«Heartstopper»: Ένας gay εφηβικός έρωτας εξιστορείται σε μια σειρά που μοιάζει με αγκαλιά
Ένας gay εφηβικός έρωτας εξιστορείται σε μια σειρά τόσο τρυφερή που γίνεται εθιστική.
Την ξεκίνησα ένα βράδυ με σκοπό να δω ένα-δυο επεισόδιο και τελικά αναγκάστηκα να σταματήσω στα δύο τελευταία -επειδή είχε πάει 3 το πρωί και έπρεπε να πάω για ύπνο. Το Heartstopper είναι η τρυφερή αγκαλιά που χρειάζεσαι, το φως σε μια μουντή Τετάρτη βράδυ όταν όλα σου φαίνονται μάταια, η ελπίδα ότι τελικά ίσως ζήσεις έναν έρωτα όπως στις ταινίες -και ας μην ξέρεις που θα καταλήξει αύριο.
Η νέα σειρά του Netflix βασίζεται σε ένα webcomic της Alice Oseman, η οποία επιμελήθηκε και το σενάριο για τη μεταφορά του στη μικρή οθόνη. Ακολουθεί την ιστορία δύο έφηβων αγοριών, του Νικ και του Τσάρλι -τους οποίους υποδύονται ο Kit Connor και ο Joe Locke αντίστοιχα. Ο πρώτος είναι αθλητής, κάνει παρέα με τους cool του σχολείου, είναι ο ωραίος που όλα τα κορίτσια κοιτούν και είναι εξαιρετικά δημοφιλής. Ο δεύτερος είναι ανοιχτά gay, τρώει μόνος του στο διάλειμμα για φαγητό, κάνει παρέα με τους υπόλοιπους outsiders και υπομένει τα πειράγματα των συμμαθητών του.
Τα δύο παιδιά συναντιούνται σε ένα κοινό μάθημα και αμέσως έρχονται πιο κοντά και ανακαλύπτουν ότι η σχέση τους είναι πιο βαθιά από ό,τι νομίζουν.
Όλες οι ανασφάλειες (που ξεκινούν τότε αλλά σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή), τα καρδιοχτύπια όταν βλέπεις ότι το διάβασε αλλά ακόμα δεν έχει απαντήσει, τα τυχαία αγγίγματα που σε κάνουν να νιώθεις σαν να πέρασε από μέσα σου ηλεκτρικό ρεύμα, τα έντονα συναισθήματα που δε αφήνουν ούτε να κοιμηθείς το βράδυ συνθέτουν ένα γλυκό love story που, ναι μεν πατάει σε αρκετά κλισέ των ρομαντικών ταινιών, αλλά δε γίνεται καθόλου στερεοτυπικό ούτε κουράζει.
Η σειρά σχετικά με την ανακάλυψη της σεξουαλικότητας, τους πρώτους έρωτες και τα χαμόγελα που γεννά ο έρωτας. Αγγίζει το θέμα της αμφιφιλοφιλίας, των διεμφυλικών -ένα trans κορίτσι από την παρέα αναγκάζεται να αλλάξει σχολείο επειδή δεν άντεχε το bullying των συμμαθητών του- και προσφέρει στο gay κοινό μια LGBTQI+ ιστορία που δεν λήγει με κάποιο τραγικό γεγονός -όπως συνήθως- (έκανα μια εβδομάδα να ξεπεράσω το Brokeback Mountain) αλλά σε αφήνει με μια αίσθηση θαλπωρής και ευτυχίας, σαν να σου έκαναν την πιο γλυκιά και ζεστή αγκαλιά.
Συμμετοχή-έκπληξη εκείνη της Olivia Coleman στον ρόλο της μητέρας του Nick -εξαιρετική ακόμα και αν παίζει για λίγα λεπτά-, η οποία προσπαθεί να καταλάβει το παιδί της και τι συμβαίνει στην ψυχή του. Πολύ καλός και ο ηθοποιός που παίζει τον υποστηρικτικό πατέρα του Τσάρλι, που καταρρίπτει τον μύθο που θέλει όλους τους πατεράδες να ελπίζουν σε έναν μάτσο γιο με πολλά κορίτσια.
Ξεκινήστε τη ένα βράδυ που δε θα δουλεύετε το επόμενο πρωί γιατί αλήθεια θα δυσκολευτείτε να τη σταματήσετε. Όταν την τελειώσετε από τη μια θα σκεφτείτε ότι ίσως να έπρεπε να τη δείτε λίγο πιο σιγά, ώστε κρατήσει περισσότερο, από την άλλη όμως θα μείνετε με ένα συναίσθημα τόσο γλυκό, που δε θα σας αφήνει να ξεκινήσετε αμέσως νέα σειρά, γιατί θέλετε να το απολαύσετε λίγο ακόμα.
