«O Άνθρωπος από τον Βορρά»: Η επική ταινία με τον Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ στις αίθουσες

Αυτή την εβδομάδα, o Ρόμπερτ Έγκερς με τον «Άνθρωπο από τον Bορρά» και ένα all star cast υπογράφει μια επική υπερπαραγωγή εμπνευσμένη από τους Βίκινγκς, ενώ ο Ζαν Ζακ Ανό αποκαλύπτει το παρασκήνιο πίσω από τη φωτιά που έκαψε την Παναγία των Παρισιών.

Ο άνθρωπος από τον Βορρά (The Northman)

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Έγκερς

Παίζουν: Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Άνια Τέιλορ-Τζόι, Νικόλ Κίντμαν, Ίθαν Χοκ, Γουίλεμ Νταφόε, Κλέις Μπανγκ, Björk

Περίληψη: Ένας νεαρός πρίγκιπας, αφού γίνεται μάρτυρας της βίαιης δολοφονίας του πατέρα του, ορκίζεται εκδίκηση με απώτερο σκοπό να επανακτήσει το βασίλειο που του ανήκει.

Ο Ρόμπερτ Έγκερς («Η Μάγισσα», «Ο Φάρος») υπογράφει ένα επικό θρίλερ εκδίκησης,   εμπνευσμένος από την παράδοση των Βίκινγκς

Ο νεαρός  Άμλεθ γίνεται μάρτυρας της σφαγής του πατέρα του από τον θείο του, ο οποίος  αρπάζει το βασίλειο και μαζί τη βασίλισσα μητέρα του. Ο νόμιμος πρίγκιπας καταφέρνει με μια βάρκα να σωθεί. Αν κι όλοι τον θεωρούν νεκρό, εκείνος ορκίζεται να πάρει εκδίκηση. Δύο δεκαετίες αργότερα, όταν πλέον έχει γίνει ένας ατρόμητος πολεμιστής, συναντάει μια απόκοσμη μάντισσα, που του θυμίζει τον όρκο του. Μαθαίνοντας πως ο καινούργιος  βασιλιάς με τη μητέρα του έχουν χάσει το βασίλειό τους και ζουν στην Ισλανδία, αποφασίζει να επιβιβαστεί σε ένα πλοίο με σκλάβους, για να συναντήσει τη μοίρα του. Με τη βοήθεια μιας νεαρής γυναίκας, ο Άμλεθ μπαίνει στην υπηρεσία του θείου του και καταστρώνει το θανάσιμο σχέδιό του. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς, όπως τα νόμιζε.

Ο μύθος των Βίκινγκς, στον οποίο έχει βασιστεί και ο Σαίξπηρ για τον δικό του «Άμλετ»  αποτελεί το βασικό υλικό του Έγκερς. Μαζί με τον Ισλανδό ποιητή και μόνιμο συνεργάτη της Μπγιορκ, Σιόν, με την οποίο συνυπογράφουν το σενάριο,  πάνω σε αυτόν φτιάχνουν ένα αιματοβαμμένο θρίλερ εκδίκησης, που επιχειρεί να αναδείξει μια άλλη, λιγότερο γνωστή, πλευρά του κόσμου τους. Έτσι τουλάχιστον ήθελε ο Έγκερς, ο οποίος δηλώνει γοητευμένος από τη φιλοσοφία και την παράδοση των ατρόμητων πολεμιστών.

  Η αλήθεια όμως είναι πως οι πληροφορίες που αποφασίζει να μοιραστεί με το κοινό, αν και εντυπωσιακές, δεν ανατρέπουν την εικόνα των αγρίων και βαρβάρων που όλοι έχουμε στο μυαλό μας, ούτε κι ο μύθος μπορεί να συγκριθεί σε τίποτα με την σαιξπηρική προσέγγιση, που  δίνει το προβάδισμα σε μια υπαρξιακή αναζήτηση, παρά σε μια  βεντέτα.

Ο  Έγκερς λοιπόν ενορχηστρώνει από τη μία αυτή την πανάκριβη παραγωγή με δεξιοτεχνία, δημιουργώντας υποβλητικές ατμόσφαιρες και εικόνες υψηλής αισθητικής, δυσκολεύεται όμως να υπερβεί τα πλαίσια ενός revenge story, που απλώς έχει την αύρα μιας μακρινής εποχής.

Οι σκηνές βίας και οι μάχες δίνουν και παίρνουν, αλλά τα μεταφυσικά στοιχεία της παράδοσης των Βίκινγκς μοιάζουν σχεδόν φολκλόρ, ενώ οι χαρακτήρες, με εξαίρεση την αινιγματική βασίλισσα Γερτρούντ που υποδύεται η Νικόλ Κίντμαν δεν αποκτούν το βάθος, που έχει αποδείξει πως μπορεί να προσδώσει στους ήρωές του. Ο Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ πάντως μεταμορφωμένος για τις ανάγκες του ρόλου, μοιάζει με πληγωμένο θηρίο, ενώνοντας στην ερμηνεία του την τραγικότητα του σαιξπηρικού ήρωα με την καλοσχηματισμένη όψη ενός εκδικητή –τιμωρού, που ταιριάζει σ’ ένα χολιγουντιανό blockbuster.

Η Παναγία των Παρισίων φλέγεται (Notre-Dame Brûle/Notre Dame on fire)

Σκηνοθεσία: Ζαν-Ζακ Ανό

Παίζουν: Σαμουέλ Λαμπάρτ, Ζαν-Πολ Μπορντ, Μίκαελ Κιρινιάν

Περίληψη: Παρίσι 15 Απριλίου 2019: Ο σπουδαιότερος μητροπολιτικός χριστιανικός ναός του κόσμου, η δοξασμένη Παναγία των Παρισίων, καίγεται. Η στέγη της καταρρέει και οι προσπάθειες κατάσβεσης της πυρκαγιάς είναι κυριολεκτικά ηρωικές.

Ο πολυβραβευμένος Ζαν-Ζακ Ανό («Επτά Χρόνια στο Θιβέτ», «Το Όνομα του Ρόδου») σκηνοθετεί ένα συναρπαστικό docudrama για την απίστευτη αλυσίδα γεγονότων, που οδήγησαν στην καταστροφική πυρκαγιά της Παναγίας των Παρισίων.

Συνδυάζοντας αρχειακό υλικό με τη μυθοπλασία, αναπαριστά λεπτό προς λεπτό αυτή την καταστροφική φωτιά, φωτίζοντας τις παραλείψεις του κράτους που δεν είχε φροντίσει για τη διαφύλαξη ενός τόσο σημαντικού μνημείου, τα ανθρώπινα λάθη που έγιναν μέσα στον πανικό, τα εμπόδια που συνάντησαν τα πυροσβεστικά οχήματα στον αγώνα τους να σβήσουν τη φωτιά, αλλά και την ολιγωρία του μηχανισμού, που είχε τελικά ολέθριες συνέπειες.

Συγκεντρώνοντας μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί, καθώς και βίντεο που είχαν τραβήξει αξιωματούχοι και πολιτικοί την συγκεκριμένη μέρα, και χρίζοντας  πρωταγωνίστριά του την Παναγία των Παρισίων, ο Ανό κινηματογραφεί με ακρίβεια, ένταση και σασπένς αυτή την αναπαράσταση, φτιάχνοντας ένα δυνατό θρίλερ καταστροφής, με ξεκάθαρη θέση, που αν και δραματουργικά υστερεί στα σημεία, τελικά αποκαλύπτει την αποτυχία του συστήματος να διαφυλάξει τον πολιτισμό του.

Τρεις ευχές για τη Σταχτοπούταω(Tre Nøtter til Askepott /Three wishes for Cinderella)

Σκηνοθεσία: Σέσιλι Α. Μόσλι

Παίζουν: Άστριντ Σμέπλας, Τσένγκιζ Αλ, Έλλεν Ντόριτ Πέτερσεν, Ίνγκριτ Γκέβερ, Μπιόρν Σαντκουίστ

Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται: Γεωργία Ιωαννίδου, Άρης Μακρής, Ιφιγένεια Στάικου, Ντίνος Σούτης, Λίλα Μουτσοπούλου, Αντρέας Ευαγγελάτος, Χρήστος Συριώτης, Δημήτρης Πάσιος, Βαγγέλης Ευαγγέλου, Μιχάλης Κοιλάκος, Χρύσα Διαμαντοπούλου, Παρή Τρίκα

Περίληψη: Πρόκειται για μια νορβηγική μοντέρνα διασκευή του κλασικού παραμυθιού.

Η δημοφιλής ποπ σταρ από τη Νορβηγία Astrid S μεταμορφώνεται σε Σταχτοπούτα στο αντισυμβατικό ριμέικ.

Μετά από τον θάνατο του πατέρα της, η ευγενική, ανεξάρτητη και θαρραλέα Σταχτοπούτα ζει με την κακιά μητριά της και την κακομαθημένη κόρη της, που την αντιμετωπίζουν σαν μια κοινή υπηρέτρια. Σε μία από τις βόλτες της στο δάσος, εμποδίζει δύο άντρες να κυνηγήσουν άγρια ζώα, ένας εκ των οποίων είναι ο πρίγκιπας του βασιλείου. Η έλξη μεταξύ τους είναι ακαριαία, αλλά ο πρίγκιπας καλείται να βρει την κατάλληλη σύζυγο στον επόμενο βασιλικό χορό, στον οποίο εκείνη απαγορεύεται να πάει. Η ηρωίδα μαζεύει όλο της το κουράγιο και με τη βοήθεια τριών μαγικών φουντουκιών αποφασίζει να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της.

H Σέσιλι Α. Μόσλι αναδιαμορφώνει το κλασικό παραμύθι, αντικαθιστώντας τη νεράιδα- νονά με τα μαγικά φουντούκια που μεταμορφώνουν τη Σταχτοπούτα άλλοτε σε πριγκίπισσα κι άλλοτε σε νεαρό κυνηγό, προσθέτει το απαραίτητο φεμινιστικό μήνυμα -εδώ η ηρωίδα δεν έχει σκοπό της ζωής της να παντρευτεί-, αξιοποιεί τα υπέροχα μεσαιωνικά κάστρα και τα τοπία της Νορβηγίας και της Λιθουανίας και φτιάχνει μια καλόγουστη παραγωγή, η οποία μάλιστα είναι και ecofriendly, κατάλληλη και για το εφηβικό κοινό.