Γιατί το one night stand παραμένει ταμπού για τις γυναίκες
Τρεις από τις πιο απλές και αναγνωρισμένες λέξεις στον κόσμο των ενηλίκων, που όμως κρύβουν τόσα, μα τόσα πολλά συμπλέγματα.
Δεν νομίζω πως αποτελεί καν πεδίο αντιπαράθεσης η παραδοχή ότι ένας άντρας, που έχει στο ιστορικό του μια συλλογή one night stand αναμνήσεων, αντιμετωπίζεται με τελείως διαφορετικό τρόπο από μια γυναίκα με τις αντίστοιχες εμπειρίες.
Στην πραγματικότητα, το one night stand δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια σεξουαλική δραστηριότητα δύο (ή και παραπάνω;) ενηλίκων, που συναινούν στο ότι θέλουν μια βραδιά σεξ χωρίς την προσδοκία (ή την απειλή) σχέσης. Περίπου οι μισοί Αμερικανοί θα έχουν τουλάχιστον 1 one night stand στη διάρκεια της ζωής τους και σε ορισμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ο αριθμός αυτός φτάνει μέχρι τους 7 στους 10.
Τα dating apps τύπου Tinder έχουν απλοποιήσει αρκετά την εύρεση ερωτικών συντρόφων με την παραπάνω περιγραφή -και είναι ευτύχημα που δεν χρειάζεται πλέον να περνάει κανείς τις ώρες του σε ένα μπαρ, με την αμυδρή ελπίδα πως ίσως και να βρει αυτό που ψάχνει εξ αρχής.
Και όμως, η κοινωνία μας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το περιστασιακό σεξ ως μια αποκλειστικά αντρική επιθυμία και παράλληλα μας υπαγορεύει ότι οι γυναίκες θα έπρεπε να έχουν μια άλλη ατζέντα, η οποία δεν θα έπρεπε να περιλαμβάνει ούτε την ερωτική ικανοποίηση, ούτε τους οργασμούς της.
Η αέναη επιθυμία των γυναικών πρέπει να είναι η σχέση και το αφήγημα υπαγορεύει ότι οι άντρες κάνουν σχέση μόνο με τα κορίτσια που σέβονται. Για να σε σεβαστεί δεν πρέπει να κάνεις σεξ μαζί του από την αρχή και σίγουρα να μην έχεις κάνει σεξ με πολλούς.
Αυτή είναι πάνω-κάτω η εξίσωση. Όσο για το one night stand, μάλλον σου στερεί πόντους. Δεν είναι τυχαίο ότι μια μελέτη σε 763 άτομα διαπίστωσε ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να μετανιώσουν που κοιμήθηκαν με κάποιον «πολύ νωρίς», σε αντίθεση με τους άνδρες που είναι πιο πιθανό να μετανιώσουν που «παραιτήθηκαν» πολύ νωρίς από το περιστασιακό σεξ.
Αν όμως αφαιρέσουμε όλους αυτούς τους σεξιστικούς παράγοντες, όταν σταματήσουμε να βλέπουμε τα σώματά μας ως βραβεία και αφαιρέσουμε τα ταμπελάκια με την αξία μας, τότε θα μείνουμε με μια πολύ πιο απλή εξίσωση, όπου το σεξ ισούται με την απόλαυση. Δεν χρειάζεται να είσαι ερωτευμένη, για να σε ελκύει ο άλλος σωματικά και σεξουαλικά. Δεν χρειάζεται να αποκτήσεις μια ουσιώδη επικοινωνιακή σχέση μαζί του. Το σεξ δεν έρχεται πακετάκι με τη συναισθηματική εμπλοκή. Είναι ξεκάθαρο, απλό και απελευθερωτικό.
Κοιτάζοντας, λοιπόν, λίγο παραπέρα από εκεί που φτάνει το κοντόφθαλμο παραμύθι της πατριαρχίας βλέπουμε πως οι γυναίκες μπορούν να απολαύσουν εξίσου με τους άντρες το one night stand. Ή μήπως όχι;
Ψυχολόγοι από το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι και τα δύο φύλα είναι επιρρεπή σε τύψεις ή θλίψη μετά από ένα one night stand, ιδίως εάν το σεξ ήταν «κακό» ή εάν ο παρτενέρ τους ήταν «σεξουαλικά ανίκανος». Αξίζει να σημειωθεί πως οι ερευνητές δεν βρήκαν διαφορά στα αισθήματα μεταξύ αυτών που ήταν ελεύθεροι και εκείνων που είχαν σχέση, επομένως δεν έλαβαν καν υπόψη το relationship status των συμμετεχόντων στις αναλύσεις τους.
Τα νούμερα, όμως, υπογραμμίζουν μια σημαντική διαφορά: Μόνο το 30% των γυναικών δήλωσε ότι ήταν «αναμφίβολα ευχαριστημένες» με το πιο πρόσφατο περιστασιακό σεξ που έκαναν, σε αντίθεση με περισσότερους από το 50% των ανδρών που δήλωσαν ικανοποιημένοι από την επιλογή τους. Κάπου εδώ συνδέεται και το γεγονός ότι ήταν περισσότεροι οι άνδρες που δήλωσαν πως είχαν οργασμούς κατά την τελευταία τους σεξουαλική επαφή, σε σχέση με τις γυναίκες. Και σχεδόν το 80% των γυναικών ήταν ικανοποιημένες που είχαν παραλείψει το περιστασιακό σεξ, ενώ μόνο το 43% των ανδρών ήταν χαρούμενοι που το απέρριψαν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτά τα αποτελέσματα. Μια προηγούμενη μελέτη, που διεξήχθη στις ΗΠΑ, έδειξε ότι, ενώ το 35% των γυναικών μετάνιωσαν για το πιο πρόσφατο επεισόδιο περιστασιακού σεξ που είχαν, ενώ μόνο το 20% των ανδρών ένιωσαν το ίδιο. Το ερώτημα όμως παραμένει: γιατί συμβαίνει αυτό;
Ανοίγοντας μια νέα δεξαμενή παραγόντων αντιλαμβανόμαστε, πως οι γυναίκες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν περισσότερο από τους άντρες για το ενδεχόμενο να κόλλησαν κάποιο ΣΜΝ ή ακόμα και για τον κίνδυνο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Ο επικεφαλής της μελέτης Leif Edward Ottesen Kennair κάνει και μια άλλη παρατήρηση και σημειώνει ότι συνολικά οι γυναίκες αγχώνονται περισσότερο από τους άνδρες σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Οι άντρες, από την άλλη πλευρά, είναι πιο επιρρεπείς στο να «κάνουν ανόητα πράγματα από τα οποία πεθαίνουν» (αυτά είναι τα λόγια του ερευνητή, όχι δικά μας). Άρα, εκτός από τους αντικειμενικούς παράγοντες, οι κοινωνικές συμβάσεις κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους. Γιατί δεν γίνεται να πιστεύουμε πως ο τρόπος με τον οποίο έχουμε ανατραφεί είναι ανεξάρτητος από το πώς έχουμε μάθει να δρούμε και να συμπεριφερόμαστε.
Οι άντρες, όπως αποδεικνύουν και οι έρευνες, μετανιώνουν που λένε όχι στο περιστασιακό σεξ, καθώς είναι σκληρά «εκπαιδευμένοι» στο να αναζητούν όσο το δυνατόν περισσότερους σεξουαλικούς συντρόφους: για να το πούμε απλά η ποσότητα έρχεται πάνω από ποιότητα. Αντίστοιχα, οι γυναίκες έχουν μεγαλώσει με τη νοοτροπία ότι το σεξ είναι το μέσο για την απόκτηση οικογένειας. Σίγουρα η συμπεριφορά μας εξαρτάται από την προσωπικότητά μας που είναι μια αρκετά διαφορετική και πιο περίπλοκη συνθήκη από ένα σύντομο -ή και παρατεταμένο- αίσθημα τύψεων.
Το να θεωρούμε, πως η συνειδητοποίηση αυτών των παραγόντων σηματοδοτεί και την απελευθέρωση μας από αυτούς θα ήταν μάλλον αφελές. Το να τους αναγνωρίζουμε όμως και να εξακολουθούμε να τους συντηρούμε, ε, αυτό θα είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από αφελές.
