«Ευτυχία»: Η πολυαναμενόμενη ταινία για τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου βγαίνει στις αίθουσες
Aυτή την εβδομάδα το saga του «StarWars» κλείνει με ένα τελευταίο επικό κεφάλαιο, ενώ ο Άγγελος Φραντζής μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την συναρπαστική ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Star Wars: Skywalker Η Άνοδος -(Star Wars: The Rise of the Skywalker)
Σκηνοθεσία: Τζ. Τζ. Έιμπραμς
Παίζουν: ΜαρκΧάμιλ, ΆνταμΝτράιβερ, ΝτέιζιΡίντλεϊ, ΤζονΜπογιέγκα, ΌσκαρΆιζακ
Περίληψη:
Ο επικός επίλογος του θρυλικού saga, όπου θα δοθεί η τελευταία μάχη για την ελευθερία. Μετά από σαράντα δύο χρόνια , το «Star wars», που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή και έγραψε τη δική του σελίδα στην Ιστορία της έβδομης τέχνης, κλείνει με ένα επικό και χορταστικό φινάλε, όπως του αξίζει. Ο Τζ. Τζ. Έιμπραμς, αφού άφησε την τριλογία για ένα κεφάλαιο, επιστρέφει υπογράφοντας όχι μόνο τη σκηνοθεσία αλλά και το σενάριο, και με σεβασμό στον μύθο που έφτιαξε ο Τζορτζ Λούκας, μέσα σε δυο ώρες και είκοσι λεπτά, βάζει τελεία στο πιο διάσημο saga όλων των εποχών.
Εδώ, λοιπόν, η Ρέι ολοκληρώνει την εκπαίδευσή της ως τελευταία των Τζεντάι και καλείται να αντιμετωπίσει τον αυτοκράτορα Πάλπατιν, που επιστρέφει από τους νεκρούς και μαζί με τον Κάιλο Ρεν ετοιμάζουν το μεγάλο χτύπημα του Τελικού Τάγματος. Όλοι οι παλιοί του «Star Wars», ακόμα και η εκλιπούσα Κάρι Φίσερ, θα παρελάσουν από τη μεγάλη οθόνη, ενώ, νέοι χαρακτήρες έρχονται να προστεθούν σε μια περιπέτεια που σέβεται την παράδοση, προσφέρει εντυπωσιακό θέαμα, και ταυτόχρονα αφήνει μια αισιόδοξη νότα για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Δεν λείπουν οι συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές, οι ανατροπές και οι υπεργαλαξιακές αναμετρήσεις, όμως, ο 'Έιμπραμς μοιάζει να θέλει να χωρέσει τα πάντα σε μία μόνο ταινία. Βιαστικά διαχειρίζεται το μυστικό της καταγωγής της Ρέι, την σχέση του Ρεν με τον Σκάιγουκερ, αλλά και την συμβολική μάχη του καλού και του κακού που, ίσως, μόνο όταν συνυπάρχουν θριαμβεύει η ζωή, χωρίς τελικά να κάνει τη διαφορά.
Παρ’ όλα αυτά πετυχαίνει να ευχηθεί με τον δικό του τρόπο στους αφοσιωμένους της σειράς «Μay the force be with you» και να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για μια καινούργια μυθολογία που θα γεννηθεί μέσα από τους νέους θρύλους αυτού του συγκινητικά φορτισμένου, αλλά επιπέδου φινάλε.
15Ευτυχία
Σκηνοθεσία: Άγγελος Φραντζής
Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Κάτια Γκουλιώνη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Θάνος Τοκάκης, Ντίνα Μιχαηλίδου, Παύλος Ορκόπουλος, Ευαγγελία Συριοπούλου, Λίλα Μπακλέση, Γιάννης Δρακόπουλος, Αντώνης Λουδάρος, Κρατερός Κατσούλης, Ματθίλδη Μαγγίρα, Χρύσα Ρώπα, Φοίβος Δεληβοριάς, Λεωνίδας Κακούρης, Κατερίνα Διδασκάλου
Περίληψη:
Ο Άγγελος Φραντζής («Ακίνητο Ποτάμι») μεταφέρει τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου στη μεγαλύτερη ελληνική παραγωγή της χρονιάς, δίνοντας ένα καλό δείγμα εμπορικού κινηματογράφου.
Εμβληματική περίπτωση η Παπαγιαννοπούλου, υπήρξε ορόσημο για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι, αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο έργο. Η ίδια πέρα από καλλιτέχνις, όμως, υπήρξε και προσωπικότητα ασυμβίβαστη και ανένταχτη, που έζησε τη ζωή της όπως εκείνη ήθελε, συχνά ερχόμενη σε σύγκρουση με το περιβάλλον της.
Ο Φραντζής και η Κατερίνα Μπέη που υπογράφει το σενάριο βασίζονται στο βιβλίο της εγγονής της, Ρέας Μανέλη, και ακολουθούν τα βήματα της πληθωρικής Ευτυχίας από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας στην Αθήνα, όπου ζει εγκλωβισμένη σε έναν δυστυχισμένο γάμο. Με θάρρος και τόλμη αποφασίζει να αφήσει το μεγαλοαστικό της σπίτι και να πιάσει δουλειά στο θέατρο.
Από εκεί ξεκινάει η πορεία της στην τέχνη, γνωρίζει τον αληθινό έρωτα, έρχεται σε επαφή με σημαντικές προσωπικότητες και τους δίνει τα τραγούδια της, όπως ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης ο Καλδάρας και άλλοι.
Γράφοντας ασταμάτητα πάνω σε χαρτοπετσέτες και πακέτα τσιγάρων, πουλάει τους στίχους της για ελάχιστα χρήματα, μιας και ο εθισμός της στα χαρτιά αλλά και ο αντισυμβατικός της χαρακτήρας δεν της αφήνουν ποτέ χρόνο να ασχοληθεί με τα «μικρά». Πέρα, όμως, από όλα αυτά η Ευτυχία ήταν μητέρα κόρη και σύντροφος, μια γυναίκα που αγαπούσε με πάθος την οικογένειά της και τους φίλους της, που έζησε τραγωδίες και επέζησε, περπατώντας πάντα τον δικό της δρόμο.
Ο Φραντζής σε δυο ώρες φτιάχνει το πορτρέτο της συμπεριλαμβάνοντας στην αφήγηση όσο περισσότερα γεγονότα και σταθμούς της ζωής της μπορεί, αφήνοντας τελικά την Ιστορία να μιλήσει από μόνη της για την Ευτυχία. Εύστοχα συνδυάζει τα τραγούδια της με καθοριστικές στιγμές της διαδρομής της, δείχνοντας τελικά πώς η ζωή και η τέχνη στην περίπτωσή της ήταν απόλυτα συνυφασμένες.
Με χιούμορ και ειλικρίνεια, περιγράφει την προσωπικότητα μιας ιδιαίτερης γυναίκας, που επικράτησε μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, καταφέρνοντας να δημιουργήσει εξαιρετικά συγκινητικές σκηνές- ο θρήνος της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη όταν η Ευτυχία χάνει την κόρη της είναι χαρακτηριστική- ενώ ταυτόχρονα δεν λείπουν οι ανάλαφρες νότες που έχουν κάτι από την αύρα του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου.
Αν και η αναπαράσταση της εποχής είναι πιστή, το πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει η Ευτυχία έρχεται σε δεύτερη μοίρα, ίσως γιατί και η ίδια έμοιαζε πάντα «από αλλού» οπότε ο Φραντζής χάνει μια ευκαιρία να κάνει κάτι περισσότερο από μια βιογραφία, που όμως έχει χυμούς, καλές ερμηνείες, σωστό ρυθμό, αποδεικνύοντας ότι η ελληνική Ιστορία μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον εγχώριο κινηματογράφο.
Ταυτόχρονα, όμως, πετυχαίνει να απευθυνθεί στο ευρύ κοινό και να αξιοποιήσει το σινεφιλικό του παρελθόν σε μια ταινία που αποδεικνύει ότι η εμπορικότητα μπορεί να έχει και καλλιτεχνική αξία.
Μετά το Γάμο (After the Wedding)
Σκηνοθεσία: Μπαρτ Φρόιντλιχ
Παίζουν: Τζούλιαν Μουρ, Μισέλ Γουίλιαμς, Μπίλι Κρούνταπ
Περίληψη:
Στα περίχωρα της ερειπωμένης, αρχαίας πόλης της Καλκούτα βρίσκεται ένα ορφανοτροφείο. Η Ίζαμπελ έχει δουλέψει σκληρά για να φροντίζει τα παιδιά που ζουν εκεί. Oύσα, όμως, σε απελπιστική οικονομική ανάγκη βρίσκει τον τέλειο ευεργέτη, που της υπόσχεται μια σημαντική χρηματική βοήθεια υπό έναν όρο: πρέπει να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη και να συναντήσει τη γυναίκα, που προθυμοποιήθηκε να την βοηθήσει.
Ριμέικ της δανέζικης ταινίας της Σουζάνε Μπίερ (υποψήφιας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ το 2006) με τη Τζούλιαν Μουρ και τη Μισέλ Γουίλιαμς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Η Ίζαμπελ, μια Αμερικανή, διευθύνει ένα ορφανοτροφείο στην Ινδία, κάνοντας μεγάλες θυσίες για τα φέρει εις πέρας. Όμως, οι τεράστιες οικονομικές δυσκολίες την έχουν φέρει σε αδιέξοδο. Έτσι, όταν μια μυστηριώδης χορηγός τής προτείνει να ταξιδέψει ως τη Νέα Υόρκη, προκειμένου να της εκχωρήσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, θα αναγκαστεί, αν και δεν το θέλει, να επιστρέψει στην πατρίδα της. Εκεί θα γνωρίσει την ευεργέτιδά της, η οποία, όμως, ετοιμάζεται πυρετωδώς για τον γάμο της μεγάλης της κόρης. Απρόθυμη αλλά πιεσμένη εκ των συνθηκών, η Ίζαμπελ θα παραβρεθεί στη τελετή, όπου θα βρεθεί αντιμέτωπη με το παρελθόν της.
Αντιστρέφοντας τα φύλα –στη δανέζικη ταινία πρωταγωνιστές ήταν άνδρες- κι έχοντας εξασφαλίσει δύο οσκαρικές ηθοποιούς στο καστ του, ο Μπαρτ Φρόιντλιχ («Ο Μύθος των Αποτυπωμάτων», «The Rebound») παίρνει ένα σενάριο σχέσεων και το μετατρέπει σε ένα δακρύβρεχτο και ανούσιο μελόδραμα.
Οι αποκαλύψεις και ο φόβος του θανάτου που αποτελούν βασικούς άξονες της ιστορίας, εδώ, αντιμετωπίζονται στα όρια της σαπουνόπερας, με χαρακτήρες μονοδιάστατους, σχεδόν αγγελικά πλασμένους, χωρίς αποχρώσεις, οπότε τα ακραία γεγονότα που συμβαίνουν μοιάζουν τραβηγμένα από τα μαλλιά.
Η Τζούλιαν Μουρ φαίνεται να περνάει καλύτερα, περιμένοντας μια δυνατή σκηνή ξεσπάσματος που, όμως, μοιάζει παράταιρη με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ενώ, η Μισέλ Γουίλιαμς υποφέρει, καθώς περιφέρεται βαριεστημένη και αδιάφορη για την ηρωίδα της.
Oι τρεις αδερφές(Kiz Kardesler/ A tale of three sisters )
Σκηνοθεσία: ΕμίνΆλμπέρ
Παίζουν: Σεμρέ Εμπουζίγια, Ετσέ Γιουκσέλ, Ελίν Καντεμίρ
Περίληψη:
Τρεις αδερφές, που είχαν σταλεί παρακόρες σε πλούσιες οικογένειες στην πόλη, συναντιούνται ξανά μετά από χρόνια, όταν αναγκάζονται, για διαφορετικούς λόγους, να επιστρέψουν στο πατρικό τους σε ένα φτωχό χωριό της ορεινής Ανατολίας. Στη σκιά των χιονισμένων βουνοκορφών, υπό το βλέμμα του αυταρχικού πατέρα τους, οι τρεις γυναίκες επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος, σε μια αέναη κυκλική πορεία, που οδηγεί αναπόδραστα στην καταστροφή. Ο κινηματογραφιστής και ιστορικός, Εμίν Αλμπέρ, (Υποψίες») στην τρίτη του ταινία μελετάει τη θέση της γυναίκας, εμπνευσμένος από τον Τσέχοφ – που τον έχει απαγορεύσει ο Ερντογάν στην Τουρκία- αλλά και τον σκοτεινό κόσμο των αδερφών Γκριμ.
Σε ένα ορεινό χωριό της Ανατολίας, περίπου τη δεκαετία του ’80, αν και η όλη ατμόσφαιρα επίτηδες παραπέμπει σε ένα μακρινό παρελθόν, τρεις αδερφές που έχουν σταλεί στην πόλη από τον πατέρα τους ως παρακόρες, αναγκάζονται να επιστρέψουν σπίτι. Η πρώτη, η Ρέιχαν, έμεινε έγκυος και η κυρία της την έδιωξε οπότε εκείνη αναγκάζεται να παντρευτεί έναν αφελή βοσκό.
Η δεύτερη κατηγορείται για ανάρμοστη συμπεριφορά, ενώ η Τρίτη, η Χάβα, απλώς στάθηκε άτυχη, μιας και το μωρό του σπιτιού όπου δούλευε, πέθανε. Η πόλη που αποτελεί όνειρο για τους ήρωες, όπως η Μόσχα ήταν η κρυφή ελπίδα των τσεχοφικών ηρωίδων, ποτέ δεν φαίνεται, αντίθετα ο δρόμος για το χωριό είναι κακοτράχαλος, όπως και η ζωή των κοριτσιών.
Εκμεταλλευόμενος τα χιονισμένα τοπία της Ανατολίας, ο Αλμπέρ φτιάχνει ένα περιβάλλον τρομαχτικό και ταυτόχρονα υποβλητικό, όπου οι ηρωίδες πρέπει να θυσιαστούν για να επιβιώσουν. Παρ’ όλα αυτά, δεν τις παρουσιάζει ως θύματα, αλλά αποκαλύπτει τον δυναμισμό τους, φωτίζοντας μια διαφορετική και αρκετά ταξική πλευρά της γυναικείας χειραφέτησης. Παράλληλα, όπως και ο Τσέχοφ, καταγράφει την κυκλικότητα της ζωής αλλά και των επιλογών μας που οδηγούν σε τέλμα, επαναλαμβάνοντας σχεδόν μερικές σκηνές.
Αυτή η επαναληπτικότητα έχει ενδιαφέρον, όμως, συχνά οι μεγάλοι διάλογοι παραπέμπουν περισσότερο σε θεατρικό έργο, μειώνοντας την δύναμη της κινηματογραφικής αφήγησης. Παρόλα αυτά ο Αλμπέρ διαχειρίζεται την ιστορικότητα με έναν ενδιαφέροντα τρόπο, επενδύοντας παράλληλα σε μια υψηλού επιπέδου αισθητική.
Το Εγχειρίδιο του Κακού (The Field Guide to Evil)
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βεσλεμές, Πίτερ Στρίκλαντ, Ανιέσκα Σμοζίνσκα, Ασίμ Αχλουάλα, Καν ‘Εβρενολ, Σεβερίν Φιαλά, Βερόνικα Φραντς, Κατρίν Γκέμπε, Κάλβιν Ρίντερ
Παίζουν: Βαγγέλης Μουρίκης, Τόμας Σούμπερτ, Μαρλένε Χάουζερ κ.α
Περίληψη:
Ανθολογία τρόμου με σκηνοθέτες του είδους απ' όλον τον κόσμο - και τον Γιάννη Βεσλεμέ από την Ελλάδα.Οκτώ νέοι σκηνοθέτες από την Ευρώπη και την Αμερική, εραστές των horror movies, συνθέτουν μικρού μήκους ταινίες, εμπνευσμένες από τοπικούς θρύλους και τα παραμύθια, που τους κράτησαν άγρυπνους τα βράδια.
Η λαϊκή παράδοση και οι θρύλοι κάθε λαού σε έναν μεγάλο βαθμό εστιάζουν στο «κακό», προσπαθώντας να το εξηγήσουν ή απλώς να το αποδεχτούν ως μοιραίο. Γι’ αυτό τον λόγο, οι νεαροί σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας, Γιάννης Βεσλεμές, εκμεταλλεύονται παραδοσιακά σκοτεινά παραμύθια ή αστικούς μύθους, άλλοτε μεταφέροντάς τα στο σήμερα, άλλοτε διατηρώντας την πατίνα του χρόνου, πειραματιζόμενοι σε μια σπονδυλωτή ταινία, που περισσότερο μοιάζει με άσκηση ύφους, παρά με μια ολοκληρωμένη πρόταση. Κι αυτό συμβαίνει αφενός γιατί ο καθένας ακολουθεί την δική του λογική και αισθητική, αλλά και αφετέρου γιατί η επιλογή των ιστοριών δεν έχει πάντα συνάφεια.
Μέσα σε αυτή την εξερεύνηση των μύθων, κάποιοι εξ αυτών όπως ο Βεσλεμές που ασχολείται με τον θρύλο των καλικάτζαρων και το παγανιστικό καρναβάλι ή ο Πίτερ Στρίκλαντ που ακολουθεί τον δρόμο του βωβού κινηματογράφου, θυμίζοντας σε σημεία τον Φριτς Λανγκ, πετυχαίνουν να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον εικαστικό περιβάλλον και να χρησιμοποιήσουν επιδέξια το στοιχείο του τρόμου, κάποιοι άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα στην αφήγηση της ιστορίας. Σίγουρα και οι οκτώ δίνουν καλά δείγματα γραφής στο είδος, όμως, το όλο εγχείρημα έχει περισσότερο ερευνητικό παρά σινεφιλικό ενδιαφέρον.
ΜέχριτηΘάλασσα (As far as the sea)
Σκηνοθεσία: Μαρκ Γκαστίν
Περίληψη: Ντοκιμαντέρ του Μαρκ Γκαστίν πάνω στην ελπίδα και την αποδοχή. Μια διεισδυτική ματιά στη ζωή των ασθενών της κλινικής φυσικής αποκατάστασης του ΚΑΤ, οι οποίοι νοσηλεύονται εκεί για μήνες, προσπαθώντας να αναρρώσουν και να περπατήσουν ξανά. Ακολουθώντας την αγωνιώδη πάλη τους, o Mαρκ Γκαστίν ερευνά ένα από τα βασικά διλήμματα της ανθρώπινης ύπαρξης: Ελπίδα ή Αποδοχή; Χωρίς σχολιασμό ή συνεντεύξεις, και μέσω της εναλλαγής, συχνά ετερόκλητων συναισθημάτων, το ντοκιμαντέρ προσφέρει στον θεατή μια ασυνήθιστα διεισδυτική ματιά σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ανθρώπινης συνθήκης, φιλοδοξώντας παράλληλα να ενεργοποιήσει την ενσυναίσθησή του.
Playmobil η Ταινία(Playmobil: The movie)
Σκηνοθεσία: Λίνο Ντι Σάλβο
Περίληψη:
Παιδική ταινία με πρωταγωνιστές τους ήρωες της διάσημης εταιρείας παιχνιδιών. Η πρώτη ταινία με τις μινιατούρες της Playmobil έχει άρωμα κατασκοπικής περιπέτειας. Όταν ο μικρότερος αδελφός του Τσάρλι εξαφανίζεται απροσδόκητα στο μαγευτικό, κινούμενο σύμπαν του PLAYMOBIL, η Μάρλα καταβάλλει όλες της τις προσπάθειες για να επιστρέψει σπίτι. Ενώ ξεκινάει το φανταστικό της ταξίδι στους εντυπωσιακούς νέους κόσμους, συνεργάζεται με μερικούς απίθανους και ηρωικούς νέους φίλους: τον οδηγό τροχόσπιτων Ντελ, τον χαρισματικό μυστικό πράκτορα Ρεξ Ντάσερ, ένα ρομπότ, μία νεράιδα και πολλούς άλλους. Μέσα από τη ζωντανή τους περιπέτεια, η Μάρλα και ο Τσάρλι συνειδητοποιούν ότι ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στη ζωή, ο καθένας μπορεί να επιτύχει οτιδήποτε, όταν πιστεύει στον εαυτό του.
Φάννυ και Αλέξανδρος (Fanny och Alexander)
Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Παίζουν: Περνίλα Άλβιν, Μπέρτιλ Γκούβε, Έυα Φρέλινγκ, Γιαρλ Κιούλε, Ερλαντ Γιόζεφσον, Βενσάν Μαρτινέζ
Περίληψη:
Η Φάννυ και ο Αλέξανδρος, παιδιά μιας οικογένειας θεατρίνων, μεγαλώνουν ευτυχισμένα μέχρι τον θάνατο του πατέρα τους και τον γάμο της μητέρας τους μ' έναν αυταρχικό ιερωμένο. Η αυστηρή, όμως, διαπαιδαγώγησή του θα προκαλέσει την αντίδραση του Αλέξανδρου, που με όχημα τα όνειρά του θα αντισταθεί στην αρρωστημένη χριστιανική ηθική. Η αυτοβιογραφική ταινία –απολογισμός του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη συγκεντρώνει όλες τις στιλιστικές και θεματικές αναφορές των προηγούμενων μεγάλων δημιουργιών του.
Στην Ουψάλα της Σουηδίας, την ημέρα της γιορτής των Χριστουγέννων, η Έλενα, μια διάσημη ηθοποιός, που είναι πλέον γιαγιά, καλεί τους δικούς της να γιορτάσουν μαζί τα Χριστούγεννα. Η οικογένεια αποτελείται από τον γιο της Όσκαρ, τη γυναίκα του Έμιλι και τα δυο τους παιδιά, τη Φάννυ και τον Αλέξανδρο, τον δεύτερο γιο της Καρλ και τη Γερμανίδα γυναίκα του και τον μπερμπάντη Γκουστάβ με τη σύζυγό του.
Τα παιδιά παρακολουθούν με χαρά και ενδιαφέρον τις συζητήσεις των ενηλίκων, όμως, οι όμορφες μέρες τελειώνουν, όταν ξαφνικά πεθαίνει ο Όσκαρ. Λίγο αργότερα, η μητέρα της Φάννυ και του Αλέξανδρου παντρεύεται έναν επίσκοπο, που της ζητά να αποποιηθεί την παλιά της ζωή. Με τον συντηρητικό του τρόπο ζωής και τις σκουριασμένες του ιδέες, εκείνος φέρεται τυραννικά στα παιδιά, τα οποία αναπολούν τις παλιές ευτυχισμένες μέρες.
Το τελευταίο κινηματογραφικό πόνημα μιας σπάνιας φιλμογραφίας, που μετρούσε ήδη σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, έμελλε να είναι ένα φιλμ που θα συνοψίσει αρμονικά την εμβριθή μάτια του Μπέργκμαν πάνω στην οικογένεια, τον ανθρώπινο ψυχισμό, την έκταση που λαμβάνει μέσα μας η επιθυμία και φυσικά το ατέρμονο αλισβερίσι της ζωής με τον θάνατο.
Εδώ, ο Σουηδός μέτρ ενσταλάζει τη σοφία μιας ζωής, αντικρίζοντας κατάματα τους δαίμονες της παιδικής του ηλικίας και ολοκληρώνοντας έτσι, με τον καλύτερο τρόπο, μία ανεπανάληπτη κινηματογραφική διαδρομή. Ταυτόχρονα όμως μέσα από τα μάτια των δυο αδελφών, στο κύκνειο άσμα το, περιγράφει όχι μόνο την ταραχώδη ζωή της οικογένειάς τους, αλλά και της έντονες μεταβολές και συγκρούσεις της Σουηδικής κοινωνίας στις αρχές του20ου αιώνα. Η ταινία απέσπασε τέσσερα Όσκαρ (Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινία, Φωτογραφίας, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Κουστουμιών) και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας, και πλέον συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αριστουργήματα της παγκόσμιας φιλμογραφίας.
Ντοκουμέντο- Η Μάχη της Αθήνας ( Ντοκιμαντέρ, 1983)
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Τάσος Λέρτας
Περίληψη: Ιστορικό ντοκιμαντέρ του Τάσου Λέτρα, που προβάλλεται σε επανέκδοση. Τα γεγονότα από την 4η Αυγούστου του 1936 έως την 4η Δεκεμβρίου του 1944 μέσα από σπάνιο υλικό. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τάσος Λέρτας, μετά από χρόνια αναζητήσεων, καταγράφει τις ευτυχισμένες μέρες της νίκης των Ελλήνων δημοκρατών επί του φασισμού και το χρονικό των τραγικών γεγονότων, όταν με τη βοήθεια των αγγλικών στρατευμάτων οι μοναρχο-φασίστες κλέβουν αυτή τη νίκη από τον λαό. Στην ταινία χρησιμοποιήθηκε ένα μοναδικό υλικό -αποσπάσματα από τα επίκαιρα εκείνης της εποχής, που ήταν άγνωστα μέχρι σήμερα. Για δέκα χρόνια, ο σκηνοθέτης ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής για να αποκαταστήσει την αλήθεια και κομμάτι-κομμάτι μάζεψε εικόνες και επεισόδια, ψάχνοντας σε ατομικές συλλογές και κινηματογραφικά αρχεία εκείνων των χρόνων.