Γιατί μαμά αγαπάμε τόσο πολύ τη γιαγιά και τον παππού; Η Κατερίνα Μαντά απαντά στην πιο τρυφερή ερώτηση

Όσοι είχαμε την τύχη να "ζήσουμε" γιαγιάδες και παππούδες καταλαβαίνουμε την αξία τους λίγο ... παραπάνω.

Οι γονείς της μητέρας μου, ενώ ζούσαν στον εξωτερικό, μας επισκέπτονταν σχεδόν κάθε Χριστούγεννα, πηγαίναμε κοντά τους το καλοκαίρι για ένα μήνα (γιατί οι γονείς δούλευαν) και όλο τον Αύγουστο αλωνίζαμε στα διάφορα νησιά της Ελλάδας. Σαφέστατα μετά έκαναν ένα μήνα να μας "συνεφέρουν" οι γονείς μας, μιας και ήμασταν μικρά "αγρίμια", αλλά παρά το γεγονός ότι τους έχουμε χάσει εδώ και χρόνια, οι αναμνήσεις μαζί τους είναι βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μας και στην ψυχή μας.

Τώρα αντίστοιχα, ο Παύλος και οι ανιψιές μου, έχουν την τύχη να περνούν αρκετό χρόνο μαζί τους μέσα στην εβδομάδα, αλλά και το καλοκαίρι που κάνουν μαζί διακοπές όταν εμείς ακόμα δουλεύουμε.

Ως μαμά και βλέποντας τη «λατρεία» των γονιών μου στα εγγόνια τους, πολλές φορές «τρελαίνομαι» με το πόσο ελαστικοί είναι απέναντί τους, σε αντίθεση με εμάς που ήταν πολύ πιο αυστηροί, απαιτητικοί κλπ κλπ (να μην εκτεθούμε κιόλας). Κάποιες στιγμές τους καταλαβαίνω και θυμάμαι πόσο χαιρόμασταν με την αδελφή μου που θα πηγαίναμε διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού, μακριά από την καθημερινότητα, μέσα στην σχεδόν απόλυτη ελευθερία!

Αλλά για να απαντήσω και στο ερώτημα του άρθρου... υπάρχουν εξηγήσεις γιατί τα παιδιά τους προτιμούν από εμάς, που συνήθως είμαστε οι "κακοί" της υπόθεσης...

1. Είναι πάντα έτοιμοι για μια περιπέτεια!
2. Ξέρουν πολλές ιστορίες
3. Διαβάζουν βιβλία και παραμύθια. Οι γονείς συνήθως δεν έχουν τον χρόνο να διαβάσουν στα παιδιά πολλά βιβλία και παραμύθια. Η γιαγιά και ο παππούς, όμως, είναι αυτοί που μαθαίνουν στο παιδί να του αρέσει το διάβασμα.
4. Ξέρουν τα πάντα!
5. Γίνονται παιδιά. Ό,τι κι αν ζητήσει ένα παιδί από τη γιαγιά και τον παππού, όσο παιδικό ή ανόητο κι αν είναι, εκείνοι θα το κάνουν.
2. Δεν βιάζονται. Δεν βιάζονται να ετοιμαστούν τα παιδιά για να πάνε στο σχολείο ούτε να κάνουν τα μαθήματά τους. Έχουν πολύ χρόνο και τους τον δίνουν απλόχερα.
7. Είναι το καλύτερο κοινό
8. Λένε στα παιδιά ιστορίες από τους γονείς τους
9. Κάνουν δώρα.
10. Δεν μαλώνουν

Όμως πάντα πρέπει να υπάρχουν ισορροπίες και να τηρούνται κάποια όρια. Δεν είναι εκεί για να δώσουν αρχές και αξίες, ούτε για να παρέμβουν στην εκπαίδευση του παιδιού. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι οι πρωταγωνιστές στη ζωή του κι αυτοί που βάζουν τα όρια και στις δύο πλευρές. Δεν αντικαθιστά ο ένας τον άλλον. Οι παππούδες είναι για να βοηθούν στην καθημερινότητα, ίσως να εξισορροπούν κάποιες καταστάσεις.

Και από τις δύο πλευρές είναι πιθανό να γίνουν λάθη. Και υπάρχουν ελαφρυντικά. Αλλά δεν είναι η στιγμή να τα αναλύσουμε.

Πού θέλω να καταλήξω; Απευθύνομαι αρχικά σε εσάς που έχετε ακόμα γονείς «μην διστάζετε να ζητήσετε τη βοήθειά τους για την ανατροφή και το μεγάλωμα των παιδιών σας. Κάτι παραπάνω ξέρουν, αυτοί σας μεγάλωσαν και δώστε τη χαρά να τα ζήσουν και στα παιδιά να δημιουργήσουν αναμνήσεις!». Και κατά δεύτερον στις γιαγιάδες και παππούδες που δυστυχώς δεν έχουν επαφή με τα εγγόνια τους: «Προσπαθήστε να είστε κοντά στα εγγόνια σας. Εσείς χάνετε αν είστε μακριά τους από εγωισμό ή αδιαφορία. Είναι των παιδιών σας τα παιδιά... κι ακόμα αν δεν συμπαθείτε τη νύφη σας (γιατί συνήθως οι γονείς της μαμάς είναι πιο κοντά) ... μην στερείτε από τα εγγόνια σας να σας γνωρίσουν και από τον εαυτό σας τέτοιες στιγμές ευτυχίας κοντά τους!».

Κατερινα Μαντά - Αρχισυντάκτρια theK-magazine / www.k-mag.gr