Είδαμε την 4η σεζόν του «Τhe Crown» -Οι δύο γυναίκες που καθόρισαν το μέλλον της Βρετανίας
Μπορεί να έχουν ξεσπάσει θύελλες αντιδράσεων για τις ιστορικές ανακρίβειες της τέταρτης σεζόν, της πιο ακριβής σειράς του Netflix -μάλιστα ο δημιουργός της ο Πίτερ Μόργκαν έχει παραδεχτεί αρκετές από αυτές- όμως αυτή τη φορά το βασιλικό σήριαλ ξεπέρασε τις προσδοκίες των θεατών.
Κι όχι μόνο γιατί «εισβάλουν» οι δύο διάσημες κυρίες της Μεγάλης Βρετανίας –η Λαίδη Νταϊάνα από τη μία που αγαπήθηκε τόσο, και η Μάργκαρετ Θάτσερ από την άλλη η «μάγισσα» όπως πολλοί φώναζαν την μέρα του θανάτου της. Κυρίως όμως αυτή η τέταρτη σεζόν είναι πιο πολιτική από ποτέ -μεταφερόμαστε άλλωστε στη νευραλγική για το Ηνωμένο Βασίλειο δεκαετία του ΄80- και τολμάει να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια της μοναρχίας, αποκαλύπτοντας όχι μόνο την αναλγησία των πρωτόκολλων αλλά και τον πραγματικό ρόλο ενός θεσμού που η συντήρησή του κοστίζει εκατομμύρια.
Η προτομή ενός νεκρού ελαφιού, ένας ποντικός που περιδιαβαίνει τις αίθουσες του Παλατιού, οι τοίχοι του που ξεφλουδίζουν, οι αποικίες που θέλουν να ξεφορτωθούν μια για πάντα τη Βασίλισσά τους, συνθέτουν την εικόνα μιας μοναρχίας ξεθωριασμένης και παρακμάζουσας, που παλεύει με νύχια και με δόντια να σταθεί στα πόδια της. Μέχρι που κάνει την εμφάνισή της μια σούπερ σταρ, η Πριγκίπισσα Νταϊανα, η οποία θα δυστυχήσει και αυτή όπως και όλοι οι υπόλοιποι, δίνοντας λάμψη σε έναν θεσμό που φαίνεται να πνέει τα λοίσθια.
Την μερίδα του λέοντος βεβαίως κερδίζουν η Τζίλιαν Άντερσον με τη συγκλονιστική της ερμηνεία ως Θάτσερ και η Έμμα Κόριν που δίνει σάρκα και οστά στη «λατρεμένη» γαλαζοαίματη των Βρετανών.
Η Άντερσον, υιοθετώντας τη χαρακτηριστική βαθιά φωνή της «Σιδηράς Κυρίας» και με κρεπαρισμένο μαλλί, που όσο προχωρούν τα επεισόδια ανεβαίνει κι αυτό, αποκαλύπτει το ανάλγητο και υπερφιλόδοξο πρόσωπο μιας πολιτικού που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην σύγχρονη Ιστορία. Δεν της στερεί όμως την πιο ευαίσθητη πλευρά της -αυτή της μητέρας που ανησυχεί για τον γιο της ή της γυναίκας που μάχεται απέναντι σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο- χωρίς όμως να δικαιολογεί τα έργα και τις πράξεις της. Κι αυτό αναμφίβολα είναι ο μεγάλος υποκριτικός άθλος της Άντερσον, που καταφέρνει να δημιουργήσει ένα πραγματικό πρόσωπο με πολιτικές διαστάσεις, όπως περίπου κάνει και ο Μπρούνο Γκανζ ως Χίτλερ στην «Πτώση».
Η λαμπερή Έμμα Κόριν δίνει ένα δικό της ρεσιτάλ, υιοθετώντας τις εκφράσεις και το στυλ της Λαίδης Ντι -ακόμα και το δάγκωμα των χειλιών της πετυχαίνει με ακρίβεια- χωρίς να αγιοποιεί ένα πρόσωπο που έχει αποθεώσει η ποπ κουλτούρα. Συνεπικουρούμενη του σεναρίου, η αδικοχαμένη Νταϊάνα δεν είναι μόνο η δυστυχισμένη και θλιμμένη νεαρή που έγινε πριγκίπισσα παρά τη θέλησή της και καταστράφηκε, αλλά μια γυναίκα που ενηλικιώνεται μέσα στο παλάτι, κάνει τις επιλογές της, λατρεύει να την αγαπούν με όποιο κόστος, και τελικά συντρίβεται από τα λάθη -των άλλων και τα δικά της ταυτόχρονα. Εύστοχα η σκηνοθεσία δεν επιλέγει να κινηματογραφήσει τον γάμο της με τον Κάρολο, που αποτέλεσε το μεγαλύτερο κοσμικό γεγονός της εποχής, αλλά να κινηματογραφήσει την ίδια μέσα στο πελώριο νυφικό της μόνη της, όπως μόνα τους παρουσιάζονται κι όλα τα πρόσωπα αυτής της ιστορίας.
Αν και σε αυτό τον τέταρτο κύκλο οι πληροφορίες σχετικά με τη βασιλική οικογένεια δεν είναι καινούργιες -όλοι πλέον ξέρουν για τις άρρωστες ξαδέρφες της Βασίλισσας που έζησαν έγκλειστες στο ίδρυμα για να μην προσβάλουν την καθαρότητα της γραμμής διαδοχής- ή για τον Μάικλ Φάγκαν, τον διακοσμητή που εισέβαλε στα δωμάτια της Ελισάβετ έξαλλος με την πολιτική της Θάτσερ όμως ο κάθε χαρακτήρας εδώ έχει το δικό του επεισόδιο. Ταυτόχρονα οικογενειακά δράματα και κοινωνικές τραγωδίες, έστω κι αν ο Μόργκαν επεμβαίνει στα ιστορικά τεκμήρια, συνδυάζονται προκειμένου να αποδείξουν πως τελικά το περιβόητο «Στέμμα» έχει πάνω του μια κατάρα.
Μέσα σε όλα αυτά η Ολίβια Κόλμαν, υπέροχη κι αυτή τη φορά, κάνει την Βασίλισσα Ελισάβετ να μοιάζει άλλοτε ευάλωτη και ασταθής, άλλοτε αποφασισμένη, αποτυπώνοντας με τον δικό της τρόπο δύο αντιθέτους πόλους σχετικά με τον ρόλο της βασιλείας. Έξοχη στις σκηνές της με την Άντερσον, μαζί πράγματι καταφέρνουν να δείξουν πως αυτές οι «γυναίκες σε κλιμακτήριο» όπως τις αποκαλεί ο κύριος Ντένις Θάτσερ πραγματικά κρατούν τον κόσμο στα χέρια τους.
Μαζί τους και η πάντα επιβλητική Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, ως Πριγκίπισσα Μαργαρίτα, παλεύει να σταθεί στα πόδια της όταν χάνει τις εξουσίες της, πηγαίνοντας σε ψυχαναλυτές και στρεφόμενη κατά της μητέρας, για να συνειδητοποιήσει τελικά ότι βρίσκεται μέσα σε έναν φαύλο κύκλο, που απλώς πρέπει να υπηρετήσει μέχρι τέλους.
Οι άνδρες της σειράς σε αυτή τη σεζόν, η αλήθεια είναι πως βρίσκονται στη σκιά, ακόμα κι ο πρίγκιπας Κάρολος, που αναγκάζεται να κάνει το χατίρι της μητέρας του και να αφήσει τον μεγάλο του έρωτα την Καμίλα Πάρκερ ή ο «άσωτος» πρίγκιπας Ανδρέας. Παρ’ όλα αυτά μέσα σε αυτό τον κόσμο των γυναικών έχουν κι εκείνοι τη δική τους απελπισία κι έτσι χωρίς να δικαιώνονται για τα πεπραγμένα τους, τους κατανοούμε κάπως περισσότερο.