10 χρόνια Bob Festival -Σημείο συνάντησης όλων των καλλιτεχνών

Oι Abovo είναι μια ομάδα φαινόμενο, καθώς μετράει πολλά χρόνια παρουσίας, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στην Ελλάδα, γιατί κατάφερε χωρίς στήριξη παραγωγών να δημιουργήσει το δικό της κοινό και κυρίως γιατί εξελίσσεται μέσα στο χρόνο και δεν μένει ποτέ στάσιμη.

Πριν από δέκα χρόνια συνέλαβε την ιδέα ενός νεανικού φεστιβάλ, του γνωστού πλέον Bob, με στόχο να δώσει την ευκαιρία και σε άλλους νέους καλλιτέχνες να βρουν έναν χώρο να εκφραστούν και να συναντηθούν. Χρόνο με το χρόνο το Bob μεγάλωσε, αλλά δεν έχασε την νεανική του φρεσκάδα, έγινε μια μεγάλη γιορτή που το θεατρόφιλο κοινό περιμένει πώς και πώς. Φέτος, κλείνει 10 χρόνια και φιλοξενείται στο Φεστιβάλ Αθηνών από τις 22 έως τις 28 Μαΐου.

Χάρη σ’ αυτή την αυτοδιαχειριζόμενη πλατφόρμα, θα παρουσιαστούν στις αίθουσες Ε και Η της Πειραιώς 260, οι νεανικές παραστάσεις που ξεχώρισαν κατά τη φετινή σεζόν. Εμείς βρήκαμε τη δημιουργική ομάδα αυτών των ταλαντούχων καλλιτεχνών και του ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας τις αναμνήσεις της από όλα αυτά τα χρόνια.

«Είναι απίστευτο αλλά αληθινό. Το Bob Theatre Festival διοργανώνεται φέτος για 10η χρονιά! Εμείς, η ομάδα Abovo, καταλήξαμε να το διοργανώσουμε, γιατί θέλαμε απλώς να παίξουμε τις παραστάσεις μας όλες μαζί. Φωνάξαμε και μερικές καλές ομάδες με τις οποίες είχαμε φιλικές σχέσεις έτσι κι έγινε! Όμως το φεστιβάλ έγινε αμέσως κάτι μεγαλύτερο εμάς. Έγινε το ετήσιο ραντεβού του Ελληνικού, νεανικού θεάτρου και κάθε Μάιο είχαμε το προνόμιο να βλέπουμε από πρώτο χέρι την άνθισή του. Το είδαμε να πέφτει μέσα στην κρίση, να παλεύει και να επιβιώνει δυνατότερο!

Φέτος λοιπόν γιορτάζουμε τα 10 χρόνια του Bob και παρέα με την ομάδα 4Frontal, με την οποία το συνδιοργανώνουμε από πέρσι, ετοιμαζόμαστε για το μέλλον! Αλλά πριν από αυτό ρίχνουμε και μια ματιά στις στιγμές που δεν ξεχνάμε», λέει ο Γιάννης Σαρακατσάνης. Μια από τις καινοτομίες του BoB είναι και διαγωνισμός Scratch Night, όπου περισσότερες από 20 ομάδες παρουσιάζουν 15 λεπτά από τις, υπό διαμόρφωση, παραστάσεις τους. Γράφοντας και παίζοντας επί τόπου εκ του μηδενός, οι ερμηνευτές έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν μια δοκιμαστική εκδοχή των έργων τους εν εξελίξει, περιμένοντας το κοινό να έρθει και να τις ψηφίσει στην πορεία τους για το μεγάλο βραβείο. «Όταν έφτασε η μέρα του πρώτου διαγωνισμού scratch night, ήμασταν όλοι από νωρίς στο θέατρο Χώρα. Προσπαθούσαμε να οργανώσουμε τα πράγματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και ξαφνικά βρεθήκαμε μπροστά στο σκόπελο των ψηφοδελτίων. Κόλλες Α4 με τυπωμένα τα ονόματα των ομάδων. Αυτά έπρεπε να κοπούν, να μπουν στη σειρά, να συρραφτούν και να μετρηθούν. 350 πακετάκια διπλοτσεκαρισμένα ότι είναι σωστά. Στήσαμε λοιπόν στην πίσω αυλή του θεάτρου ένα μίνι εργοστάσιο με τάβλες και ξύλα που βρήκαμε πεταμένα και άλλοι έκοβαν, άλλοι τρέχανε για ανταλλακτικά συρραπτικού, άλλοι μέτραγαν. Και όλα αυτά κάτω από τον ήλιο», θυμάται η Μαρία Μπαλούτσου.

Η νικήτρια ομάδα θα λάβει χρηματικό έπαθλο και βοήθεια στην οργάνωση της παραγωγής της. Δεν είναι λίγο για μια παρέα που κάνει τα πρώτα της βήματα στον χώρο, ειδικά σήμερα. Το πιο σημαντικό όμως είναι η εμπειρία που θα αποκτήσουν οι νέοι καλλιτέχνες.

«Στον πρώτο διαγωνισμό scratch night, για κάποιο λόγο βρέθηκα στη θέση της υπεύθυνης των τεχνικών των ομάδων. Δηλαδή έβαζα τις μουσικές η τους ήχους για τα κομμάτια τους. Όταν λέω “βρέθηκα”, εννοώ ότι είπα: «Παιδιά θα τα κάνω εγώ, το ‘χω ξανακάνει στο παρελθόν, έχω χειριστεί και κονσόλα… το ‘χω» ( Φώτα δεν χρειάστηκε, γιατί αν θυμάμαι καλά, υπήρχε τεχνικός, ευτυχώς). Την ημέρα των παρουσιάσεων μια ομάδα είχε δύο ήχους: ένα καζανάκι και ένα κουδούνι. Εγώ, όταν έπρεπε να χτυπήσει το κουδούνι, πάτησα άλλον ήχο... Το κοινό γέλασε και θυμάμαι να έρχονται τα παιδιά των Αbovo και να τους λέω ότι έκανα λάθος εκεί και να μου λένε ότι νόμιζαν ότι έτσι έπρεπε να είναι και πως δεν φάνηκε σαν λάθος... Ήταν τότε που σκέφτηκα ότι το νεανικό θέατρο μπορεί να προσφέρει μαθήματα και εμπειρίες και πάνω από όλα μεγάλες εκπλήξεις!», συμπληρώνει η Σωσώ Χατζημανώλη.

Στην παρέα προστίθεται και η Βάσω Καβαλιεράτου, από τις πρώτες των Abovo: «Αυτό που θυμάμαι από τα πρώτα Bob είναι η τεράστια μαύρη τσάντα που κρατούσα φεύγοντας απ’ το σπίτι μου… Μια τσάντα ασήκωτη, γεμάτη ρούχα πρόβας, μακιγιάζ, ντεμακιγιάζ, props για τρεις διαφορετικές παραστάσεις, ρούχα που θα βάλω μετά, το βράδυ, όταν θα κάτσω για ποτό στο φουαγιέ του θεάτρου, φρούτα και ό,τι άλλο χρειάζεται ο άνθρωπος για να επιβιώσει… Έφτανα στο θέατρο 11 το πρωί και έφευγα 2 το βράδυ, αφού είχα σφουγγαρίσει, βοηθήσει στην ταξιθεσία, παίξει σε μερικές παραστάσεις και πιει και κανένα ποτό… Και την επόμενη μέρα το ίδιο. Εκεί, στο Θέατρο Χώρα… σε εκείνο το μαύρο επιβλητικό θέατρο με το τεράστιο χρωματιστό κορίτσι στον τοίχο, στην Κυψέλη. Γιατί το Bob εκεί γεννήθηκε και πάντα εκεί το σκέφτομαι… Στη μεγάλη σκηνή, σε εκείνες τις ατελείωτες σκάλες, στην πάνω ταράτσα, στα καμαρίνια, στις πίσω πόρτες, στην ουρά για τα εισιτήρια στην Αμοργού… Κι ένα κομμάτι του νεανικού θεατρικού εαυτού μου είναι πάντα εκεί…Το υπόλοιπο μεγάλωσε και παλεύει να θυμηθεί εκείνη την εποχή… Να είμαστε καλά, πολλά χρόνια φρέσκο αίμα», απαντάει χαμογελαστά όταν της ζητάω να μοιραστεί τις καλύτερες στιγμές που έχουν ζήσει όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος με το γνωστό του χιούμορ, μου αφηγείται τις αντιδράσεις που προκάλεσε τότε αυτό το μεγάλο πάρτι. «Το 2013 στο Θέατρο Χώρα κάναμε ένα πάρτι το οποίο, προφανώς, ενόχλησε τους φιλήσυχους Κυψελιώτες και μας έστειλαν την αστυνομία. Βρισκόμουν στην είσοδο του θεάτρου οπότε, χωρίς να καταλαβαίνω την απίστευτη σοβαρότητα της αποστολής τους, τους υποδέχτηκα με μια φράση: «Καλώς τα, τα παιδιά!». Εκείνοι μου πήραν την ταυτότητα, την οποία θα μου επέστρεφαν την επόμενη αφού πήγαινα στο τμήμα, πράγμα που ισοδυναμούσε με καταστροφή , καθώς εγώ θα έπρεπε να πάω στην Πάτρα. Ευτυχώς, μεσολάβησε η υπεύθυνη τότε του θεάτρου, η Μαρίνα, που κατάφερε να μου επιστραφεί η ταυτότητα και η γνώση ότι οι αστυνομικοί δε νιώθουν καθόλου παιδιά».

Οι Abovo αγαπούν την νέα γενιά στέκονται στο πλευρό τους και δίνουν πραγματικά την ψυχή τους για να προσφέρουν στους καινούργιους συναδέλφους τους τις καλύτερες συνθήκες να δημιουργήσουν. Ο Φάνης Παυλόπουλος μου το επιβεβαιώνει, λέγοντας: «Η πρώτη παρουσίαση των Scratch, η αγωνία των ομάδων και η δικιά μου - λες και διαγωνιζόμουν ένιωθα. Το άγχος να είναι όλα έτοιμα το ανέβα-κατέβα στις σκάλες των καμαρινιών, ένας προτζέκτορας σταμάτησε ξαφνικά να λειτουργεί! Τρέξιμο σε άλλες σκάλες για να τον φτιάξουμε, λες και ξέραμε πως, κάποιος τον έφτιαξε τελικά. Το κουβάλημα μιας τεράστιας μπανιέρας στη σκηνή από 5 άτομα για ένα κομμάτι 15 λεπτών και ξανά κουβάλημα πίσω στα παρασκήνια. Τα κοστούμια του "Εκεί εκεί στη Κόλαση που κάθε χρόνο ήταν πιο μικρά και πιο κουρελιασμένα, αλλά δεν τ' αλλάζαμε γιατί τα αγαπούσαμε. Οι μπίρες που πίναμε στην ταράτσα. Τα αποτυχημένα γκομενικά όλων μας που τα κουβαλούσαμε ακόμα κι εκεί» καταλήγει γελώντας.

Μάλιστα για την ιστορία του θεσμού, θα κυκλοφορήσει ένα επετειακό τεύχος του, το οποίο θα διανέμεται δωρεάν στους χώρους της Πειραιώς 260 και τα εκδοτήρια του Φεστιβάλ Αθηνών.

Φυσικά από μια τέτοια γιορτή δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι συναυλίες και τα πάρτι. Οπότε προετοιμαστείτε να χορέψετε μέχρι πρωίας τη Δευτέρα,22/5 στην Πειραιώς 260 , σε μια βραδιά που επιμελείται μουσικά ο Pepper 96.6, ενώ η Μάρθα Φριντζήλα με τον Παναγιώτη Τσεβά, ετοιμάζουν ένα «Ρεζιτάλ Σέλφι», με τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία, τραγούδια Ελλήνων και ξένων συνθετών του 20ου αιώνα, ρεμπέτικα, παραδοσιακά καθώς και ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις προσεχείς δισκογραφικές δουλειές της καλλιτέχνιδος.

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα στη σελίδα του φεστιβάλ: bobfestival.gr