Θα μας λείψεις. Με τον τρόπο που μας λείπουν οι ωραίοι άνθρωποι

Πάνε τουλάχιστον είκοσι χρόνια από τότε που η Χρύσα Σπηλιώτη έγραψε το πρώτο της θεατρικό έργο: «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;»(1996). Και μοιράστηκε μαζί με την αγαπημένη της φίλη, την Αννέτα Παπαθανασίου, τους ρόλους των δύο γυναικών που ουσιαστικά ανακαλύπτουν τη ζωή και τον έρωτα.

Ηταν μια από αυτές τις κρίσεις της ζωής που σε πάνε πάνω ή κάτω που την ώθησαν να δώσει μια διέξοδο σε όσα την έπνιγαν. Το θέατρο για τον ηθοποιό δεν αποτελεί ποτέ σταθερά, κι αυτό το ήξερε καλά όπως και όλοι όσοι έχουν καταπιαστεί με το σανίδι. Κι άρχισε να γράφει, με πολύ κέφι την ιστορία της...

Γι΄αυτά και για άλλα πολλά η Χρύσα Σπηλιώτη θα (μας) λείψει. Με τον τρόπο που λείπουν οι ωραίοι άνθρωποι

Τις συγγραφικές της ικανότητες εκτίμησε ο Γιάννης Χουβαρδάς, όταν πήρε το μισοτελειωμένο χειρόγραφο στα χέρια του κι έδωσε το πράσινο φως για να ανέβει στο Αμόρε. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Βαγγέλης Θεδωρόπουλος. Με διαβατήριο την πρώτη εκείνη επιτυχία, το έργο συνέχισε να παίζεται, εντός και εκτός Ελλάδας, έχοντας γίνει το σήμα-κατατεθέν της δημιουργού του -κι έτσι θα παραμείνει.

Η Χρύσα Σπηλιώτη είχε το ταλέντο να ζει: Να νοιώθει, να προβληματίζεται, να νοιάζεται για τον διπλανό της, γνωστό ή άγνωστο, να παρατηρεί και να πολεμά, κάθε φορά, με τον δικό της τρόπο. Με οδηγό τις λέξεις, την ευαισθησία, το χιούμορ.

Κάτοικος του κέντρου της Αθήνας, από το οποίο δεν ήθελε να μετακομίσει, κι έχοντας πάντα τις κεραίες της σε εγρήγορση κατέγραψε το θέμα των αστέγων σε ένα επόμενο θεατρικό της. Το «Ποιος κοιμάται απόψε» ανέβηκε το 2012 επιβεβαιώνοντας το ανθρώπινο και κοινωνικό στίγμα της ηθοποιού που νοιαζόταν πραγματικά για όλα όσα έβλεπε να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια της. Αλλωστε, όπως έλεγε, πολλοί από τους νεο-αστέγους είχαν μέχρι χθες και στέγη και αυτοκίνητο. Οπότε...

Γι΄αυτά και για άλλα πολλά η Χρύσα Σπηλιώτη θα (μας) λείψει. Με τον τρόπο που λείπουν οι ωραίοι άνθρωποι, όταν μια μέρα φύγουν για να «ανακαλύψουν» τι υπάρχει παραπέρα...