Η μητέρα που παρακολουθούσε την κόρη της να πνίγει το βρέφος πίσω από μια μισάνοιχτη πόρτα

Η μία γέννησε την άλλη. Μάνα και κόρη. Η κόρη στα 19 της γέννησε, με τη σειρά της, ένα αγοράκι. Δυο μανάδες λοιπόν, δυο μανάδες, όχι όπως τις έχουμε στο μυαλό μας. Μακριά από το πρότυπο που γιορτάζει κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαίου, μακριά από κάθε έννοια μητρότητας, μακριά από τα σλόγκαν και τα τσίτατα της μάνας που θυσιάζεται για το παιδί της.

Η κόρη το γέννησε μόνη της στο σπίτι και το έπνιξε, τυλίγοντας τον λαιμό του με ένα κορδόνι. Υστερα του έφραξε το στόμα με χαρτιά. Η μάνα, απ´έξω παρακολουθούσε σιωπηλά να γεννιέται το εγγόνι της, να γίνεται γιαγιά για λίγα λεπτά. Και μετά; Μετά το πήρε νεκρό και το πέταξε στα σκουπίδια....

Πιασμένες χέρι-χέρι, οι δυο γυναίκες έγραψαν το τέλος της ιστορίας τους, ομολογώντας όλα όσα συνέβησαν τρεις μήνες πριν.

Το μόνο σίγουρο στην υπόθεση της Πετρούπολης είναι ότι η μάνα της 19χρονης, δεν κατάφερε να πείσει την κόρη της για την αξία της μητρότητας

Ένα κορίτσι που καταλαβαίνει ότι είναι έγκυος στον 7ο μήνα. Η μάνα που δεν παίρνει είδηση ότι η κόρη της, που ζει στο ίδιο σπίτι, περιμένει παιδί. Ένας άντρας απών, ο σύζυγος, ο πατέρας.... Γείτονες, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, απόντες όλοι. Μια κοινωνία απούσα, συνένοχη, ένοχη, που έχει καλλιεργήσει τον φόβο, τον πανικό, την έννοια της ντροπής.

Δυο γυναίκες, δυο μάνες. Η άλλη εκδοχή της μητρότητας, που εξοργίζει, που σοκάρει. Γιατί η μητρότητα και το μητρικό ένστικτο δεν είναι πιο ισχυρά από τα πάσης φύσεως ψυχικά (ή ψυχιατρικά) νοσήματα ούτε από την ίδια την πραγματικότητα. Τα αίτια που όπλισαν την 19χρονη στο έγκλημα και έκαναν τη μητέρα της να στέκει σιωπηλός μάρτυρας πίσω από μια μισάνοιχτη πόρτα, θα τα αναζητήσουν οι ειδικοί.

Το μόνο σίγουρο στην υπόθεση της Πετρούπολης είναι ότι η μάνα της 19χρονης, δεν κατάφερε να πείσει την κόρη της για την αξία της μητρότητας. Κι ας είχε δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια στη διάθεση της. Γιατί ούτε κι εκείνη το κατάλαβε ποτέ....