Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο «Μπλε Βάλτος», ο Λίαμ Νίσον και ό,τι άλλο θα δούμε στο σινεμά

Αυτήν την εβδομάδα, ο Τζάστιν Τσον και η Αλίσια Βικάντερ μπαίνουν στον «Μπλε Βάλτο», ο Εμανουέλ Κουρκόλ, μέσα από μια συγκινητική κωμωδία που θα επικροτούσε και ο Μπέκετ στοχάζεται πάνω στην απελευθερωτική δύναμη της τέχνης, ενώ ο Τζέιμς ΜακΑβόι προσπαθεί να σώσει τον γιο του στα υποβλητικά τοπία των Highlands.

Μπλε Βάλτος (Blue Bayou)

Σκηνοθεσία: Τζάστιν Τσον

Παίζουν: Τζάστιν Τσον, Αλίσια Βικάντερ, Μαρκ Ο’ Μπράιεν

Περίληψη: Ένας Αμερικανοκορεάτης σύζυγος και πατέρας, ο οποίος μεγάλωσε στη Λουιζιάνα και εργάζεται σκληρά για να χαρίσει μια καλή ζωή στην οικογένειά του, καλείται ξαφνικά να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος του, προκειμένου να μη χάσει τη νέα του πατρίδα.

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Τζάστιν Τσον υπογράφει μια ταινία που έχει αναδειχτεί στην ήρεμη δύναμη της χρονιάς, αντιμετωπίζοντας μέσα από ένα δυνατό μελόδραμα το ζήτημα της ταυτότητας.

Ο Αντόνιο ΛεΜπλανκ γεννήθηκε στην Κορέα, αλλά υιοθετήθηκε από Αμερικανούς γονείς.  Έζησε όλη του τη ζωή στη Λουιζιάνα, με μοναδική ανάμνηση από το παρελθόν του την εικόνα της βιολογικής του μητέρας. Ενήλικας πλέον, εργάζεται ως tattoo artist, είναι παντρεμένος με την Κάθι, φροντίζει την κόρη της από τον πρώτο της γάμο και περιμένει ένα δεύτερο παιδί. Ο αστυνομικός πρώην σύντροφός της, όμως, θα ανακαλύψει ότι, βάσει της νομοθεσίας, ο υιοθετημένος Αντόνιο δεν έχει δικαίωμα να παραμείνει στη χώρα, όπου μεγάλωσε. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινάει ένας δικαστικός και προσωπικός Γολγοθάς. Η κατάθεση της θετής πλην όμως αποξενωμένης του μητέρας είναι απαραίτητη για το δικαστήριο, γεγονός που θα φέρει τον Αντόνιο αντιμέτωπο με τα φαντάσματά του. Ταυτόχρονα, μια γυναίκα από το Βιετνάμ που πάσχει από καρκίνο -μια ακόμα ξένη για την Αμερική δηλαδή- εμφανίζεται από το πουθενά για να του προσφέρει τη μητρική αγάπη που του έχει λείψει.

Ο Τζάστιν Τσον («Gook», «Ms. Purple») εμπνεύστηκε την ιστορία του από διάφορα άρθρα για Νοτιοκορεάτες που αναγκάστηκαν να απελαθούν από την Αμερική, ενώ είχαν ζήσει όλη τους τη ζωή σε αυτό τον τόπο. Βάζοντας, λοιπόν, τον Αντόνιο να μοιράζεται ανάμεσα στην ανάμνηση της μητέρας του, στην αγάπη του για την καινούργια του οικογένεια και σε αυτή τη γυναίκα που εισβάλλει κυριολεκτικά στον μικρόκοσμό του, διατηρώντας μέσα σε αυτή την ξένη χώρα τα ήθη και τα έθιμα του δικού της τόπου, ο Τσον αναρωτιέται για την ιδέα της πατρίδας.

Με υπαινικτικά σχόλια -όπως ότι οι αστυνομικοί που συλλαμβάνουν τους  «επικίνδυνους ξένους» τρώνε ασιατικά φαγητά, ψωνίζουν από τα ασιατικά sites και βλέπουν ασιατικές ταινίες- και κινούμενος στη λογική του indie cinema, αποδεικνύει το παράλογο του ρατσισμού, ενώ απενοχοποιημένα παίζει με το μελοδραματικό στοιχείο μιας συγκινητικής οικογενειακής ιστορίας, φτιάχνοντας μια συναισθηματική βόμβα που δεν εκβιάζει, αλλά κινητοποιεί τον θεατή.

Ένας θρίαμβος (Un Triomphe/The Big Hit)

Σκηνοθεσία: Εμανουέλ Κουρκόλ

Παίζουν: Καντ Μεράντ, Νταβίντ Αγιάλα, Λαμίν Σισοκό, Σοφιάν Καμές, Πιέρ Λοτάν

Ο Ετιέν, ένας συχνά εκτός δουλειάς ηθοποιός, δουλεύει ως υπεύθυνος ενός θεατρικού εργαστηρίου σε μια φυλακή, όπου μαζεύει έναν ασυνήθιστο θίασο από κρατούμενους για να ανεβάσουν το διάσημο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό». Όταν του επιτραπεί να πάρει την ομάδα του σε περιοδεία σε κανονικά θέατρα έξω από τη φυλακή, ο Ετιέν αισθάνεται ότι αυτή μπορεί να είναι η μεγάλη του ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

Γλυκόπικρη κομεντί του Εμανουέλ Κουρκόλ, που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας και αποτέλεσε μια από τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες της σεζόν στη Γαλλία.

To 1985, ο Σουηδός ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιαν Γιένσον ανέβασε με μεγάλη επιτυχία μαζί με κρατούμενους στη φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Κούμλα, το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ. Στη δημόσια πρεμιέρα της παράστασης, οι κρατούμενοι απέδρασαν, γεγονός που ενθουσίασε τον συγγραφέα.

Βασισμένος σε αυτή την πραγματική ιστορία, ο Εμανουέλ Κουρκόλ μπαίνει στο κέντρο κράτησης του Μο-Σοκονίν και φτιάχνει μια συγκινητική κωμωδία, όπου ένας ηθοποιός που η καριέρα του δεν βρίσκεται στην καλύτερή της φάση, αναλαμβάνει ένα θεατρικό εργαστήρι με κρατούμενους. Συνηθισμένοι στην ιδέα της αναμονής, οι φυλακισμένοι, που πάντα κάτι περιμένουν, όπως ακριβώς και οι ήρωες του Μπέκετ, στοχάζονται πάνω στο «Περιμένοντας τον Γκοντό». Η παράσταση έχει επιτυχία και έτσι τους δίνεται η άδεια για πρώτη φορά να παίξουν έξω από τη φυλακή σε κανονικά θέατρα, ενώ ο σκηνοθέτης τους βλέπει μια ευκαιρία να επανακάμψει.

Ο Κουρκόλ πραγματεύεται την απελευθερωτική δύναμη της τέχνης και το πώς ένα μεγάλο κείμενο τελικά μπορεί να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων, καταγράφοντας με χιούμορ τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν σε μια φυλακή. Η διασκεδαστική ομάδα των κρατουμένων και ο εξαιρετικός Καντ Μεράντ, που αναλαμβάνει τον ρόλο του καθοδηγητή τους, στο πνεύμα των «Άθικτων» γίνονται ταυτόχρονα μπεκετικοί ήρωες και δημιουργοί της  δικής τους ιστορίας, αποδεικνύοντας τελικά ότι ίσως ο Γκοντό μπορεί να έρθει, ή να τον βρούμε μόνοι μας.

Eκρηκτικό Κοκτέιλ (Gunpowder Milkshake)

Σκηνοθεσία: Ναβότ Παπουσάντο

Πρωταγωνιστούν: Λίνα Χέντεϊ, Κάρλα Γκουτζίνο, Κάρεν Γκίλαν

Περίληψη: Τρεις γενιές πληρωμένων δολοφόνων θηλυκού γένους αναλαμβάνουν να σώσουν ένα οχτάχρονο κορίτσι από τους αδίστακτους μαφιόζους που θέλουν να εκδικηθούν τον πατέρα του.

Το #Metoo συναντάει τη θηλυκή εκδοχή του John Wick με αισθητική Ταραντίνο, σε ένα  καλοδομημένο και τεχνικά άρτιο revenge story, που αποθεώνει τη γυναικεία δύναμη.

Η Σαμ, μια πληρωμένη δολοφόνος, ακολουθώντας τα χνάρια της μητέρας της, η οποία την εγκατέλειψε όταν ήταν έφηβη, εργάζεται για τα συμφέροντα της «Φίρμας», μιας  εγκληματικής οργάνωσης που ανέλαβε τη φροντίδα της. Όταν, όμως, οι εργοδότες της θα της αναθέσουν μια αποστολή που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή ενός οκτάχρονου κοριτσιού, εκείνη, που πίσω από το σκληρό της προσωπείο, κρύβει μια δυνάμει μητέρα, θα αποφασίσει να κάνει αυτό που προτάσσει η καρδιά της, ακόμη κι αν πρέπει να αντιμετωπίσει το τραυματικό παρελθόν της, άλλα και μια στρατιά αιμοσταγών ανδρών.

Ο Ισραηλινός Ναβότ Παπουσάντο («Rabies», «Big Bad Wolves: Στο Στόμα των Λύκων») με φεμινιστική διάθεση και επιρροές από το «Κill Bill» στην πρώτη αγγλόφωνη ταινία του φέρνει τρεις διαφορετικές γενιές γυναικών με τα δικά τους προβλήματα και τραύματα, αντιμέτωπες με το πατριαρχικό σύστημα και την τοξική αρρενωπότητα, παίρνοντας τα όπλα. Άψογες χορογραφίες, που πάντα κρύβουν μια έκπληξη για τους λάτρεις του είδους, αριστοτεχνικά πλάνα και ατμόσφαιρες που ισορροπούν ανάμεσα στο παραμύθι και στη βία, μαζί με ένα πολυεθνικό καστ, εναρμονίζονται με όλες τις τάσεις της εποχής σε αυτό το «Εκρηκτικό Κοκτέιλ», που παρόλο που δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο σε αυτά που ήδη ξέρουμε, εντυπωσιάζει με την κινηματογράφησή του.

Εξαφάνιση ανηλίκου(My Son)

Σκηνοθεσία: Κριστιάν Καριόν

Παίζουν: Τζέιμς ΜακΑβόι, Κλερ Φόι

Περίληψη: Οδηγώντας στην καρδιά των Highlands, ο Έντμοντ Μάρεϊ λαμβάνει μια κλήση από την πρώην σύζυγό του. Εκείνη απεγνωσμένη τον ενημερώνει ότι ο εφτάχρονος γιος τους που βρίσκεται σε κατασκήνωση, αγνοείται. Σύντομα γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για απαγωγή, κάτι που οδηγεί τους γονείς στην απελπισία.

Αγγλόφωνο ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του Κριστιάν Καριόν, με πρωταγωνιστή τότε τον Γκιγιόμ Κανέ, τώρα τον Τζέιμς ΜακΑβόι.

Ο Έντμοντ Μάρεϊ, ένας άνδρας που οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες στη Μέση Ανατολή είναι ύποπτες, ενημερώνεται από την πρώην σύζυγό του ότι ο μικρός τους γιος  έχει εξαφανιστεί από την κατασκήνωση, όπου παραθέριζε. Σύντομα, η αστυνομία αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για απαγωγή και οι πρώτες υποψίες στρέφονται στη δουλειά του Έντμοντ. Εκείνος με τη σειρά του κατηγορεί την πρώην σύζυγό του και τον σύντροφό της για αμέλεια. Όταν όμως ο αστυνομικός επιθεωρητής που έχει αναλάβει την υπόθεση,  τον ενημερώνει ότι υψηλά κλιμάκια παρεμποδίζουν το έργο του, ο Έντμοντ αποφασίζει να αναλάβει δράση για να σώσει τον γιο του.

Ο Κάριον (υποψήφιος για το ξενόγλωσσο Όσκαρ με τα «Καλά Χριστούγεννα»), αξιοποιώντας την υποβλητική ατμόσφαιρα του σκοτσέζικου τοπίου, στήνει ένα αστυνομικό θρίλερ, το οποίο τη στιγμή που πρέπει να ανεβάσει στροφές, λήγει άδοξα. Ενώ λοιπόν ο Έντμοντ ανακαλύπτει την αλήθεια πίσω από την απαγωγή, μια αλήθεια που προσφέρει πλούσιο υλικό για την εξέλιξη της ιστορίας, ο Καριόν αποφασίζει να αλλάξει γραμμή πλεύσης, εξαντλώντας τη δεξιοτεχνία του σε μια μεγάλη σεκάνς, όπου πειραματίζεται -επιτυχημένα ομολογουμένως- με τη χρήση του χώρου, χωρίς όμως να προσφέρει τίποτα περισσότερο στην υπόθεση.

Το αποτέλεσμα είναι πως οι τραγικές αλήθειες που κρύβονται πίσω από την απαγωγή του αγοριού και το πώς εμπλέκονται σε αυτή συμφέροντα και πρόσωπα, όσο και η προσπάθεια του ΜακΑβόι και της Φόι να δομήσουν ολοκληρωμένους χαρακτήρες, καταλήγουν σε μια  περιπετειούλα δράσης, που δεν είναι τελικά ούτε πολύ action ούτε πολύ crime.

Δρόμος από πάγο (The Ice Road)

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Τζόναθαν Χένσλι

Παίζουν: Λίαμ Νίσον, Μάρκους Τόμας, Χολτ ΜακΚάλανι, Ματ ΜακΚόι, Λόρενς Φίσμπερν, Άμπερ Μιντθάντερ

Περίληψη: Μετά από την κατάρρευση ενός απομονωμένου ορυχείου διαμαντιών στον βόρειο Καναδά, ένας οδηγός φορτηγού καλείται να ηγηθεί μίας αταίριαστης ομάδας για να σωθούν οι εγκλωβισμένοι εργάτες. Αντιμέτωποι με τον πάγο που αρχίζει να λιώνει και μία καταιγίδα που πλησιάζει, ανακαλύπτουν ότι η πραγματική απειλή δεν είναι αυτή που νόμιζαν.

Ο Λίαμ Νίσον αυτή τη φορά δοκιμάζεται στα παγωμένα τοπία του Καναδά, εξαντλώντας  πλέο κάθε δυνατή παραλλαγή δράσης -ή μήπως όχι;

Όλα ξεκινούν με την έκρηξη σε ένα ορυχείο διαμαντιών στο πιο απομακρυσμένο μέρος του πλανήτη. Μια ομάδα εργατών βρίσκονται εγκλωβισμένοι με ελάχιστο οξυγόνο, οπότε ο Λίαμ παίρνει το φορτηγό και μαζί μια ομάδα αταίριαστων συνοδοιπόρων και τρέχει να βοηθήσει. Σύντομα, όμως, θα αποκαλυφθεί ότι, ο πραγματικός τους αντίπαλος δεν είναι ούτε το χιόνι ούτε ο χρόνος που τους πιέζει ασφυκτικά.

Πραγματικά, δεν υπάρχει συνθήκη στην οποία δεν έχει δοκιμαστεί ο Νίσον, που εδώ έμαθε να οδηγεί μέχρι και επαγγελματικά φορτηγά για να προσφέρει στο φανατικό κοινό του στιγμές δράσης. Ο έμπειρος Τζόναθαν Χένσλι («Ο Άντρας που η Μαφία δεν μπορούσε να Σκοτώσει») με σωστούς ρυθμούς χορογραφεί τις επίμαχες σκηνές, βάζει και τις απαραίτητες δόσεις δράματος και συγκίνησης και φτιάχνει μια τυπική περιπέτεια, που δεν κρύβει μεγάλες εκπλήξεις, με σαφείς προθέσεις και ξεκάθαρους ρόλους, όπου οι κακοί είναι πολύ κακοί και οι καλοί ακόμα καλύτεροι.

Μια Τετάρτη του Μαΐου (Chaharshanbeh, 19 Ordibehesht/ Wednesday, May 5)

Σκηνοθεσία: Βαχίντ Τζαλιλβάντ

Παίζουν: Νίκι Καρίμι, Σαρόκ Φορουτάνιαν, Βαχίντ Τζαλιλβάντ

Περίληψη: Ένας μεσήλικας, όχι ιδιαίτερα πλούσιος άντρας βάζει αγγελία σύμφωνα με την οποία θα δωρίσει 25.000 δολάρια σε κάποιον που τα χρειάζεται. Οι διεκδικητές συνωστίζονται στην πόρτα, κι ενώ εκείνος αποφασίζει να διαλέξει κάποιον στην τύχη, η πρώην αρραβωνιαστικιά του δεν το βάζει κάτω.

To σκηνοθετικό ντεμπούτο του Βαχίντ Τζαλιλβάντ («Περίπτωση Συνείδησης»),  που  βραβεύτηκε από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2015.

Ένας άντρας που δεν έχει μεγάλη οικονομική άνεση, βάζει αγγελία σε μια εφημερίδα ότι θα δώσει ένα μεγάλο ποσό σε κάποιον που έχει πραγματικά ανάγκη. Μια Τετάρτη του Μαΐου, όπως δηλώνει και ο τίτλος, κάτω από το γραφείο που ο άντρας έχει επιλέξει για να γίνει η διαλογή των αιτήσεων, επικρατεί το αδιαχώρητο. Πολυάριθμοι άντρες, αλλά κυρίως γυναίκες θα του αφηγηθούν τις δραματικές τους ιστορίες για να τον πείσουν ότι αξίζουν τα χρήματα. Ανάμεσά τους μια γυναίκα από το μακρινό του παρελθόν, αλλά και μια νεαρή κοπέλα που πρέπει να βγάλει τον άνδρα της από τη φυλακή.

Το σύγχρονο πρόσωπο του Ιράν και η σύγκρουσή του με την παλιά τάξη των πραγμάτων είναι θέματα που απασχολούν πάντα τον κινηματογράφο της χώρας -και η περίπτωση του Βαχίντ Τζαλιλβάντ δεν αποτελεί εξαίρεση. Έτσι, από τη μία έχουμε έναν αστό, αν κι όχι  ιδιαίτερα πλούσιο, που από τύψεις περισσότερο για τη φτώχεια που επικρατεί στην πατρίδα του, αποφασίζει να κάνει αυτό που θεωρεί χρέος του, και από την άλλη μια σειρά από ιστορίες, όπου διαφαίνεται η θέση των γυναικών μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία, ο ρόλος της θρησκείας, η μη πρόνοια για όποιον δεν έχει λεφτά και η κρατική αστυνομική αυθαιρεσία.

Ο Τζαλιλβάντ, ακολουθώντας τον ρεαλισμό του Ασγκάρ Φαραντί, ξεδιπλώνει το νήμα όλων αυτών των ιστοριών, δημιουργώντας υπόγειες συνδέσεις μεταξύ τους, και ταυτόχρονα αφήνει πάντα αναπάντητο το ερωτηματικό, γιατί ο κεντρικός του ήρωας επιλέγει αυτή την πράξη αυτοθυσίας. Ωραίες ατμόσφαιρες και μεστές δραματουργικά σκηνές που άλλοτε συγκινούν, άλλοτε όμως δεν αντέχουν στους αργούς ρυθμούς που επιλέγει.

Παίζεται ακόμα:

No Heroes

Σενάριο-σκηνοθεσία: Γιώργος Βιτσαρόπουλος

Περίληψη: Ένα κινηματογραφικό πορτρέτο των δραστηριοτήτων του Αθλητικού Συλλόγου Κινητικά Ανάπηρων Μαρούσι και συγκεκριμένα της ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο, κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 2018-2019.

Ο Γιώργος Βιτσαρόπουλος καταγράφει μέσα από ένα ντοκιμαντερ -παρατήρηση τις  δυναμικές των σχέσεων.

Την αγωνιστική σεζόν 2018-2019, η ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αθλητικού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων στο Μαρούσι επέτρεψε σε ένα κινηματογραφικό συνεργείο να παρακολουθεί τις εσωτερικές διεργασίες της -από τις προπονήσεις και τους αγώνες μέχρι τις μετακινήσεις της. Τα μέλη της παραχώρησαν συνεντεύξεις γύρω από το άθλημα, τις συνθήκες διεξαγωγής του στην Ελλάδα, αλλά και γύρω από τη διάδρασή τους με το αμαξίδιο, αποκαλύπτοντας μια πραγματικότητα που απέχει από τη λάμψη, όχι όμως και το σθένος των μεγάλων πρωταθλητών.