ο Αμάλ, ξάδελφος του Μπχουπάτι, η γυναίκα θα βρει την ευκαιρία να εκφράσει την καλλιτεχνική της πλευρά, ενώ θα νιώσει και μια επικίνδυνη έλξη για τον συγγενή του άνδρα της.

Ο Σατιαζίτ Ράι με κομψότητα και λιτότητα αποτυπώνει τα μύχια συναισθήματα και τις σκέψεις των χαρακτήρων του με ελάχιστους διαλόγους, δημιουργώντας το ντελικάτο παραμύθι ενός εύθραυστου γάμου και μιας γυναίκας, που πασχίζει να ακουστεί η φωνή της.

Βασισμένη στη νουβέλα «Σπασμένη φωλιά» (Nastahirh), του νομπελίστα συγγραφέα Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (1861-1941), ο Ράι προσεγγίζει με διακριτικότητα τη ζωή της γυναίκας στην πατρίδα του και περιγράφει συγκινητικά και με διεισδυτική ακρίβεια τις αντικρουόμενες απόψεις και συμπεριφορές, που συνθέτουν την αποικιοκρατούμενη Ινδία του ύστερου 19ου αιώνα.

Σπιρτόκουτο

Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης

Παίζουν: Ερρίκος Λίτσης Ελένη Κοκκίδου Κώστας Ξυκομήνος, Αγγελική Παπούλια, Βασίλης Μιχαηλίδης

Περίληψη: Η βίαιη καθημερινότητα μιας μικροαστικής οικογένειας.

To μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Γιάννη Οικονομίδη, που άλλαξε το ελληνικό σινεμά, επιστρέφει στις αίθουσες μετά από είκοσι χρόνια.

Μια μέρα, εν μέσω καύσωνα, το σπίτι του Δημήτρη, ενός μικρομεσαίου πενηντάρη οικογενειάρχη, κάπου στον Κορυδαλλό, μετατρέπεται σε πεδίο μάχης.  Όλα τα μέλη της οικογένειας ξεσπούν ο ένας στον άλλον με απίστευτη λεκτική βία, αποκαλύπτοντας πάθη, ζήλειες και επαγγελματικές διαφωνίες. Μέχρι που μια απρόοπτη εξομολόγηση τινάζει τα πάντα στον αέρα.

Ο Οικονομίδης για πρώτη φορά με ένα σκληρό ρεαλισμό καταγράφει την απίστευτη βία, που ελλοχεύει κάτω από  όλες τις σχέσεις- οικογενειακές και κοινωνικές- εισάγοντάς μας στο  ιδιαίτερο σύμπαν του: ακραία γλώσσα, εμμονικές επαναλήψεις, σωματική ένταση και ερμηνείες στο κόκκινο  αποκαλύπτουν τις παθογένειες της «Αγίας οικογένειας», που για χρόνια επιλέγαμε να κρύβουμε κάτω από το χαλί.