Ο Νίκολας Κέιτζ γίνεται ένας διαφορετικός Δράκουλας -Με πολύ χιούμορ και ανατρεπτική διάθεση

Αυτή την εβδομάδα, ο Νίκολας Κέιτζ επιστρέφει ως Δράκουλας, η Σελίν Ντιόν κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, η Ελίζαμπεθ Μπανκς πρωταγωνιστεί στο φεμινιστικό δράμα «Καλέστε την Τζέιν» και το πεντάωρο αριστούργημα  «1900» του Μπερνάντο Μπερτολούτσι επιστρέφει σε νέα κόπια.

Ρένφιλντ (Renfield)

Σκηνοθεσία: Κρις ΜακΚέι

Παίζουν: Νίκολας Χουλτ, Νίκολας Κέιτζ, Οκουαφίνα

Περίληψη: Η ιστορία του αιμοδιψή Δράκουλα από τη μεριά του υπάκουου βοηθού του, Ρένφιλντ, ο οποίος ύστερα από χρόνια που φέρει εις πέρας κάθε τρελή επιθυμία του Κόμη. αποφασίζει επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθεί.

Γκορ παρωδία της κλασικής ιστορίας του Κόμη Δράκουλα με τον Νικόλας Κέιτζ.

Ο Ρένφιλντ, ένας νεαρός δικηγόρος, αναγκάζεται να υπηρετεί με το ζόρι τον Άρχοντα του Σκότους, προμηθεύοντας την τροφή του. Οι δυο τους αναπτύσσουν μία τοξική σχέση, από την οποία ο νεαρός προσπαθεί να αποκοπεί-στην πρώτη σκηνή μάλιστα τον βλέπουμε σε ψυχαθερπευτική ομάδα. Όμως ο αφέντης του, ο Κόμης Δράκουλας, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με αυτή την απόφαση. Αντ’ αυτού αναζητάει εφηβικό αίμα για να βάλει μπροστά το τρομακτικό του σχέδιο, που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα. Έτσι. ο Ρενφιλντ  μαζί με την αστυνομικό Ρεμπέκα, η οποία τα έχει βάλει με το οργανωμένο έγκλημα της πόλης, πρέπει να κάνει τα πάντα με τις δυνάμεις που έχει και αυτός αποκτήσει, για να σώσει τον κόσμο και να βρει την ηρεμία του.

Η ιστορία του κόμη Δράκουλα μετράει πάνω από 500 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές, ο αλλά ο Κρίστιαν ΜακΚέι («the Lego Batman movie») με τη συνδρομή του  Ρόμπερτ Κέρκμαν  ( «The Walking Dead»), που έχει εμπνευστεί το συνοριακό plot, τη μεταφέρει στη Νέα Ορλεάνη, ανανεώνοντας την με στοιχεία παρωδίας και σπλατεριάς. Με αισθητική που παραπέμπει σε κόμικ,  έξυπνες ατάκες και γκροτεσκ διάθεση, παραδίδει μία διαφορετική χαβαλεδιάρικη εκδοχή, που τελικά δεν γίνεται όσο cult θα ήθελε και δεν καταφέρνει μέχρι τέλος να κρατήσει το ενδιαφέρον. Πάντως, ο Νίκολας Κέιτζ  στον ρόλο του Δράκουλα- να, μία επιλογή που σίγουρα θα ενέκρινε και ο θείος Φράνσις Φορντ Κόπολα- είναι απολαυστικός και μαζί με τον Nίκολς Χουλτ φτιάχνουν ένα ιδανικό τοξικό δίδυμο με τις σκηνές τους να είναι το καλύτερο στοιχείο της ταινίας.

Επιστροφή στη Σεούλ (Retour à Séoul /Return to Seoul)

Σκηνοθεσία: Ντάβι Τσου

Παίζουν: Παρκ Τζι-μιν, Ο Κουάνγκ-ροκ, Κιμ Σουν-γιούνγκ

Περίληψη: Η 25χρονη Φρεντί ταξιδεύει για πρώτη φορά στη Νότια Κορέα, όπου γεννήθηκε προτού δοθεί για υιοθεσία στη Γαλλία. Γεμάτη ανάμεικτα κι αντιφατικά συναισθήματα, αποφασίζει να εντοπίσει τους βιολογικούς γονείς της.

Μια ανατρεπτική ιστορία ενηλικίωσης,που απέσπασε τη Χρυσή Αθηνά στις Νύχτες Πρεμιέρας και εντυπωσίασε στις Κάννες.

Η Φρέντι, μια νεαρή Γαλλίδα ασιατικής καταγωγής, ταξιδεύει κρυφά από τη μητέρα της στη Νότια Κορέα για να συναντήσει τους βιολογικούς γονείς της. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως βάσει της νομοθεσίας, πρέπει να δώσουν και οι δύο τη συγκατάθεσή τους γι' αυτή τη συνάντηση, αλλιώς το ταξίδι της δεν έχει νόημα. Στηνπραγματική της πατρίδα πρώτα θα συναντηθεί με τον πατέρα της και την οικογένειά του και στη συνέχεια θα αναζητήσει τη βιολογική της μητέρα .

Με μία στοχαστική δεξιοτεχνική αφήγηση,  χωρισμένη σε τρία επεισόδια, ο  Γαλλοκαμποτζιανός Ντάβι Τσου («Diamond island») υπογράφει μια αντισυμβατική και βαθιά υπαρξιακή ταινία ενηλικίωσης, όπου η κεντρική ηρωίδα φτάνει να γίνεται σε σημεία έως και αντιπαθητική, με βασικό άξονα την αναζήτηση της αληθινής μας ταυτότητας,που τελικά είναι ένα συνονθύλευμα από αντικρουόμενα στοιχεία. Η Φρέντι, Κορεάτισσα στην καταγωγή, χωρίς όμως να έχει έρθει σε επαφή με την κουλτούρα της χώρας της, μεγαλώνει στη Γαλλία, όπου και εκεί αισθάνεται πως κάτι της λείπει. Το εσωτερικό στην πραγματικότητα ταξίδι της τη μεταμορφώνει σταδιακά, καθώς ο χρόνος περνάει, με τον Τσου να  αποτυπώνει μοναδικά τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης, που τελικά μας καθορίζουν. Εξαιρετική η ερμηνεία της πρωτοεμφανιζόμενης στη μεγάλη οθόνη, αλλά διακεκριμένης εικαστικού,  Παρκ Τζι-Μιν.

Τηλεφώνησε στην Τζέιν (Call Jane)

Σκηνοθεσία: Φίλις Νάγκι

Παίζουν: Ελίζαμπεθ Μπανκς, Σιγκούρνεϊ Γουίβερ

Περίληψη: Τη δεκαετία του '60 στις ΗΠΑ, μια περίοδο που οι αμβλώσεις ήταν ακόμα παράνομες στη χώρα, μια έγκυος γυναίκα ζει μια ευτυχισμένη ζωή με την οικογένειά της. Απροσδόκητες και εξαιρετικά επικίνδυνες επιπλοκές στην κύηση όμως, την υποχρεώνουν να αναζητήσει τη διέξοδο της έκτρωσης.

Η απίστευτα επίκαιρη ιστορία της «Jane», μιας αμερικανικής κολεκτίβας, που το '60 αγωνίστηκε για το δικαίωμα στην άμβλωση.

Η Τζόι ζει στα προάστια με τον σύζυγό της και την πανέξυπνη έφηβη κόρη της. Η ευτυχισμένη  της καθημερινότητα διαταράσσεται από μια πολυαναμενόμενη εγκυμοσύνη, η οποία όμως καταλήγει να απειλεί τη ζωή της. Η Τζόι και ο άντρας της αιτούνται τη νόμιμη διακοπή της εγκυμοσύνης. Όταν το συμβούλιο των γιατρών αποφαίνεται αρνητικά, λέγοντας στην Τζόι ότι πρέπει να ρισκάρει, εκείνη, απελπισμένη ότι δεν θα καταφέρει να δει την κόρη της να μεγαλώνει, ανακαλύπτει τυχαία την «Τζέιν». Η ομάδα, καθοδηγούμενη από την αφοσιωμένη και συμπονετική Βιρτζίνια, βοηθάει γυναίκες που θέλουν να κάνουν άμβλωση- κάτι που απαγορευόταν τότε δια νόμου στην Αμερική- υποστηρίζοντας το δικαίωμα της επιλογής. Μετά από την περιπέτειά της, γίνεται μέλος της ομάδας και βρίσκει έναν καινούργιο σκοπό στη ζωή της. Αρχικά οι εξορμήσεις της για να βοηθήσει άλλες γυναίκες, ή να συναντήσει τον γιατρό Ντιν, μένουν κρυφές, αλλά όταν οι δράσεις της αρχίζουν να συγκρούονται με τον παραδοσιακό ρόλο της ως νοικοκυρά θα πρέπει να αποφασίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει.

Οι « Janes» ήταν μία ακτιβιστική οργάνωση που δρούσε στο Σικάγο, με σκοπό να συνδράμει γυναίκε , οι οποίες δεν είχαν τα οικονομικά μέσα ή τη δύναμη να προχωρήσουν στη διαδικασία της άμβλωσης. Κάποια τα μέλη της φυλακίστηκαν, αλλά με την περιβόητη απόφαση «Roe vs. Wade>», που καθιέρωσε με συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση το 1973, αποφυλακίστηκαν και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Η 60χρονη σεναριογράφος Φίλις Νάγκι στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο εμπνέεται από την πραγματική ιστορία αυτών των γυναικών και με στοιχεία μυθοπλασίας υπογράφει ένα συντηρητικό φεμινιστικό δράμα για ένα θέμα που αν και θεωρούνταν λήξαν, έχει ξανανοίξει .

Καταγράφοντας μέσα από διαφορετικές περιπτώσεις τόσο την ασφυξία του να μην μπορείς να διαχειρίζεσαι το σώμα σου, όσο και τις επικίνδυνες συνέπειες που επιφέρει η ποινικοποίηση της άμβλωσης, αλλά χωρίς να αποδίδει την ταραχώδη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα της εποχής, η Νάγκις, χωρίς σκηνοθετικές εκπλήξεις, στηρίζεται στις εξαιρετικές ερμηνείες της Ελίζαμπεθ Μπανκς και της Σιγκούρνεϊ Γουίβερ, υπενθυμίζοντάς μας μία ιστορία, που δυστυχώς δεν ανήκει ακόμα στο παρελθόν, καταλήγοντας όμως σε ένα άνευρο και σχηματικό φινάλε.

Αγάπη, Ξανά (Love Again)

Σκηνοθεσία:  Τζιμ Στράους

Παίζουν: Πριγιάνκα Τσόπρα Τζόνας, Σαμ Χιούαν, Σελίν Ντιόν

Περίληψη: Μια γυναίκα που πενθεί την απώλεια του αρραβωνιαστικού της, συνεχίζει να του στέλνει μηνύματα στο κινητό του γιατί της λείπει. Εκείνο που αγνοεί, όμως, είναι πως ο αριθμός έχει μεταφερθεί σε έναν άλλο λογαριασμό, ο οποίος ανήκει σε ένα δημοσιογράφο.

Ρομαντική κομεντί με τον «Highlander», την Πριγιάνκα και τη Σελίν Ντιόν σε ρόλο προξενήτρας.

Η Μίρα Ρέι, ενώ βρίσκεται σε βαθύ πένθος μετά από τον θάνατο του αρραβωνιαστικού της, στέλνει μία σειρά από ρομαντικά μηνύματα στον παλιό αριθμό του, χωρίς να ξέρει ότι ο αριθμός αυτός έχει μεταφερθεί στο νέο εταιρικό τηλέφωνο του δημοσιογράφου Ρομπ Μπερν. Ο Ρομπ εντυπωσιάζεται από την ειλικρίνεια σε αυτά τα όμορφα κι εξομολογητικά μηνύματα και  αποκτάει μια εμμονική επιθυμία να ανακαλύψει τον  αποστολέα τους. ΟΌαν του αναθέτουν να γράψει ένα άρθρο για τη Σελίν Ντιόν, ζητάει τη βοήθειά της προκειμένου να βρει έναν τρόπο να συναντήσει τη Μίρα από κοντά.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα «Text for You» και σαφώς επηρεασμένο από το κλασικό πια «You’ve got mail», το ρομαντικό παραμύθι του Τζιμ Στραους, αν και γεμάτο από τα τραγούδια της Ντιόν, που ως γκουρού του έρωτα αφενός εξομολογείται την προσωπική της ιστορία και αφετέρου βοηθάει τον κεντρικό ήρωα να πιστέψει ξανά στην αγάπη, υστερεί σε πολλά. Καταρχάς, οι δύο πρωταγωνιστές δεν έχουν τη χημεία του Τομ Χανκς  και της  Μεγκ Ράιαν- θα λέγαμε μάλιστα πως μια από τις καλύτερες στιγμές της ταινίας είναι η σκηνή που η Πριγιάνκα βγαίνει για ραντεβού μέσω του Bubble με τον πραγματικό της συζύγο Νικ Τζόνας. Κατά δεύτερον, οι συμπωματικές συναντήσεις των δύο πρωταγωνιστών στη Νέα Υόρκη δεν διαθέτουν κανένα ρεαλιστικό υπόβαθρο, ενώ τέλος η διαχείριση της απώλειας και πώς μπορεί κανείς να συνεχίσει τη ζωή του μετά από μία τραγωδία γίνεται με έναν τρόπο εύπεπτο, ιδανικό για ποπ κορν, αλλά όχι για να προκαλέσει μία κάποια συγκίνηση.

Το Καλύτερο Παιχνίδι του Κόσμου (Le nouveau jouet)

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Ουτ

Παίζουν: Ζαμέλ Ντεμπούζ, Ντανιέλ Οτέιγ

Περίληψη: Ένας οικογενειάρχης, που δυσκολεύεται να βγάλει τα προς το ζην, πιάνει δουλειά ως νυχτοφύλακας σε πολυκατάστημα. Η ζωή του ανατρέπεται πλήρως, όταν εξαιτίας μιας παρεξήγησης, ο γιος του πλούσιου αφεντικού του αποφασίζει πως θέλει εκείνον για δώρο γενεθλίων.

Ρομαντική  κομεντί, που μας υπενθυμίσει ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται απαραίτητα στα υλικά αγαθά.

Ο Σαμί ζει μια ήσυχη ζωή σε ένα παρισινό προάστιο, με την έγκυο σύζυγό του, Αλίς,και τους παιδικούς του φίλους. Όμως τα βγάζει πέρα οικονομικά δύσκολα κι έτσι αναγκάζεται να πιάσει δουλειά ως νυχτοφύλακας σε ένα πολυκατάστημα. Το αφεντικό του, ιδιοκτήτης και κληρονόμος μιας από τις πλουσιότερες δυναστείες της Γαλλίας, Φιλίπ Ετιέν, έχει εδώ και έναν χρόνο επικεντρωθεί σχεδόν εμμονικά στη δουλειά του, μετά από τον θάνατο της συζύγου του, παραμελώντας και ταυτόχρονα κακομαθαίνοντας τον μοναχογιό του, Αλεξάντρ. Με αφορμή τα γενέθλιά του λοιπόν, τον στέλνει στο πολυκατάστημα για να διαλέξει όποιο παιχνίδι θέλει - κι ο μικρός διαλέγει τον Σαμί. Και τίποτα δε μπορεί να τον κάνει να αλλάξει γνώμη. Έτσι, ο Σαμί βρίσκεται περιτριγυρισμένος από χλιδή, σε έναν κόσμο όπου όλα είναι δυνατά, έναν κόσμο που δε μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί, για να θυμίσει με τη σειρά του στον Αλεξάντρ, όπως και στον Φιλίπ, όλα αυτά που έχουν πραγματική αξία στη ζωή.

Βασισμένος στη διάσημη ταινία «Le Jouet» του Φρανσίς Βεμπέρ από το 1976, το οποίο ενέπνευσε και την ομώνυμη ταινία του Ρίτσαρντ Ντόνερ το 1982 με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Πράιορ, ο  Τζέιμς Ουτ υπογράφει ένα συμβατικό, αν και χαριτωμένο ριμέικ, παίζοντας με τους κανόνες του είδους, που προτάσσει το συναίσθημα και την ανθρωπιά κόντρα σε μία κοινωνία υπερκατανάλωσης και υλιστικής ευδαιμονίας, στερώντας του όμως την κριτική ματιά του Βέμπερ.

Ας Ξημερώσει η Ειρήνη (Vayehi Boker)

Σκηνοθεσία: Εράν Κολίριν

Παίζουν: Άλεξ Μπακρί, Τζούνα Σουλεϊμάν, Σαλίμ Ντάομ

Περίληψη: Ο Σάμι, ένας Παλαιστίνιος που ζει στην Ιερουσαλήμ, επιστρέφει στο χωριό για τον γάμο του αδελφού του. Όσο βρίσκεται εκεί, η περιοχή γεμίζει οδοφράγματα, το ρεύμα κόβεται και τίθεται υπό στρατιωτικό αποκλεισμό. Λίγο πριν ξεσπάσει το χάος, ο Σάμι πρέπει να βρει έναν τρόπο να επιβιώσει και να σώσει όσους αγαπά.

 Η επίσημη πρόταση του Ισραήλ στα Όσκαρ από τον σκηνοθέτη της «Επίσκεψης της Μπάντας».

Ο Σάμι, ένας Ισραηλινός πολίτης παλαιστινιακής καταγωγής που ζει στην Ιερουσαλήμ, είναι καλεσμένος στον γάμο του αδελφού του. Γι΄ αυτό τον λόγο πρέπει να επιστρέψει στο αραβικό χωριό, όπου μεγάλωσε. Μετά από το τέλος της τελετής, η περιοχή τίθεται υπό στρατιωτικό αποκλεισμό από την ισραηλινή κυβέρνηση, χωρίς εξήγηση. Το ρεύμα κόβεται και οι χωρικοί παγιδεύονται από ισραηλινό οδόφραγμα. Όταν ξεσπά χάος μεταξύ των χωρικών που αρχίζουν να ξεμένουν από φαγητό και νερό, ο Σάμι αποκόπτεται από τον έξω κόσμο και δεν μπορεί να επιστρέψει στη δουλειά του στην Ιερουσαλήμ. Παγιδευμένος σε μια απροσδόκητη κατάσταση, έρχεται αντιμέτωπος με ερωτήματα για τη δική του ταυτότητα, καθώς αποκαλύπτονται κρυμμένα μυστικά.

O Eράν Κολίριν, πιστός στο ανθρωποκεντρικό σινεμά που υπηρετεί,  εστιάζει στο παράλογο του Μεσανατολικού ζητήματος, μέσα από μία προσωπική ιστορία ενός μελαγχολικού ήρωα, που παλεύει να βρει τη θέση του σε έναν κόσμο που καταρρέει. Παράλληλα, καταγράφει την καθημερινότητα στην παλαιστινιακή ζώνη, μια καθημερινότητα που οι περισσότεροι αγνοούμε, συνοδεία μιας υποβλητικής μουσικής, που φωτίζει την απόγνωση και την αγωνία, χωρίς να χάνει το χιούμορ του. Έτσι φτιάχνει μία λυρική ελεγεία, όπου ο άνθρωπος συναντάει την Ιστορία και τα παρασκηνιακά παιχνίδι της πολιτικής, αποφεύγοντας την εύκολη καταγγελία.

Υπνωτιστές (Hypnotic)

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ

Παίζουν: Μπεν Αφλεκ, Άλις Μπράγκα, Γουίλιαμ Φίκτνερ, ΤζέιΝτι Μπάρντο

Περίληψη: Ένας αστυνομικός ντεκτέκτιβ βρίσκεται μπλεγμένος σε μια απίστευτη πλεκτάνη, ενώ παράλληλα αναζητά την εξαφανισμένη κόρη του.

 Ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ επιστρέφει μ' ένα μεταφυσικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον Μπεν Άφλεκ.

Αποφασισμένος να βρει την εξαφανισμένη κόρη του, ο ντετέκτιβ Ντάνι Ρουρκ βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία σειρά απίστευτων γεγονότων, ενώ παράλληλα ερευνά μια σειρά από ληστείες τραπεζών. Με τη βοήθεια της Νταϊάνα Κρουζ, μίας προικισμένης μέντιουμ, ο Ρουρκ καταδιώκει και καταδιώκεται ταυτόχρονα από έναν φονικό άνδρα, τον μοναδικό άνθρωπο που πιστεύει ότι κρατά το κλειδί για την εύρεση του χαμένου κοριτσιού, για να ανακαλύψει τελικά περισσότερα από όσα περίμενε.

Επηρεασμένος από το «Vertigo», ο Ροντρίγκεζ , που επί μία εικοσαετία ασχολείται με τη συγκεκριμένη ιδέα, συνδυάζει το μεταφυσικό με το αστυνομικό μυστήριο και μέσα από μία ομάδα παράξενων υπνωτιστών, οι οποίοι μπορούν να ελέγχουν ανθρώπινο νου, φτιάχνει ένα ανοικονόμητο θρίλερ, με πολλαπλές μπερδεμένςς αφηγήσεις, που αν και διαθέτει πολλές καλές στιγμές, δεν παύει να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Εκεί όμως που φαίνεται να χάνει το στοίχημα είναι πως δεν καταφέρνει να διατηρήσει έναν σωστό ρυθμό στο τέλος, ούτε και να παντρέψει αρμονικά μια προσωπική τραγωδία με το συμβολικό ζήτημα του υπνωτισμού και της παράλληλης πραγματικότητας, αφήνοντας σεναριάκα κενά, τα οποία προσπαθεί να καλύψει στο φινάλε μέσα από μία επεξηγηματική αφήγηση.

Παίζονται ακόμα:

Sisu

Σκηνοθεσία: Γιάλμαρι Ελάντερ

Παίζουν: Γιορμα Τομίλα, Άξελ Χένι, Τζακ Ντόουλαν

 Περίληψη:  Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας μοναχικός χρυσοθήρας μεταμορφώνεται σε φονική μηχανή, που εξοντώνει Ναζί.

Σκανδιναβική αντιναζιστική περιπέτεια δράσης.

Βόρεια Φινλανδία, 1944. Τις τελευταίες σκοτεινές μέρες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας μοναχικός χρυσοθήρας διασταυρώνεται με Ναζί στρατιώτες, που του κλέβουν τον χρυσό. Πολύ σύντομα όμως, ανακαλύπτουν πως δεν είναι ένας συνηθισμένος χρυσοθήρας, αλλά ένας Sisu, ένας θρυλικός πρώην κομάντο.

Το «Sisu» είναι μία φινλανδική λέξη που δεν μεταφράζεται. Εκφράζει  το ασύλληπτο κουράγιο και την απίστευτη αποφασιστικότητα. Είναι αυτό που μένει, όταν πεθαίνει και η τελευταία ελπίδα. Αυτός ο πρώην κομάντο λοιπό στις πιο δύσκολες συνθήκες γίνεται η απόλυτη ενσάρκωση της λέξης. Λειτουργώντας  σαν μια ομάδα μόνος του, θα φτάσει σε εξωπραγματικά όρια για να πάρει πίσω το χρυσάφι του, ακόμη και αν χρειαστεί να σκοτώσει όλους τους Ναζί, που θα βρεθούν στον δρόμο  του.

Γουίνι το Αρκουδάκι: Αίμα και Μέλι (Winnie the Pooh: Blood and Honey)

Σκηνοθεσία: Ρις Φρέικ-Γουότερφιλντ

Παίζουν: Νίκολαϊ Λίον, Κρεγκ Ντέιβιντ Ντόουσετ, Κρις Κορντέλ

Περίληψη: Το χαριτωμένο αρκουδάκι σε αιματηρές περιπέτειες.

Ο Γουίνι κι ο Ρόμπιν σε αιματοβαμμένη βερσιόν, που προκάλεσε αντιδράσεις.

Αφού ο Κρίστοφερ Ρόμπιν αφήνει πίσω τους φίλους του, τον Γουίνι το Αρκουδάκι και το Γουρουνάκι, για να πάει στο κολέγιο, εκείνοι αναγκάζονται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους προκειμένου να επιβιώσουν. Καθώς αισθάνονται θυμωμένοι και εγκαταλελειμμένοι, οι δυο τους σύντομα αγριεύουν και βρίσκουν μια νέα πηγή τροφής: το αίμα. Με αυτή τη νέα, ακόρεστη λαχτάρα, επιδίδονται σε μια βάναυση δολοφονική μανία, ξεκινώντας από τον Κρίστοφερ Ρόμπιν.

Η Έλλα Μπέλα και τα Μαγικά της  (lla Bella Bingo)

Σκηνοθεσία: Άτλε Σόλμπεργκ Μπλάκσεθ, Φρανκ Μόσβολντ

Με τις φωνές των ( στα ελληνικά): Ιωάννας Παπαμιχαλοπούλου, Άρη Κυπριανού, Ζωής Κυπριανού, Νάτιας Χαραλάμπους

Περίληψη: Ένα κοριτσάκι, η Έλα, η οποία ανησυχεί πως θα χάσει την πολύτιμη φιλία του κολλητού της, κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να διασκεδάζουν παρέα. Όταν όμως ένα καινούριο αγοράκι εμφανίζεται στη γειτονιά, ο φίλος της αρχίζει να την αγνοεί.

Νορβηγικό animation από το 2020, βασισμένο στην ομότιτλη τηλεοπτική σειρά.

Η Έλα Μπέλα Μπίνγκο μαθαίνει πως ο καλύτερός της φίλος, ο Χένρι, δεν έχει πάει ποτέ σε τσίρκο. Έτσι, αποφασίζει να του φτιάξει ένα. Ενθουσιασμένη περιμένει πώς και πώς ότι το νούμερό της στην παράσταση θα την κάνει το επίκεντρο της προσοχής, αφού κοπεύει να δείξει σε όλους ένα φανταστικό κόλπο: να εξαφανίσει τον Χένρι.

Τη μέρα όμως που το τσίρκο είναι έτοιμο για την παράσταση, ένα νέο παιδί, ο Τζόνι, μετακομίζει στη γειτονιά, προτείνοντας  στον Χένρι να κάνουν μαζί  ένα καθηλωτικό ποδηλατικό κόλπο. Η Έλα Μπέλα νιώθει πως κινδυνεύει να χάσει τον καλύτερό της φίλο και η  αγανάκτησή της μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, όταν ο Τζόνι δίνει στον Χένρι ένα καινούριο ποδήλατο. Εκείνη τότε λέει στον Χένρι πως θα πρέπει να διαλέξει: ή αυτή ή τον Τζόνι. Στην ιδέα πως θα πληγώσει κάποιον, ο Χένρι το σκάει... Εξαφανίζεται στ’ αλήθεια. Η Έλα Μπέλα πλέον δεν έχει άλλη επιλογή. Πρέπει να ψάξει για τον φίλο της μαζί με τον εχθρό της, τον Τζόνι.

Επαναπροβολή:

1900 (Novecento)

Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι

Παίζουν: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ντομινίκ Σαντά, Στεφανία Σαντρέλι, Μπαρτ Λάνκαστερ, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Αλίντα Βάλι

Περίληψη: Τα πιο συνταρακτικά γεγονότα του περασμένου αιώνα,όπως συνέβησαν στην Ιταλία, μέσα από τη φιλία δύο ανδρών, που τους χωρίζει η διαφορετική ταξική καταγωγή τους.

Η ταινία θα προβληθεί στην Original Uncut Version των 317 min, αλλά και σε δύο μέρη σε συνεχόμενες ημέρες,όπως το είχε προετοιμάσει ο ίδιος ο Μπερτολούτσι.

Το πεντάωρο έπος του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι για την πάλη των τάξεων.

Η παράλληλη ιστορία δύο νέων που γεννήθηκαν την Πρωτοχρονιά του 1900, σε γειτονικά σπίτια: ο γιός ενός τσιφλικά και ο γιος ενός κολίγα. Τα παιδιά συνδέονται με στενή φιλία, μεγαλώνουν μαζί, ανακαλύπτουν τη φύση και τον έρωτα, μοιράζονται τις γυναίκες, αλλά όσο περνούν τα χρόνια, η ταξική διαφορά που στα νεανικά τους χρόνια είχε μικρή σημασία, αυξάνει όλο και περισσότερο, για να καταλήξει να αποτελεί ανάμεσά τους ένα αγεφύρωτο χάσμα.

Η ταινία-ποταμός του Μπερτολούτσι αφηγείται την πορεία, μέσα από τις πρώτες πέντε δεκαετίες του 20ού αιώνα, της ιταλικής αγροτιάς και πιο ειδικά των χωρικών της μεγάλης πεδινής περιοχής της Εμίλια, όπου η σοσιαλιστική ιδέα είναι βαθιά ριζωμένη από παλιά. Ξεκινώντας με την εικόνα ενός ζωγραφικού πίνακα που παρασταίνει με επική έξαρση μια αγροτική πορεία, ο Ιταλός σκηνοθέτης, περνώντας εξακολουθητικά από το άτομο στην ομάδα και κάνοντας να κυριαρχεί το συλλογικό στοιχείο πάνω στο ατομικό, συνθέτει μια εξαίσια επική τοιχογραφία της χώρας του.