Οι ταινίες της εβδομάδας: O Τομ Κρουζ για ακόμα μια φορά αναλαμβάνει «Επικίνδυνες Αποστολές» και κόβει την ανάσα

Αυτή την εβδομάδα, ο Toμ Κρουζ αναλαμβάνει για ακόμα μια φορά «Επικίνδυνες αποστολές», η «Ραμόνα» ζει τη δική τηςπεριπέτεια σε μια ασπρόμαυρη Μαδρίτη και δυο Γαλλίδες αγοράζουν «Δυο εισιτήρια για τις Κυκλάδες».

Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση - Μέρος Πρώτο (Mission Impossible: Dead Reckoning Part One)

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Μακουάρι

Παίζουν: Τομ Κρουζ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Χέιλι Ατγουελ, Βανέσα Κίρμπι, Σάιμον Πεγκ

Περίληψη: O Ίθαν Χαντ και η IMF ομάδα του αναλαμβάνουν την πιο επικίνδυνη αποστολή της καριέρας τους: πρέπει να εντοπίσουν ένα τρομακτικό νέο όπλο, που απειλεί την ανθρωπότητα, προτού αυτό πέσει στα λάθος χέρια. Έτσι ,ξεκινά μια θανάσιμη καταδίωξη ανά την υφήλιο, καθώς ο έλεγχος του μέλλοντος και η μοίρα του κόσμου απειλούνται.

Ο Τομ Κρουζ σε μεγάλες φόρμες αναλαμβάνει την έβδομη επικίνδυνη αποστολή.

Αυτή τη φορά ο Ίθαν Χαντ πρέπει όχι απλώς να ενώσει δύο κλειδιά, που απειλούν την ανθρωπότητα, αλλά και να ανακαλύψει τι μπορεί πραγματικά να συμβεί, όταν αυτά τα δύο αντικείμενα κουμπώσουν μεταξύ τους. ‘Έτσι, μαζί με τους έμπιστους συνεργάτες του, αλλά και μία μανιώδη κλέφτρα, που δεν μπορεί να συνδεθεί συναισθηματικά με κανέναν, ξεκινάει μία περιπετειώδη αναζήτηση από τα πλακόστρωτα της Ρώμης και τις γέφυρες της Βενετίας, στους αμμόλοφους του Άμπου Ντάμπι και τα τοπία της Νορβηγίας για να εμποδίσει το θανάσιμο όπλο να πέσει σε επικίνδυνα χέρια.

Για πρώτη φορά η ιστορία των «Επικίνδυνων αποστολών» χωρίζεται σε δύο μέρη και ο Tομ Κρουζ  εκτελεί το πιο επικίνδυνος stunt της καριέρας του, πέφτοντας με μία μηχανή από γκρεμό για να καταλήξει στον αέρα με αλεξίπτωτο. Εντυπωσιακός όπως πάντα, ο διάσημος σταρ του Χόλιγουντ μάς αφήνει με το στόμα ανοιχτό με τις δεξιότητες του, κάνοντας αυτό το κεφάλαιο του δημοφιλούς franchise να φλερτάρει με το 100% στον  Rotten Tomatoes.

Πέρα όμως από τις άψογα χορογραφημένες καταδίωξης, τα κυνηγητά και τις σκηνές  δράσεις έχουμε και ένα καλογραμμένο σενάριο, που κρατάει σε υψηλά επίπεδα το σασπένς και επενδύει ταυτόχρονα στην ευάλωτη πλευρά του Χαντ, που συνεχώς έχει να αντιμετωπίσει  ηθικά διλλήματα  και τον ίδιο του τον εαυτό σου. Τώρα βέβαια δεν έχει σημασία που ο Χαντ  μπορεί να ελέγχει ένα ολόκληρο αεροδρόμιο και δεν καταφέρνει να ανοίξει ένα ζευγάρι χειροπέδες, αλλά  στο κάτω κάτω ποιος έχει αντίρρηση για ένα έξτρα εμπόδιο...

Παράλληλα, χιούμορ και βιτριολικές ατάκες σχολιάζουν την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, ενώ η απειλή ενός πολέμου για τους ενεργειακούς πόρους μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Ο Κρίστοφερ Μακουάρι  με σωστούς ρυθμούς και ένταση ξετυλίγει το κουβάρι μιας σκοτεινής υπόθεσης, ανεβάζει ταχύτητα στα καίρια σημεία και προσφέρει απλόχερα υπερθέαμα, που έχει και πλοκή, με τον Κρουζ να απογειώνει και να απογειώνεται κυριολεκτικά και μεταφορικά και σε κάθε σεκάνς.

Ραμόνα (Ramona)

Σκηνοθεσία:  Αντρέα Μπάγκνι

Παίζουν: Λούρντες Χερνάντες, Μπρούνο Λάστρα, Φραντσέσκο Καρίλ

Περίληψη: Mια νεαρή ηθοποιός, η Ραμόνα, ψάχνει την αλήθεια στη ζωή της σε μια ασπρόμαυρη Μαδρίτη.

το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αντρέα Μπάγκνι, που συμμετείχε στα φεστιβάλ της Ρώμης και του Κάρλοβι Βάρι.

Η Ραμόνα έχει μόλις μετακομίσει στη Μαδρίτη με το αγόρι της, Νίκο, με σκοπό να αρχίσει μια νέα ζωή από το μηδέν: θέλει να γίνει ηθοποιός, μητέρα και να ζήσει στο Λαβαπιές, μια από τις πιο ιστορικές γειτονιές της πόλης. Μια μέρα πριν  από την πρώτη της ακρόαση, γνωρίζει έναν μεγαλύτερο άντρα, τον Μπρούνο, για τον οποίο νιώθει κατευθείαν μια πολύ έλξη. Παρ’ όλα αυτά, τρομαγμένη από το πώς αισθάνεται, το βάζει στα πόδια. Την επόμενη μέρα όμως, την περιμένει μια έκπληξη... Φτάνοντας στην ακρόαση ανακαλύπτει ότι ο Μπρούνο είναι ο σκηνοθέτης που πρέπει να συναντήσει. Η ευκαιρία είναι πολύ μεγάλη για να την προσπεράσει και με την προτροπή του Νίκο, αποφασίζει να την αρπάξει.

Με επιρροές από τη νουβέλ βαγκ και τον «Νευρικό Εραστή» του Γούντι Άλεν, σκηνές από το νοποίο η Ραμόνα ερμηνεύει στην οντισιόν της, η Άντρεα Μπάγκνι υπογράφει μία ασπρόμαυρη ρομαντική κομεντί για τη γενιά των millennias και  ταυτόχρονα μία κομψή αλμοδοβαρική περιπέτεια ενηλικίωσης, για ένα κορίτσι που αναζητά την ταυτότητά του στη Μαδρίτη σήμερα.

Χωρίζοντας την στην ιστορία της σε έξι κεφάλαια, η Ισπανίδα δημιουργός στην πρώτη μεγάλου μήκους της επιδεικνύει σημαντικές αρετές, καθώς δεν καταφεύγει στις εύκολες λύσεις μιας τυπικής κομεντί και αντιμετωπίζει κάποιες σεναριακές αφέλειες με φρεσκάδα και πρωτοτυπία. Το δε εύρημα της έγχρωμης εικόνας, όταν η Ραμόνα βρίσκεται μπροστά στην κάμερα του Μπρούνο, είναι με έναν τρόπο η επιστολή αγάπης της Μπάγκνι στο σινεμά, που αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια και δίνει χρώμα στις ζωές μας.

Δύο Εισιτήρια για Κυκλάδες (Les Cyclades)

Σκηνοθεσία: Μαρκ Φιτουσί

Παίζουν: Λορ Καλαμί, Ολίβια Κοτ, Κριστίν Σκοτ-Τόμας, Πάνος Κορώνης

Περίληψη: Δυο παιδικές φίλες που έχουν χαθεί πλέον, στα 45 τους ξαναβρίσκονται και αποφασίζουν να πάνε μαζί διακοπές στην Αμοργό.

Γαλλική κωμωδία με τις Λορ Καλαμί, Ολίβια Κοτ και Κριστίν Σκοτ-Τόμας σε επεισοδιακές διακοπές στα ελληνικά νησιά.

Έφηβες, η Μπλαντίν και η Μαγκαλί ήταν αχώριστες, όμως καθώς πέρασαν τα χρόνια, χάθηκαν. Μια μέρα ξανασυναντιούνται, θυμούνται τα παλιά και αποφασίζουν να εκπληρώσουν ένα παλιό τους όνειρο και να κάνουν επιτέλους το ταξίδι, που είχαν υποσχεθεί η μία στην άλλη. Προορισμός τους η Αμοργός, που είχαν ερωτευτεί μέσα από το «Απέραντο Γαλάζιο» του Μπεσόν.  Όμως το ταξίδι τους καταλήγει επεισοδιακό, καθώς οι δυο παλιές φίλες έχουν εντελώς διαφορετική αντίληψη για τις διακοπές και τη ζωή. Η μία είναι μαζεμένη, μετριοπαθής και ταλαιπωρημένη από ένα δύσκολο διαζύγιο, ενώ η άλλη, ατρόμητη, ηδονίστρια και πληθωρική... Κάπου στην πορεία εμφανίζεται και η τρίτη της παρέας- η Κρίστριν Σκοτ Τόμας σε ρόλο χίπισσας είναι από τα πλεονεκτήματα της ταινίας-  που έχει σχέση με έναν Έλληνα και ζει πια μόνιμα στη Μύκονο.

Ο Μαρκ Φιτουσί με με φόντο τα ελληνικά νησιά φτιάχνει μία χαριτωμένη κωμωδία καταστάσεων. που όμως διαθέτει τρεις  δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες για να εξυμνήσει τη γυναικεία φιλία. Μέσα από την επαφή των τριών ηρωίδων, διαφορετικές στάσεις ζωής και κοσμοθεωρίεςσυγκρούονται και αλληλοσυμπληρώνονται σε μία ταινία ,που μυρίζει θάλασσα και αποπνέει νοσταλγία για τις παλιές καλές εποχές, χωρίς να  ακυρώνει όμως το σήμερα.

 Παίζεται ακόμα:

Ρίκι ο Πελαργός και το Μυστήριο του Χαμένου Θησαυρού (Richard the Stork and the Mystery of the Lost Jewel)

Σκηνοθεσία: Mπενζαμίν Καμπέκ και Μετ Τάνγκε

Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Γιάννη Καραούλη, Άρη Κυπριανού, Αθηνάς Σάββα, Μάριαν Κυπριανού, Μιχάλη Καζάκα, Πέτρου Κονόμου, Ιωάννας Παπαμιχαλοπούλου, Ανδρέα Τσέλεπου

Περίληψη:  Ο Ρίκι, που πολύ θα ήθελε να είναι πελαργός, έχει αποδεχθεί τελικά τον εαυτό του ως σπουργίτι. Παρ’ όλα αυτά, ενώ απολαμβάνει τον χειμώνα σε μια μεγάλη λίμνη στην Αφρική, όταν μαθαίνει πως αυτή τη φορά δεν θα του επιτρέψουν να οδηγήσει ένα κοπάδι πελαργών προς το βορρά, θα ξεκινήσει θυμωμένος ένα ανεξάρτητο ταξίδι γεμάτο κινδύνους και περιπέτειες.

Γερμανοβελγικό animation, σίκουελ του «A Stork's Journey» (2017).

Απολαμβάνοντας τον χειμώνα σε μια μεγάλη λίμνη στη Βόρεια Αφρική, ο Ρίκι μαθαίνει ότι αυτή τη φορά δεν θα του ανατεθεί η τιμητική αποστολή να ηγηθεί της πτήσης ενός κοπαδιού πελαργών προς τον βορρά. Μη θέλοντας να το ανεχτεί αυτό, ξεκινάει ένα ανεξάρτητο ταξίδι γεμάτο κινδύνους και περιπέτειες.

Στην πορεία, θα συναντήσει ένα κοπάδι από σπουργίτια σε μπελάδες, αιχμάλωτα από τα κακά πουλιά marabou με επικεφαλής το άπληστο παγώνι Ζαμάνο. Για να αποκτήσουν την ελευθερία τους, τα πουλιά θα πρέπει να γίνουν ομάδα, να δείξουν θάρρος, ευρηματικότητα και εφευρετικότητα για να λύσουν το παζλ και να βρουν έναν μυστηριώδη θησαυρό.

 Επαναπροβολές:

 M - Ο Δράκος του Ντίσελντορφ  (M)

 Σκηνοθεσία: Φριτς Λανγκ

Παίζουν: Πέτερ Λόρε, Έλεν Γουίντμαν, Ότο Βέρνικε

Περίληψη: Ένας δολοφόνος μικρών παιδιών  αναστατώνει το προπολεμικό Βερολίνο. Η πόλη τρομοκρατείται, η αστυνομία αδυνατεί να τον συλλάβει και ο υπόκοσμος αναλαμβάνει να τον εντοπίσει.

 Η πρώτη ομιλούσα ταινία του Φριτς Λανγκ.

Βερολίνο, αρχές 1930. Η τοπική κοινωνία αναστατώνεται από την ύπαρξη ενός τρομακτικού serial killer, που σκοτώνει μόνο παιδιά. Ο «δράκος» καταφέρνει και ξεφεύγει συνέχεια, ενώ  ο αριθμός των παιδιών που εξαφανίζονται μεγαλώνει. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ποιος μπορεί να είναι o δολοφόνος. Mόνο που έχει ένα χαρακτηριστικό: σφυρίζει πάντα έναν συγκεκριμένο σκοπό από ένα κομμάτι κλασικής μουσικής.

Στο μεταξύ, η υποψία πλανάται στον αέρα και οι άνθρωποι ψάχνουν ανάμεσά τους τον εγκληματία. Η αστυνομία κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια να εντοπίσει τον δράστη, φρουρεί κάθε δρόμο και ερευνά τις συνοικίες σπιθαμή προς σπιθαμή. Παράλληλα, ο υπόκοσμος της περιοχής αποφασίζει να αναλάβει δράση. Οι μικροκακοποιοί και οι κλέφτες, δυσανασχετούν με την αστυνόμευση της περιοχής, που δεν τους επιτρέπει πια να κάνουν τις απατεωνιές τους, και αποφασίζουν να βρουν αυτοί μόνοι τους τον ένοχο και να δώσουν ένα τέλος στην όλη υπόθεση. Συνεννοούνται με τους ζητιάνους των δρόμων, που κυκλοφορούν παντού χωρίς να τους υποψιάζεται κανείς, και τους αναθέτουν το έργο  να ανακαλύψουν τον απεχθή εγκληματία. Πράγματι, σύντομα ο δολοφόνος προδίδεται από τον μουσικό σκοπό που σφυρίζει, τον οποίο αναγνωρίζει ένας τυφλός ζητιάνος. Ο δολοφόνος πέφτει στα χέρια των κακοποιών, οι οποίοι τον πάνε σε ένα λαϊκό δικαστήριο δικό τους, με σκοπό την αυτοδικία.

Ο Φριτς Λανγκ στην πρώτη του κιόλας ομιλούσα ταινία, χρησιμοποιεί τον μουσικό σκοπό από την σουίτα νο.1 από τον «Πέερ Γκυντ» του Έντβαρντ Γκριγκ, για να υποδηλώσει την απειλητική και δυσοίωνη παρουσία του δολοφόνου, αλλά και του κακού.

Το «Μ», γυρισμένο το 1931, στην κρίσιμη εποχή του Μεσοπολέμου, μόλις οι Ναζί αρχίζουν σιγά σιγά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, αποτυπώνει μοναδικά το κλίμα φόβου, που επικρατούσε στη γερμανική κοινωνία εκείνης της εποχής. Προφητικός και διορατικός, ο Γερμανός σκηνοθέτης, αν και ενώ δεν αναφέρεται βέβαια στον ναζισμό, εκφράζει όλη αυτή την εκρηκτική ατμόσφαιρα και τις ζοφερές, παρακμιακές συνθήκες μιας κοινωνίας που νοσεί.

Το «Μ», βασίζει χαλαρά την υπόθεσή του στην υπόθεση του γερμανού Πέτερ Κούρτεν, τον λεγόμενο «Δράκο του Ντίσελντορφ», που έδρασε τη δεκαετία του ’20, αν και ο Λανγκ έλεγε ότι η ταινία αντλεί στοιχεία και από  διάφορους άλλους δολοφόνους, που τρομοκρατούσαν εκείνη την εποχή τη Γερμανία, όπως τους Χάαρμαν, Γκρόσμαν και Ντένκε.

Το σενάριο της ταινίας είναι της τότε συζύγου του Λανγκ, Τέα Φον Χάρμπου, η οποία είχε γράψει και το σενάριο του «Μετρόπολις» κια υπήρξε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, μιας και έγραψε μερικά από τα πιο σημαντικά σενάρια του Λανγκ, αλλά ασπάστηκε αργότερα τον ναζισμό. Πάντως. δεν είναι τυχαίο, που ο Λανγκ αντιμετώπισε προβλήματ, όταν ήθελε να ξεκινήσει τα γυρίσματα, ούτε το ότι τελικά η ταινία απαγορεύτηκε το 1934, αφού οι Ναζί είχαν αναλάβει και επίσημα πια την εξουσία.

Μέσα στις άλλες αρετές της ταινίας είναι και η πρωτοποριακή για την εποχή του χρήση του ήχου, η συμβολική απεικόνιση της διαταραγμένης προσωπικότητας του θύτη μέσα από ένα οπτικό παιχνίδι με την εικόνα του σε διάφορα σημεία, αλλά και το πώς ο Λανγκ κινηματογραφεί δύο διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, θέλοντας με έναν ειρωνικό τρόπο να σχολιάσει την πιθανή συγγένεια μεταξύ τους.

Το Καταραμένο Σκιάχτρο (The Wicker Man)

Σκηνοθεσία: Ρόμπιν Χάρντι

Παίζουν: Έντουαρντ Γούντγουορντ, Κρίστοφερ Λι, Νταϊάν Σιλέντο, Μπριτ Εκλαντ

Περίληψη: Ένας πουριτανός χριστιανός αστυνομικός φτάνει σε ένα απομακρυσμένο σκωτσέζικο νησί για να αναζητήσει, μετά από μια καταγγελία ένα αγνοούμενο κορίτσι, μόνο και μόνο για να βρει τους παγανιστές ντόπιους να ισχυρίζονται ότι δεν υπήρξε ποτέ. Όμως δεν πείθεται και αποφασίζει να ερευνήσει σε βάθος την παράξενη ιστορία, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Eπετειακή επανέκδοση σε 4Κ για τα 50 χρόνια από την πρεμιέρα μίας από τις πιο θρυλικές cult ταινίες τρόμου όλων των εποχών.

Ο αστυνομικός Χάουι, που εργάζεται στην ηπειρωτική Σκωτία, λαμβάνει ένα ανώνυμο γράμμα από την νησιωτική κοινότητα του Σαμμεραϊσλ, που του ζητά να ερευνήσει την εξαφάνιση ενός μικρού κοριτσιού. Όταν φτάνει στο νησί ανακαλύπτει μια μυστική, καλά δομημένη νέο-παγανιστική κοινωνία. Εκείνος σοκάρεται από την έντονη ανοιχτή σεξουαλικότητα των ντόπιων  και την τελετουργική αφοσίωσή τους στους «αρχαίους θεούς». Όσο ξεδιπλώνεται το μυστήριο της εξαφάνισης, τόσο εκείνος αρχίζει να υποψιάζεται πως το  άτυχο κορίτσι μάλλον έπεσε θύμα ανθρωποθυσίας. Η αλήθεια αποκαλύπτεται, όταν ο Χάουι συναντά το Καταραμένο Σκιάχτρο.

Η ταινία είναι διάσημη όχι μόνο για την ανατριχιαστική ιστορία που αφηγείται και το συγκλονιστικό φινάλε της, αλλά και για την πρωτοποριακή αισθητική και το ιδιαίτερο σάουντρακ. Το κινηματογραφικό περιοδικό Cinefantastique την περιέγραψε ως «Ο Πολίτης Κέιν των ταινιών τρόμου», ενώ το 2004το περιοδικό Total Film  τη χαρακτήρισε ως την έκτη καλύτερη βρετανική ταινία όλων των εποχών.

Το «The Wicker Man», που κυκλοφόρησε αρχικά τον Δεκέμβριο του 1973, σπάει τους συνήθεις κανόνες των ταινιών τρόμου, αφού στο φιλμ κυριαρχούν το φως του ήλιου και οι ανοιξιάτικες γιορτές, ενώ πολλά από τα πλάνα της θυμίζουν εξώφυλλα από ροκ άλμπουμ της εποχής. Τ

Tο σενάριο είναι του κορυφαίου θεατρικού συγγραφέα και σεναριογράφου Άντονι Σάφερ, εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα «Τελετουργία» του Ντέιβιντ Πίνερ, ενώ ο Πολ Τζιοβάνι συνέθεσε τη μουσική, χρησιμοποιώντας επανεκτελέσεις παραδοσιακών βρετανικών τραγουδιών, που συμβάλλουν καθοριστικά στην ταυτόχρονα ερωτική και δυσοίωνη ατμόσφαιρα της ταινίας.