Κριτική: Behing her eyes -To ερωτικό θρίλερ του Netflix με την κόρη του Μπόνο
Το «Βehind Her Eyes», το ερωτικό θρίλερ του Netflix με την κόρη του Μπόνο, Eva Hewson στον ρόλο μιας απελπισμένης -ή διαταραγμένης– συζύγου που μπορεί να κάνει αστρικά ταξίδια και να περιφέρεται σαν πνεύμα παρακολουθώντας τον άνδρα της, σίγουρα θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητο, αν δεν μας επιφύλασσε ένα φινάλε που θα κάνει ακόμα και τους λάτρεις του μεταφυσικού να πέσουν από τα σύννεφα.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Sarah Pinborough, που προωθήθηκε διαφημιστικά με το hashtag #WTFThatEnding, η σειρά θέλει να παίξει με τα μυαλό μας αλλά τελικά μάλλον δοκιμάζει τις αντοχές μας.
Η υπόθεση -όσο μπορούμε να την περιγράψουμε χωρίς spoilers- περιστρέφεται γύρω από ένα ερωτικό τρίγωνο. Μια διαζευγμένη μητέρα, η Λουίζ, σε μια από τις σπάνιες εξόδους της, κυριολεκτικά πέφτει πάνω σε έναν γοητευτικό άνδρα τον Ντέιβιντ και φλερτάρει μαζί του για ένα βράδυ. Τη επόμενη μέρα όμως θα ανακαλύψει πως ο εν λόγω άγνωστος, ψυχίατρος στο επάγγελμα, είναι το καινούργιο της αφεντικό, αλλά και παντρεμένος με μια εντυπωσιακά όμορφη και παράξενη γυναίκα, την Αντέλ. Υποφέροντας από μοναξιά, η Λουίζ συνάπτει σχέση με τον γιατρό και παράλληλα δημιουργεί μια ιδιαίτερη φιλία με την Αντέλ, που όμως έχει την ικανότητα να χειραγωγεί τα όνειρα και να βγαίνει από το σώμα της. Η αλλόκοτη συμπεριφορά της σχετίζεται με το παρελθόν της, το οποίο παρακολουθούμε μέσα από φλας μπακ, και τη γνωριμία της με έναν ναρκομανή ονόματι Ρομπ που γνώρισε σε μια ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν.
Εν μέσω λοιπόν ονείρων και εικόνων που σκάνε από το ασυνείδητο, η Λουίζ προσπαθεί να εξηγήσει το μυστήριο και να καταλάβει τελικά ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα. Μαζί της κι εμείς, παρακολουθούμε μια ιστορία με sυνεχείς αλλά εντελώς αστήριχτες ανατροπές -όλα θα «εξηγηθούν», αν μπορεί να το πει κανείς έτσι στο τέλος- προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει αν τελικά η σχεδόν μόνιμα λευκοντυμένη Αντέλ είναι τελείως παλαβή ή κακοποιημένη.
Το πρόβλημα είναι πως οποιαδήποτε λογική εξήγηση δεν χωράει σε αυτή την απίθανη υπόθεση, όπου το μεταφυσικό στοιχείο εισβάλει από το πουθενά. Εξίσου προβληματική κι η κινηματογράφηση των ονείρων που συνεχώς σκάνε ως κεραυνοί εν αιθρία, χωρίς να καταφέρνουν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα, αλλά και η σχέση των τριών πρωταγωνιστών που αποδεικνύεται αρκετά ανιαρή, χωρίς σπίθα και πάθος, κάτι τέλος πάντων που θα δικαιολογούσε όλο αυτό το χάος.
Και μπορεί η Ena Hewsdon να είναι αινιγματική και μυστηριώδης, μπορεί η Simona Brown να υποστηρίζει ερμηνευτικά τη σύγχυση της Λουίζ και ο Tom Bateman να δημιουργεί συνεχώς ερωτηματικά σχετικά με το πραγματικό ποιόν του Ντείβιντ, όμως ο παραλογισμός αυτού του σεναρίου δεν μπορεί να σταθεί ούτε σε συνθήκες lockdown. Έτσι τελικά αυτό που κρύβεται πίσω από τα μάτια, όταν αποκαλυφθεί, μοιάζει με ανέκδοτο, που ούτε ο Νόλαν δεν θα μπορούσε να καταλάβει.