«Ο ουρανός και...Το παντελόνι του»: Πρεμιέρα για Νένα Μεντή-Χρήστο Χατζηπαναγιώτη
Για πρώτη φορά, η φωνή του Ιάκωβου Καμπανέλλη ενώνεται με την φωνή της Λούλας Αναγνωστάκη.
Οι ήρωές τους ενσαρκώνονται από δύο ηθοποιούς που εδώ και δεκαετίες αφήνουν το ισχυρό αποτύπωμά τους στο ελληνικό θέατρο: Νένα Μεντή και Χρήστος Χατζηπαναγιώτης συναντιούνται επί σκηνής.
«Ο Ουρανός και... Το Παντελόνι του»: Το έργο «Αυτός και το παντελόνι του» του Iάκωβου Καμπανέλλη -γραμμένο 60 χρόνια πριν- και «Ο ουρανός κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη που συμπληρώνει 20 χρόνια από το πρώτο του ανέβασμα, γίνονται μια ενιαία παράσταση.
Οι ήρωες αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία («Αυτός» (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) - παρά το γεγονός ότι δεν έχει ούτε όνομα - και η Σοφία Αποστόλου (Νένα Μεντή) - «πρώην καθηγήτρια, απολυθείσα λόγω αλκοολισμού» και «μητέρα φυλακισμένου») και παρασύρουν τους θεατές σε έναν χορό συναισθημάτων, με χιούμορ και ευαισθησία. Ολα υπό το σκηνοθετικό βλέμμα του Μάνου Καρατζογιάννη. Την πρωτότυπη μουσική υπογράφει ο ταλαντούχος Αντώνης Παπακωνσταντίνου.
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης και Νένα Μεντή με την υποκριτική τους δεινότητα δημιουργούν ένα κέντημα διαφορετικών αισθήσεων για τον θεατή.
«Μέχρι και σήμερα δεν ξέρω γιατί έγινα ηθοποιός. Σαν κάτι να ελευθερώνεις μέσα σου, που δεν μπορείς ίσως αλλιώς να το ελευθερώσεις και το επικοινωνείς στους άλλους, σαν να υπάρχει κάτι μέσα σου, στο μεδούλι σου. Μπήκα στη σχολή και δεν με σταμάταγε τίποτα. Ηθελα να κάνω θέατρο και τίποτε άλλο. (...) Τελικά όλα είναι θέμα διαδρομής. Πετάω τα περιττά για να κρατήσω το ζουμάκι.Π οτέ δεν ήθελα πολλά. Με ευχαριστούν τα μικρά, ίσως ασήμαντα, της ζωής. Βγάζω τη δική μου αλήθεια σε ό,τι κάνω, κι αυτή η αλήθεια περνάει σε έναν κόσμο και τον αγγίζει. Δεν πιστεύω ότι κάνω τίποτα σπουδαίο. Κάνω κάτι που το γουστάρω. Καταθέτω την αλήθεια μου, και στο θέατρο και στη ζωή μου. Λόγω χαρακτήρα μερικές φορές τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα για μένα. Αυτό που είσαι κι αυτό που σκέφτεσαι ότι είσαι είναι που έχει σημασία. Εγώ ξέρω ότι είμαι καλή ηθοποιός. Δεν παριστάνω την ταπεινή. Αλλά την ίδια στιγμή ξέρω ότι αυτό που κάνω δεν είναι παραπάνω από αυτό που είναι. Ούτε θα σώσω τον κόσμο, ούτε θα σώσω το θέατρο. Εμένα σώζω κι αν δύο-τρεις από κάτω κάτι νοιώσουν, κάπως τους συγκινήσω, κάτι τους μεταφέρω, αυτό είναι...Μέχρι εκεί. Δεν το θεωρώ λίγο, ούτε όμως πολύ. Δίνω πάντα, όχι το 100% αλλά το 150% μου... Μου έχει πει η κόρη μου «Βρε μαμά, γιατί πρέπει να τα δίνεις όλα; Μερικές φορές φοβάμαι μην πάθεις κάτι». Αυτή η δουλειά δεν γίνεται αν δεν τα δώσεις όλα» έχει δηλώσει σε συνέντευξή της στο bovary.gr και τη Μυρτώ Λοβέρδου η Νένα Μεντή.
