Τζίντζερ Ρότζερς - Φρεντ Αστερ: Οι δύο εκπληκτικοί χορευτές που απεχθάνονταν ο ένας τον άλλο

Στην σκηνή ήταν το ρομαντικότερο ζευγάρι του κόσμου, όταν όμως απομακρύνονταν από τις κάμερες, ο Φρεντ Αστέρ και η Τζίντζερ Ρότζερς δεν ήταν τόσο φιλικοί μεταξύ τους, όπως αποκάλυψε ο βιογράφος του Αστέρ, Μάικλ Φρίλαντ.

«Θυμάμαι ένα πόστερ πλάι στις κυλιόμενες σκάλες στο Μετρό του Λονδίνου όπου ήταν ο Φρεντ Αστέρ και η Τζίντζερ Ρότζερς σε μία απ τις συνηθισμένες τους πόζες. Αυτός φορά το χαρακτηριστικό μαύρο φράκο του, ενώ αυτή εντυπωσιάζει με την φούστα της να στροβιλίζεται γύρω της. Από πάνω τους, φαίνεται η λέξη “Παρτενέρ”.

Και ο Φρεντ και η Τζίντζερ θα το μισούσαν αυτό. Όχι μόνο επειδή δεν θα έδιναν ποτέ την άδεια τους σε ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο να χρησιμοποιήσει την φωτογραφία τους για την δική του προβολή, αλλά κυρίως επειδή σε κανέναν απ’ τους δύο δεν άρεσε να αναφέρονται σε αυτούς ως “παρτενέρ”. Πέραν αυτού, δεν συμπαθούσαν ιδιαίτερα ο ένας τον άλλο, και χρειάζονταν πολύ πειθώ ώστε να συνεχίζουν τη συνεργασία τους ανά καιρούς.

Ο Φρεντ μια φορά μου είπε εμμέσως, σε μια συνάντηση μας για την βιογραφία του «Αχ αυτή η Τζίντζερ! Ήθελε πάντα να είναι το αφεντικό».

Ήταν το κοντινότερο σε κακία που ξεστόμισε ποτέ ο Αστέρ, ο οποίος δικαίως θεωρούνταν ο πρώτος Τζέντλεμαν του Χόλιγουντ. Φυσικά δεν χρησιμοποίησα την φράση του στο βιβλίο. Ήταν ακόμα ζωντανός τότε και το τελευταίο που ήθελα ήταν να τον θίξω -πάντως ήταν αδύνατο να μην καταλάβω τι σκεφτόταν από τις εκφράσεις που έπαιρνε το πρόσωπό του, σχεδόν 30 χρόνια μετά την τελευταία τους συνεργασία.

Γεγονός που και η κα. Ρότζερς υπογράμμισε χρόνια αργότερα. Τρώγαμε μεσημεριανό -scrambled αυγά για αυτή- στο Ντόρσεστερ Χολ του Λονδίνου. Στην αρχή, ήθελε να μιλήσουμε μόνο για αυτήν, και κυρίως να μην αναφερθεί ο Αστέρ. Ήταν ένα δύσκολο θέμα συνέντευξης.

Επιστρατεύοντας την τόλμη μου, επέτρεψα στις λέξεις “Αστέρ - Ρότζερς” να βγουν από το στόμα μου. Ήταν σαν να τη ρωτούσα αν είχε σκεφτεί ποτέ να μάθει χορό. “Εννοείς ‘Ρότζερς - Αστέρ’, είπε ρίχνοντας μου ένα παγωμένο βλέμμα.

Νομίζω πως κατάλαβε αμέσως την επίπτωση της ματιάς της και αποφάσισε ότι η δήλωση της χρειαζόταν μια δικαιολόγηση. “Συνηθίζεται, αν δεν απατώμαι, να προηγούνται οι κυρίες” Έτσι ένιωθε όντως. Οι κυρίες προηγούνται, και ένιωθε πως ο κύριος Αστέρ -όπως αναφερόταν σε αυτόν- σωστά δέχθηκε το αίτημά της.

Φυσικά, δεν ένιωθε έτσι και ο Φρεντ. Αυτός είχε τον έλεγχο. Δούλευε τις χορευτικές τους σκηνές σαν να προετοιμαζόταν για στρατιωτική επέμβαση. Κάθε του βήμα σχεδιαζόταν σε χαρτί πολύ προσεκτικά, και μετά σε μαυροπίνακα. Η μάχη έληγε με αυτόν νικητή όταν αυτή έπεφτε στα χέρια του, παραδιδόμενη σε αυτόν. Πράγματι, έτσι συνέβαινε στις ταινίες τους -αυτός την φλερτάρει, αυτή τρέχει, την κυνηγά, στο τέλος λιώνει γι’αυτόν.

Η αλήθεια ήταν πως αυτή μισούσε αυτή την κατάσταση. Αυτό που ήθελε, όπως μου είπε, ήταν να πρωταγωνιστεί σε δράματα, όπως το Κιτι Φόιλ, στο οποίο έπαιξε μια ανύπαντρη μητέρα, κερδίζοντας το πολυπόθητο Όσκαρ για τον κόπο της.

Όταν έφτασε ο καιρός να χωρίσουν οι δρόμοι τους, ο Φρεντ χάρηκε εξίσου με την Τζίντζερ. Θα βοηθούσε, σκέφτηκε, να αφαιρέσουν από την εικόνα του κοινού την ιδέα ότι είναι παρτενέρ.
Όμως, μέχρι τότε, όλοι τους θεωρούσαν ντουέτο, ακόμα χειρότερα “ομάδα”. “Είναι απαίσια λέξη,” μου είπε. “Ακούγεται σαν να είμαστε αγέλη αλόγων.”

Η πρώτη παρτενέρ του Αστέρ ήταν η αδελφή του, Αντέλ, η μόνη την οποία ανεχόταν. Αυτός πήγε στο Χόλιγουντ όταν η αδελφή του έσπασε τη συνεργασία τους για να παντρευτεί τον Λόρδο Τσαρλς Κάβεντις, τον νεότερο γιό του Δούκα του Ντέβονσάιρ.

Η συνεργασία τους ήταν τόσο μεγάλη επιτυχία από την πρώτη στιγμή, που το στούντιο τους ήθελε για μια ολόκληρη σειρά ταινιών. Η Ρότζερς πάντως, δεν ενθουσιαζόταν. “Ένιωθα πως όλο αυτό με βάζει σε ένα καλούπι. Πάντως, όταν έχεις συμβόλαιο με ένα στούντιο του Χόλιγουντ, δεν μπορείς παρά να υπακούς.”

Με απλά λόγια, η “απέχθειά” τους ήταν και το μόνο στο οποίο συμφωνούσαν. Πράγματι, όταν έκαναν την ένατη και τελευταία τους συνεργασία, μια ταινία για ένα χορευτικό ζευγάρι την περίοδο πριν τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, “Η Ιστορία του Βέρνον και της Ιρέν Κάσλ”, ο Φρεντ ζήτησε από την αληθινή Ιρέν να χρησιμοποιήσει την επιρροή της ώστε να επιλέξουν άλλη για τον ρόλο. Φυσικά, το στούντιο αρνήθηκε με ζέση.

Ένας λόγος που η σχέση τους ήταν τόσο ταραχώδης ήταν η μανιακή ζήλια της γυναίκας του Αστέρ, που απεχθανόταν τη συσχέτιση τους ως ζευγάρι. Παρόλα αυτά, η σχέση τους ποτέ δεν ήταν κάτι παραπάνω από επαγγελματική.

Ο Αστερ επίσης είχε απαγορεύσει ακόμα και την ιδέα του να ανταλλάξουν φιλί στη σκηνή -εκτός από μία φορά. Αλλά ακόμα και αυτό το φιλί κράτησε τόσο λίγο, που το έβαλαν σε αργή κίνηση ώστε να φαίνεται πως κρατά περισσότερο.

“Ο λόγος που ποτέ δεν φιλιόμασταν στις ταινίες ήταν κυρίως επειδή δεν ήθελα εγώ ποτέ”, είπε χαρακτηριστικά ο Φρεντ σε μία από τις συναντήσεις μας. “Δεύτερον, όλοι κάνανε το ίδιο fade out πλάνο με φιλί, και θέλαμε να το αποφύγουμε.”

Πάντως, ο Φρεντ ήταν και γενναιόδωρος με την Τζίντζερ, και ενώ έλεγε “Δεν ήθελα ποτέ συνεργάτιδα” μετά πρόσθετε, “Ήταν η ιδανική κοπέλα να συνεργάζεσαι.”

Ο Αστέρ, γνωστός τελειομανής, σε ένα γύρισμα πήρε 54 λήψεις ώστε να βγάλει το αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Αργότερα, ο καθαριστής παρατήρησε ενώ γυάλιζε το παρκέ μια γραμμή από αίμα, που έφτανε μέχρι εκεί που καθόταν η Τζίντζερ. Προερχόταν από τα ματωμένα της παπούτσια, αποτέλεσμα καταπόνησης και σπασίματος των φουσκαλών στα πόδια της.

Δεν γκρίνιαζε ποτέ. Αυτό συνέβαινε επειδή ήταν εξίσου τελειομανής με αυτόν. “Πάντα ήθελα ακόμα μια λήψη. Ήμουν ακούραστη. Δεν μπορούσαν να με εξαντλήσουν. Η μόνη φορά που σταμάτησα ήταν όταν τα μαλλιά μου είχαν βραχεί τόσο που έσταζαν από την πλάτη μου στο πάτωμα.”

“Η διαμάχη ήταν αποτέλεσμα marketing”, μου είπε η Τζίντζερ. “Το να πούμε ότι μισιόμασταν θα ήταν εντελώς άσχετο.”

Αλλά αν συμπαθούσε ο ένας τον άλλο; Η απάντηση του Φρεντ ήταν απλή. “Δουλεύαμε μαζί. Αυτό ήταν όλο.”