Οι Έλληνες της Ζάχα Χαντίντ Οραματίζονται μια Αθήνα-Άγαλμα
Είναι ζευγάρι στη ζωή και τη δουλειά. Από το Λονδίνο όπου ζουν τα τελευταία χρόνια οι δύο αυτοί Έλληνες αρχιτέκτονες δείχνουν ότι παρά το νεαρό της ηλικίας τους μπορούν να κάνουν πράγματα που κινούν το ενδιαφέρον, είτε πρόκειται για σπίτια είτε για αγαλματένιους πύργους στο κέντρο της Αθήνας!
Πρόσφατα μετακόμισαν στο νέο τους γραφείο στο Λονδίνο, όπου περίοπτη θέση καταλαμβάνει ένα τμήμα του London Iconic Pavillion, που σχεδίασαν για την Intralot. Αυτό το καμπυλωτό κέλυφος, μαζί με τις νέες τους δουλειές και φυσικά το ολοκαίνουριο «στρατηγείο» τους, είναι σημάδια έντονης κινητικότητας για ένα ζευγάρι -στη ζωή και στη δουλειά- αυτών των νέων αρχιτεκτόνων που ζουν και δημιουργούν στο Λονδίνο.
Η Νατάσσα Λιανού και ο Ερμής Χαλβατζής ή αλλιώς LC Architects (www.lc-a.uk) γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας από όπου αποφοίτησαν και έκτοτε δέθηκαν στα λόγια και στην πράξη, καθώς είναι φρεσκοπαντρεμένοι. Νέοι, ταλαντούχοι, δημιουργικοί, εμφανίσιμοι. Μια καλή λεζάντα για τα media που ψάχνουν ιλουστρασιόν case studies; Όχι βέβαια! Οι δυο τους είχαν το προνόμιο να θητεύσουν δίπλα στην αδικοχαμένη Ζάχα Χαντίντ και υπήρξαν «μαθητές» και συνεργάτες της. Όταν έμαθαν την απώλειά της, μου έγραψαν τα εξής: «Νιώθαμε μια φοβερή ενέργεια μαζί της. Περάσαμε πολλές στιγμές μαζί. Σάββατα, Κυριακές στο σπίτι της ή σε διαφορά μέρη που της άρεσαν ή που μας άρεσαν. Συζητούσαμε για τα projects αλλά και για την επικαιρότητα, για τηλεοπτικές σειρές… Είχε φοβερό χιούμορ και γελάγαμε παρά πολύ. Όσο δουλεύαμε για εκείνη, κάποιες φορές μέσα στην εβδομάδα άρχιζε να μυρίζει μια υπέροχη μυρωδιά σε όλο το κτίριο. Ήρθε λέγαμε. Ήταν το αγαπημένο της αρωματικό κερί. Της το άναβαν πάντα όταν ερχόταν. Ήταν ένας μοναδικός άνθρωπος. Άκουγε προσεκτικά αυτά που της έλεγες. Ήξερε ότι οι στιγμές είναι μοναδικές. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν.
Η επικοινωνία τους με τη Ζάχα Χαντίντ ήταν συχνή ακόμα και μετά την αποχώρησή τους από το γραφείο της. «Της λέγαμε τα νέα μας από το γραφείο μας στο Λονδίνο. Τα projects που κάναμε. Στέλναμε εικόνες. Νιώθαμε σαν μια οικογένεια. Της άρεσε που δύο νέοι μαθητές και μέλη της “οικογένειας” πραγματοποιούν το όνειρο τους με σκληρή δουλειά. Το τελευταίο email της ήταν ότι πρέπει να βρεθούμε κάποια στιγμή σύντομα».
Μαζί της έφτιαξαν σημαντικά έργα, όπως το νέο αεροδρόμιο του Πεκίνου, το Εθνικό Στάδιο του Τόκιο και το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Κίνας, μεταξύ άλλων. Ίσως κάποιος να πει ότι το αποτύπωμά της να είναι εμφανές όμως οι LC Architects καταθέτουν και τη δική τους αρχιτεκτονική ματιά τόσο για τους δημόσιους χώρους, για παράδειγμα στην Αθήνα πρότειναν τον εμβληματικό πύργο Athens Up ως παρατηρητήριο για την Ομόνοια ή το σύμπλεγμα Athens Vision, μια πρωτότυπη ιδέα για την περιοχή του Βοτανικού η οποία περιλαμβάνει αρκετό πράσινο και καμπυλωτά κτίρια που μοιάζουν με τεράστια γλυπτά. «Προτείναμε έναν ουρανοξύστη-παρατηρητήριο, έναν «οβελίσκο» στο κέντρο της πόλης, ορατό από παντού, ο οποίος μπορεί να αποτελέσει το νέο τοπόσημο.
Αυτό για εμάς σημαίνει μια νέα ιστορική περίοδο για την Αθήνα: της εξωστρέφειας και της προβολής του σύγχρονου πολιτισμού μας. Η ιδέα, παρότι προχωρημένη, είχε πολύ θετικό αντίκτυπο τόσο στους Αθηναίους όσο και σε φορείς. Αυτή η πρόταση, σε συνδυασμό με την πρότασή μας για το Βοτανικό, η οποία επίσης προτείνει ψηλά κτίρια, αστικά πάρκα και πράσινους χώρους, πιστεύουμε ότι αποτελεί την αρχή για το μελλοντικό μοντέλο εξέλιξης της Αθήνας» τονίζουν. Τα ψηλά κτίρια τελικά φαίνεται ότι τους πάνε πολύ. Άλλωστε, όταν έρχονται στην Αθήνα, αφού κάνουν τις απαραίτητες βόλτες τους, συνήθως καταλήγουν σε ένα από τα ψηλά κτίρια της πόλης για να δουν μια Αθήνα που, όπως λένε, απλώνεται σαν χαλί μπροστά στα μάτια τους. Τώρα, από τη νέα τους βάση στο Λονδίνο ανοίγουν πανιά για ένα καινοτόμο έργο που σχετίζεται με γραφεία και είναι κάτι που τους έχει συνεπάρει.
Εξάλλου για τη Νατάσσα Λιανού και τον Ερμή Χαλβατζή, η αρχιτεκτονική είναι συγκολλητική: ο ρόλος της είναι να φέρνει τους ανθρώπους κοντά, να δημιουργεί χώρους έκφρασης της κοινωνικότητας και να ενδυναμώνει τη συνύπαρξη. Προφανώς για αυτό έγιναν αρχιτέκτονες!
