Η ιδιοφυής περίπτωση της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη
Η ηθοποιός με το παράξενο ονοματεπώνυμο ερμηνεύει το βράδυ της Παρασκευής τον 13ο ρόλο αρχαίας τραγωδίας στην Επίδαυρο.
Χωρίς ανάσα: Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δουλεύει διαρκώς.
Τα πλάνα της για την επόμενη ή και τη μεθεπόμενη χρονιά είναι ήδη δρομολογημένα.
Το τηλέφωνό της χτυπά συστηματικά, οι προτάσεις για συνεργασία διαδέχονται η μία την άλλη, οι πρόβες και οι παραστάσεις είναι η καθημερινότητά της.
Xωρίς να λείπουν και οι εποχές που παίζει σε δύο διαφορετικά θέατρα, όπως συνέβη προ τριετίας, όταν έτρεχε από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού στο Επί Κολωνώ. Για τους περισσότερους στο χώρο του θεάτρου, το όνομά της αποτελεί εγγύηση.
Εγγύηση και επιτυχία.
«Βιοπορίζομαι από τη δουλειά μου» είναι όμως το δικό της μότο, με το οποίο καταρρίπτει τους μύθους γύρω από τον εαυτό της. «Δεν μου αρέσει να παρελθοντολογώ. Είμαι επικεντρωμένη στο σήμερα», λέει και κλείνει το μάτι σε συνεργασίες που την κρατούν δημιουργική. Της αρέσει να δουλεύει με νέους σκηνοθέτες ενώ παράλληλα αισθάνεται ασφαλής μέσα στη σκηνοθετική αγκαλιά του Γιάννη Χουβαρδά, με τον οποίο μετρά μια μακρά επαγγελματική σχέση -από την χρυσή εποχή του Αμόρε, ως σήμερα.
Με ένα ρεπερτόριο που το βασικό του θέμα είναι η ανθρώπινη ύπαρξη και η περιπέτειά της, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δεν έχει παίξει σε κωμωδία. Ισως είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Τίποτα ωστόσο από όσα έχει πετύχει, δεν έγινε τυχαία: Βασίστηκε στην επιμονή και το ταλέντο της και όχι στις φυσικές «αποσκευές» της. Αλλωστε δεν αρκέστηκε στην ωραία και γοητευτική της εμφάνιση ούτε στον ερωτισμό που εξέπεμπε ήδη από τους πρώτους ρόλους τους. Ανήκει στο είδος των ανθρώπων που δουλεύουν σκληρά. Το ξέρουν τόσο οι σκηνοθέτες όσο και οι συνάδελφοί της, ενώ οι νεώτεροι ηθοποιοί που θέλουν να της μοιάσουν, δυσκολεύονται να το αντιληφθούν.
Κάθε ρόλο τον πιάνει από την αρχή: Διαβάζει, μελετάει, αφοσιώνεται. Ο συγγραφέας, το έργο, η εποχή, η ιστορία γύρω από την υπόθεση. Τίποτα δεν μένει μετέωρο. Υπάκουη και συνεπής, καλή μαθήτρια, και γενναιόδωρη απέναντι στους συναδέλφους της -όπως όλοι κατά καιρούς ομολογούν, διαθέτει μια αυστηρότητα και μια καθαρότητα στη ζωή και στη σχέση της με τους ανθρώπους.
Στην πρόσφατη ερμηνεία της στην «Πλατεία Ηρώων», τον περασμένο χειμώνα, άφησε άναυδο το κοινό με την περιβόητη σκηνή του σιδερώματος: Σε κάθε τσάκιση στο πουκάμισο που σιδέρωνε επί σκηνής αντιστοιχούσαν συγκεκριμένες λέξεις, φράσεις του έργου. Μετά τις πρόβες που είχαν προηγηθεί, συνέχιζε να σιδερώνει στο σπίτι της, επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία και τα λόγια της...
Παρά το γεγονός ότι ανήκει στις σφαίρα των σταρ, η ίδια συστηματικά αρνείται τον χαρακτηρισμό: «Είμαι μια εργαζόμενη γυναίκα» είναι ο αντίλογός της. Μακριά από τις προκλήσεις των μίντια, αποφεύγει να μιλάει για τα προσωπικά της, ούτε όμως και κρύβεται. «Το θέατρο και ο έρωτας», είναι αυτά που κυριαρχούν στη ζωή της, όπως έχει παραδεχτεί. Αυτή η γυναίκα με το παράξενο όνομα, που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό, στα βόρεια σύνορα του νομού Εβρου με τη Βουλγαρία, τη Δόξα, είναι μια ιδιοφυής περίπτωση. Αλλωστε σ’ αυτή τη δουλειά η διάρκεια είναι που μετράει.
Μετά τη Θεσσαλονίκη όπου πήγε για να σπουδάσει, η ζωή της μπήκε στον ρυθμό του θεάτρου. Σαν κάτι το αυτονόητο. Ισως γιατί η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη πριν καν το συνειδητοποιήσει η ίδια. Μετά το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και τις πρώτες παραστάσεις στο βορρά, κατέβηκε στην Αθήνα: Στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη ξεδίπλωσε την γκάμα των δυνατοτήτων της. Παράλληλα ήρθαν οι προτάσεις για τηλεόραση και κινηματογράφο και η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δεν άργησε να γίνει πρωταγωνίστρια.
Η μια δουλειά έφερνε την άλλη. Η μια επιτυχία, την επόμενη. Ο ένας ρόλος τον άλλον. Πλάι στο κλασικό και το σύγχρονο ευρωπαϊκό ρεπερτόριο προστέθηκε το αρχαίο δράμα και η Επίδαυρος.
Το αρχαίο θέατρο θα την υποδεχτεί, Παρασκευή 11 & Σάββατο12 Αυγούστου, στον 13ο ρόλο -και στην 17η παραγωγή της καριέρας της. Είναι η Ατοσσα στους «Πέρσες» του Ευριπίδη που σκηνοθετεί ο Αρης Μπινιάρης με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.
Ολα ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 με τη συμμετοχή της, πρώτα, σε τέσσερις Χορούς: «Ιππόλυτος», «Βάκχες», «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη και «Βάτραχοι». Κι ύστερα ήρθαν οι ρόλοι: Πρώτα η Αντιγόνη, μετά η Ελένη και στη συνέχεια η Μήδεια. Μετά πήραν σειρά η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, η Ηλέκτρα του Ευριπίδη και η Ηλέκτρα στον «Ορέστη». Ακολούθησε η Κλυταιμνήστρα, η Αντιγόνη στους «Οιδίποδες», η Ιοκάστη, η Μεγάρα στον «Ηρακλή μαινόμενο», η Εκάβη στις «Τρωάδες», και πέρυσι η Κλυταιμνήστρα πέρυσι στην «Ορέστεια». Η Ατοσσα, τώρα είναι η βασίλισσα των Περσών, κόρη του Κύρου, σύζυγος του Δαρείου και μητέρα του Ξέρξη... Τίποτα λιγότερο.