Αγαπητέ Ερρίκο: Ο πρώην μου ζητάει επανασύνδεση

Γεννημένος στην Ελλάδα, ο Ερρίκος Μπους μεγάλωσε σε ένα φωτεινό σπίτι στον Λυκαβηττο με δύο γυναίκες. Τη μητέρα και την αδελφή του. Μετά από ένα πέρασμα από το ιστορικό-αρχαιολογικό, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, πολύ διάβασμα αλλά και αρκετή… dolce vita, σήμερα εργάζεται σε corporate περιβάλλον. Αυτό όμως που τον κάνει χαρούμενο είναι να γράφει. Αυτό κάνει πλέον για τη BOVARY.

M.M. Καλησπέρα. Εδώ και αρκετό καιρό, ένα παιδί με το οποίο ήμασταν μαζί για περίπου δύο χρόνια, δείχνει ότι θέλει επανασύνδεση. Περασε ένας χρόνος χωρίς καμία, μα καμία επαφή. Επέστρεψε με ένα «Τι κάνεις;» και πλέον στέλνει σε τακτά χρονικά διαστήματα μηνύματα που δείχνουν ουσιαστικό ενδιαφέρον. Θέλει να βρεθούμε από κοντά, εγώ δεν νιώθω έτοιμη να συμβεί κάτι τέτοιο. Χωρίσαμε γιατί είδα ότι τελικά δεν ταιριάζαμε πραγματικά. Ηταν δική μου απόφαση. Τώρα νιώθω μπερδεμένη. Δεν ξέρω αν θέλω να τον δω. Αλλά ομολογώ τον σκέφτομαι πολύ. Πώς να το διαχειριστώ;

Απο αυτά που μου γράφεις συμπεραίνω πως όντως πρόκειται για μια ουσιαστική προσπάθεια επαναπροσέγγισης. Πρόσεξε. Επαναπροσέγγισης κι όχι επανασύνδεσης. Εννοώ αυτό μένει να φανεί δια ζώσης. Γι αυτό και σου προτείνω να τον δεις. Η στάση του υποδεικνύει μια συνέπεια και αυτό είναι θετικό σημάδι όταν πρόκειται να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε μια τέτοια διαδικασία. Καταλαβαίνω πως δεν νιώθεις έτοιμη όπως μου γράφεις, αλλά ταυτόχρονα μου λες πως τον σκέφτεσαι πολύ. Αυτό σημαίνει πως κάτι σημαίνει αυτός ο άνθρωπος για σένα και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους ποτέ δεν θα νιώσεις έτοιμη. Οφείλεις να πάρεις το ρίσκο για να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Σχετικά με την αιτία του χωρισμού σας που φαίνεται να σε προβληματίζει αρκετά θα πω μονάχα το εξής. Ίσως τότε να μην ταιριάζατε πραγματικά, ίσως όμως και να μην υπήρχε ο κατάλληλος συγχρονισμός μεταξύ σας και ξέρεις κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε βεβιασμένα και αβέβαια συμπεράσματα. Οι άνθρωποι αλλάζουν, όσο κι αν μας δηλώνει το αντίθετο η διαδεδομένη ρήση του θυμόσοφου λαού. Οι άνθρωποι αλλάζουν, εξελίσσονται και μετασχηματίζονται μέσα στον χρόνο. Πολλές φορές μάλιστα ένας χωρισμός, η απώλεια ή απουσία ενός ανθρώπου είναι ικανός λόγος για μεγάλες και ουσιαστικές αλλαγές. Δεν θέλεις να διαπιστώσεις αν είσαι αυτός ο άνθρωπος για εκείνον; Άλλωστε είναι φανερό πως τον θέλεις ακόμα.. δεν θα έστελνες σε διαφορετική περίπτωση..

Ε.Π. Eίμαι ενάμιση χρόνο με τον φίλο μου περνάμε πολύ καλά και έχουμε συζητήσει για κοινό μέλλον. Το μόνο πρόβλημα είναι η δουλειά του, είναι ναυτικός και αναγκαστικά θα λείπει στο εξωτερικό για μεγάλα διαστήματα. Θέλω να είμαι μαζί του όμως με αγχώνει το πρώτο ταξίδι. Αναρωτιέμαι πως θα περάσει ο καιρός (στο τηλ θα μιλάμε 2 φορές την εβδομάδα και internet θα έχει όταν το πλοίο πιάνει λιμάνι) και αν τελικά θα είναι πιστός σε μένα. Μήπως έπρεπε να «την κάνω»;

Ομολογουμένως έχεις επιλέξει έναν άνθρωπο με δύσκολη δουλειά. Δύσκολη και για τον ίδιο αλλά και για τους οικείους του. Δεν θα σου πω ψέμματα. Η απόσταση είναι δύσκολη για μια ερωτική σχέση, διογκώνει τα προβλήματα, ενώ παράλληλα έχει λίγα θετικά ως αντίβαρο. Καλείσαι λοιπόν να αναρωτηθείς αν είσαι έτοιμη για μια τέτοια “θυσία”, για μια τέτοια απόφαση. Και το μόνο που μπορεί να σου δώσει μια αξιόπιστη απάντηση στο εν λογω ερώτημα είναι τα συναισθήματά σου για τον σύντροφό σου. Το λέω γιατί μου γράφεις οτι περνάτε πολύ καλά και πως έχετε συζητήσει για κοινό μέλλον. Ελπίζω να διαβάζω λάθος ανάμεσα στις γραμμές αλλά μου φαίνεται πρακτική και λίγο ψυχρή η προσέγγισή σου. Αναρωτήσου αν είσαι ερωτευμένη με αυτόν τον άνδρα, αν θέλεις να έχετε κοινό μέλλον γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς το μέλλον χωρίς εκείνον. Αν οι αποκρίσεις είναι καταφατικές τότε ναι, αξίζει τον κόπο να δεχτείς τη δουλειά του με τα όσα κακά αυτή έχει. Με πρώτο και κύριο τα μεγάλα διαστήματα απουσίας. Ναι θα είναι δύσκολο. Το δίχως άλλο. Ναι θα υπάρξουν στιγμές μοναξιάς. Αλλά αν τον αγαπάς και σε αγαπά θα βρείτε τον τρόπο. Δεν θέλω να ακουστώ ρομαντικός ή μελό αλλά με αμοιβαία προσπάθεια και αγάπη όλα βρίσκονται. Κλείνοντας θέλω να σου πω το εξής. Αυτό που με προβληματίζει στην επιστολή σου είναι πως πραγματικά δεν ξέρω αν ισχύουν όλα όσα σου αναφέρω πιο πάνω. Κάτι στις λέξεις σου μου υπονοεί κάτι τέτοιο. Ξαναλέω δεν θέλω να υποτιμήσω την σχέση σου, ούτε μπορώ να είμαι βέβαιος. Αλλά νομίζω τον εαυτό σου φοβάσαι, τη δική σου δέσμευση απέναντι σε αυτή τη συνθήκη. Ακόμα και το άγχος σου για το αν θα είναι πιστός σε σένα μοιάζει με προβολή.. μήπως, λέω μήπως, θα έπρεπε να θέσεις αυτό το ερώτημα στον εαυτό σου;

K.B. Ερρίκο γειά σου. Βρίσκομαι σε μια πολύ δύσκολη θέση, καθώς μόλις βγαίνω από μια 3χρονη σχέση με ένα αγόρι, μια σχέση στην οποία είχα επενδύσει πολλά και για να σου το πω απλά νιώθω προδομένη. Ο θυμός και η οργή μου δεν περιγράφονται. Θέλω να τον πάρω τηλέφωνο και να τον κατσαδιάσω άσχημα για όσα έκανε, ωστόσο οι φίλες μου επιμένουν ότι με αυτόν τον τρόπο ρίχνω το επίπεδό μου και κάτι τέτοιο δεν θα οδηγήσει πουθενά. Τι να κάνω;

Έχω μπερδευτεί. Στο ομολογώ. Βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση επειδή πονάς που χωρίζεις και νιώθεις προδομένη; Γιατί δεν ξέρεις πως να χειριστείς το θυμό και την οργή σου; Ή μήπως γιατί αγχώνεσαι για το τι θα πουν για σένα οι φίλες σου; Ελπίζω ειλικρινά για το δικό σου καλό όχι για το τελευταίο. Κοίτα, ο χωρισμός πονάει, de facto. Κλισέ αλλά είναι ένας μικρός θάνατος. Πολλώ δε μάλλον όταν επιφορτίζεται κιόλας από την προδοσία εκείνου που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε δικό μας άνθρωπο, σύντροφό μας. Η προδοσία επίσης είναι απολύτως λογικό να προκαλέι θυμό και οργή. Εγώ σε συμβουλεύω να πράξεις όπως εσύ κρίνεις σωστό. Αν θες να τον κατσαδιάσεις κάντο. Αν έχεις την ανάγκη να τον βρίσεις κάντο. Και μην σκέφτεσαι στιγμή τι θα πουν οι φίλες σου ή ο κόσμος. Μονάχα εσύ ξέρεις πόσο πονάς, μονάχα εσύ πόσο σε πλήγωσε. Κάνε λοιπόν ό,τι θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Το να εκφράσεις τη δυσαρέσκειά σου πάντως, το θυμό και την απογοήτευσή σου δεν αποτελεί δείγμα του ότι ρίχνεις το επίπεδό σου. Επ' ουδενί λόγω. Άνθρωποι είμαστε και πάθη έχουμε. Απογοητευόμαστε, κλαίμε, θυμώνουμε, χαμογελάμε, ξεχνάμε, αντιδρούμε στα ερεθίσματα δηλαδή κι αυτό σημαίνει πως είμαστε ζωντανοί. Και να σου πω και κάτι τελευταίο ; Πες στις φίλες σου πως φυσικά και θα οδηγήσει κάπου όλο αυτό. Στην ψυχική σου ηρεμία και νηφαλιότητα, πράγμα που είναι και το μόνο που μετράει τώρα που αυτή η σχέση τελείωσε. Πίστεψέ με δεν θες να κρατήσεις μέσα σου όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, τα οποία εύλογα και απολύτως δικαιολογημένα έχεις. Αν δεν είναι ήδη, θα γίνουν τοξικά και για εσένα και για όποιον άλλο βρεθεί στο δρόμο σου από εδώ και πέρα. Δεν είναι προτιμότερο να τα εκφράσεις στον υπαίτιο κι όχι να πληρώσει τα “σπασμένα” κάποιος μελλοντικός σύντροφος ο οποίος αφενός δεν θα φταίει και αφετέρου μπορεί και να είναι κάποιος που πραγματικά αξίζει να βρίσκεται στη ζωή σου; Έγω πάντως είμαι σίγουρος.

Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο info@bovary.gr