Γλυκερία Μπασδέκη πώς περνάς τις μέρες σου στην Ξάνθη;

«Κοντεύω μια εικοσαετία στην Ξάνθη. Θεωρητικά μια ζωή. Δεν το’χω πολυκαταλάβει. Δεν είμαι ο άνθρωπος που χαίρεται το τοπίο, καμιά φορά δεν το βλέπω καν.΄Ηρθα με μετάθεση.

Εμεινα. Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, φίλους. Εδώ δουλεύω. Εδώ ψωνίζω κρέας και ρύζι. Αλλά δεν το πολυξέρω το μέρος. Και την Κέρκυρα που μου’φαγε όλα τα δαχτυλίδια στη σωστή στιγμή, ποτέ δεν την έμαθα. Και τη Λάρισα που με γέννησε και με πήγε σχολείο, το ίδιο. Από τους τόπους κρατάω μόνο ανθρώπους, εντοπισμένες γεωγραφίες, περιστατικά. Ας πούμε το περιστατικό που περνάω μ’ένα μπαμπού καλάθι μπροστά από το μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου και μέσα είναι ένα μωρό. Το έχω γεννήσει τρεις μέρες πριν. Εγώ δεν έχω καταλάβει σχεδόν τίποτα και το μάτι μου κολλάει στο ψυγείο με τα παγωτά. Αγοράζω έναν πύραυλο και μπαίνω με το καλάθι και το παγωτό στην πολυκατοικία. Ας πούμε το περιστατικό που ένα αγόρι που δεν λέει το ρω σαν κι εμένα μου δίνει μια κασέτα με μουσικό ποτ πουρί στην πλατεία Εβραίων, στη Λάρισα και φεύγει. Ας πούμε ένα βράδυ στο νεκροταφείο της Γαρίτσας με σπασμένο τακούνι. Τέτοια περιστατικά.

Στην Ξάνθη, για να επανέλθω, κάνω συγκεκριμένες διαδρομές. Σπίτι-σχολείο-σούπερ μάρκετ. Καμιά φορά ανοίγω ταξιδιωτικούς οδηγούς και εντυπωσιάζομαι με τις ομορφιές. Δεκαεπτά χρόνια δεν κατάφερα να τις δω. Αλλά και στο Αχίλλειο δεν πήγα, τόσα χρόνια στην Κέρκυρα. Από καρτ ποστάλ το ξέρω. Αγχώνομαι όταν έρχονται φίλοι εδώ. Δεν ξέρω πού να τους πάω. Συνήθως με πάνε αυτοί, ξέρει καλύτερα τον τόπο ο ξένος.

Δεν θα ήθελα να ζήσω κάπου συγκεκριμένα. Οπου με βάλεις καλά είναι. Την Αθήνα την αγαπώ, γιατί εκεί ζουν άνθρωποι που αγαπώ. Αγαπώ συγκεκριμένες οδούς, ας πούμε τις οδούς Δροσοπούλου και Αθηνάς. Κι άλλες αλλού. Αλλά δεν ξέρω αν θα μου άρεσε να μείνω. Πραγματικά δεν ξέρω. Κι ούτε θα μάθω. Τώρα ζω στην Ξάνθη. Πριν την Ξάνθη ζούσα στην Κέρκυρα. Πριν την Ξάνθη και την Κέρκυρα ζούσα στη Λάρισα. Ζωή να’χουμε να ζήσουμε. Δε με νοιάζει πού. Στο στομάχι μου ζουν λεωφόροι και μονόδρομοι και πλατείες. Κι όλοι οι άνθρωποι που τις περπάτησαν μαζί μου».

*Η Γλυκερία Μπασδέκη είναι συγγραφέας και ποιήτρια.