Οι ταινίες της εβδομάδας: Τα «Γυρίσματα της Τύχης» του Γούντι Άλεν κάνουν πρεμιέρα -Μια ιστορία με φόντο την Πόλη του Φωτός

Αυτή την εβδομάδα, o Γούντι Άλεν εξερευνά τα «Γυρίσματα της Τύχης» και ο Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον καλείται να βρει τον «Δημιουργό» σε μια sci-fi ιστορία Τεχνητής Νοημοσύνης.

 Γυρίσματα της Τύχης (Coup de Chance)

Σκηνοθεσία:  Γούντι Αλεν

Παίζουν: Λου ντε Λαάζ, Βαλερί Λεμερσιέ, Μελβίλ Πουπό, Νιλς Σνάιντερ

Περίληψη: Η Φανί και ο Ζαν μοιάζουν με το τέλειο παντρεμένο ζευγάρι. Στην πραγματικότητα όμως ο Ζαν είναι ελεγκτικός και κτητικός. Όταν η Φανί πέφτει τυχαία πάνω σε έναν παλιό συμμαθητή της, τον Αλέν, θα αρχίσει να τον συναντά κρυφά, κινώντας τις υποψίες του συζύγου της.

Ο Γούντι Αλεν υπογράφει  την 50η του ταινία- και την πρώτη αποκλειστικά γαλλόφωνη- εξερευνώντας τις διαδρομές της τύχης.

Η Φανί και ο Ζαν μοιάζουν με το ιδανικό παντρεμένο ζευγάρι. Είναι και οι δύο επαγγελματικά καταξιωμένοι- εκείνος κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και αυτή δουλεύει σε μια γκαλερί- ζουν σε ένα πανέμορφο διαμέρισμα σε μια προνομιούχα γειτονιά του Παρισιού και δείχνουν να είναι τόσο ερωτευμένοι, όσο ήταν όταν πρωτογνωρίστηκαν. Ο Ζαν βέβαια είναι ιδιαιτέρως κτητικός και ζηλιάρης, ενώ θεώρει πως τίποτα δεν μπορεί  να εμποδίζει τους στόχους του. Όταν η Φανί συναντά τελείως τυχαία στον δρόμο τον Αλέν, έναν πρώην συμμαθητή της, ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της από το γυμνάσιο, που πλέον έχει γίνει  συγγραφέας, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Σύντομα, οι δυο τους  θα αρχίσουν να βρίσκονται και έρχονται όλο και πιο κοντά. Η μητέρα της, λάτρης των αστυνομικών μυθιστορημάτων, παρατηρεί την ξαφνική της αλλαγή, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει μια πληροφορία από το παρελθόν του Ζαν,που τη βάζει σε σκέψεις.

Το ερώτημα αν τελικά η τύχη, ή οι επιλογές μας καθορίζουν τη ζωή μας απασχολεί και εδώ τον 88χρονο σκηνοθέτη, που «εξόριστος» πλέον στην Ευρώπη λόγω #Metoo, γυρίζει στην Πόλη του Φωτός μία light εκδοχή του «Match Point». Μέσα από ένα ερωτικό τρίγωνο, ο αειθαλής δημιουργός, που δεν σταματάει να κάνει σινεμά, περιπλανιέται στο Παρίσι, παρακολουθώντας από κοντά τους ήρωές του, οι οποίοι συχνάζουν σε μπιστρό και πάρκα υπό τους ήχους της jazz και με χιούμορ καταγράφει τις διαδρομές μιας σχέσης, που σταδιακά εξελίσσεται σε θρίλερ.

Όλα τα χαρακτηριστικά της φιλμογραφίας του είναι εκεί: χαρακτήρες με αδυναμίες και πάθη, βιτριολικές ατάκες που κρύβουν τις προσωπικές του σκέψεις πάνω στον σύγχρονο τρόπο ζωής, στιγμιότυπα μιας καθημερινότητας που αποκτούν ιδιαίτερη γοητεία μέσα από το βλέμμα του και για φινάλε μία ανατροπή, που μοιάζει με τραγική ειρωνεία.

Αυτή τη φορά το αιώνιο ερώτημα της αρχαίας τραγωδίας για τον Άλεν βρίσκει μια απάντηση, αλλά ακόμη και αυτό γίνεται με το δικό του κομψό στυλ, χωρίς ίχνος διδακτισμού,αλλά με μία ανάλαφρη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ο Δημιουργός (The Creator)

Σκηνοθεσία: Γκάρεθ Έντουαρντς

Παίζουν: Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον, Τζέμα Τσαν, Κεν Γουτανάμπι, Στέρτζιλ Σίμπσον, Αλισον Τζένεϊ

Περίληψη: Σε ένα δυστοπικό  μέλλον όπου οι, o Τζόσουα, ένας σκληροτράχηλος πρώην πράκτορας στρατολογείται για να βρει και να σκοτώσει τον Δημιουργό, τον μόνιμα ασύλληπτο αρχιτέκτονα ενός προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης.

O πρωταγωνιστής του «Tenet» κι ο σκηνοθέτης των «Rogue One» και «Godzilla» συνεργάζονται σε μία ακόμα sci-fi περιπέτεια.

Σε ένα μέλλον, όπου οι άνθρωποι βρίσκονται σε συνεχή πόλεμο με δυνάμεις της Τεχνητής Νοημοσύνης, o Τζόσουα, ένας σκληροτράχηλος πρώην πράκτορας των ειδικών δυνάμεων, που θρηνεί την εξαφάνιση της συζύγου του, στρατολογείται για να βρει και να σκοτώσει τον Δημιουργό, τον μόνιμα ασύλληπτο αρχιτέκτονα ενός προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης. Ο τελευταίας έχει κατασκευάσει ένα μυστηριώδες όπλο , που έχει τη  δύναμη όχι μόνο να τερματίσει τον πόλεμο, αλλά και να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Ο Τζόσουα και η ομάδα του, που αποτελείται από την αφρόκρεμα των μυστικών πρακτόρων, θα διανύσουν εχθρικά εδάφη και θα βρεθούν στο σκοτεινό κέντρο μιας περιοχής, η οποία κατοικείται από «πλάσματα» Τεχνητής Νοημοσύνης, για να ανακαλύψουν πως το θανάσιμο όπλο δεν είναι παρά ένα δημιούργημα με τη μορφή ενός μικρού παιδιού.

Ο Γκάρεθ Έντουαρντς καταπιάνεται με τον πόλεμο ανθρώπων και πλασμάτων τεχνητής νοημοσύνης, που ουκ ολίγες φορές έχει απασχολήσει την κινηματογραφική παραγωγή. Εστιάζει όμως περισσότερο στο κομμάτι της δράσης και της διασκέδασης, παρά στις  φιλοσοφικές διαστάσεις που έδωσαν σε αυτή τη διαμάχη ο Κιούμπρικ και ο Κάμερον. Επαναλαμβάνοντας ιδέες και κλισέ,που έχουμε ξαναδεί πολλάκις, χωρίς να λείπουν και μελοδραματικές κορώνες για το τέλος της ανθρωπότητας, φτιάχνει μία περιπέτεια με πλούσια εφέ, αλλά χωρίς αληθοφάνεια, με κάποια ατόπημα κατά των «ξένων» που σε αντίθεση με τους Αμερικανούς παρουσιάζονται ως τρομοκράτες, όπου οι ελάχιστες καλές ιδέες της χάνονται σε ένα άνευρο συνονθύλευμα.

Παίζεται ακόμα:

Saw X

Σκηνοθεσία: Κέβιν Γκρόιτερτ

Παίζουν: Τόμπιν Μπελ, Σόνι Σμιθ, Σινόβε Μακόντι Λουντ, Στίβεν Μπραντ

Περίληψη: Ο Jigsaw ετοιμάζει το πιο βίαιο και προσωπικό «παιχνίδι» του μέχρι τώρα.

Το αιματοβαμμένο horror franchise επιστρέφει με τη πιο προσωπική  ιστορία του Jigsaw.

Ανάμεσα στα γεγονότα του SAW I και II, ένας απελπισμένος Τζον ταξιδεύει στο Μεξικό για μια επικίνδυνη και πειραματική ιατρική διαδικασία με την ελπίδα  να θεραπευτεί από  τον καρκίνο του. Εκεί όμως θα ανακαλύψει ότι ολόκληρη η επέμβαση είναι μια απάτη με σκοπό την εξαπάτηση των πιο ευάλωτων.

Οπλισμένος με έναν καινούργιο σκοπό, ο διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος επιστρέφει στη δουλειά του, αντιστρέφοντας την κατάσταση προς τους απατεώνες με τον χαρακτηριστικό, σπλαχνικό τρόπο μέσα από δόλιες, διαταραγμένες και ευρηματικές παγίδες.

Επαναπροβολές:

Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα ( Εternity and A day)

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Παίζουν: Μπρούνο Γκανς, Ιζαμπέλ Ρενό, Αχιλλέας Σκέβης, Ελένη Γερασιμίδου, Φαμπρίτσιο Μπεντιβόλιο

Περίληψη: Ένας διάσημος συγγραφέας, ο Αλέξανδρος, είναι βαριά άρρωστος. Η συνάντησή του μ' ένα μικρό αγοράκι, μετανάστη από την Αλβανία, θα τον ωθήσει σ' ένα ταξίδι του μυαλού, που συνδέει το παρελθόν, με το παρόν και το ονειρικό στοιχείο.

Η ταινία, που χάρισε στον Θόδωρο Αγγελόπουλο τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών του 1998.

O Αλέξανδρος, ένας μεσόκοπος συγγραφέας, ασχολείται με το ημιτελές έργο του Σολωμού «Ελεύθεροι πολιορκημένοι». Από το ποίημα λείπουν λέξεις, τις οποίες ο Αλέξανδρος αποπειράται να συγκεντρώσει και να  αγοράσει, όπως έκανε για τις δικές του λέξεις κι ο Σολωμός. Τούτες οι λέξεις μπαίνουν στο παζλ της συμπλήρωσης του ημιτελούς αριστουργήματος και στοιχειώνουν τη ζωή τού Αλέξανδρου. Όμως οι δυνάμεις του έχουν εξαντληθεί κι ο ίδιος βαδίζει προς τον θάνατο.

O χρόνος που του απομένει, ανήκει στις αναμνήσεις, στον απολογισμό μιας ζωής, γεμάτης χαμένες ευκαιρίες. Μόνο μία του απομένει ακόμα: μια τυχαία συνάντηση μ’ ένα άστεγο αγόρι, παιδί των φαναριών. Έτσι, προσκολλάται σ’ αυτό το παιδί, αναβάλλει την «αναχώρηση» και παρατείνει την αιωνιότητα κατά μία μέρα, για να μεταφέρει στον μικρό του φίλο κάτι από τη γνώση του, ν’ αφήσει τα ίχνη του πάνω σε κάποιον, μέσα από το βλέμμα του οποίου θα σωθεί εκείνος που φεύγει.

Το «Μία αιωνιότητα και μία ημέρα» αποτελεί σημαντικό κομμάτι μιας μεγάλης παρακαταθήκης, που άφησε στον κινηματογράφο ο Αγγελόπουλος, διερευνώντας συνιστώσες της ιστορικής και συλλογικής μνήμης της Ελλάδας.

Παράλληλα, ο σημαντικός έλληνας auteur  πραγματεύεται το γήρας του ανθρώπου σε συνδυασμό με το γήρας της φύσης και της κοινωνίας. Ο μεσήλικας κατάκοπος συγγραφέας, περιφέρεται σε ένα τοπίο γκρίζο και μουντό, που δεν θυμίζει τα ηλιόλουστα τουριστικά τοπία, σε μια κοινωνίας της εκμετάλλευσης, θύμα της οποίας είναι τα μικρά παιδιά. Μέσα όμως από αυτήν την κατάσταση που παρουσιάζει ο Αγγελόπουλος, υπάρχει και η αισιόδοξη ματιά, που εκφράζεται μέσα από την τέχνη (ποίηση, μουσική κ.λ.π) και από την αγνότητα της νέας γενιάς.

Άμλετ (Hamlet)

Σκηνοθεσία: Γκριγκόρι Κόζιντσεφ

Παίζουν: Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι, Μιχαήλ Ναζβάνοφ, Έλζα Ράτζινα

Περίληψη: Ο νεαρός πρίγκιπας της Δανίας Άμλετ μαθαίνει για τη δολοφονία του βασιλιά πατέρα του από τον θείο του και σχεδιάζει την εκδίκησή του.

O κατά γενική ομολογία καλύτερος «Άμλετ» της κινηματογραφικής Ιστορίας .

Ο σοβιετικός σκηνοθέτης, μένοντας απόλυτα πιστός στο θεατρικό κείμενο, ερμηνεύει τις πράξεις του διασημότερου σαιξπηρικού ήρωα κάτω από μια ιστορική όσο και υπαρξιακή οπτική. Ο κινηματογραφικός «Άμλετ» του Κόζιντσεφ, που αντιμετώπισε τη φράση «Nα ζει κανείς ή να μη ζει» ως φιλοσοφικό γρίφο και όχι ως ερώτημα, ολοκληρώθηκε το 1963 και προβλήθηκε το 1964, μετά από οκτάχρονη επεξεργασία του σεναρίου. Τα γυρίσματα διήρκεσαν δύο χρόνια. Η σοβιετική εκδοχή του διάσημου σαιξπηρικού έργου αποτέλεσε την εθνική συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης στον εορτασμό των 400 χρόνων από τη γέννηση του συγγραφέα.

Η ταινία κέρδισε το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1964 και το 1967 προτάθηκε για τη Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία της Καλύτερης Ξένης Ταινίας..

Σήμερα, θεωρείται η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Σαίξπηρ, στην οποία συμμετείχαν οι κορυφές των τεχνών και των γραμμάτων της εποχής. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η μετάφραση ήταν του Μπόρις Πάστερνακ και η μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Κάποιοι κριτικοί κατατάσσουν την ταινία στις δέκα καλύτερες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η δε ερμηνεία του Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι έκανε ακόμα και τον Λόρενς Ολίβιε να υποκλιθεί στην ανωτερότητά του.