Πρεμιέρες: Το μυστικό του Ντάμπλντορ αποκαλύπτεται στην τρίτη ταινία των «Φανταστικών ζώων»

Αυτή την εβδομάδα, η Τζ. Κ. Ρούλινγκ μας αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό του Ντάμπλντορ στην τρίτη ταινία των «Φανταστικών ζώων», και τέσσερα διαφορετικά ντοκιμαντέρ διευρύνουν τους ορίζοντές μας.

Φανταστικά Ζώα: Τα μυστικά του Ντάμπλντορ

(Fantastic Beasts The Secrets of Dumbledore)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γέιτς

Παίζουν: Τζουντ Λο, Μαντς Μίκελσεν, Έντι Ρέντμεϊν, Έζρα Μίλερ, Νταν Φόγκλερ, Άλισον Σούντολ, Κάλουμ Τέρνερ, Τζέσικα Γουίλιαμς, Κάθριν Γουότερστον

Περίληψη: Ο καθηγητής Άλμπους Ντάμπλντορ γνωρίζει ότι ο πανίσχυρος σκοτεινός μάγος Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ σκοπεύει να αποκτήσει τον έλεγχο του Κόσμου των Μάγων. Ανίκανος να τον σταματήσει μόνος του, αναθέτει στον Μαγικοζωολόγο Νιουτ Σκαμάντερ να ηγηθεί μιας ατρόμητης ομάδας μάγων, μαγισσών και ενός γενναίου Μαγκλ φούρναρη σε μια επικίνδυνη αποστολή, όπου συναντούν παλιά και νέα ζώα και συγκρούονται με την ενισχυμένη λεγεώνα του Γκρίντελβαλντ.

Η τρίτη ταινία του μυθικού «Wizarding World» της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ αποκαλύπτει το  παρελθόν του Ντάμπλντορ και ένα μεγάλο μυστικό, που τον καθόρισε και τον διαμόρφωσε.

Ο δαιμόνιος Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ θέλει να αποκτήσει την απόλυτη εξουσία και να έχει τον έλεγχο του Κόσμου των Μάγων. Ο καθηγητής Ντάμπλντορ δεν μπορεί να αναλάβει  ο ίδιος δράσh, προκειμένου να τον εμποδίσει, καθώς κάτι βαθύ τον συνδέει με τον αντίπαλό του. Έτσι, αναθέτει στον Νιουτ Σκαμάντερ να συγκροτήσει μια ομάδα, που θα  αναχαιτίσει τη λεγεώνα του Γκρίντελβαντ και θα επαναφέρει την αρμονία.

Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, απαντώντας προφανώς στις επικρίσεις που έχει δεχτεί για ομοφοβική συμπεριφορά, κάνει ένα τολμηρό βήμα  σε αυτή την τρίτη ταινία, που μας ταξιδεύει πίσω στα νεανικά χρόνια του αξιοσέβαστου Ντάμπλντορ και του σατανικού Γκρίντελβαλντ, πετυχαίνοντας με αυτό τον τρόπο κάτι ενδιαφέρον: θολώνει τις γραμμές  ανάμεσα στο καλό και στο κακό, συνθέτοντας χαρακτήρες που και οι δυο πλευρές ενυπάρχουν μέσα τους, αφού η καθεμία έλκεται από την άλλη.

Ταυτόχρονα, βάζοντας τον Γκρίντελβαλντ να μην κινείται στην παρανομία, αλλά να ανέρχεται μέσα από τη νομιμότητα, κάνει ένα σαφές πολιτικό σχόλιο σε σχέση με την άνοδο και εδραίωση ακραίων φαινομένων μέσα σε μια κοινωνία – οι συσχετισμοί του Γκρίντεβαλντ με απολυταρχικούς ηγέτες είναι σαφείς- και προχωράει σε μια ενήλικη μορφή των μαγικών της κόσμων.

Όλα αυτά όμως δεν στερούν στα «Φανταστικά ζώα» το στοιχείο του παραμυθιού, όλες εκείνες τις απίστευτες λεπτομέρειες που περιμένουμε με αγωνία, ενώ ο βετεράνος στο  σύμπαν της Ρόουλινγκ Ντέιβιντ, Γέιτς, εξισορροπεί τη δράση, τη μαγεία και το χιούμορ, φτιάχνοντας μια ταινία, που ναι μεν η μεγάλη της διάρκεια αναχαιτίζει την εξέλιξη της πλοκής, αλλά παραμένει γοητευτική.

Ο Μαντς Μίκελσεν, που αντικαθιστά τον Τζόνι Ντεπ  στον ρόλο του Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ, εντείνει την επικινδυνότητα του χαρακτήρα του και δίνει έξτρα πόντους, η παραγωγή είναι όπως πάντα εξαιρετική, οπότε οι όποιες φλυαρίες εύκολα συγχωρούνται.

Η ιερότητα του βουνού(The sanctity of space)

 Σκηνοθεσία: Ρενάν Οζτούρκ και Φρέντι Γουίλκινσον

Περίληψη: Γοητευμένοι από μία ασπρόμαυρη φωτογραφία, τρεις καταξιωμένοι ορειβάτες αναζητούν την απόλυτη περιπέτεια και μας δείχνουν γιατί ο άνθρωπος πρέπει να εξερευνά.

Ένα ντοκιμαντέρ-εμπειρία, για μια επικίνδυνη αποστολή, που γίνεται τελικά ένας ύμνος στην περιπέτεια και την εξερεύνηση.

Ο σπουδαίος φωτογράφος Μπραντ Γουόσμπερν είναι ένας θρύλος της αεροφωτογραφίας βουνών. Πετώντας πάνω από αχαρτογράφητες οροσειρές, πάντα κρεμασμένος από την ανοιχτή πόρτα ενός αεροπλάνου, ο Γουόσμπερν τράβηξε θρυλικές φωτογραφίες, χάρη στις οποίες μπόρεσε να σχεδιάσει χάρτες, να πραγματοποιήσει επιστημονικές έρευνες, να ανακαλύψει τις πρώτες αναβάσεις και να εμπνεύσει πολλούς ανθρώπους. Πάνω από ογδόντα χρόνια μετά από την πρώτη αεροφωτογραφία του Όρους Ντενάλι από τον Γουόσμπερν, δύο φίλοι ορειβάτες, ο Ρενάν Οζτούρκ και ο Φρέντι Γουίλκινσον κοιτάζουν αυτό το υλικό και συλλαμβάνουν μια τρελή ιδέα: να διασχίσουν πλαγίως τον ορεινό όγκο του Μούζες Τοθ στην Αλάσκα.

Οι δυο ορειβάτες με τη συνδρομή του Καναδού Ζακ Σμιθ, καταγράφουν τις δύο επικίνδυνες αποστολές τους, εξιστορούν τις περιπέτειές τους, εξομολογούνται τους μύχιους φόβους τους και την αναμέτρησή τους με τον θάνατο, συνδυάζοντας τη συγκινητική αφήγησή τους με πλάνα ανυπέρβλητης ομορφιάς, που έχουν κινηματογραφηθεί από ελικόπτερο, αλλά και φωτογραφίες από το διάστημα.

Κι έτσι αυτοί οι παράτολμοι εξερευνητές, που τόλμησαν το ακατόρθωτο, μας αποκαλύπτουν πως η βαθιά περιέργεια για τη ζωή, αλλά και η σύνδεσή μας με τη φύση έχει τη δική της ιερότητα.

Αδάμ, που εί; (Where Are You, Adam?)

Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Ζαποροσένκο

Περίληψη: Η καθημερινή ζωή της Μονής Δοχειαρίου στο Άγιο Όρος.

Ο Ουκρανός Αλεξάντερ Ζαποροσένκο επί τέσσερα χρόνια -από την άνοιξη του 2015 μέχρι το Φεβρουάριο του 2019- επισκεπτόταν το Άγιο Όρος, καταγράφοντας την καθημερινότητα των μοναχών στη Μονή Δοχειαρίου.

Εστιάζοντας στη διαφορά της μοναστικής ζωής από την κοσμική και με τον σεβασμό ενός ανθρώπου που έχει βιώσει ο ίδιος μια εμπειρία πνευματικής αφύπνισης, ο Ζαποροσένσκο φωτίζει μερικές άγνωστες πλευρές του ασκητικού βίου, που δεν είναι μόνο ήσυχος και γαλήνιος, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν, αλλά έχει στιγμές δημιουργικής έντασης και μια άγρια χαρά για τη ζωή, ενώ ταυτόχρονα μέσα από τις αφηγήσεις των μοναχών αποκαλύπτει και τις λιγότερο φωτεινές πλευρές της επιλογής του μοναχισμού.

Κυρίως όμως αφήνει την κάμερά του να καταγράψει όσα βλέπει εκείνος κι έτσι μοιράζεται το βίωμα, που είχε ως επισκέπτης στη Μονή Δοχειαρίου -ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια της χερσονήσου του Άθω- σαφώς με θρησκευτικό προσανατολισμό, όπως μαρτυράει και ο τίτλος, ο οποίος παραπέμπει στην ερώτηση που έκανε ο Θεός στον αμαρτωλό Αδάμ.

Ενθύμιον

Σκηνοθεσία: Νίκος Ζιώγας

Περίληψη: Ένα λυρικό ντοκιμαντέρ-ελεγεία στην Ήπειρο που χάνεται, αλλά και ένας ύμνος στην Ήπειρο που επιβιώνει.

Ένα ηπειρώτικο έθιμο «ζωντανεύει»  στο εθνογραφικό ντοκιμαντέρ του Νίκου Ζιώγα, που απέσπασε Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Ο Ζιώγας μάς μεταφέρει στο Γιρομέρι της Θεσπρωτίας, όπου τη Δευτέρα του Πάσχα αναβιώνει ένα έθιμο, σύμφωνα με το οποίο στήνεται στο τοπικό νεκροταφείο ένα γλέντι με μουσική και χορό. Η ιστορία λέει πως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, τις ημέρες του Πάσχα, ο τουρκικός στρατός σφάγιασε όλους του άντρες του Γιρομερίου. Οι γυναίκες λοιπόν αποφάσισαν να γιορτάσουν τη μέρα της Λαμπρής στο νεκροταφείο, δίπλα στους άντρες τους, με όργανα και φαγητό.

Μια προσφορά των ζωντανών προς τους νεκρούς, μια ημέρα μνήμης είναι αυτό το έθιμο, που εντυπωσίασε τον σκηνοθέτη. Έτσι ταξίδεψε στην Ήπειρο, σε αυτό το χωριό που ελάχιστοι πια κάτοικοι έχουν απομείνει, για να καταγράψει τις μέρες του Πάσχα. Πέρα από την αποτύπωση του εθίμου, που λειτουργεί ως μια γέφυρα ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, ο Ζιώγας κινηματογραφεί ένα κομμάτι της ελληνικής περιφέρειας, που αντιστέκεται στη σύγχρονη εποχή, τιμώντας όσους έφυγαν και όσους έμειναν.

Σημείο συνάντησης, το καφενείο –άλλωστε «χωριό, χωρίς καφενείο, εκκλησία και δάσκαλο δεν είναι χωριό», όπως λέει ένας από τους ντόπιους. Από εκεί, ο Ζιώγας ξεκινάει τη διαδρομή του και τη γνωριμία με έναν τόπο που ερημώνει και τους φιλοσόφους-κατοίκους του. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία συνδυάζεται με αποσπάσματα από το έγχρωμο ντοκιμαντέρ του Μενέλαου Μελετζή, που γυρίστηκε πριν από σαράντα έξι χρόνια, τις εικόνες του φωτογράφου Κώστα Μπαλάφα, αλλά και τον ήχο ενός σπαραχτικού κλαρίνου, δημιουργώντας ένα ποιητικό ενθύμιο για ένα μέρος που αντέχει σε πείσμα των καιρών να διατηρεί ζωντανή την πολιτιστική μας κληρονομία.

Επαναπροβολή:

Η ώρα των φούρνων (La Ηora de los Ηornos)

Σκηνοθεσία:  Οκτάβιο Τζετίνο και Φερνάντο Σολάνας

Περίληψη: Η μεταπολεμική πολιτική πραγματικότητα στην Αργεντινή.

Το ντοκιμαντέρ-ποταμός των Οκτάβιο Τζετίνο και Φερνάντο Σολάνας από το 1968, που χαρακτηρίστηκε ως «το πρότυπο του επαναστατικού ακτιβιστικού κινηματογράφου».

Οι δυο σκηνοθέτες εδώ ασχολούνται με τις πολιτικές του «τριτοκοσμικού στιλ» κινηματογράφου και τα Λατινοαμερικανικά μανιφέστα της δεκαετίας του 1960. O τίτλος είναι ένας υπαινιγμός για τις φωτιές, που άναψαν οι ιθαγενείς της Αμερικής στις ακτές της Αργεντινής και είδαν οι κονκισταδόροι, και για το απόφθεγμα του Χοσέ Μαρτί που επανέλαβε ο Τσε Γκεβάρα: «είναι η ώρα για τους φούρνους, και δεν θα φανεί παρά μόνο φως» («Es la hora de los hornos y no se ha de ver más que la luz»).

Η ταινία, χωρισμένη σε τρία κεφάλαια (νεοαποικιοκρατία, πράξη απελευθέρωσης, βία και ελευθερία), εστιάζοντας κυρίως στον Χουάν Περόν, τον μοναδικό πολιτικό κατά τους δημιουργούς που αντιστάθηκε στη νεοαποικιοκρατία, αναλύει την ανάπτυξη, τις προβληματικές και τα αιτήματα των επαναστατικών κινημάτων από κράτη του λεγόμενου τρίτου κόσμου, την ώρα που φοιτητές στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη διοργανώνουν τις δικές τους εξεγέρσεις,