Πριν 2.000 χρόνια, η Μέδουσα έκανε makeover.
Κατά την Αρχαϊκή περίοδο, Έλληνες καλλιτέχνες απεικόνιζαν την Μέδουσα ως μια κωμικά άσχημη φιγούρα, με κρεμασμένη γλώσσα, γουρλωτά μάτια και γενειάδα.
Αυτές οι εικόνες, ζωγραφισμένες σε κεραμικά ή σκαλισμένες σε ταφικά μνημεία, ζωντάνεψαν το μύθο της Μέδουσας, μιας από τις τρεις μυθολογικές Γοργόνες – γνωστής και ως Γοργώ, που μεταφράζεται ως “άγρια ματιά” – η οποία ζούσε με τις δύο αδελφές της σε ένα νησί στην άκρη του κόσμου. Με χαυλιόδοντες αγριογούρουνου, λέπια δράκου και χρυσά φτερά, τα τρομακτικά τους πρόσωπα και μάτια μετέτρεπαν όποιον τις κοιτούσε σε πέτρα.
Αλλά, καθώς η Κλασική περίοδος άκμαζε κατά την διάρκεια του 5ου και του 4ου αιώνα π.Χ, οι καλλιτεχνικές απεικονίσεις της Μέδουσας άρχισαν να αλλάζουν. Τα ανδροπρεπή χαρακτηριστικά της σιγά σιγά έγιναν γυναικεία: τα γένια αντικαταστάθηκαν από λεία μάγουλα, τα δόντια καλύφθηκαν με καλοσχηματισμένα χείλη.
Αυτή η μεταμόρφωση, από γκροτέσκ σε όμορφη, αναλύεται στην έκθεση του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης. Ένα από τα πρώτα εκθέματα είναι ένα πήλινο δοχείο που κατασκευάστηκε περίπου στα 450 με 440 έτη π.Χ, και το οποίο είναι μία από τις πρώτες απεικονίσεις της όμορφης Μέδουσας της Κλασικής εποχής. Κοιμάται γαλήνια, με σγουρά μαλλιά και χωρίς φίδια στο κεφάλι της. Με τα μεγάλα φτερά της διπλωμένα πίσω της, μοιάζει σχεδόν με άγγελο.