Η απάντηση μου στον άγνωστο άνδρα που άκουσα να με αποκαλεί άσχημη

Εσείς τι θα κάνατε αν ακούγατε κάποιον να μιλάει για εσάς με τα πιο μειωτικά σχόλια; Μια γυναίκα που άκουσε να μιλούν με πολύ σκληρά λόγια για εκείνη, γράφοντας στην εφημερίδα Guardian ένα γράμμα προς τον άνδρα που την αποκάλεσε «άσχημη», εκφράζει όσα δεν μπόρεσε να πει εκείνη την ημέρα για να υπερασπίσει τον εαυτό της. Τα λόγια της θα σας εκπλήξουν και ίσως να αποτελέσουν κι ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα αυτοπεποίθησης.

Πριν από μερικά χρόνια, επέστρεφα σπίτι από το πανεπιστήμιο μαζί με κάτι φίλους. Αφού αποβιβάστηκε και ο τελευταίος από την παρέα μου, σε άκουσα, από τα πίσω καθίσματα, να συζητάς μαζί με ένα φίλο σου για το πόσο άσχημη με βρίσκατε.

Λέγατε ότι ήμουν ο πιο άσχημος άνθρωπος που είχατε ποτέ την ατυχία να αντικρίσετε, ότι κάθε σημείο του σώματός μου ήταν αποκρουστικό και ότι κοιτώντας με νιώσατε μια έντονη επιθυμία να με χτυπήσετε. Είπατε ακόμα και χοντράδες του τύπου ότι δεν ήμουν καν άξια να με βιάσετε.

Θυμάμαι ότι το πρόσωπό μου καιγόταν από αμηχανία, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά στο στήθος μου από φόβο και τα δάκρυά μου ήταν έτοιμα να κυλήσουν στα μάγουλα μου απειλώντας να με κάνουν να νιώσω ακόμα περισσότερο ρεζίλι. Εκείνη την εποχή έπασχα από κατάθλιψη και άγχος, μια κατάσταση που είχε προκύψει μετά από χρόνια ψυχικής κακοποίησης από τους γονείς μου και ήμουν υπερευαίσθητη στην κριτική. Ήθελα να σε αντιμετωπίσω, να πω κάτι για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αλλά πώς θα το κατάφερνα; Ημουν ένα σοκαρισμένο κορίτσι που δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλοι οι χειρότεροι της φόβοι και ανασφάλειες σχετικά με τον εαυτό της επαληθεύονταν, με τη φωνή ενός ξένου, μέσα σε ένα λεωφορείο.

Όταν κατεβήκατε δύο στάσεις πριν από τη δική μου ένιωσα τόση ανακούφιση. Εσύ και ο φίλος σου, ο οποίος μπορεί να παρέμενε σιωπηλός κατά τη διάρκεια της συζήτησης, αλλά σιγόνταρε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του και γελώντας με τα σχόλια σου, μου ρίξατε ένα βλέμμα αηδίας και αποβιβαστήκατε. Καθώς περάσατε από το παράθυρο δίπλα στο οποίο καθόμουν, χτυπήσατε δυνατά και φτύσατε στο τζάμι. Δε θα σε ξαναέβλεπα ποτέ στη ζωή μου, αλλά η σύντομη συνάντησή μας θα υπήρχε έντονα στη μνήμη μου για τα επόμενα χρόνια.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω τα λόγια σας και την αντίδραση σας εκείνη την ημέρα.

Εχω ρωτήσει πολλούς φίλους μου, έχω γράψει και σε φόρουμ, έχω διηγηθεί αυτή την ιστορία ακόμα και σε αγνώστους με την ελπίδα να πάρω μια απάντηση. Που κατέληξα; Οτι αυτό που έζησα εκείνη τη μέρα δεν είχε καμία σχέση με μένα: Οποιος και αν ήταν ο λόγος της έκρηξης του μίσους σου και το μένος με το οποίο μίλησες για την εμφάνισή μου, ήταν επειδή κάτι στη ζωή σου που πρέπει να σε δυσαρεστούσε τρομερά.

Φαινόσουν νέος, αλλά με ανεξήγητα πολύ μίσος μέσα σου. Η μικρή πόλη στην οποία κάναμε στάση ήταν γνωστό ότι ήταν προβληματική. Οι άνθρωποι βίωναν μεγάλη στέρηση, υπήρχε εγκληματικότητα και υποθέτω ότι ίσως είχατε βιώσει κάτι που σας είχε σημαδέψει. Μπορεί οι γονείς σου ή κάποια άλλα μέλη της οικογένειάς σου να σε κακοποιούσαν ψυχολογικά ή σωματικά και να ήθελες να αποσυμφορηθείς από τον εσωτερικό πόνο. Μπορεί να είχες πέσει θύμα bullying από συνομήλικους σου. Ο,τι κι αν ήταν, εκείνη τη μέρα, είδα το τραύμα σου και η αλήθεια είναι πως με πόνεσε και εμένα.

Οπου κι αν βρίσκεσαι σήμερα, όποιος κι αν έχεις γίνει, θα ήθελα να σου εκφράσω μερικά πράγματα που δεν μπόρεσα να σου πω εκείνη τη μέρα: Πιστεύω ότι είμαι καλός άνθρωπος, σίγουρα έχω μειονεκτήματα, αλλά πάντα προσπαθώ να βελτιώνομαι. Τα σχόλια σου τότε με πλήγωσαν γιατί ήμουν αρκετά ευάλωτη ώστε να τα πιστέψω. Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος όμως και δεν έχω πια τόσες ανασφάλειες.

Μπορώ να σε δω ξανά μπροστά μου- έναν πληγωμένο νέο που αναζητούσε απελπισμένα προσοχή και υποστήριξη. Σε ευχαριστώ που με δίδαξες ένα μεγάλο μάθημα: ότι όταν αφήνουμε τους εαυτούς μας να πληγωθούν, ρισκάρουμε να περάσουμε τα αρνητικά συναισθήματα και σε άλλους ανθρώπους γύρω μας οι οποίοι δε φταίνε σε κάτι.

Επιπλέον, χάρη σε εσένα, πάντα θα προσέχω το δικό μου πρόβλημα να μη γίνεται «όπλο» ενάντια σε άλλους. Τέλος, αλλά πιο σημαντικό, σου εύχομαι εσωτερική ηρεμία και ευτυχία. Σε συγχωρώ και ελπίζω οι γύρω σου να σου έδειξαν αρκετή αγάπη ώστε, σήμερα, πια να έχεις εκτιμήσει τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου.