Οι συγγραφείς που οργίστηκαν όταν είδαν το βιβλίο τους στο σινεμά

Μπορεί η Τζίνα Ρόουλινγκ να είναι πολύ περήφανη για τις κινηματογραφικές μεταφορές του Χάρυ Πόττερ, όμως πολλοί συγγραφείς, που είδαν τα βιβλία τους στη μεγάλη οθόνη, δεν έχουν την ίδια γνώμη για τα δικά τους βιβλία.

Ούτε η μεγάλη επιτυχία των ταινιών, ούτε τα τεράστια ποσά που κατατέθηκαν στο λογαριασμό τους, μπορούσαν να απαλύνουν την πίκρα τους, όταν είδαν πώς οι σκηνοθέτες κακομεταχειρίστηκαν, κατά την άποψή τους, τα αριστουργήματά τους.

Η πιο γνωστή ιστορία συγγραφέα που έπαθε σοκ, όταν είδε την ταινία που ενέπνευσε το βιβλίο της ήταν η Παμέλα Λύντον Τράβερς, η δημιουργός της θρυλικής «Μαίρη Πόππινς». Μπορεί η Τζούλι Άντριους να μείνει στην ιστορία για αυτό τον ρόλο, όμως η Τράβερς θεωρούσε πως το φιλμ είχε ακυρώσει την αυστηρότητα της διάσημης γκουβερνάντας της και δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα της ταινίας. Αν και η ίδια είχε κάνει αρκετές τροποποιήσεις στο σενάριο, προκειμένου να δώσει την έγκρισή της, καμία από αυτές δεν τηρήθηκε, πράγμα που την πλήγωσε βαθιά. Στην πρεμιέρα της ταινίας μάλιστα έβαλε τα κλάματα και δεν ήθελε να μιλήσει σε άνθρωπο, πικραμένη από το αποτέλεσμα. Η ιστορία της έγινε και ταινία με τον Τομ Χανκς στο ρόλο του Ντίσνεϋ!

Πηγή φωτογραφίας: epicrapbattlesofhistory.wikia.com

Δύο μεγάλες επιτυχίες του Στάνλεϊ Κιούμπρικ βασίζονται σε βιβλία: η «Λάμψη» και το «Κουρδιστό πορτοκάλι». Ούτε όμως ο Στίβεν Κινγκ ούτε ο Άντονι Μπούργκες αντίστοιχα έδειξαν ενθουσιασμό για τον τρόπο με τον οποίο ο διάσημος σκηνοθέτης διαχειρίστηκε τα έργα τους. Ο Κινγκ συγκεκριμένα είχε δηλώσει: «Θαύμαζα τον Κιούμπρικ για πολύ καιρό και είχα τεράστιες προσδοκίες για το project, αλλά το τελικό αποτέλεσμα με απογοήτευσε».

Στα γυρίσματα της «Λάμψης»/ Πηγή φωτογραφίας: storiesbehindthescreen.wordpress.com

Ο λόγος ήταν πως ο συγγραφέας θεώρησε πως η ταινία δεν απέδωσε την μεταφυσική ατμόσφαιρα του βιβλίου, ενώ τα είχε και με τον Τζακ Νίκολσον, λέγοντας ότι έπαιζε τον τρελό εξαρχής, πράγμα που δεν ταίριαζε καθόλου στον χαρακτήρα. Δεν ενέκρινε βέβαια ούτε την απεικόνιση της Γουέντι, που ερμήνευσε η Σέλεϊ Ντιβάλ, για την οποία είπε: «Βρίσκεται βασικά εκεί για να ουρλιάζει και να κάνει την ηλίθια και αυτή δεν είναι η γυναίκα που έγραψα εγώ.»

Πηγή φωτογραφίας: slantmagazine.com

Τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα στην περίπτωση της Αν Ράις, στο βιβλίο της οποίας βασίστηκε η ταινία «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα». Στην αρχή, η συγγραφέας θεωρούσε πως ο Τομ Κρουζ δεν είναι κατάλληλος για τον κεντρικό ρόλο, ενώ δεν συμφωνούσε σχεδόν με ολόκληρο το καστ. Τελικά όμως, όταν είδε το αποτέλεσμα, δήλωσε ενθουσιασμένη. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το «Queen Of The Damned», που το θεωρεί απόλυτη καταστροφή του έργου της και συνεχώς αποτρέπει τους θαυμαστές της να το δουν.

Πηγή φωτογραφίας: denofgeek.com

Ο Μπρετ Ίστον Έλις, που έχει δηλώσει πως κάνει τις ψυχώσεις του μυθιστορήματα, είχε την ευκαιρία να δει δύο βιβλία του να μεταφέρονται στον κινηματογράφο: το «The Informers» και το «American Psycho». Στο πρώτο, αν και συνεργάστηκε με την παραγωγή, δεν ικανοποιήθηκε με το αποτέλεσμα και δήλωσε μετά την προβολή απογοητευμένος: «Η ταινία δεν ήταν καλή για πολλούς λόγους. Και δεν νομίζω πως κάποιος από αυτούς τους λόγους είναι δικό μου λάθος».

Πηγή φωτογραφίας: hotflick.net

Ούτε όμως το «American Psycho» ήταν του γούστου του, παρά την τεράστια επιτυχία του. Κατά τη γνώμη του, το βιβλίο αυτό δεν έπρεπε να γίνει ταινία γιατί, όπως ο ίδιος έχει πει: «Επρόκειτο για ένα λογοτεχνικό έργο, που έχει στο επίκεντρό του έναν εντελώς αναξιόπιστο αφηγητή, ενώ μια κινηματογραφική ταινία απαιτεί αξιόπιστες απαντήσεις. Δεν νομίζω πως το «American Psycho» θα γινόταν πιο ενδιαφέρον, αν κάποιος σου έλεγε πως τα πάντα συμβαίνουν μέσα στο κεφάλι του. Νομίζω ως αυτή η απάντηση έκανε το βιβλίο αδιάφορο».

Πηγή φωτογραφίας: rollingstone.com

Ο Κλάιβ Κάσλερ, συγγραφέας του «Σαχάρα », έγινε κυριολεκτικά έξαλλος με τους παραγωγούς της ομώνυμης ταινίας, σε σημείο που τους έκανε μήνυση, γιατί δεν είχε κανένα έλεγχο στο σενάριο, όπως είχαν προσυμφωνήσει, σύμφωνα με λεγόμενά του. Τελικά δεν πήρε την αποζημίωση που ζήτησε, αλλά η «κακοτυχία» του δεν σταμάτησε εκεί. Όταν μία ακόμα ιστορία του διάσημου ήρωα του, Ντρεκ Πιτ, μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη με τον τίτλο «Raise the Titanic»- κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό κι μάλλον όχι άδικα. Η ταινία ήταν σκέτη καταστροφή και υποψήφια και για πολλά Χρυσά Βατόμουρα. Ο Ροάλντ Νταλ, ο δημιουργός της «Ματίλντα» και του «Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας», έχει δει πολλά από τα έργα του να γίνονται ταινίες. Μία όμως από αυτές, ο «Willy Wonka And The Chocolate Factory», με τον Τζιν Ουάιλντερ, τον εξόργισε. Ο λόγος ήταν πως δεν ενέκρινε τον πρωταγωνιστή, τον οποίο αποκάλεσε «επιτηδευμένο». Ούτε όμως για τον σκηνοθέτη εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια, λέγοντας πως δεν είχε «καθόλου ταλέντο ή στυλ».

Πηγή φωτογραφίας: avclub.com

Μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες όλων των εποχών θεωρείται το «Forrest Gump», όπου πρωταγωνιστούσε ο Τομ Χανκς. Αυτό όμως δεν απαλύνει τον πόνο του συγγραφέα του και βραβευμένου με Πούλιτζερ Γουίνστον Γκρουμ, που είδε πολλά σημεία του βιβλίου να εξαφανίζονται, ενώ αρκετές σκηνές, ειδικά οι ερωτικές, εξευγενίστηκαν ώστε να είναι κατάλληλες για όλη την οικογένεια. Η ταινία βέβαια βρέθηκε στα Όσκαρ, αποσπώντας συνολικά έξι βραβεία, όμως κανείς από τους νικητές δεν ανέφερε το όνομα του δημιουργού. Μετά από αυτό ο Γκρουμ άρχισε να γράφει ένα δεύτερο βιβλίο, ως απάντηση στην προσβολή, που ξεκινούσε με την εξής φράση : «Μην αφήσεις κανέναν να κάνει ταινία την ιστορία της ζωής σου. Είτε βγει σωστά, είτε λάθος, κανένας δεν θα νοιαστεί». Μάλιστα έκανε και μήνυση στους παραγωγούς για διαφυγόντα κέρδη.

Πηγή φωτογραφίας: buzzfeed.com

Μπορεί η «Φωλιά του Κούκου» να έμεινε στην ιστορία, μπορεί να σάρωσε τα βραβεία και να αποτελεί μια από τις must see ταινίες όλων των εποχών , όμως ο συγγραφέας του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε, ο Κεν Κέισι, δεν είχε την ίδια άποψη. Μάλιστα ενώ συμμετείχε στην ταινία ως σύμβουλος παραγωγής, αποχώρησε μετά από δυο εβδομάδες, γιατί δεν ήθελε τον Τζακ Νίκολσον για πρωταγωνιστή. Για να δηλώσει την αντίθεσή του με την επιλογή των υπευθύνων, δεν είδε ποτέ την τελική κόπια. Χρόνια μετά η γυναίκα του, θέλοντας ίσως να κλείσει αυτή την υπόθεση, έλεγε πως ο σύζυγός της τελικά ήταν πολύ χαρούμενος για την ταινία.