«Να γιατί αξίζω δύο μισθούς λιγότερους από ό,τι οι άνδρες»
- Τι δουλειά θα κάνεις όταν μεγαλώσεις;
- Επειδή θέλω να πετύχω και να βγάλω πολλά λεφτά, λέω να γίνω άντρας…
Με αυτή τη σκέψη, από έναν υποθετικό και τρομακτικό μαζί, διάλογο, ξεκίνησα να γράφω, στον απόηχο της δημοσιοποίησης της λίστας με τις αμοιβές των δημοσιογράφων -παρουσιαστών του BBC. Το μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στους άνδρες και στις γυναίκες όχι μόνον δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, αλλά προκαλεί (και πολύ λογικά) κύμα αντιδράσεων.
Με δύο στους τρεις υψηλότερα αμειβόμενους να είναι άνδρες, το ερώτημα περί αξιοκρατίας έρχεται αναπόφευκτα... Σε κάθε περίπτωση ο γενικός διευθυντής του ΒΒC Tony Hall (φυσικά και θα ήταν άνδρας!!!), χρειάστηκε να παραδεχτεί ότι «το χάσμα πρέπει να γεφυρωθεί ώστε να υπάρξει ισότητα ως το 2020….».
Ζήτησε παράταση. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγήσει αυτή την ανισότητα; Αν και είναι δεδομένη η πρόοδος στο θέμα της ισότητας, εξακολουθούμε να είμαστε μακριά από τον στόχο. Εμείς οι γυναίκες έχουμε ακόμα πολλά να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε, ώστε να πάψουμε να είμαστε «είδηση» όταν καταφέρνουμε κάτι που οι άνδρες θεωρούν κεκτημένο τους…
Αν δεχτούμε ότι το χρήμα είναι σήμερα ο καθοριστικός παράγοντας εξουσίας, η φράση του Δημόκριτου, ηχεί απειλητικά: «Υπό γυναικός άρχεσθαι ύβρις αν ανδρί είη εσχάτη», ή αλλιώς «το να εξουσιάζεται ένας άντρας από μια γυναίκα είναι ο μεγαλύτερος εξευτελισμός». Το δυστύχημα είναι ότι απόψεις σαν αυτή του αρχαίου Ελληνα φιλοσόφου εξακολουθούν να ακούγονται γύρω μας -και από τα δύο φύλα…
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες: Η υποτιμητική αντιμετώπιση της γυναίκας παραμένει ενεργή σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, με σχετικές διαβαθμίσεις. Κι ίσως μόνον η εκπαίδευση, η μόρφωση, οι σπουδές, να οδηγήσουν στη διέξοδο. Μαζί με τη βαθιά πεποίθηση ότι οι διαφοροποιήσεις του φύλου αρχίζουν και τελειώνουν στα όρια που έχει θέσει η φύση και όχι σε εκείνα που έχουν επιβάλουν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες.
Κάθε χρόνο, στις 3 Νοεμβρίου, που τιμάται η ημέρα ισότητας των αμοιβών, η συζήτηση επανέρχεται. Μαζί δημοσιεύονται και στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι ο επαγγελματικός χώρος διέπεται σταθερά από ανισότητα. Ευρωπαίοι εργοδότες, όπως επισημαίνουν εκπρόσωποι της ΕΕ, εξακολουθούν να στέλνουν το μήνυμα ότι οι γυναίκες αξίζουν δύο μισθούς λιγότερο κατ’ έτος από ό,τι οι άνδρες, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι δεν έχουν ίδιες ευκαιρίες. Για εργασία ίσης αξίας, οι άνδρες λαμβάνουν κατά μέσο όρο υψηλότερες αποδοχές ενώ μόνον ένα ποσοστό της τάξεως του 5% κατέχει διευθυντικές θέσεις σε επιχειρήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat (για το 2016) μόνον μία στις τρεις ανώτατες διευθυντικές θέσεις σε επιχειρήσεις στην ΕΕ καταλαμβάνεται από γυναίκες-μάνατζερ (35%) ενώ, σε όλες τις χώρες, ο μισθός των γυναικών-μάνατζερ είναι κατώτερος από αυτόν των ανδρών. Οι σχετικές εξηγήσεις αναφέρουν ότι οι άνδρες παίρνουν συχνότερα προαγωγή ενώ οι γυναίκες με τις αυξημένες πιθανότητες, προσωρινής, έστω διακοπής της επαγγελματικής τους σταδιοδρομία, λόγω μητρότητας, καθυστερούν στην εξέλιξή τους και φυσικά οι μισθολογικές τους αποδοχές μένουν πίσω.
Ακόμα ηχεί στ΄ αφτιά μου ο διάλογος ή καλύτερα ο μονόλογος ανάμεσα σε μια νεαρή δημοσιογράφο και τον άρρενα διευθυντή της, όταν εκείνη του ανακοίνωσε ότι παντρεύεται:
- Τζάμπα επενδύω σε σένα, της είπε. Μετά τον γάμο, θα κάνεις παιδί και θα φύγεις από τη δουλειά. Οπότε καλά κάνω και προσλαμβάνω άντρες…..
Υ.Γ. Η δημοσιογράφος συνεχίζει και εργάζεται κι ας έκανε παιδιά. Απλώς δουλεύει πολύ περισσότερο από κάποιους άντρες….