Η Νάντια Κοντογεώργη μεταμορφώνεται στη σκηνή για την παράσταση του Ευγένιου Τριβιζά -Το εκπληκτικό κοστούμι της

Μια ξεχωριστή παράσταση φιλοξενήθηκε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, «Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι», βασισμένο στο γνωστό μυθιστόρημα του Ευγένιου Τριβιζά.

Η παράσταση αφηγείται την ιστορία του κοριτσιού που φτιάχνει έναν χιονάνθρωπο και του ζητάει να μη λιώσει ποτέ. Εκείνος για να κρατήσει την υπόσχεσή του, ξεκινάει για το πιο μακρινό ταξίδι που μπορεί να φανταστεί κανείς, το ταξίδι για τον Βόρειο Πόλο.

Αψηφώντας τον Χρυσό Εχθρό που τον πυρπολεί με φλογισμένα βέλη, τους Λασπάνθρωπους που τον καταδιώκουν για να τον λασποβολήσουν και χίλιους δυο κινδύνους ακόμα, είναι αποφασισμένος να φτάσει στα παντοτινά, παραμυθένια χιόνια.

Τη μουσική συνέθεσε ειδικά ο Γιώργος Χατζηνάσιος. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Φωκάς Ευαγγελινός, τα σκηνικά και τα κοστούμια η Ελλη Παπαγεωργακοπούλου.

Ανάμεσα στους ηθοποιούς που πρωταγωνίστησαν στην μουσικοθεατρική παράσταση ήταν η Νάντια Κοντογεώργη.

Η ηθοποιός έκανε μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση, η οποία μάς τράβηξε την προσοχή.

Φορώντας ένα μακρύ λευκό φόρεμα, η ηθοποιός έβαψε τα μαλλιά της λευκά και έκανε ένα εντυπωσιακό μακιγιάζ.

Η Νάντια Κοντογεώργη έχει σημειώσει σε συνέντευξή της στη BOVARY: «Οταν μπήκα στο θέατρο έλεγα ότι δεν θα το κάνω επαγγελματικά. Φοβόμουν μην με πούνε ψώνιο, μην πω τον εαυτό μου ψώνιο, δεν ήξερα πώς θα είναι. Αρχισα να το ψάχνω. Εδωσα στο Εθνικό, κόπηκα την πρώτη χρονιά, και εν τω μεταξύ είχα μπει στη Νομική. Εβλεπα όμως ότι δεν με ενδιέφερε. Δεν την τελείωσα. Τη δεύτερη χρονιά που έδωσα στο Εθνικό και μπήκα, κατάλαβα ότι αυτό ήταν. Οτι εκεί ανήκα».

«Συχνά σκέφτομαι τον χρόνο που αφιερώνω στη δουλειά. Είναι όμως κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μου. Κάνω πράγματα που με γεμίζουν χαρά και ευτυχία. Αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι ο χρόνος για την προσωπική μου ζωή είναι πιο περιορισμένος. Είμαι όμως στοχοπροσανατολισμένη. Δεν το αντιλαμβάνομαι ως δουλειά αλλά ως ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου» έχει συμπληρώσει.

Διαβάστε επίσης: Νάντια Κοντογεώργη «Εχω βιώσει τον φασισμό της ομορφιάς»