H εξομολόγηση της Ελένης Μενεγάκη για την μικρότερη κόρη της, Μαρίνα [βίντεο]

Για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο μεγάλωμα της μικρής της κόρης, Μαρίνας μίλησε η Ελένη Μενεγάκη στην εκπομπή της, το μεσημέρι της Δευτέρας 27 Μαρτίου.

Η μικρή Μαρίνα σε λίγες ημέρες έχει γενέθλια (συγκεκριμένα στις 29 Μαρτίου κλείνει τα 2 της χρόνια) και από τα λεγομένα της παρουσιάστριας καταλάβαμε ότι είναι λιγάκι...δύσκολο παιδί ως προς το θέμα του φαγητού.

«H μικρή μου κόρη είναι πολύ δύσκολη με το φαγητό. H μικρή μου γεύσεις τρώει, μπορεί να φάει και τα πικάντικα αλλά δεν τρώει, τρία τέταρτα θέλουμε για να φάει. Μου θυμίζει εμένα. Η μάνα μου πώς με άντεξε τόσα χρόνια. Πόσο δύσκολο πράγμα είναι να μην τρώει το παιδί σου. Nα κάνει 3 ώρες και να μασάει. Είναι πολύ ζόρι για την μάνα και για τον πατέρα. Κάθε τέταρτα αλλάζει χέρια το παιδί... Κουραζόμαστε».

Πριν από λίγες εβδομάδες η παρουσιάστρια είχε μιλήσει για την απόφασή της να αποκτήσει παιδί στα 45 της χρόνια.

«44 έμεινα έγκυος, 45 γέννησα. Δεν με απασχολούσε ποτέ τι θα σκεφτεί ο καθένας για το τι θα κάνω εγώ στην προσωπική μου ζωή. Ποτέ δεν με απασχόλησε αυτό που κάνω τι αντίδραση μπορεί να έχει από τους άλλους. Θεωρώ πάντα ότι ο καθένας πρέπει να πηγαίνει τη ζωή του εκεί που κρίνει ότι είναι σωστό για τον ίδιο. Μπορεί να άκουσα έναν -δεν θέλω να ονοματίσω- που είπε «γιατί πάει και κάνει παιδί η Μενεγάκη»… Μία που το διάβασα, μία που το ξέχασα γιατί δεν με ενδιαφέρει κιόλας».

«Είμαι εγώ ευτυχισμένη; Κατάφερα να αποκτήσω παιδί; Το έχω σήμερα και το λατρεύω και το κοιτάζω και δεν το πιστεύω ακόμα; Το κοιτάζω και λέω δικό μου; Το έκανα; Μου βγάζω το καπέλο εμένα! Λέω «Θεέ μου ευχαριστώ!» και μετά «Α ρε Ελένη έχεις πολλά κότσια»! Δηλαδή, εγώ αυτοθαυμάζομαι γι’ αυτό και θαυμάζω κάθε γυναίκα όποια γυναίκα έχει την ψυχική αντοχή, είτε έχει παιδιά είτε δεν έχει, να δημιουργήσει οικογένεια, να κάνει το πρώτο της παιδί σε μια ηλικία που τα έχεις τακτοποιήσει όλα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πρέπει ο άλλος να το θέλει πάρα πολύ για να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Μπράβο πρέπει να λέμε. Αλλά και να μη λένε, δεν πειράζει! Ο καθένας πρέπει να κοιτάζει τον εαυτό του, όχι να ακούει τι θα πει ο ένας και ο άλλος».